Αφού σημειώσουμε ότι η διοργάνωση χρειάστηκε να υποστηριχτεί από τους Παριανούς παράγοντες, καθώς η συνδρομή της Περιφέρειας, της ΕΠΣΚ και του Δήμου Πάρου δεν έλυνε τα πρακτικά προβλήματα από το αναγκαστικό στρίμωγμα των αγώνων.
Ναι ίσως υπήρξαν κάποιες παραλείψεις, οι οποίες όμως δεν είναι και πρώτη φορά που τις συναντάμε! Μην ξεχνάμε και την απεργία της Πρωτομαγιάς, όπως και τα στενά οικονομικά πλαίσια της εποχής μας, που οδήγησαν σε αναγκαστικές λύσεις, όπως η καθυστερημένη άφιξη και η ταλαιπωρία των αποστολών της Μυκόνου και κυρίως της Τήνου, η υποχρεωτική καθυστέρηση της έναρξης των ημιτελικών δεδομένου και ότι ο πρώτος κρίθηκε στα πέναλτι.
Έτσι μεσολάβησαν ελάχιστες ώρες για τις δύο ομάδες του τελικού, σαφώς αντιποδοσφαιρική και αντιπαιδαγωγική επιλογή. που όμως δεν γινόταν να αλλάξει, γιατί και η ζέστη ανέβαινε απελπιστικά τις μεσημεριανές ώρες, αλλά και οι διαιτητές είχαν μία επιλογή επιστροφής στην Σύρο. Όμως θα πω και πάλι ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού δυστυχώς οι όποιες αποφάσεις παίρνονται πάντα με γνώμονα τα δρομολόγια των πλοίων… Μάλιστα αν πιάσουμε ένα – ένα τα final four των Κυκλάδων ανά άθλημα με στενοχώρια θα διαπιστώσουμε ότι πάντα και υπό την πίεση κάποιου δρομολογίου υπάρχει η σύμπτυξη του προγράμματος, το οποίο πάντως επιβαρύνει όλες της ομάδες!
Στην διάρκεια της διοργάνωσης τα προβλήματα αντιμετωπίστηκαν στωικά και με κατανόηση από τους υπεύθυνους των ομάδων, γιατί έβλεπαν ότι οι δυσκολίες ήταν αντικειμενικές, αλλά επίσης γιατί έβλεπαν τους διοργανωτές να κάνουν ότι περνούσε από το χέρι τους.
Εκ των υστέρων διατυπώθηκαν παράπονα και κρίσεις… Ο καθένας μπορεί να πει ελεύθερα την γνώμη του, όπως επίσης και να κρίνει.
Νομίζω πως όλες οι ομάδες θα πρέπει να βγουν επιτέλους από την νοοτροπία αναζήτησης αιτιών όταν δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους και να αποφεύγουν τις υπερβολές… από αυτές είμαστε χορτασμένοι!
Είδαμε πρόσφατα μετά τον τελικό του πρωταθλήματος, την απόλυτη υπερβολή στην παρουσίαση των γεγονότων, με αποτέλεσμα τον διασυρμό με την εύκολη μέθοδο της αποστολής βίντεο σε μέσα και τηλεοράσεις, άλλο που δεν θέλουν, υπερμεγένθυνση και διαστρέβλωση των όσων έγιναν με ταπεινά κίνητρα και όχι με ψυχραιμία και σπουδή να καταδικάσουμε τις ασχήμιες και να αναδείξουμε τα καλά, αδιαφορώντας για το αν συντελούμε στην συντήρηση της έχθρας. Έτσι και τώρα δεν γίνεται να αγνοούμε την στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας των θεατών και να αναφερόμαστε στις ανοησίες των λίγων, των οποίων πάντως την στάση σε καμία περίπτωση δεν επικροτούμε… αντιθέτως θα έλεγα!
Υπάρχει κάποιο γήπεδο στον κόσμο με 500 θεατές, που να είναι όλοι τους κόσμιοι; Είναι λοιπόν θέμα προσέγγισης και πρόθεσης να δούμε τα πράγματα στις κανονικές τους διαστάσεις η να ψάχνουμε συνεχώς άλλοθι και δικαιολογίες;
Έχουμε παρακολουθήσει πολλές διοργανώσεις και διαθέτουμε το κριτήριο της αξιολόγησης. Ας μην δηλητηριάζουμε τα παιδιά.
Θα κλείσουμε με το θέμα της διαιτησίας.
Πιστεύουμε πως ακόμα και αν πιστεύουμε πως έγιναν λάθη πρέπει να διαφυλάξουμε τα παιδιά από την λογική αυτή. Είναι ένα λάθος που το βλέπουμε συχνά. Λάθη έγιναν σίγουρα, όμως το δικό μας μάτι εστιάζεται στο κριτήριο των διαιτητών και αυτό έχει να κάνει αν είναι ίδιο για όλους… Αυτό κατά την γνώμη μας υπήρχε. Τώρα αν επιχειρήσουμε να μπούμε σε διαδικασία ανάλυσης των αμφισβητούμενων φάσεων, το χάσαμε το νόημα. Όλοι κάτι θα έχουν να επικαλεστούν. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα δεν κρίθηκε από την διαιτησία...
