Αμφότεροι δώδεκα ετών, αμφότεροι φορούν τη φανέλα του συλλόγου ΑΣ Αθλοπαιδεία Νάξου και παλεύουν να αποδείξουν ότι η Νάξος έχει παρών και μέλλον σε ένα Ολυμπιακό Άθλημα που έχει φέρει ουκ ολίγες διακρίσεις στην Ελλάδα. Ο δάσκαλος Γιάννης Ζευγώλης μαζί με τον επίσης δάσκαλο Γιώργο Λάμπου κάνουν πολύ καλή δουλειά στη σχολή Ταε Κβο Ντο στη Νάξο και τα παιδιά καθημερινά γεμίζουν την αίθουσα. Ο κ. Ζευγώλης αναλαμβάνει ρόλο εισηγητή στη μίνι κουβέντα που είχαμε με τους μικρούς πρωταγωνιστές και μας τονίζει ότι « είναι πολύ μεγάλη τιμή για το νησί αυτές οι διακρίσεις που έρχονται από τα παιδιά τα τελευταία δύο χρόνια. Και αυτές οι διακρίσεις λειτουργούν ως προπομπός για να έρθουν κοντά στο άθλημα ακόμη περισσότερα παιδιά ενώ μέσα από το ταπί λύνεται και η όποια παρεξήγηση υπάρχει γύρω από το όνομα των πολεμικών τεχνών και δη του Ταε Κβο Ντο. Η υπόσχεση που μπορούμε να δώσουμε είναι ότι θα συνεχίσουμε παρά το υψηλό κόστος τόσο για τη σχολή όσο και για τους γονείς να δίνουμε το παρών στους αγώνες και να αποκτούν εμπειρίες και νίκες τα παιδιά».

Χαρακτήρες

Παράλληλα ζητήσαμε από τον κ. Ζευγώλη να μας πει δύο λόγια για τους δύο μικρούς που διακρίθηκαν στο τελευταίο τουρνουά με την επιφύλαξη βέβαια ότι έρχονται ακόμη καλύτερες ημέρες σε τουρνουά σε Πάρο και Νάξο και με δεδομένο ότι η σχολή διαθέτει αρκετούς νέους αθλητές είτε μεγαλύτερους είτε μικρότερους οι οποίοι είναι σε θέση ακόμη και στο άμεσο μέλλον να φέρουν κι άλλες διακρίσεις στο νησί. Δεν είναι δηλαδή μία σχολή που μένει μόνο σ’ αυτά τα δύο παιχνίδια… Εν αρχή η Γεωργία Κρασσά για την οποία ο κ. Ζευγώλης θα δηλώσει «εάν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και ζήλο των προπονήσεων τότε το μικρότερο που μπορεί να πετύχει είναι να γίνει προπονήτρια… Το μεγαλύτερο; Να φέρει διάκριση και επιτυχία σε Πανελλαδικό επίπεδο. Όσο για τον Ρένο Κασέμι, ο κ. Ζευγώλης θα τονίσει «είναι αθλητικό παιδί με πολλά προσόντα όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τι θέλει καθότι του αρέσει τόσο το Τάε Κβο Ντο όσο και το ποδόσφαιρο. Και όσο είναι σε …δίλημμα δεν μπορεί να εξελιχθεί με βάση τα προσόντα του».

Κρασσά

Και ο λόγος στους δύο πρωταγωνιστές, ξεκινώντας από την μικρή της παρέας, την Γεωργία (οι γονείς της Μαρία Παλιούρα και Μανώλης Κρασσάς) που προφανώς η Χαλκίδα της ταιριάζει με δεδομένο ότι τέλη Ιανουαρίου πήρε τη 3^η θέση στο Διασυλλογικό πρωτάθλημα και τέλη Μαρτίου την 1^η θέση και πλέον ανήκει στη κατηγορία των κορασίδων. Όπως τονίζει «Νιώθω πλέον πιο ώριμη γιατί στην αρχή φοβούμουνα, είχα άγχος με το αποτέλεσμα, αν θα τα καταφέρω. Τώρα έχω περισσότερους αγώνες και νιώθω πιο άνετα. Όταν μπαίνω στο ταπί δεν έχω πρόβλημα. Θέλω μόνο να παίξω καλά να έχω σωστά χτυπήματα.» Στην ερώτηση εάν πιστεύει ότι μπορεί να έχει εξέλιξη στο άθλημα σημειώνει «Πάντα ήθελα να ασχοληθώ, αλλά μετά από ένα χρόνο στους αγώνες αυτό έχει γίνει ακόμη πιο σίγουρο. Σκέφτομαι το μέλλον μου στο ταε κβον ντο και ως αθλήτρια με μεγάλους αγώνες, αλλά το όνειρο μου είναι κάποια στιγμή αν μπορώ να διδάξω». Από μικρή ασχολούταν με αθλήματα όπως ποδόσφαιρο, στίβος (μεγάλες αποστάσεις) γενικά δεν είναι της…. φούστας. Η απάντηση πάντως είναι ότι δεν αλλάζει και τι σχετικά με την καθημερινότητα της και με την θηλυκότητα της και μας αφοπλίζει με την επιλογή της τονίζοντας» αν είχα να πάω προπόνηση ή σε κάποιο πάρτι θα επέλεγε το πρώτο». Στην ερώτηση τι σκέφτεται όταν μπαίνει στο ταπί σημειώνει «Γενικά σκέπτομαι πως θα εφαρμόσω πιο καλά τις οδηγίες του προπονητή που μου έχει δώσει ανάλογα με τον αντίπαλο που έχω απέναντι μου. Γενικά μπαίνω ήρεμα στον αγώνα δεν φοβάμαι. κάνω τον Σταυρό μου και όλα πάνε καλά», ενώ δεν φοβάται τα χτυπήματα σημειώνοντας «γενικά δεν φοβάμαι παίζω όπως πρέπει αν παίξω, σίγουρα υπάρχουν και αντικανονικά χτυπήματα (τιμωρούνται με ποινή) αλλά εγώ συνήθως αν δεχτώ ένα τέτοιο χτύπημα πεισμώνω και παίζω ακόμη πιο δυνατά». Παράλληλα της δίνεται η δυνατότητα να ευχαριστήσει τόσο τους δασκάλους της (Ζευγώλη και Λάμπου) όσο και τους συγχωριανούς της Ελένη Κονδύλη, Λιανή Μανιού, Κατερίνα Προμπονά, Λιανό Μουστάκη, Σοφία Λιόφαγου και Γιάννη Γαλατερό, οι οποίοι και έχουν αναλάβει την …μετακίνησή της από το Φιλώτι στη Χώρα σε καθημερινή βάση ώστε να μην χάνει ούτε ένα λεπρό προπόνησης…

Κασέμι

Και από την Κρασσά στον Κασέμι, τον Ρένο ο οποίος σε αντίθεση με την Γεωργία αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε τάε Κβο Ντό και το ποδόσφαιρο με τον «άρχοντα των σπορ» να δείχνει να κερδίζει την καρδιά του μικρού… Τι μας είπε; «ξεκίνησα το Τάε Κβο Ντο πριν από έξι χρόνια. Μου άρεσε, ενδιαφέρθηκα και ήθελα να το γνωρίσω. Η πρώτη εικόνα ήταν ωραία, μου άρεσε, με κέρδισε και έκατσα. Και από τότε προπονούμαι». Ο πατέρας του Βασίλης που παρακολουθεί από κοντά τις προπονήσεις και τη πορεία του δευτερότοκου γιου του μας τονίζει ότι «μην τον ακούτε ότι πάει όταν έχει προπόνηση. Και στο σπίτι κάνει ασκήσεις αλλά όταν βλέπει ότι είναι ώρα για προπόνηση και κινδυνεύει να αργήσει θα πάρει τηλέφωνο, θα μας ψάξει ώστε να είναι στην ώρα του και να μην χάσει λεπτό». Ο 12χρονος ήρθε δεύτερος στο διασυλλογικό πρωτάθλημα της Χαλκίδας χάνοντας με 6-1 στον τελικό ενώ στον ημιτελικό κέρδισε τον αντίπαλό του με 13-12. Τι θυμάται από τους αγώνες αυτούς; «στον τελικό δεν είχα ενέργεια. Ένιωθα άδειος. Ήθελα αλλά δεν μπορούσα. Όμως ο αγώνας που δεν θα ξεχάσω ήταν ο ημιτελικός. Ούτε καν ο πρώτος αγώνας που επικράτησα με 11-3.. Στον ημιτελικό η εναλλαγή των πόντων ήταν συνεχόμενη, στο τέλος ο αντίπαλός μου με πέρασε αλλά πήρα τη νίκη με ανάποδη κλωτσιά στο κεφάλι του που μου έδωσε τους πόντους που ήθελα και χρειαζόμουν. Και το συναίσθημα της νίκης ήταν πολύ όμορφο και δεν ξεχνιέται ένα τέτοιο παιχνίδι». Ο μικρός πρωταθλητής θυμάται και το πρώτο του αγώνα λέγοντας «ήταν μόλις είχα πάρει την πράσινη ζώνη και ο αγώνας ήταν επίδειξης στη Νάξο. Ωραία σίγουρα εμπειρία» Όμως όπως τονίζει «το χειρότερο σε έναν αγώνα είναι να …σκέφτεσαι. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος σε όλο το παιχνίδι γιατί εάν κάνεις λάθος δίνεις δικαίωμα στον αντίπαλο να αντεπιτεθεί και να σε φέρει σε δύσκολη θέση…»  Και μοιραία τίθεται το ερώτημα «ποδόσφαιρο ή τάε κβο ντό» με τον Ρένο να απαντάει χωρίς σχεδόν δεύτερη σκέψη «ποδόσφαιρο γιατί αυτό με ενδιαφέρει περισσότερο. Ίσως γιατί είναι και τα άλλα παιδιά μαζί και είμαστε παρέα. Εάν πρέπει να διαλέξω τι θα ακολουθήσω επαγγελματικά ή εάν βλέπω τον εαυτό μου στο μέλλον, τότε τον βλέπω με ποδοσφαιρική φανέλα. Καλό είναι το τάε Κβο ντο, αλλά μ’ αρέσει περισσότερο το ποδόσφαιρο» Ενδιαφέρον τέλος παρουσιάζει η άποψή του για τις προκλήσεις στο σχολείο από τους συμμαθητές του λέγοντας «ναι ξέρουν ότι ασχολούμαι με το ταε Κβο ντο με προκαλούν αλλά δεν εμπλέκομαι. Είναι άλλωστε κάτι που μαθαίνουμε από τη πρώτη στιγμή που περνάμε την είσοδο της σχολής. Το τάε Κβο ντο είναι μόνο για τους αγώνες και τη σχολή, όχι για τον δρόμο και αυτό το συμμερίζομαι απόλυτα»….

Πηγή: Εφημερίδα Κυκλαδική