Το κενό.Ύστερα έρχεται η εύλογη αγωνία. Τι θα γίνει του χρόνου; Θα έχουμε πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στις Κυκλάδες την επόμενη σεζόν; Το κινδυνολογικό αυτό ερώτημα φαίνεται να είναι συμβατό με φανταστικά σενάρια και εικασίες, αλλά δεν στερείται βάσεως, αν ληφθούν υπ’ όψιν η γενικότερη οικονομική κατάσταση των Κυκλαδίτικων ομάδων και η πιθανότητα ολοκληρωτικής κατάρρευσης των πρωταθλημάτων της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κυκλάδων. Δεν μπορεί, όμως, να παραβλέψει κανείς ότι κατά την επόμενη ποδοσφαιρική περίοδο τίποτε δεν θα είναι το ίδιο.
Τα δεδομένα που έχουμε ως τώρα είναι αρκούντως ανησυχητικά: οι ομάδες στην πλειοψηφία τους αντιμετωπίζουν άμεσο (διοικητικό και) οικονομικό πρόβλημα και τα βγάζουν πέρα με δυσκολία. Με μηδενικά έσοδα επί σειρά ετών είναι λογικό ότι δεν θα αντέξουν να ανταποκρίνονται εσαεί. Πολλές ομάδες φέτος εγκατέλειψαν το πρωτάθλημα, ενώ αρκετές βρίσκονται επί ξυρού ακμής. Το πραγματικό ζήτημα, «υπ’ αριθμόν ένα», του Κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου είναι, πλέον, ξεκάθαρο μπροστά στην πόρτα του. Το οικονομικό μέλλον. Το οποίο μέλλον…έχει κιόλας έρθει. Η κυρίαρχη τάση όλα τα χρόνια ήταν να πληρώνονται αδρά οι διαιτησίες, να μην μεριμνά ουδέποτε η Ε.Π.Σ.Κυκλάδων με κάποιο τρόπο να εξασφαλίσει εκπτώσεις για τις ομάδες στα εισιτήρια των πλοίων, να μην χρηματοδοτεί με αυτά που οφείλει κάθε χρόνο τα σωματεία και από πάνω να απαιτεί άμεσες πληρωμές για τα πειθαρχικά πρόστιμα που συχνά επιβάλλει. Έτσι, τα προβλήματα των ομάδων γιγαντώθηκαν και φτάσαμε στον μαρασμό (ως τον αναπόφευκτο, δι’ ασφυξίας, θάνατο) του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου στις Κυκλάδες. Η εκδοχή να επέλθει «κραχ» και να μην υπάρχουν χρήματα ούτε για τις μετακινήσεις των ομάδων, ούτε για την αμοιβή των διαιτητών δεν είναι κάτι πολύ μακρινό και απίθανο να συμβεί.
Χρήμα κυκλοφορούσε, κυκλοφορεί και θα κυκλοφορεί πάντα μες στους κόλπους του ποδοσφαίρου και μέσα στην Ε.Π.Σ.Κ. –με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Είτε ρευστό, είτε σε μορφή χορηγίας, είτε μέσω επιχορηγήσεων. Η επείγουσα προτεραιότητα-και απαίτηση- είναι η ριζική αναδιανομή αυτού του χρήματος σε όλα τα σωματεία των Κυκλάδων που φυτοζωούν. Πώς θα το κάνει αυτό ο πρόεδρος Γιάννης Σιγάλας και η ομήγυρη, τί ιδέες θα κατεβάσει η κούτρα τους, είναι ξεχωριστός λογαριασμός. Άπαντες, ωστόσο, ήθελαν δεν ήθελαν, στο τέλος της κάθε σεζόν όφειλαν να συγκλίνουν προκειμένου να λογοδοτήσουν επιτυχώς και ειλικρινώς ενώπιον των σωματείων. Κάτι που-δυστυχώς- ποτέ δεν έγινε! Ακόμα και τις δύο τελευταίες χρονιές με τις συνεχείς αναδιαρθρώσεις που έγιναν σε ομίλους και κατηγορίες-ψάχνοντας το πιο οικονομικό μοντέλο διεξαγωγής αγώνων-, ο κοινός παρανομαστής φαίνεται να ήταν πώς θα μειωθούν τα έξοδα για αμοιβές διαιτητών(οι οποίες παραμένουν αλόγιστα στα ύψη) και μετακινήσεις που εξακολουθούσαν να απομυζούν το μεγαλύτερο μέρος των όποιων χρημάτων διέθετε η κάθε ομάδα. Κι όμως επί της ουσίας δεν έγινε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια τρύπα μέσα στο νερό.
Η αίσθηση που έχω είναι ότι οι άνθρωποι που κρατούν τα ηνία της Ε.Π.Σ.Κυκλάδων τόσα χρόνια, πρέπει με συντονισμένες προσπάθειες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να βγουν στην αγορά με σκοπό να βρεθούν τα κονδύλια που χρειάζονται δίχως να χρειαστεί να ζητιανεύουν από τον Ο.Π.Α.Π. και την ούτως ή άλλως υπερχρεωμένη Ε.Π.Ο.. Είμαι πεπεισμένος ότι με συντονισμένη «επιθετική πολιτική» που είναι απαραίτητη στον τομέα της αθλητικής χορηγίας (με target group όλα τα σωματεία και τα νησιά μας) σε βάθος χρόνου μπορεί να υπάρξουν ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Και αυτό, στην πράξη, μου φαίνεται ως μονόδρομος.
Του Μιχάλη Παπαδάκη
