Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2013 13:29

Αυθεντικές ρομαντικές ιστορίες

Η επαφή με τους παλαίμαχους παίκτες και ειδικά με θρύλους, που έχουν γράψει ιστορία στα γήπεδα, αποτελεί από μόνη της μία ξεχωριστή εμπειρία.

Σου ανοίγουν την καρδιά τους και ανασύρουν από τις μνήμες τους ένα σωρό πραγματικές ιστορίες και ξεδιπλώνουν εικόνες από άλλες εποχές, τις εποχές της αθωότητας όπου οι ανθρώπινες σχέσεις είχαν τον πρώτο λόγο, τα συναισθήματα κυριαρχούσαν του άγριου ανταγωνισμού και η αξιοπρέπεια δεν θυσιαζόταν στο βωμό της νίκης.

Κατά την διάρκεια της παραμονής των παλαιμάχων της ΑΕΚ στο νησί μας, είχαμε την τύχη να μοιραστούμε λίγο χρόνο μαζί τους και ακούσαμε πολλά πράγματα που μας συγκίνησαν.

Χαρές, πίκρες, νίκες και ήττες έχουν ένα παρασκήνιο που όταν το ανακαλύπτεις χρόνια μετά, διδάσκεσαι και καταλαβαίνεις το πραγματικό νόημα του αθλητισμού.

 

Αξίζει τον κόπο να σας μεταφέρουμε και να μοιραστούμε μαζί σας δύο ανθρώπινα περιστατικά που μας διηγήθηκε ο Στέλιος Σεραφείδης, ο διεθνής τερματοφύλακας σύμβολο της ΑΕΚ.

Το 1957 προπονητής στην Εθνική ομάδα ήταν ο Ιταλός Ρίνο Μαρτίνι.

Παραμονές ενός αγώνα πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, κάλεσε τον νεαρό τότε γκολκίπερ για μία προπόνηση στην Λεωφόρο.

Ήταν ημέρα Πέμπτη και την Κυριακή επρόκειτο να γίνει ο αγώνας με τον Παναθηναϊκό.

Ο Στέλιος είχε την ατυχία να τραυματιστεί στο καρπό του χεριού του κατά την διάρκεια της προπόνησης και αποχώρησε με έντονους πόνους.

Την εποχή εκείνη ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού με πρόβλημα αναπηρίας, παρακολουθούσε ανελλιπώς όλες τις προπονήσεις, καθώς το σπίτι του ήταν δίπλα στο γήπεδο και είχε ταυτίσει την ζωή του με το ποδόσφαιρο.

Τον έλεγαν Λεωνίδα.

Ο Λεωνίδας λοιπόν βλέποντας τον Στέλιο να υποφέρει του πρότεινε να τον πάει σπίτι του για να τον περιποιηθεί η μητέρα του.

Πράγματι η γυναίκα με τα γιατροσόφια της εποχής, κρεμμύδια, αυγά κ.λ.π, φρόντισε τον τραυματία και του ευχήθηκε καλή ανάρρωση.

Περιττό να αναφέρουμε, ότι την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν φυσικοθεραπευτές και η ιατρική φροντίδα ήταν ευθύνη των ίδιων των ποδοσφαιριστών.

Ηλθε λοιπόν η ώρα του αγώνα, στον οποίο ο Σεραφείδης έπαιξε κυριολεκτικά με ένα χέρι.

Το παιχνίδι έληξε 0-0,χωρίς ιδιαίτερες φάσεις και αυτό που θυμάται ακόμα ο βετεράνος τερματοφύλακας, είναι τον Λεωνίδα κοντά του, πίσω από το τέρμα να τον ρωτά κάθε λίγο, πως πάει το χέρι του!

Φυσικά ούτε κουβέντα για το περιστατικό δεν είπε στους δικούς του, προκειμένου να το εκμεταλλευτούν αγωνιστικά.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Στέλιος Σεραφείδης έλαβε μία επιστολή από έναν άλλο φίλαθλο, πάλι του Παναθηναϊκού, που του ζητούσε να του αποστείλει μία φωτογραφία με αφιέρωση, γιατί τον θαύμαζε αν και οπαδός άλλης ομάδας.

Το γράμμα παράπεσε κάπου στο σπίτι και όταν μετά πολλά χρόνια σε μία μετακόμιση το ανακάλυψε σε ένα παλιό έπιπλο, θέλησε έστω και καθυστερημένα να κάνει το χατίρι στον φίλαθλο.

Μάλιστα δυσκολεύτηκε να τον βρει γιατί το τηλέφωνο που είχε ήταν πενταψήφιο και στο μεταξύ οι τηλεφωνικοί αριθμοί είχαν μετατραπεί σε εξαψήφιους.

Όταν τελικά κατάφερε να επικοινωνήσει μία γυναίκα το σήκωσε και τον ρώτησε τι ήθελε.

Αφού τις εξήγησε τον σκοπό του τηλεφωνήματος, άκουσε την γυναίκα στην άλλη άκρη της γραμμής να του λέει ότι δυστυχώς ο άνθρωπος δεν ήταν πια στη ζωή.

Το άκουσμα του θανάτου τον οδήγησε σε κλάματα για έναν άνθρωπο, που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή του, ενώ ακόμα και τώρα που τα διηγείται είναι εμφανής η συγκίνηση στα μάτια του.

Πολύτιμη ένεση ελπίδας είναι η επαφή με αυτούς τους ανθρώπους.

Ελπίδα ότι η χαμένη ταυτότητα μας και οι αξίες μας υπάρχουν, ίσως ξεχασμένες σε κάποια παλιά έπιπλα και δεν πρέπει να περιμένουμε την δική μας “μετακόμιση” για να τις ανακαλύψουμε.   

Επιβάλλεται να τις ξαναβρούμε άμεσα και να τις ξαναβάλουμε στην μίζερη καθημερινότητα μας!

Κατηγορία ΑΠΟΨΕΙΣ

Copy of Peach Minimal Perfect Skin Skincare Flyer

RODOS TOYRNOYA

BETARADES 300X250

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares