Αν πάρουμε σαν δεδομένο το ρητό που λέει ''χέρι που σε ταΐζει δεν το δαγκώνεις'' τότε αφήνουμε ήσυχους τους  ποδοσφαιριστές να «αναρρώσουν» και ασχολούμαστε λίγο με το ''χέρι'', που όχι μόνο στιγμάτισε ανεπανόρθωτα αυτά τα παιδιά, αλλά και την ιστορία μίας ομάδας, η οποία αναμφισβήτητα είναι από τις ιστορικότερες των Κυκλάδων! 

Άραγε, αυτός που έλαβε την απόφαση ή καλύτερα το ''χέρι που ταΐζει'' αναλογίστηκε ότι με το να μην κατεβάσει στο γήπεδο τους «υγιείς» παίκτες καταδικάζει την ομάδα του, αφού η μη κάθοδος σε αγώνα είναι κάτι το διαφορετικό από τη μη τέλεση αγώνα λόγω ανωτέρας βίας;

Αναλογίστηκε τι άποψη μπορεί να έχουν οι αγνοί ΑΟΣίτες και οι υγιείς φίλαθλοι της Σύρου που έχουν αποδείξει πόσο πολύ αγαπάνε το ποδόσφαιρο;

Όταν υποδεικνύει ημερομηνίες και τρόπους ορισμού των αγώνων, σκέπτεται άραγε ότι υπάρχει κάποια αρχή που διοικεί το ποδόσφαιρο στις Κυκλάδες και εκείνη είναι που αποφασίζει ή πλέον η αλαζονεία και ο εγωκεντρισμός έχουν πιάσει ''κόκκινα''... τόσο πολύ που θεωρεί τον εαυτό του ''Τσάρο των Κυκλάδων'';

Δεν υπάρχει ούτε ένας Συριανός, ούτε ένας Κυκλαδίτης να επικροτεί, αλλά η ''κεφαλή'' βλέπει θετικά μηνύματα... Τη μία μέρα ο πρόεδρος της ΕΠΣΚ είναι αυτός που θέλει να δώσει το πρωτάθλημα στον Πανναξιακό, την άλλη ακριβώς ότι καλύτερο έχει περάσει από την ένωση. Την μία μέρα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα υγείας και δεν μπορούμε να παίξουμε, την άλλη απορρίπτουμε την πρόταση αν γίνει σε 7 μέρες ο αγώνας. 

Εδώ αγαπητοί αναγνώστες υπάρχει πρόβλημα, αφού όπως δείχνουν οι παραπάνω πράξεις η απουσία του ΑΟ Σύρου από το ντέρμπι δεν ήταν μόνο απόρροια της γαστρεντερίτιδας, αφού εδώ μιλάμε για πρόβλημα στην κεφαλή της ομάδας που έκανε ότι μπορούσε για να καταστρέψει μία ολόκληρη χρονιά!

Και αναρωτιέμαι μήπως τελικά το πρόβλημα δεν ήταν γαστρεντερικό αλλά εγκεφαλικό;