Στην αρχή δεν ήθελα να πιστέψω, ότι σ' αυτό το μικρό σύμπλεγμα νησιών, συμβαίνουν τέτοια τέρατα. Αλλά μερικές φορές η πραγματικότητα ξεπερνάει την φαντασία.
Κοίτα λοιπόν, πως γίνεται η δουλειά: Ας πούμε ότι στην χ ακαδημία υπάρχει το ψ ταλέντο (ή αυτό το παιδί που οι περισσότεροι θεωρούν ταλέντο). Όταν το προσέξει, ο οποίος παράγων της άλλης ομάδας και το θέλει στην ακαδημία της βάζει μπροστά το σχέδιο. Αρχικά προσεγγίζει τους γονείς, συνήθως τον πατερά (εκεί που δεν του έλεγε ούτε καλημέρα, ξαφνικά «τι κάνεις, τι κάνει η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, το μαγαζί πως πάει;»). Όταν, τυχαία πάντα, παρακολουθήσει αγώνα του παιδιού δείχνει το ενδιαφέρον του και αρχίζει το γλείψιμο του τύπου «τι σουτ είναι αυτό που έχει το παιδί! τι γκολάρα ήταν αυτή!» (Τίνος γονέα το μυαλό δεν θα φουσκώσει από κάτι τέτοια;) Τότε σκάει το παραμύθι «δεν φέρνεις το παιδί στην ακαδημία μας, γιατί εκεί που είναι δεν έχουν καταλάβει ότι είναι ο επόμενος Ronaldo». Το παιδί στην ακαδημία τυγχάνει θερμής υποδοχής από προέδρους, προπονητές και παράγοντες και αυτό ήταν! Από εκεί και πέρα, το παιδί ανήκει στην ομάδα… Αυτή είναι η απαλή πλευρά του θέματος. Η σκληρή έχει ως εξής: Γονείς πήγαν το παιδί τους από μια ακαδημία σε μια άλλη, διότι τους απείλησαν ότι θα τους διώξουν από τις δουλειές τους αν δεν το έκαναν! Αυτή η περίπτωση είναι ένα παράδειγμα ανάμεσα σε πολλά (Μη μου πει κάνεις, ότι δεν αηδιάζει και μόνο που σκέφτεται τις υπόλοιπες).
Κατανοώ, ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι συνηθισμένο, στην superleague και στην Ευρώπη. Αυτές οι ομάδες όμως είναι κερδοσκοπικές εταιρίες και η εφαρμογή τέτοιων τακτικών, είναι για αυτούς λογικότατη. Αλλά να συμβαίνει στις Κυκλάδες των ερασιτεχνικών σωματείων είναι άνω ποταμών. Δυστυχώς δεν είναι παράνομο, διότι πριν τα 12 δεν έχουν δελτία τα παιδιά. Είναι όμως μια ανηθικότητα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει στα τοπικά πρωταθλήματα. Το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης έχουν, εννοείται, οι αυτοί που αναλαμβάνουν αυτήν την «δουλειά». (Αναφέρομαι στην περίπτωση του πλευρίσματος)
Κύριοι που στοχεύετε; Ότι το παιδί αν γίνει ποδοσφαιριστής θα λέει ότι ξεκίνησε την καριέρα στην Αστραπή Κάτω Κουφονησίου; Ή ακόμα και αν δεν είναι το ταλέντο που ονειρεύεστε θα το αλυσοδέσετε, φίλαθλο της ομάδας για πάντα; Και αργότερα θα φέρει και τα δικά του παιδιά; Και μετά τα γνωστά… εισιτήρια, συνδρομές στις ακαδημίες κλπ. Γιατί αν είναι έτσι δεν διαφέρετε από τις consommatrices στα μπαρ. Πλησιάζουμε το «θύμα» με σκοπό την κατανάλωση!
Οι γονείς, φυσικά δεν είναι άμοιροι ευθυνών αλλά όταν σου πιπιλίζουν το μυαλό για το παιδί, στο τέλος θα το πιστέψεις. «Για να το είπε τόσα πολλά, έτσι θα ’ναι· ρε μπας και ο κανακάρης μου είναι ο νέος Messi;» Αυτά δεν σκέφτεσαι πατέρα; Ε λοιπόν ΟΧΙ! Ο γιος σου δεν είναι η ταλεντάρα που νομίζεις, ούτε στα ξαφνικά έγινε κολητάρι σου ο πρόεδρος, προπονητής, παίκτης κλπ. της άλλης ομάδας. Το παιδί στην ομάδα θέλει, για τους λόγους που ανέφερα. Όσο για τις περιπτώσεις εκβιασμών, απειλών και λοιπών: Μην απορείτε αγαπητοί φίλαθλοι, με αυτούς που θεωρούν (μεταξύ τους και εγώ) το ποδόσφαιρο δηλητήριο και όχι άθλημα!
