Μία χρονιά γεμάτη εμπειρίες για τον Συριανό προπονητή, ο οποίος δούλεψε στην ανδρική ομάδα με δύο τεχνικούς. Αυτό όπως μας τόνισε είναι κάτι πολύ σημαντικό καθώς κι από τους δύο κέρδισε πολλά πράγματα.
Ολοκληρώνονται οι προπονήσεις της Ακαδημίας του Φοίνικα Σύρου. Μία χρονιά γεμάτη… βόλεϊ. Τι είναι αυτό που σου έχει μείνει και θα κρατήσεις για το μέλλον, αλλά και τι θα προσπαθήσεις να αλλάξεις;
« Άλλη μια χρονιά τέλειωσε για τους μικρούς μας αθλητές και αθλήτριες. Μια χρονιά γεμάτη από όμορφες στιγμές μέσα στο γήπεδο. Είναι η δεύτερη μου χρονιά σαν προπονητής της ακαδημίας του Α.Ο. Φοίνικα. Η ακαδημία μπορεί να είναι ένα τμήμα ΜΗ αγωνιστικό αλλά μέσα από τις προπονήσεις βάζουμε τους μικρούς μας αθλητές σε τεχνικά θέματα, αλλά πρωταρχικός μας στόχος είναι να περάσουν ευχαρίστα την ώρα της προπόνησης. Με τα περισσότερα παιδιά δουλέψαμε και πέρυσι και η αλήθεια είναι ότι όταν τελειώνει κάθε χρονιά περιμένεις πως και πώς να τα ξαναδείς πάλι στο γήπεδο και να συνεχίσεις να προσφέρεις γνώσεις στους μικρούς σου αθλητές. Αυτό που θέλω να κρατήσω για το μέλλον είναι να κάνω αυτά τα παιδιά να αγαπήσουν αυτό το άθλημα όπως το αγάπησα εγώ και να προσφέρουν και αυτά στο Συριανό Βόλεϊ πράγματα όπως έκανα και συνεχίζω να κάνω σχεδόν 30 χρόνια τώρα σαν παίχτης αλλά και σαν προπονητής. Ο Αθλητισμός προσφέρει πολλές συγκινήσεις και θέλω κι αυτά τα παιδιά να τις ζήσουν στο μέλλον στα αγωνιστικά τμήματα. Νιώθω τυχερός γιατί κι εγώ ξεκίνησα όπως αυτά τα παιδιά. Αφιέρωσα ατέλειωτες ώρες μέσα στο γήπεδο και οι κόποι μας ανταμείφτηκαν όταν έζησα στιγμές με τον Φοίνικα να βγαίνουμε Πρωταθλητές Κυκλάδων και μετά Πρωταθλητές σε Εθνικές κατηγορίες. Για έμενα ο Φοίνικας δεν είναι απλά ένα Σωματείο που πέρασα κάποιες χρονιές… είναι η ομάδα που ανδρώθηκα σαν αθλητής και που έζησα όμορφες και άσχημες στιγμές. Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που θέλω να αλλάζω πολλά πράγματα, σίγουρα όμως θέλω να βελτιώνομαι σαν Προπονητής, Άνθρωπος και παλαιότερα σαν Αθλητής. Μέσα από την προπόνηση προσπαθώ να δίνω στους μικρούς, ερεθίσματα ώστε η προπόνηση να γίνετε πιο κατανοητή και πιο ευχάριστη για τους Αθλητές».
Πόσο σημαντικό είναι τα παιδιά να έχουν τα δικά τους πρότυπα και μάλιστα να γνωρίζουν πως βρίσκονται σε μία ομάδα που αγωνίζεται στο υψηλότερο επίπεδο.
«Δεν σου κρύβω ότι επειδή ήξεραν ότι είμαι Βοηθός προπονητή και στο Ανδρικό τμήμα με ρωτούσαν για όλους τους Αθλητές και μάλιστα τους ήξεραν και με τα μικρά τους ονόματα. Με ρωτούσαν από πιο μέρος είναι ο ένας και από πού ο άλλος, και να μου έλεγαν «εγώ όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν κι αυτό τον αθλητή γιατί είναι πάρα πολύ καλός. Το Ανδρικό τμήμα είναι η διαφήμιση του νησιού και κακά τα ψέματα, πολλά παιδιά γνώρισαν το βόλεϊ είτε με την παρουσία τους μέσα στο γήπεδο ή μέσα από την τηλεόραση. Πολλές φορές ακόμη και μέσα στην προπόνηση είναι πολύ βασικό να σε βλέπουν να τους δείχνεις τεχνικά στοιχεία. Όχι μόνο να τους λες… κάνε αυτό η κάνε εκείνο. Τα βλέπεις να σε κοιτούν στα μάτια και βλέπεις ότι διψούν για να μάθουν το βόλεϊ».
Μετά από μία σεζόν προπονήσεων για τις ακαδημίες και τα μικρά παιδιά έχουν γίνει βήματα προόδου;
«Σίγουρα έχουν γίνει βήματα προόδου κι αυτό φαίνεται γιατί μέσα από την ακαδημία βγαίνουν παιδιά τα όποια μετά θα παίζουν στο μεγαλύτερο τμήμα το αγωνιστικό που είναι οι παγκορασίδες. Επειδή η ηλικίες που ασχολούνται οι ακαδημίες είναι παιδιά Δημοτικού τα όποια σε αυτές τις ηλικίες δεν έχουν ολοκληρωθεί ούτε σωματικά, αλλά κι ούτε σε σχέση με τη δύναμης. Εκεί βέβαια δεν έχεις πολλές απαίτησης και δίνεις πολύ βάση στην τεχνική τους κατάρτιση. Βλέπω και σε μεγαλύτερες ηλικίες αθλητές και αθλήτριες που έμαθαν λάθος τεχνικές από μικρή ηλικία να συνεχίζουν και σε μεγαλύτερες να κάνουν τα ίδια λάθη».
Ας αλλάξουμε θέμα και να περάσουμε και σε προσωπικό επίπεδο. Μία χρονιά που κλήθηκες να βοηθήσεις με τις υπηρεσίες και την ανδρική ομάδα. Μάλιστα σε είδαμε να κάθεσαι στον πάγκο ακόμη και ως πρώτος προπονητής. Θα ήθελα να μου πεις τις εμπειρίες σου απ’ αυτήν την περίοδο και πόσο θα σε βοηθήσει στο μέλλον.
«Σ’ αυτό το σημείο ήθελα να ευχαριστήσω την προηγούμενη διοίκηση της ομάδας που μου εμπιστεύτηκε αυτήν την θέση. Ήταν μεγάλη τιμή για έμενα να βοηθήσω την ομάδα από το πόστο του Βοηθού προπονητή. Δεν ήταν μια εύκολη χρόνια είχες 2ωρες πρωινές και 2ωρες απογευματινές προπονήσεις, σχεδόν κάθε μέρα. Αν βάλεις και τα μεσημέρια που είχα προπόνηση στα πιτσιρίκια μου, ήμουν σχεδόν ένα 8ωρο στο γήπεδο. Υπήρχαν μέρες που έκανα προπόνηση πρωινή στην Ανδρική ομάδα, στη συνέχεια πήγαινα το μεσημέρι στην ακαδημία που τελείωνα 3.30 και αμέσως έφευγα από το γήπεδο για το πλοίο να βρω την Ανδρική ομάδα για να φύγουμε για εκτός έδρας αγώνα. Στο βόλεϊ όπως και όλα τα αθλήματα οι γνώσεις δεν τελειώνουν ποτέ, έμαθα αρκετά από τον πρώτο προπονητή τον Σάσα, όπως επίσης το ίδιο συνέβη και με τον δεύτερο τεχνικό που ήρθε τον Όσκαρ Κάσμαρτσικ, τους οποίους και ευχαριστώ. Μου έδειξαν πράγματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά και σίγουρα θα μου φανούν χρήσιμα στο μέλλον. Μια πολύ δύσκολη στιγμή ήταν αυτή που η ομάδα είχε μείνει χωρίς προπονητή και έπρεπε να κατεβάσω την ομάδα εγώ. Είχα μιλήσει με τη Διοίκηση και με τους παίχτες. Είχαμε πει ότι η ομάδα σε αυτήν την δύσκολη περίοδο έπρεπε να δείξει πιο δυνατή από ποτέ. Έπρεπε πρώτα να κερδίσω το κομμάτι της ψυχολογίας με τους Αθλητές και μετά το αγωνιστικό κομμάτι. Δεν υπήρχε περίπτωση σε αυτήν την δύσκολη περίοδο να πηδήξει από το καράβι ο καπετάνιος. Μείναμε ενωμένοι και παίξαμε 2 παιχνίδια, με τον Παμβοχαϊκό εντός και με τον Εθνικό Πειραιά εκτός που η ομάδα πηρέ 6 πολύτιμους βαθμούς».
Ο Φοίνικας μέσα από μία δύσκολη χρονιά κατάφερε να ολοκληρώσει την χρονιά στην Τρίτη θέση. Σημαντική για το νησί και την ίδια την ομάδα. Η 3η θέση ήρθε εύκολα ή δύσκολα.
«Ο στόχος από την αρχή της χρονιάς ήταν η 3η θέση, μιας που ξέραμε και τι υλικό διέθετε ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ. Η αλήθεια είναι ότι όταν βάζεις στόχους δεν ξέρεις και τι τραυματισμούς μπορεί να βγουν μέσα στην σεζόν η τι αλλαγές σε παίχτες θα κάνεις κατά την διάρκεια της χρονιάς. Ο στόχος στο τέλος της χρονιάς επετεύχθη και σίγουρα δεν ήταν κάτι εύκολο. Είδαμε πως μέχρι την τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος όλα ήταν ανοικτά. Προσωπικά νιώθω υπερήφανος και απόλυτα ικανοποιημένος που τερματίσαμε στην τρίτη θέση. Έτσι πρέπει να νιώθει πιστεύω κάθε Συριανός που αγαπάει τον Αθλητισμό και το Βόλεϊ».
Τέλος θα ήθελα να μου πεις και για το δικός σου μέλλον. Τη νέα αγωνιστική περίπου που θα σε δούμε ή θα συνεχίσεις στον Φοίνικα;
«Δεν γνωρίζω αν θα είμαι του χρόνου στην Ανδρική ομάδα. Κάθε χρόνια η εκάστοτε Διοίκηση κάνει τα πλάνα της και φτιάχνει τη νέα ομάδα. Μπορεί να μην είμαι εγώ στα πλάνα αυτά και να είναι κάποιος άλλος, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η ομάδα να συνεχίσει να υπάρχει στον χάρτη του βόλεϊ, γιατί έχουν χαθεί πολλά σωματεία, όπως ο Ιωνικός Νικαίας η ο Κτησιφώντας. Όπως διάβασα και πρόσφατα ο Εθνικός Πειραιά μπορεί να μην κατέβει την επομένη χρονιά. Προσωπικά εγώ θα συνεχίζω να πηγαίνω στο γήπεδο να βλέπω την ομάδα μου όπως έκανα και στο παρελθόν. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου κι από αυτό το κομμάτι δεν μπορείς να μείνεις μακριά. Αυτή είναι η αλήθεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα παραμείνω και του χρόνου στην Ακαδημία και μου έγινε πρόσφατα πρόταση να βοηθήσω και το Τμήμα των Παγκορασίδων την νέα χρονιά. Αποδέχτηκα με μεγάλη μου χαρά την πρόταση αυτή καθώς είναι κάτι που θέλω και μου αρέσει. Τέλος θα ήθελα να πω ότι πρέπει να μείνουμε δίπλα στην ομάδα γιατί μας χρειάζεται όλους. Από τον πιο απλό κάτοικο αυτού του νησιού έως και τους φορείς του τόπου. Ο Φοίνικας πρέπει να συνεχίσει να προσφέρει χαρά στο νησί. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως είναι και η ζωντανή διαφήμιση αυτού του τόπου. Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε η σημαία μας να παραμείνει ψηλά και να συνεχίζει να κυματίζει».
Πηγή: Κοινή Γνώμη
