28 Απριλίου του 1993. Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Περίπου οκτώ λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, ο Πανιώνιος είχε καταφέρει να πλησιάσει τον Παναθηναϊκό στο σκορ. Είχε κάνει μια μεγάλη ανατροπή μειώνοντας τη διαφορά στους έξι πόντους από τους 17.

Με τον πίνακα του σκορ να δείχνει 50-56, ο Γιάνκοβιτς, αγωνιζόμενος με τα χρώματα του "Ιστορικού", αποπειράθηκε να μειώσει τη διαφορά στους τέσσερις. Αλλά ο τότε διαιτητής του αγώνα, ο Σταύρος Κουκουλεκίδης, σφύριξε επιθετικό φάουλ του Σέρβου πάνω στον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Αυτό ήταν το πέμπτο φάουλ του Γιάνκοβιτς, που τον έστελνε στον πάγκο στα πιο κρίσιμα λεπτά της αναμέτρησης. 

Χωρίς να το σκεφτεί και απελπισμένος από το σφύριγμα του διαιτητή, ο Γιάνκοβιτς πλησίασε τη μπασκέτα και χτύπησε δυνατά το κεφάλι του στη σιδερένια βάση... Μέσα σε δευτερόλεπτα πέφτει στο παρκέ, φωνάζοντας, ενώ το κεφάλι του έχει γεμίσει αίματα. 

Παρά το σοβαρό του τραυματισμού, κανείς δεν μπόρεσε αμέσως να καταλάβει ότι επρόκειτο, ουσιαστικά, για μία τραγωδία. Ούτε καν το ιατρικό επιτελείο της ομάδας, που επικεντρώθηκε στον εξωτερικό τραυματισμό του παίκτη. Ο τραυματισμός του Γιάνκοβιτς, όμως, ήταν τέτοιος, που θα άλλαζε όλη του τη ζωή. 

Η τελική διάγνωση έδειξε συντριπτικό κάταγμα και εξάρθρωση στον έκτο αυχενικό σπόνδυλο που πίεζε τον νωτιαίο μυελό. Αποτέλεσμα του τραυματισμού η παράλυση, αφού το τραύμα στον νωτιαίο μυελό δεν διορθώθηκε ποτέ. 

Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου έσπευσαν να τον δουν πολλοί παίκτες και προπονητές του ελληνικού μπάσκετ. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γιάννης Ιωαννίδης, που έφερε από την Πάτρα τον νευροχειρούργο Νίκο Παπαδάκη, ο οποίος επέβλεψε την λεπτή επέμβαση που πραγματοποιήθηκε. Τίποτα, όμως, δεν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα.

Το χειρότερο όλων ήταν πως ούτε ο ίδιος είχε αντιληφθεί στην αρχή τη σοβαρότητα του τραυματισμού του. Πράγμα που, ίσως, φάνηκε και από το πρώτο πράγμα που ρώτησε τον προπονητή του, Βλάντο Τζόυροβιτς, όταν τον επισκέπτηκε στο νοσοκομείο. Είχε νικήσει τελικά ο Πανιώνιος τον Παναθηναϊκό; 

Ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς παρέμεινε σε αναπηρικό καροτσάκι για τα υπόλοιπα 13 χρόνια της ζωής του. Ο Πανιώνιος απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 8 του Σέρβου και οι φίλαθλοι ακόμα και σήμερα φωνάζουν το όνομά του στις κερκίδες του γηπέδου. Στις μπασκέτες, από τότε, τοποθετήθηκαν προστατευτικά...  

Εκτός από τη ζωή του άτυχου παίκτη, στιγματίστηκε και η ζωή του διαιτητή Κουκουλεκίδη, που για μέρες μετά το συμβάν δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Έβλεπε ξανά και ξανά τη φάση για να είναι σίγουρος για την απόφασή του. Δεν ήθελε να είναι εκείνος που “κατάστρεψε” τη ζωή ενός ανθρώπου. Σε αυτό τον βοήθησαν και πολλοί που τον έπαιρναν για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της απόφασής του. 

Η φάση του τραυματισμού

Ο Γιάνκοβιτς, παρότι παράλυτος, δεν σταμάτησε να ασχολείται ποτέ με το μπάσκετ. Προσπάθησε για πολλά χρόνια να περπατήσει ξανά, γυρίζοντας σε αρκετά κέντρα αποκατάστασης σε όλη την Ευρώπη. Ποτέ του, όμως, δεν έβγαλε πίκρα ή μιζέρια. Ήταν πάντα περήφανος, στηρίζοντας τον γιο του, Βλάντιμιρ, που ακολούθησε τα βήματα του. 

Τελικά, ο Γιάνκοβιτς έφυγε από της ζωή στις 28 Ιουνίου του 2006, από ανακοπή καρδίας. Την ίδια μέρα που ο γιος του σημείωσε 28 πόντους σε παιχνίδι με το παιδικό του Πανιωνίου. Το 28 ήταν τελικά ο αριθμός που τον σημάδεψε... 

Πρωτοσέλιδα της εποχής