Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομάδας μας συνεδριάζει κάθε εβδομάδα. Την ομόφωνη απόφαση όμως αυτή που θα σας ανακοινώσω τώρα την πήρε ενώ απουσίαζε ένα μέλος του. Απουσίαζε όχι γιατί είχε κάποιο κώλυμα αλλά γιατί δεν καλέστηκε αφού όλοι εμείς οι υπόλοιποι είχαμε αποφασίσει και ξέραμε ότι εκείνος δεν θα συμφωνούσε με την απόφασή μας που τον αφορούσε. Η ομόφωνη απόφαση που πήραμε να τον βραβεύσουμε κρατήθηκε μυστική εν αγνοία του μέχρι σήμερα. Μιλάμε για τον Γενικό αρχηγό της Ομάδας μας τον κύριο Σταύρο Τερζίδη.
Τον κ. Τερζίδη τον γνωρίσαμε πριν 3 χρόνια όταν ήρθε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νάξο. Τον έφερε κοντά μας (στο συμβούλιο) ο κύριος Πέτρος Μαράκης σίγουρα διακρίνοντας τις αρετές του αλλά και διαβλέποντας την διάθεσή του να προσφέρει.
θα σας αναφέρουμε λίγα πράγματα για εκείνον. Ο Σταύρος Τερζίδης γεννήθηκε στο ESSLINGEN της Δυτικής Γερμανίας από γονείς μετανάστες και ήρθε στην Ελλάδα στα 7 του χρόνια στην Νότια Τραπεζούντα στο νομό Πιερίας όπου παρέμεινε μέχρι εγκατασταθεί στην Κατερίνη.
Πέρασε με εξετάσεις στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στρατού και τοποθετήθηκε στα τεθωρακισμένα. Υπηρέτησε τον Ελληνικό Στρατό και μετατέθηκε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας : ΧΑΛΚΙΔΑ-ΟΡΕΣΤΙΑΔΑ-ΚΟΜΜΟΤΗΝΗ-ΣΑΜΟΣ-ΞΑΝΑ ΧΑΛΚΙΔΑ- ΣΟΥΦΛΙ-ΡΟΔΟΣ–ΚΥΠΡΟΣ-ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ-ΚΑΛΑΜΑΤΑ απ’ όπου και αποστρατεύεται.
Ο Σταύρος παθιάζεται όταν ασχολείται με κάτι και δεν τα παρατάει εύκολα. Οι δυσκολίες δεν τον πτοούν και επιστρατεύει εκτός από το πείσμα του και την εκπληκτική εφευρετικότητά του προκειμένου να ξεπεράσει τα εμπόδια.
Τελειομανής καταφέρνει να χρησιμοποιήσει τα όποια μέσα διαθέτει προκειμένου να φτάσει στο επιδιωκόμενο εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Εργατικότατος, δουλεύει ασταμάτητα .Είναι φιλότιμος δεν διστάζει να αναλαμβάνει ευθύνες προκειμένου να καλύψει τα κενά που μπορεί να δημιουργηθούν στην πραγματοποίηση μιας δράσης ή για να διευκολύνει τους συναδέλφους του και δεν περιμένει να του το ζητήσουν οι ίδιοι το αντιλαμβάνεται εν τη γενέσει του. Άλλωστε η συναδελφική αλληλεγγύη αποτελεί γι’ αυτόν κύριο χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του τόσο την περίοδο της στρατιωτικής του δράσης αλλά και γενικότερα όπου εμπλέκεται.
Βαθιά πατριώτης λατρεύει την Ελλάδα έχοντας γεννηθεί μέσα στους κόλπους της ομογένειας βιώνοντας τη λαχτάρα για την πατρίδα αλλά και υπηρετώντας με υψηλό αίσθημα ευθύνης τον Ελληνικό Στρατό.
Ευαίσθητος και επικοινωνιακός διαθέτει ευφυές χιούμορ και σε κάνει να νοιώθεις άνετα μαζί του .Δεν διστάζει να δίνεται για τους συνανθρώπους του που λατρεύει και βοηθάει όταν και όσο μπορεί.
Διαθέτει οργανωτικές ικανότητες είναι μεθοδικός και προγραμματισμένος και καλλιεργεί το Ομαδικό πνεύμα. Ρεαλιστής διαθέτει αρχές και τις υπερασπίζεται και δεν υποχωρεί απ’ αυτές ακόμα κι αν αυτό του στοιχίσει.
Ενημερώνεται πρώτα καλά για οτιδήποτε και μετά παίρνει θέση. Ποτέ δεν θα αναφερθεί σε πράγματα που δεν γνωρίζει. Διαβάζει καλά τους κανόνες , και λειτουργεί ιδανικά μέσα σ΄αυτούς. Αναζητά πλαίσια στις δράσεις του και μισεί τις χύμα καταστάσεις.
Ώρες ώρες μπορεί να χαρακτηριστεί πιεστικός ή γκρινιάρης με την καλή έννοια (όταν τα πράγματα δεν γίνονται όπως πρέπει) όμως η αλήθεια είναι ότι το πλήρωμα του χρόνου τον επιβεβαιώνει τις περισσότερες φορές κι εκείνος τότε χαμηλών τόνων όπως είναι δεν προβάλει την δικαίωσή του.
Στο πέρασμα του από την Χαλκίδα βοηθώντας (ως συνήθως) μια κοπέλα να βρει σπίτι γνωρίζει την Κάτια Μπεχράκη η οποία θα γίνει η εκλεκτή της καρδιάς του και μετέπειτα σύζυγος. Εκείνη ανέμελη τότε θα εντυπωσιαστεί από την δύναμη , και την ασφάλεια που εξέπεμπε τόσο λόγω του μυαλού του και της ανεξαρτησίας του αλλά και από το στιβαρό του σώμα διότι ο Σταύρος προπονείται εντατικά με βάρη εκείνη την περίοδο. Έφτιαξαν μια πανέμορφη οικογένεια και έχουν 3 παιδιά 16, 13 και 4 ετών.
Λατρεύει τον αθλητισμό και έπαιζε και παίζει μέχρι σήμερα ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Παρακολουθεί τα αθλητικά γεγονότα ανελλιπώς. Υποστηρίζει τον Ολυμπιακό αλλά τα βρίσκει σκούρα και έχει συνεχή κόντρα με την 76 χρονών φανατική Παναθηναϊκό πεθερά του κάθε φορά που θα βρουν ευκαιρία να μιλήσουν για αθλητικά.
Αγαπάει πολύ τον Π.Α.Σ Νάξου και έχει δεθεί με την ομάδα. Ο ρόλος του μέσα σ’ αυτή είναι σύνθετος και αποτελεσματικός και απαραίτητος. Πολύτιμος, δουλεύει ασταμάτητα , είναι αθόρυβος και μετριοπαθής . Χωρίς να είναι Ναξιώτης από την πρώτη στιγμή έθεσε το πάθος του στην υπηρεσία της Ομάδας και ταυτίστηκε μ’ αυτή. Κυριολεκτικά σκέφτεται λειτουργεί και ενεργεί σαν ΠΑΣ ΝΑΞΟΥ. Όλες του τις δραστηριότητες τις φιλτράρει και τις ταυτίζει με την ομάδα όταν αυτό είναι εφικτό.
Σίγουρα ο σημερινός έπαινος του αξίζει και του ευχόμαστε κάθε καλό σε κείνον και στην οικογένειά του. Μακάρι οι συνθήκες να του επιτρέψουν να παραμείνει κοντά στην ομάδα για πολλά πολλά χρόνια και να δει τους στόχους του να εκπληρώνονται.
