ΑΡΘΡΑ

Έχω συχνά αναφερθεί στο πως σώμα και ψυχή αποτελούν ουσιαστικά ένα σύνολο και πόσο πολύ, σε τελική ανάλυση αλληλοεπηρεάζονται. Όσο και να μην μας απασχολεί ή να μην μας ενδιαφέρει, η σχέση αυτή είναι και υπαρκτή και επηρεάζει την Ζωή μας. Το ζητούμενο για εμένα είναι τι μπορούμε εμείς να κάνουμε; Με άλλα λόγια πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την κατάσταση αυτή προς όφελος μας. Φυσικά για κάτι τέτοιο είναι απαραίτητη προϋπόθεση το ενδιαφέρον μας! Διαβάστε λοιπόν τα όσα ακολουθούν και αποφασίστε μόνοι σας.  

Σε σχέση με τη φροντίδα της υγείας υπάρχουν κατά βάση δύο φιλοσοφίες. Η πρώτη βασίζεται στην ιδέα ότι είμαστε άρρωστοι. Παίρνει ως δε­δομένο ότι το σώμα δεν είναι πολύ έξυπνο ούτε πολύ καλά σχεδιασμένο και μερικές φορές απλώς «χαλάει» ή ξεχνάει πώς να λειτουργήσει σωστά. Σε αυτή την πε­ρίπτωση πρέπει να επισκεφθούμε ένα γιατρό, ο οποί­ος έχει σπουδάσει χρόνια για να κατανοεί όλα αυτά τα σχεδιαστικά σφάλματα και μπορεί, σαν ένας καλός μηχανικός αυτοκινήτων, να διορθώσει τη βλάβη. «Εί­ναι σύνηθες στην ηλικία σας», λένε ορισμένοι γιατροί στους οποίους πηγαίνετε για να «διορθώσουν» τους πόνους σας.

Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Ο άνθρωπος που θα μάθει να ακούει το σώμα του θα γίνει σοφός!»Σας φαίνεται υπερβολή; Κι όμως είναι 100% πραγματικότητα! Το σώμα μας έχει τον δικό του τρόπο να μας μιλά-να μας στέλνει μηνύματα. Βλέπετε ο πόνος είναι κάτι το εντελώς παρεξηγημένο στην ζωή μας.

Έρωτα Έρωτα! Δεν λείπει από κανένα στόμα, από καμία Ζωή. Τόσα πολλά λέμε, τόσα πολλά ακούμε. Και ξέρετε κάτι; Όσα και να λέμε, δεν είναι αρκετά! Γιατί ο Έρωτας (ψυχικός και σωματικός) είναι ένα θείο δώρο, που στην μοντέρνα και ταλαιπωρημένη Ζωή μας μπορεί να μεταμορφωθεί (ας μας επιτραπεί η έκφραση) σε ένα εργαλείο που θα μας βοηθήσει να κάνουμε την Ζωή μας πιο ζωντανή, πιο όμορφη. Και τελικά ναι ο Έρωτας μπορεί αν επιβιώσει, να είναι ελιξίριο Ζωής και υγείας.

Ζούμε σε περίεργους καιρούς! Η εξέλιξη στην τεχνολογία, στην ιατρική, στην καθημερινότητα κλπ. Υπόσχονται συνεχώς μια καλύτερη Ζωή. Ποιο άνετη, εύκολη, ωραία… Αντί αυτών όμως εισπράττουμε τα αντίθετα! Έλλειψη χρόνου, άγχος, δυσφορία, ανικανοποίητο, κυριαρχούν στην Ζωή μας! Γιατί άραγε; Γιατί αφού όλα συνηγορούν υπέρ μιας καλύτερης Ζωής, φτάνουμε στο αντίθετο αποτέλεσμα;

Η επαφή με τους παλαίμαχους παίκτες και ειδικά με θρύλους, που έχουν γράψει ιστορία στα γήπεδα, αποτελεί από μόνη της μία ξεχωριστή εμπειρία.

Ο αγαπητός συμπατριώτης μας δημοσιογράφος του «ΕΘΝΟΣ» Γιάννης Λάβδας, με αφορμή του φιλικού αγώνα του ΠΣΑΤ με τους παλαίμαχους της Πάρου, αρθρογράφησε με μοναδικό τρόπο, τον σκοπό της επίσκεψης των Δημοσιογράφων στην Πάρο.

Σε προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στα σωματεία που προσπαθούν να προσελκύσουν γονείς και παιδιά με δόλιες πρακτικές (γλείφοντας, απειλώντας κτλ.) για τις ακαδημίες τους.

Ο μύθος του τοπικισμού λέει ότι οι κόντρες μεταξύ των χωριών, και των νησιών, για την ανωτερότητα της μίας ή της άλλης περιοχής παλιότερα ήταν σοβαρότερες.

Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να αναφερθούμε στην αθλητική δραστηριότητα στην Σίκινο, από το 1967 έως τις μέρες μας.

Ως άσχετος με τα περισσότερα αθλήματα, ήθελα να σχολιάσω την ΕΡΤ από την σκοπιά του πολίτη και όχι του φιλάθλου. Δεν θα σταθώ στο θέμα του κλεισίματος, αλλά εκεί που πονάει όχι μονό τους φιλάθλους, αλλά τους πάντες.

Ο συμπολίτης και φίλος μας Θανάσης Σαρρής έγραψε στο gazzeta.gr ένα πολύ ωραίο άρθρο για τα παιδιά του μπάσκετ του Αθλητικού ομίλου Πάρου που κατέκτησαν το πρωτάθλημα αλλά και το «αιώνιο» πρόβλημα του νησιού που δεν είναι άλλο από την απουσία ενός κλειστού γηπέδου.

Μια πολύ καλή προσέγγιση στον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή για την αξιοποίηση – στήριξη και την προώθησή του κάνει ο Καθηγητής προπονητών και Δημοσιογράφος κ. Πέτρος Κένερ, γνώριμος στους Κυκλαδίτες από την 3ετή παρουσία του στον πάγκο του Αστέρα Μαρμάρων αλλά και στις Μεικτές της ΕΠΣ Κυκλάδων.

Tετριμμένος ο τίτλος το ξέρω. Δεν υπάρχει, όμως, τίποτα πιο ταιριαστό από αυτό. Αναφέρομαι στην συνάντηση των αθλητικών σωματείων με το δημοτικό συμβούλιο.

Ο Γιάννης Αναπλιώτης έφυγε απ’ τη ζωή από παθολογικά αίτια στα 27 του χρόνια τον Ιανουάριο του 2001.