Είμαι 20 χρόνια προπονητής στον Παμμηλιακό.
Είναι πολύ μετρημένες και σχεδόν αναγκαίες οι δηλώσεις μου για δύο λόγους.
Ο ένας γιατί προτιμώ να μιλά η δουλειά μου και ο άλλος γιατί πιστεύω ότι το ποδόσφαιρο είναι λαϊκός πολιτισμός και προσπαθώ να το υπηρετώ ανάλογα.
διαβάζοντας όμως ένα κείμενο το οποίο εσείς υπογράφεται έχω να πω ότι, τις ανθρώπινες σχέσεις σε οποιαδήποτε μορφή δεν τις φθείρει ο χρόνος όταν υπάρχει σεβασμός ειλικρίνεια αγάπη εντιμότητα τεχνογνωσία έρευνα... παρά μόνο φθείρει τα τσιμέντα και τα σίδερα.
Σύμφωνα λοιπόν με του ειδήμονες του κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου και όχι μόνο, θα τερματίζαμε στον όμιλό 4η, πίσω από Πάρο Νηρέα και Αγιαξ, (θα μπορούσε να συμβεί μπάλα είναι). Εμείς όμως τερματίσαμε πρώτοι στον όμιλο με 12 βαθμούς διαφορά από τον 2ο και αήττητοι.
Όσον αφορά την αξιοποίηση των παιχτών που έρχονται με μεταγραφή, όπως λέτε, το θεωρώ γελοίο ν' απαντήσω γιατί όλοι σε ομάδα έχουν ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις είτε είναι Έλληνες Βούλγαροι, Ρώσοι, Αλβανοί, άσπροι, μαύροι, κοντοί, ψηλοί. Αυτό εξάλλου φαίνεται από το γεγονός ότι είχαν συμμετοχή σε όλα τα παιχνίδια περισσότερο από τον καθένα.
Είναι αλήθεια ότι είχα πληθώρα παιχτών, δεκατέσσερις όλοι κι όλοι (στις προπονήσεις λόγω συνθηκών πολλές φορές και λιγότεροι).
Απλά οι ήταν τόσο λεβέντες και πληθωρικοί που τα κατάφεραν.
Χωρίς φιλικά χωρίς αγωνιστικό ρυθμό πάντα με μειονέκτημα φτάσαμε εκεί που φτάσαμε.
Είναι ύβρεις προς τους παίχτες μου σαν τον Σίδερη τον Καμακάρη, τον Κυρίτση, τον Τσιριγωτάκη τον Πουλάκη τον Στεφάνη, τον Ατανάσοφ, τον Μάνι τον Μίτσι και άλλους να λένε ότι αγωνίζονται στην ομάδα επειδή είναι παιδιά του προπονητή.
Βεβαίως είναι παιδιά μου και είμαι πολύ τυχερός που δούλεψα με αυτά και ευλογημένος. Δεν έχουν όμως αυτήν την ανάγκη μα πάνω απ όλα τη διάθεση. είναι τόσο περήφανοι και λεβέντες που ότι κέρδισαν το πέτυχαν με την δουλεία τους 20 χρόνια τώρα (σεβασμός σ' αυτά τα παιδιά).
Θερμή παράκληση.
Αυτοί που σας τηλεφώνησαν εκτός Κυκλάδων και τα ξέρουν καλύτερα από εμάς ας μας πάρουν τηλέφωνο να τα μάθουμε κι εμείς (και η υποκρισία έχει τα όριά της).
Ευχαριστώ, τους κυρίους Τσερώνη Ανάργυρο και Παλαιό Αντώνη που με έφεραν στο νησί, όλους τους παράγοντες στα συμβούλια του Συλλόγου, που δουλέψαμε μαζί, τον κόσμο της Μήλου (είναι συγκινητικά τα μηνύματα στο κινητό μου και οι εκδηλώσεις αγάπης στο δρόμο) τα "παιδιά" μου.
....γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους, έκανα αληθινούς φίλους.
Ήρθα στη Μήλο πριν 20 χρόνια, τότε που πολύ λίγοι ερχόντουσαν, δουλέψαμε όλοι σκληρά κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, συγνώμη αν έκανα κάποια λάθη σίγουρα όμως δεν είχα πρόθεση. λάτρεψα το νησί και Παμμηλιακό, προσπάθησα να υπηρετήσω τον ρόλο μου όσο καλύτερα μπορούσα.
Η προπονητική μου όμως αξιοπρέπεια και κυρίως η ανθρώπινη για τους λόγους που όλοι στη Μήλου ξέρουμε δεν μου επιτρέπουν αυτή την στιγμή να συνεχίσω στον Παμμηλιακό, έτσι αναγκάστηκα να παραιτηθώ.
Ευχαριστώ για την φιλοξενία Ζαχαρίας Γκούτζας (προπονητής)
ΥΓ. Θερμούς χαιρετισμούς στους φίλους μου στη Σαντορίνη, Δημήτρη Κρεμμύδα και Άκη Ξαγοράρη, τους εύχομαι να κρατήσουν όπως κρατάνε ψηλά τη σημαία του παιδικού αθλητισμού και ειδικότερα το ποδόσφαιρο.
Μήλος 7/5/2015
