Του Πέτρου Κένερ
Ξεκίνησα να γράψω λίγα λόγια για το γνωστό μας, πλέον, προπονητή της ΕΠΣ Κυκλάδων Γιώργο Μοστράτο. Όπως κάνω πάντα όταν γράφω, ξεκίνησα έχοντας στο μυαλό μου κάποια δεδομένα και μελέτησα λίγο τις σημειώσεις μου που κατά καιρούς γράφω από συνεντεύξεις-δηλώσεις-συμπεριφορές του ανθρώπου για τον οποίο θα γράψω.
Σκεπτόμενος όλα αυτά, μου προέκυψαν και άλλα πολλά, που χάρη στο Γιώργο Μοστράτο, βρήκα την ευκαιρία να τα πω. Ας τα πάρουμε από την αρχή…
«Τι χρειάζεται ένας προπονητής για να επιτύχει;» έλεγε ο πρώτος καθηγητής προπονητών στην Ελλάδα Πάνος Μάρκοβιτς. «Μια επιτυχία» απαντούσε. Συνέχιζε δε, λέγοντας «η διαχείριση αυτής της επιτυχίας θα μας δείξει και την προσωπικότητα του προπονητή».
Δεν έγραψα κάτι για το Γιώργο Μοστράτο αμέσως μετά τον περσινό θρίαμβο της ΕΠΣ Κυκλάδων, κράτησα όμως σημειώσεις. Όταν τον είδα να βουρκώνει μπροστά στην κάμερα μετά από νίκη-πρόκριση, ανέβηκε απεριόριστα στην εκτίμησή μου, γιατί μόνο ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ αυτό που κάνει μπορεί να αντιδράσει έτσι. Στην ερώτηση του δημοσιογράφου για την επόμενη μέρα, απάντησε: «αφήστε να χαρούν τα παιδιά την πρόκριση για λίγες μέρες και μετά θα κάνουμε αυτό που πρέπει». Και το έκαναν. Η τελευταία απάντησή του είναι άψογη διαχείριση άγχους και εκτόνωσης των ποδοσφαιριστών του. Παράλληλα, σε όλες του τις δηλώσεις, πάντα, εξήρε τους παίκτες του και τους έδινε την πραγματική τους θέση, του πρωταγωνιστή. Θα μου πείτε… αυτονόητο. Εγώ θα συμφωνήσω, αλλά, χωρίς να πω ονόματα, θα σας θυμίσω ότι κάποιοι προπονητές δηλώνουν «πήρα διπλό στην Τούμπα και στην Ξάνθη» κ.ά. Ένα τελευταίο, αλλά εξίσου ενδεικτικό για το Γιώργο Μοστράτο, είναι τα συγχαρητήρια που συνέχεια έδινε στους συναδέλφους του προπονητές των ακαδημιών, για τη δουλειά που έχουν επιτελέσει και επιτελούν για να φτάσουν τα παιδιά να έχουν ικανότητες.
Και φτάσαμε στη φετινή επιτυχία της ΕΠΣ Κυκλάδων, πάλι με προπονητή το Γιώργο Μοστράτο. Σίγουρα η επιτυχία του προπονητή στην ίδια ομάδα με διαφορετικές εντεκάδες, βάζει σφραγίδα στην προπονητική του ικανότητα. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο, πέρα από ένα μεγάλο μπράβο και ευχαριστούμε. Φυσικά, τα ίδια ισχύουν για όλους τους συντελεστές των επιτυχιών, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ των και δεν είναι άλλοι από την τριπλέτα παίκτες-προπονητής-διοίκηση. Αν δεν έχεις και τις τρεις αυτές παραμέτρους , δεν γίνεται να έχεις τύχη… στην επιτυχία.
Οι ποδοσφαιριστές, όπως προανέφερα, ήταν, είναι και θα είναι οι πρωταγωνιστές. Αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν, χωρίς κανέναν άλλο, να διεξάγουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Τόσο απλά. Οι υπόλοιποι δεν μπορούν χωρίς τους ποδοσφαιριστές. Η επιτυχία, όμως, θέλει τρεις. Ένα προπονητή για να μετατρέψει τις ικανότητες των ποδοσφαιριστών του σε δυνατότητες υπέρ της αμάδας και μια διοίκηση, που δεν θα λύνει μόνο τα προβλήματα παικτών και προπονητή, αλλά θα έχει ήδη εργαστεί με τον προπονητή για να μην υπάρχουν προβλήματα. Αυτό το πέτυχε η ΕΠΣ Κυκλάδων. Οργάνωσε σωστά τις μικτές ομάδες, επέλεξε πολύ καλό προπονητή, του τις ανάθεσε και ήταν δίπλα τους στα εύκολα και στα δύσκολα. Μην σκεφτεί κάποιος… αυτονόητο, γιατί σαράντα χρόνια που με διαφορετικές ιδιότητες είμαι στο χώρο του ποδοσφαίρου, τα λέω, τα γράφω, τα διδάσκω, και πέραν εξαιρέσεων, είμαστε πανελληνίως πολύ πίσω σε επίπεδο με τις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες.
Το «κλειδί» της επιτυχίας, ή ακριβέστερα η αρχή της επιτυχίας μιας ομάδας, είναι η φιλοσοφία της, ή, αν προτιμάτε πιο απλά, ο τρόπος σκέψης της, που χαράσσεται από τη διοίκηση. Το ποδόσφαιρο μαθαίνεται από 6 έως 16 ετών. Μετά βελτιώνεις αυτά που ήδη έχεις μάθει. Αυτό δεν είναι μόνο αυτονόητο, αλλά και επιστημονικά δεδομένο. Κι όμως, χρόνια τώρα, τα αυτονόητα και τα δεδομένα καταπατούνται. Ο μέσος Έλληνας ποδοσφαιριστής, πριν 20 χρόνια και πίσω, ξεκίναγε συστηματική ποδοσφαιρική προπόνηση στα 14. Τα τελευταία χρόνια βελτιώθηκε λίγο η κατάσταση. Θα μου πείτε υπεύθυνες είναι οι ομάδες. Σίγουρα έχουν μεγάλη ευθύνη, αλλά μεγαλύτερη έχει η κάθε ΕΠΣ που είναι η «Μαμά Αρχή» των ομάδων. Και αυτό αποδεικνύεται και από την ΕΠΣ Κυκλάδων. Πήρε τα αυτονόητα και τα δεδομένα και τα έκανε πράξη. Στήριξε τα παιδικά πρωταθλήματα. Όταν έχεις σωστή φιλοσοφία και σωστή οργάνωση, ο χρόνος θα σε ανταμείψει. Προσοχή: αυτό πρέπει να έχει μόνιμη συνέχεια. Η τελειότητα είναι δρόμος και όχι προορισμός.
Κλείνοντας, θα επανέλθω στο θέμα του προπονητή. Δώδεκα χρόνια ήμουν πρόεδρος των προπονητών ποδοσφαίρου Πειραιά και Νήσων Αιγαίου, οπότε θα μου συγχωρήσετε την «προπονητική διαστροφή». Αν φέτος δεν προκρινόταν η ΕΠΣ Κυκλάδων, τι μπορεί να έλεγε η «κοινή ποδοσφαιρική γνώμη» για το Γιώργο Μοστράτο. Δεν χρειάζεται να γράψω γιατί όλοι υποθέτετε… Προς όλους λοιπόν τους διοικούντες: ξεπεράστε τη φιλοσοφία του «δοκάρι και μέσα ίσον καλός προπονητής, δοκάρι και έξω κακός προπονητής» και αφού κάνετε μια συνεργασία με έναν προπονητή με σωστά και αντικειμενικά κριτήρια, δώστε του χρόνο να δημιουργήσει. Ειδικά στις μικρές ηλικίες… πολύ χρόνο.
Επειδή διετέλεσα προπονητής στην ΕΠΣ Κυκλάδων, γνωρίζοντας εκ των έσω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εκάστοτε προπονητής της, σαν δια ταύτα, επί προσωπικού που λένε και στη Βουλή, μπράβο Γιώργο, συνέχισε να τους ακούς όλους και –φυσικά– κάνε αυτό που εσύ κρίνεις ότι πρέπει να γίνει. Αυτός που παίρνει τις αποφάσεις έχει και την αποκλειστική ευθύνη αυτών και δεν είναι άλλος από τον προπονητή. Το προσωπικό μπράβο είναι γιατί αναβάθμισες την αξία και τη σημασία του προπονητή ποδοσφαίρου.
Πέτρος Κένερ
Προπονητής - Καθηγητής προπονητών
