Τετάρτη, 19 Αυγούστου 2015 15:28

Στη Σύρο δεν υπάρχει πνεύμα συνεργασίας

Ο δημοσιογράφος της Κοινής Γνώμης Σταύρος Μαυράκης παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο την εποχή που ζει το Συριανό ποδόσφαιρο, όπου ο ΑΟ Σύρου πασχίζει να επανέλθει στα μεγάλα σαλόνια, επιζητώντας εναγωνίως, αλλά μάταια όπως φαίνεται τη στήριξη για να κάνει το μεγάλο βήμα.

Ο ίδιος ο Σταύρος Μαυράκης που είναι από τους ελάχιστους συναδέλφους που έχει ζήσει από κοντά τις ένδοξες εποχές, κρούει τον κώδωνα του Κινδύνου ώστε να γίνει κάτι στη ποδοσφαιρομάνα Σύρο που πρέπει να δει επιτέλους μία ομάδα σε μεγαλύτερη κατηγορία.

Διαβάστε το άρθρο που δημοσιεύθηκε στην Κοινή Γνώμη

Tο καλοκαίρι σιγά-σιγά μας αφήνει, αφού πέρασε και η κομβική ημερομηνία αυτή της 15ης Αυγούστου. Ο κάθε... κατεργάρης επιστρέφει με γοργούς ρυθμούς στη ρουτίνα της καθημερινότητας και η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει για τις περισσότερες ομάδες, καθώς απομένουν λίγες ημέρες για την έναρξη της προετοιμασίας τους ενόψει της νέας αγωνιστικής περιόδου.

Πάμε όμως να δούμε τι έγινε και αυτό το καλοκαίρι τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο Κυκλάδων. Αυτό γιατί πλέον το ενδιαφέρον για την κατάκτηση του πρωταθλήματος έχει ανοίξει ακόμη περισσότερο εδώ και δύο χρόνια, αφού στο... κόλπο έχει μπει και η ομάδα της Σαντορίνης ο Πανθηραϊκός.

Θα μιλήσω αργότερα όμως για τον Πανθηραϊκό, αφού πρώτα πρέπει να δούμε τι γίνεται με τις ομάδες του νησιού της Σύρου.

Λοιπόν δεν θέλω να γίνομαι κακός, όμως για άλλο ένα καλοκαίρι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Μόνο μία ομάδα από τη Σύρο έχει ως στόχο τη διάκριση και προσπαθεί να ενισχυθεί όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Εδώ και ένα χρόνο υπάρχει μία άτυπη συνεργασία μεταξύ δύο ομάδων της Σύρου που κατά τη δική μου γνώμη έτσι είναι το σωστό κι έτσι πρέπει να γίνεται. Άλλωστε δεν μπορεί να πάει κάτι μπροστά αν δεν υπάρχει συνεργασία. Αυτό κάποια θα πρέπει να το καταλάβουν πολύ καλά, αν θέλουν να δουν η Σύρος να ξεφεύγει από τα στενά όρια των Κυκλάδων. Ομάδες όπως ο Πανναξιακός, η Μύκονος και ο Πανθηραϊκός πλέον έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο. Μπορεί ο ΑΟΣ να νίκησε την ομάδα της Σαντορίνης και να προκρίθηκε στον τελικό, όμως αυτό δεν θα συμβαίνει κάθε φορά. Για το νησί της Σύρου, μόνο η ομάδα του Μάκη Βαρθαλίτη έχει θέσει υψηλούς στόχους και αυτόματα θα έπρεπε να στηριχθεί από όλες τις ομάδες, όμως εδώ δεν υπάρχει πνεύμα συνεργασίας κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η Σύρος να μένει εκτός στόχων στο τέλος και να παλεύει κάθε χρόνο σε τοπικό επίπεδο.

Όπως έχουν έρθει τα πράγματα με τα οικονομικά δεδομένα όλων να είναι δύσκολα, δεν υπάρχει η δυνατότητα η Σύρος ένα μικρό νησί όσο μία κουκίδα στο χάρτη να αντέξει περισσότερες ομάδες. Δεν λέω να μην υπάρχουν, όμως όταν θέτει μία στόχους θα πρέπει να στηρίζεται από τις άλλες. Όπως κι αν λέγετε όποια κι αν θέλει να βάλει υψηλούς στόχους. Δεν μένω σε ονόματα, αλλά και ούτε σε χρώματα φανέλας. Μιλάω πρακτικά και όπως πρέπει να είναι, δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας και πρέπει τα πράγματα να τα βλέπουμε όπως είναι. Κάθε νησί ή έστω τα περισσότερα ανεπτυγμένα ποδοσφαιρικά πάντα υπάρχει μία ομάδα που έχει γράψει τη δική της ιστορία και οι υπόλοιπες απλά ακολουθούν. Οι Κυκλάδες δεν έχουν την τύχη... να είναι στο κέντρο, τα νησιά τα χωρίζει η θάλασσα που κάνει ακόμη πιο δύσκολη την όποια προσπάθεια. Έτσι, αν δεν υπάρξει συνεργασία μεταξύ των ομάδων, των παραγόντων και όλων των φορέων ποδοσφαιρικά η Σύρος δεν θα ξεφύγει από το... μίζερο τοπικό πρωτάθλημα. Και για να τα λέμε όπως είναι, η πρωτεύουσα των Κυκλάδων έχει πολλά χρόνια να βγάλει ομάδα σε Εθνική κατηγορία και ο κόσμος έχει βαρεθεί συνέχεια τη... φασολάδα.

Αυτό άλλωστε το βλέπουμε χρόνο με τον χρόνο, που οι εξέδρες όλο και μένουν πιο άδειες, γιατί ο αριθμός των 200, 300 το πολύ φιλάθλων σε αγώνα είτε τοπικού είτε Κυκλαδίτικου ντέρμπι είναι μικρός. Δεν πρέπει να είναι κανείς ευχαριστημένος με τόσους φιλάθλους στην εξέδρα, όταν η Σύρος έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες και όταν κύριοι αγωνιζόταν ο Α.Ο. Σύρου στη Δ' Εθνική για να μην πάω πιο πίσω, το γήπεδο της ΕΠΣ Κυκλάδων - Ερμούπολης, φιλοξενούσε περισσότερους από 1500 φιλάθλους. Για να θυμίσω πως ακόμη κι όταν η ξεχασμένη από πολλούς ΕΛΛΑΣ έπαιξε στη Δ' Εθνική, το γήπεδο είχε περισσότερους από 700 φιλάθλους. Οπότε το πράγμα θέλει συνεργασία και όχι... διάφορες άλλες λογικές για να μην πως κάτι πιο χοντρό.

Κατηγορία ΑΠΟΨΕΙΣ

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares