Ενας τελικός πρωταθλήματος είναι πάντα μεγάλο γεγονός και μαγνητίζει το ενδιαφέρον.
Ετσι και ο φετεινός του πρωταθλήματος Κυκλάδων στην Πάρο,που ανέδειξε τον Πανναξιακό πρωταθλητή έναντι του ΑΟ Σύρου. Τον ζήσαμε στιγμή προς στιγμή μέσα και έξω από το γήπεδο,και με την νηφαλιότητα της επόμενης μέρας θα προσπαθήσουμε να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
ΠΡΟΕΟΡΤΙΑ
Την προηγούμενη ημέρα,γνωρίζοντας ότι η αποστολή των Συριανών είχε ήδη έλθει,παρακολουθήσαμε την προπόνηση τους,ανιχνεύοντας το κλίμα που μας επιβεβαίωσε ότι το ψυχολογικό μομέντουμ ήταν με το μέρος τους. Είδαμε ήρεμα και ευχαριστημένα πρόσωπα να προετοιμάζονται,ενότητα και ετοιμότητα. Την επομένη το πρωί περιμέναμε τους οπαδούς τους στο λιμάνι. Ήλθαν αρκετοί ,πάνω από 100 με έντονη την παρουσία του γυναικείου φύλου και με οικογενειακή ατμόσφαιρα. Παράλληλα είχαμε την χαρά να συναντήσουμε αγαπητά πρόσωπα του ποδοσφαιρικού περιβάλλοντος,βετεράνους παίκτες και παράγοντες, καθώς αυτές οι ευκαιρίες μας προσφέρουν την χαρά αυτής της επικοινωνίας. Μετά από από μία ώρα αφίχθησαν οι Ναξιώτες. Αμιγώς γηπεδική η σύνθεση τους,πάντα εκδηλωτικοί και πιστοί στην ομάδα του νησιού τους.
Μαζί τους και η αποστολή,καθώς το δρομολόγιο βόλευε. Μεταξύ τους πολλές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες των Κυκλάδων και ο Νίκος Κατσάνης,που μας βοήθησε στην μετάδοση και ήταν ευτυχία που τον είχαμε δίπλα μας. Στο δίωρο που μεσολάβησε μέχρι την άνοδο στο γήπεδο,ήταν υπέροχη η εικόνα των μεικτών παρεών,που έπιναν καφέ στο λιμάνι συζητώντας επί παντός επιστητού. Ο Γιώργος Φώσκολος άνετος και φιλικός με όλους δεν φαινόταν καθόλου αγχωμένος,ενώ σε μερικούς Ναξιώτες ήταν φανερό ότι τα ξύδια είχαν αρχίσει από το πλοίο!
Ο ΑΓΩΝΑΣ
Συνολικά καλύτερος ο ΑΟ Σύρου,κυρίως στο πρώτο ημίχρονο και στην παράταση. Βοήθησε το γρήγορο γκολ και υπήρχε μεγάλη αυτοπεποίθηση στην άμυνα και μας έκανε εντύπωση η σωστή τακτική. Οταν γύριζαν πίσω σε στημένα του Πανναξιακού,έμεναν δύο και τρεις παίκτες ψηλά και έτσι δημιούργησαν καταστάσεις. Ο Πανναξιακός μετά τον αρχικό πανικό,συνήλθε μετά το 25',αλλά οι αποστάσεις στις γραμμές και η έλλειψη καλής κυκλοφορίας δεν τον άφηναν να πάρει τα ηνία του αγώνα. 'Ομως αυτή η ομάδα,όσο και να μην εντυπωσιάζει,έχει μέταλλο, αρνείται να πεθάνει και θα αντιδρούσε ακόμα κι αν δεν ισοφάριζε τόσο γρήγορα με όμορφο γκολ στην δημιουργία και την εκτέλεση του. Το πρώτο εικοσάλεπτο της επανάληψης ήταν το καλύτερο διάστημα τους στο παιχνίδι. Οδεύοντας στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και ενώ η ζέστη είχε επηρεάσει τους πάντες,οι Συριανοί έβγαλαν ζωηράδα,φρεσκάδα και σε αυτούς ανήκουν οι τελευταίες καλές εντυπώσεις. Στα πέναλτυ έσπασαν καρδιές. Δεν πολυπιστεύουμε πως η τύχη παίζει τεράστιο ρόλο στο ποδόσφαιρο,αλλά επί του προκειμένου,ήταν καθοριστική.
Η ΣΦΥΡΙΧΤΡΑ
Στο ημίχρονο φώναζαν οι μπλε, δύο-τρεις μπήκαν και μέσα γιατί ήξεραν τα κατατόπια από τον τελικό κυπέλλου και από απόσταση τα έψελναν και στο τέλος οι κίτρινοι μιλούσαν για ενδεχόμενη διακοπή.
Εμείς είδαμε πρώτον εξαιρετική αντίληψη των φάσεων και απονομή δικαιοσύνης στις αποφάσεις και δεύτερον αποφασιστικότητα και προτεραιότητα να τελειώσει ο τελικός. Βάζοντας κάτω όλα τα δεδομένα δεν θα διστάσουμε να συμφωνήσουμε με τον ρέφερυ.
ΤΟ ΗΘΟΣ
Μία μικρή αναφορά για το ήθος των δύο ομάδων, που εντός αγωνιστικού χώρου αν και ερασιτέχνες θα ζήλευαν ακόμη και επαγγελματίες. Γιώργος Προμπονάς και Μάκης Βαρθαλίτης, παρά τις όποιες διαφωνίες τους με τον διαιτητή που απέφεραν μάλιστα την αποβολή του δευτέρου προς το τέλος του αγώνα, δεν είχαν κάτι περισσότερο να χωρίσουν δείχνοντας και αποδεικνύοντας ότι οι μεγάλες ομάδες θέλουν και «μεγάλους προπονητές» στον πάγκο τους. Όσον αφορά τους ποδοσφαιριστές; Αυτοί εξέπληξαν με την συμπεριφορά τους ακόμα και τους πιο δύσπιστους… άσε που μπορούμε να πούμε ότι οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν εντάσεις μέσα στο γήπεδο διαψεύστηκαν πλήρως. Fair play λέξη ταυτόσημη με τους παίκτες των δύο ομάδων και αυτό επικυρώθηκε στη μαγική στιγμή της παράτασης, όπου οι αρχηγοί των δύο ομάδων Παπαδάκης και Κατσάνης πήγαν στην εξέδρα και σχεδόν εκλιπάρησαν τους ανεγκέφαλους να σταματήσουν τις αντεγκλήσεις.
ΤΟ ΞΥΛΟ
Ενα σοκ το πάθαμε στην αρχή. Ευτυχώς αυτοί που πήγαν να χωρίσουν ήσαν περισσότεροι από αυτούς που πήγαν να πλακωθούν. Η ατμόσφαιρα πάντως μύριζε μπαρούτι και θεωρώ πως η διοργανώτρια αρχή προτίμησε να νίψει τας χείρας της. Μπορούσαν να παρθούν κάποιες απλές πρωτοβουλίες,να τηρηθούν κάποιες αποστάσεις στους φιλάθλους,γιατί οι Ναξιώτες το παράκαναν με τα σεξιστικά συνθήματα τους και τα μπινελίκια. Κάποιος τους απάντησε και η σπίθα έγινε φωτιά. Ευτυχώς δεν πήρε άλλες διαστάσεις,όμως σίγουρα στιγματίστηκε η εικόνα του τελικού και αδικήθηκε η γενική συμπεριφορά των πραγματικών πρωταγωνιστών δηλαδή των παικτών.
