“Σημαίες”, άνθρωποι που έγιναν ένα με τη φανέλα της ομάδας που αγωνίστηκαν συνδέοντας το όνομά τους με αυτή. Μπορεί για κάθε ομάδα σε όλα τα αθλήματα μία αποχώρηση, ή μία έλευση ενός, ή περισσοτέρων παικτών να μην συνεπάγεται πως υπάρχει επόμενη ημέρα, για την συγκεκριμένη όμως ομάδα η αποχώρηση των τεσσάρων αυτών αθλητών είναι κάτι παραπάνω από ένα σημείο αναφοράς.
Τέσσερις αθλητές που πάνω τους στήθηκε όλο το οικοδόμημα της πορείας αυτής της ομάδας, από το τοπικό πρωτάθλημα της ΕΣΚ Κυκλάδων στις εθνικές κατηγορίες. Τέσσερις αθλητές που θεωρούνται, και όχι άδικα, οι “σημαίες” του ναξιώτικου συλλόγου που όσοι παιχταράδες και να πέρασαν από αυτήν την ομάδα αυτά τα χρόνια, αυτά τα τέσσερα παιδιά ήταν το σημείο αναφοράς και η ψυχή της παρέας που εξελίσσονταν κάθε χρόνο…
Με μία μακροσκελή ανακοίνωσή τους αποχαιρετούν τον Πανναξιακό για άλλες πολιτείες… Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Ήρθε λοιπόν η ώρα που ένας κύκλος κλείνει. Σίγουρα ο σημαντικότερος στην αθλητική μας ζωή. Ήταν πριν 17 χρόνια όταν πήραν τα δελτία μας από το Φιλαθλητικό και τα πήγαν στο νεοσύστατο τότε τμήμα του Πανναξιακού. Οι μικρότεροι, Πολίτης-Μάκαρης, στο παμπαιδικό και οι μεγαλύτεροι, Μυλωνάς-Καλαβρός, στο εφηβικό. 17 χρόνια...
Ούτε στα πιο τρελά μας παιδικά όνειρα δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα παίζουμε σε μια ομάδα και θα αισθανόμαστε τόσο γεμάτοι και υπερήφανοι!
Υπερήφανοι γιατί εκπροσωπούσαμε το νησί μας παίζοντας στο μεγαλύτερο σωματείο, υπερήφανοι γιατί συμμετείχαμε και στα 9 πρωταθλήματα αντρικού και άλλα τόσα στις μικρότερες ηλικίες, υπερήφανοι για την άνοδο στη Γ΄εθνική και δύο χρόνια παρουσίας εκεί, υπερήφανοι γιατί ιδρώναμε για τη φανέλα βάζοντας πάντα την ομάδα πάνω από το προσωπικό μας εγωισμό, υπερήφανοι γιατί προσπαθήσαμε να συμβάλλουμε και εξωαγωνιστικά με όποιο τρόπο και όποτε μας ζητήθηκε, αλλά κυρίως υπερήφανοι γιατί την υπηρετήσαμε με ανιδιοτέλεια! Ναι, δεν ξέρουμε αν είμαστε καλοί ή κακοί αθλητές αλλά ήμασταν πάντα ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΊΣ!
Θα ήταν όμως ψέματα να πούμε ότι δεν ‘’πληρωθήκαμε’’ από την ομάδα.....Γιατί ‘’πληρωθήκαμε’’ σε παιδεία, σε συναισθήματα, σε αθλητική και σωματική βελτίωση, σε βιώματα και σε φίλους! Αυτά τα βιώματα και τις μνήμες δεν πρόκειται να μας τις στερήσει κανείς γιατί θα υπάρχουν πάντα μέσα στο μυαλό και στη καρδιά μας. Ούτε φυσικά μπορεί να μας στερήσει κανείς και τη φιλία μας ,μιας και θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε όπως ο Πανναξιακός μας δίδαξε, ως φίλοι και ως ομάδα!
Γι’ αυτό θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ανθρώπους που συμπορευτήκαμε αυτά τα 17 χρόνια και γνωρίσαμε εξαιτίας της ομάδας.
Καταρχήν όλους μας τους προπονητές και κυρίως τον Τάσο Βάβουλα και τον Δημήτρη Δαμιανίδη που και οι δύο τους μας επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο ως αθλητές αλλά και ως ανθρώπους!
Όλους αυτούς τους παιχταράδες που ο Πανναξιακός έφερε στην ομάδα και μέσα από αυτούς μαθαίναμε και εμείς, όπως οι Μπενίσης, Σκούταρης, Χριστόδουλος, Ακτύπης, Πασχάλης, Τζανιδάκης, Καρβούνης, Παγώνης, Δαχρετζής και άλλοι πολλοί!
Όλους τους συμπαίχτες μας διαχρονικά, από τα αδέρφια Πολυτάρχου, τον Στέφανο Γκιέργκι, τον Πέτρο Ανεβλαβή και τον Αποστόλη Φυρογένη μέχρι τους σημερινούς Βασιλειάδη, Λάσκαρη, Αδελφουλάκο, Αρτσάνο, Μαγγιώρο ,Μάνο, Κρητικό και άλλους πολλούς. Συγνώμη που δεν γίνεται να τους αναφέρουμε όλους.
Φυσικά όλους τους νυν και παλαιούς διοικητικούς παράγοντες που συνέβαλαν οικονομικά και μη, για να μπορούμε και εμείς εδώ στη Νάξο να αθλούμαστε! Όπως ο κ.Κεφαλιανός, ο κ.Βαθρακοκοίλης, ο κ.Βαφίας, η οικογένεια Τσίλη, ο κ.Σκορδιαλός με το δικό του πάντα ταπεινό τρόπο εκτός διοίκησης και ο κ.Καρούσης. Φυσικά ο κ.Βερώνης που χωρίς αυτόν η ομάδα δε θα μπορούσε να σταθεί στην Γ’ εθνική την πρώτη της χρονιά και μάλιστα με τόσο καλή εμφάνιση και τέλος τον ‘’Πρόεδρο της καρδιάς μας’’ τον Γιάννη Βαλληνδρά που εξαιτίας του ανεβήκαμε στη Γ’ εθνική και μπορέσαμε να πραγματοποιήσουμε αυτό που ονειρευόμασταν χρόνια.
Εκτός από τους διοικητικούς παράγοντες θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους χορηγούς μας όλα αυτά τα χρόνια!
Επίσης θέλουμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα την ‘’επιτροπή Σωτηρίας’’ (Κατσούλη, Σορώκο, Μαστρογιαννόπουλο, Λήδα, Δενδρινό, Βουτσίνο)που στην πιο δύσκολη στιγμή της ομάδας έβαλαν πλάτη! Ανέλαβαν υποχρεώσεις για τις οποίες δεν είχαν δεσμευτεί, όχι για την προσωπική τούς προβολή ούτε για το συμφέρον τους, απλά και μόνο για να μην ακουστούν παραέξω άσχημα λόγια για το Πανναξιακό και για το νησί! Τότε καταλάβαμε τι θα πει Πανναξιακός και αυτή τους η πράξη και το συναίσθημα θα πρέπει να είναι ο οδηγός!
Ακόμη θα πρέπει να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα τον αφανή ήρωα αυτής της ομάδας και την ψυχή του τμήματος μπάσκετ τη Βαγγελίτσα Κιουλαφή!! Καθώς και τον καλό μας φίλο Στέλιο Δρυμαλίτη για τη βοήθεια του τα χρόνια που βρισκόμασταν στην Γ’ εθνική!
Τέλος να ευχαριστήσουμε τον κόσμο αυτής της ομάδας για την στήριξή του με όλους τους τρόπους αυτά τα χρόνια, ιδιαίτερα το κόσμο εκτός Νάξου που πάντα μας ακολουθούσε και στα μάτια του έβλεπες τη νοσταλγία του για το νησί μας!!
Δυστυχώς όμως το σωματείο μας, στα δικά μας υποκειμενικά μάτια, διέρχεται μια κρίση. Οι καταστάσεις και οι συνθήκες που επικρατούν στο σωματείο και κυρίως στο τμήμα μπάσκετ του Πανναξιακού, μας έκαναν να πάρουμε αυτή την πολύ δύσκολη απόφαση!
Η δίψα μας για αγωνιστική δραστηριότητα δε μας επιτρέπει να σταματήσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε από μικρά παιδιά!! Επειδή λοιπόν ξαναστηρίξαμε την ομάδα μας σε κάποια λάθη και το μετανιώσαμε, πλέον ξέρουμε πως η ανοχή είναι συνενοχή, γι’ αυτό αποχωρούμε!
Ευχόμαστε από καρδιάς στον Πανναξιακό καλή συνέχεια…. Εις το επανιδείν!
Μυλωνάς Νίκος , Καλαβρός Παναγιώτης , Μάκαρης Σπύρος , Πολίτης Παναγιώτης
