Του Μιχάλη Παπαδάκη

Τα παιδιά και οι έφηβοι ειδικότερα έχουν πληγεί περισσότερο. Για εμάς τους ενήλικες, η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά μας και την οικογένειά μας. Για τα παιδιά, όμως, ο κόσμος τους εκτός οικογένειας επικεντρώνεται στους φίλους τους και το παιχνίδι.

«Τα παιδιά χρειάζονται παιδιά», όπως πολύ εύστοχα είπε ο Sunil Bhopal, παιδίατρος και καθηγητής υγείας στο Newcastle.

Ωστόσο, ο ενθουσιασμός που δείχνουμε όλοι οι προπονητές, με το που ανακοινώθηκε η ημερομηνία επιστροφής μας στα γήπεδα, καταδεικνύει πόσο έχουν λείψει και σε εμάς τα παιδιά και οι προπονήσεις. Εν τω μεταξύ, κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού οι περισσότεροι έχουμε αναβαθμίσει τις γνώσεις μας με διάφορα βιβλία προπονητικής, διαδικτυακά σεμινάρια και προπονητικές συζητήσεις.

Ανακαλύψαμε νέους τρόπους για να βελτιωθούμε και ενημερωθήκαμε πάνω σε νέες μεθόδους προπόνησης. Πολλοί από εμάς έχουμε τώρα μια σειρά από νέες ασκήσεις, παιχνίδια και δεξιότητες έτοιμοι να τις εφαρμόσουμε με σκοπό την βελτίωση των παιδιών. Πολλές από αυτές τις ασκήσεις γράφτηκαν βιαστικά σε σημειωματάρια κατά τη διάρκεια παρουσιάσεων προπονητικών μονάδων μέσω Zoom και από τις 17 Μαΐου μπορούμε να τις κάνουμε και πρακτικά στο γήπεδο. Πραγματικά ανυπομονούμε με αισιοδοξία.

Όμως όλα αυτά που προανέφερα αφορούν την προπόνηση μέσα από τον φακό του προπονητή. Η πρόκλησή μας, όμως, ως προπονητές παιδικού ποδοσφαίρου, είναι να κοιτάξουμε την προπόνηση μέσα από τον φακό των παιδιών. Όταν επιστρέψουν στα γήπεδα την ερχόμενη εβδομάδα, μπορούμε να φανταστούμε τον ενθουσιασμό τους που θα δουν ξανά τους φίλους, τους συμπαίκτες τους, το γήπεδο που τόσο αγαπάνε; Ως προπονητές, μπορούμε να βοηθήσουμε στη δημιουργία και την ανάπτυξη ενός φιλόξενου και διασκεδαστικού περιβάλλοντος; Μπορούμε να ενθαρρύνουμε τη συνομιλία, την κοινωνικοποίηση και όλες τις βασικές πτυχές που ωφελούν τα παιδιά όταν επιλέγουν να κάνουν κάποιο άθλημα;

Οι προπονητικές μονάδες που θα ακολουθήσουν μέχρι το καλοκαίρι δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να παρουσιάσουμε εμείς οι προπονητές τις νέες μας ασκήσεις, ιδέες και όλα όσα έχουμε μάθει κατά τον εγκλεισμό. Θα έχουμε χρόνο για αυτά σε μελλοντικές προπονήσεις από την νέα αγωνιστική σεζόν. Ο άμεσος ρόλος μας οφείλουμε να είναι το να καλωσορίσουμε όλα τα παιδιά σε ένα διασκεδαστικό και δίχως άγχος περιβάλλον. Μπορεί να έχουμε ως προπονητές μια κατανοητή, ενθουσιώδης επιθυμία για να μπουν ξανά τα παιδιά σε μια συστηματική προπόνηση, αλλά πρέπει να περιμένουμε, δεν υπάρχει καμία βιασύνη.

Προς το παρόν, ως προπονητές καλούμαστε να εστιάσουμε αποκλειστικά και μόνο στο παιχνίδι. Να εισάγουμε όσο το δυνατόν περισσότερα διασκεδαστικά παιχνίδια και προκλήσεις ανάπτυξης κινητικών και κοινωνικών δεξιοτήτων. Καλούμαστε να γίνουμε ευφάνταστοι και να σκεφτούμε πρώτα απ' όλα τα παιδιά.

Μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά να παίζουν συνέχεια παιχνίδια; Μπορούμε να τους βάλουμε διασκεδαστικά παιχνίδια; Μπορούμε να τους βάλουμε να πετυχαίνουν πολλά γκολ; Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η κοινωνική σύνδεση και το παιχνίδι προσφέρουν αμέτρητες ευκαιρίες μάθησης.

Ας καλύψουμε τις ανάγκες τους μέσω του παιχνιδιού και ας αφήσουμε για ένα διάστημα την δομημένη προπόνηση. Με ένα περιβάλλον διασκέδασης θα κερδίσουμε τη διατήρηση των παιδιών στο ποδόσφαιρο. Και διατηρώντας τα, θα αναπτύξουμε και τη φυσική και τεχνική τους κατάσταση με την πάροδο του χρόνου.

Επίσης, ας μην ξεχνάμε ότι η γλώσσα μας και η στάση σώματος θα είναι πιο σημαντική από κάθε άλλη φορά. Έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που τα παιδιά προπονούνταν, οπότε το τελευταίο πράγμα που θέλουν να ακούσουν είναι αρνητικές λέξεις όπως, "πώς το κάνετε έτσι;". Τα παιδιά ευδοκιμούν με θετική ενίσχυση. Θέλουν να ακούσουν «αυτό είναι υπέροχο», «εξαιρετική προσπάθεια», «το κάνετε τόσο καλά».

Οι λέξεις μας είναι ισχυρές, ας τις χρησιμοποιήσουμε θετικά και με σύνεση. Ας αφήσουμε τα παιδιά να συνομιλούν μεταξύ τους, ας τα αφήσουμε να παίξουν, ας τα αφήσουμε να είναι παιδιά. Και αν είστε κάποιοι προπονητές σαν κι εμένα και το μυαλό σας τρέχει σε διάφορες προπονητικές μονάδες, τότε καλό είναι να πάρουμε μια ανάσα και να συνειδητοποιήσουμε ότι εκπαιδεύουμε παιδιά, όχι μίνι ενήλικες.

Οι εντατικές προπονήσεις, με σκοπό να βοηθήσουμε τους μικρούς μας αθλητές να αναπληρώσουν το χαμένο (εξαιτίας της πανδημίας) έδαφος, θα μπορούσαν να καταλήξουν στο να επιδεινώσουν την ψυχική υγεία και ευεξία των παιδιών και να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην εκπαίδευσή τους μακροπρόθεσμα. Εάν δεν αφήσουμε τα παιδιά απλά να παίξουν διατρέχουμε τον κίνδυνο να τα ωθήσουμε σε ένα πιεστικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, το οποίο θα μπορούσε να προκαλέσει περαιτέρω ζημιά στην ψυχική υγεία και ανάπτυξη τους.

Φέτος, η θερινή περίοδος προσφέρει μια ιδιαίτερα σημαντική ευκαιρία για την αντιμετώπιση του συναισθηματικού αντίκτυπου της πανδημίας στα παιδιά και τους εφήβους. Ως εκ τούτου, κάθε προπόνηση από τώρα και μέχρι το καλοκαίρι θα πρέπει να επικεντρώνεται στην ευημερία των παιδιών και όχι στο να καλύψει το χαμένο έδαφος. Μην ξεχνάμε ότι η πανδημία υπήρξε σκληρή για τα παιδιά, γι 'αυτό και αξίζουν ένα ευχάριστο -και γεμάτο παιχνίδι- καλοκαίρι χωρίς πίεση, το οποίο ίσως αποδειχθεί πολύ σημαντικό για την ψυχική τους υγεία.

Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας, λοιπόν! Είναι σημαντικό να μην χαθεί αυτή η ευκαιρία. Ας το ονομάσουμε «καλοκαίρι του παιχνιδιού» κι ας βοηθήσουμε όλους τους μικρούς μας ποδοσφαιριστές να ανακάμψουν από το άγχος του Covid-19. Και εάν η πανδημία αυτή μάς έχει διδάξει κάτι, είναι ότι μια υγιής και ενεργή κοινωνία είναι το καλύτερο φάρμακο για το ξέσπασμα μεγάλων πανδημιών.