«Είμαι κι εγώ ένας από τους φιλάθλους του ποδοσφαίρου υπηρετώντας το άθλημα από όλες τις θέσεις για 40 χρόνια περίπου. Τα περισσότερα από αυτά {κουβαλώντας και την εμπειρία του Αθηναϊκού ποδοσφαίρου}είχα την τύχη και τη χαρά να τα υπηρετήσω στο όμορφο νησί μας την Πάρο και ήταν χρόνια όμορφα και δημιουργικά, παρά τις μοναδικές δυσκολίες του Κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου.

Το 1990 μια παρέα, φίλων πάνω απ’ όλα, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα αμιγές αθλητικό σωματείο με έδρα την Παροικιά, την πρωτεύουσα του νησιού.

Το όνομά του ΑΟ ΠΑΡΟΥ. Καμία άλλη σκέψη δεν πέρασε από το μυαλό μας, για το όνομα που θα το προσδιόριζε. Ήμασταν άλλωστε άτομα με ανοικτά μυαλά και είχαμε ήδη πρωτοστατήσει σε προσπάθεια συνένωσης το 1984 σε συνάντηση που έγινε στην αίθουσα του Αρχιλόχου.

Τα χρόνια που ακολούθησαν με όρεξη και μεράκι βάλαμε τις βάσεις για την δημιουργία ενός ζωντανού αθλητικού οργανισμού, που αγκάλιασε όλους τους αθλητές που βρέθηκαν στους κόλπους του συλλόγου, από όποια περιοχή της Πάρου κι αν προέρχονταν.

Ακόμη κι αυτή η «τοπικίστικη» αντιπαλότητα φροντίζαμε να αποτελεί το «αλατοπίπερο» ενός αγώνα και τίποτε περισσότερο. Με αυτές λοιπόν τις εμπειρίες και βιώματα και όντας παρόντες ως μέλη του ΑΟ Πάρου, ψηφίσαμε στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση υπέρ της δημιουργίας ενός νέου σωματείου που θα αγκαλιάσει τα ποδοσφαιρικά τμήματα ανδρών και νέων, λαμβάνοντας υπόψη και την ανάγκη να συνεχίσουν να υπάρχουν τα υφιστάμενα, για να αποτελούν τις κυψέλες των τοπικών κοινωνιών. Ήταν απόφαση συνειδητή και πάνω απ’ όλα ώριμη. Τα γράφω όλα αυτά για να απαντήσω στο άρθρο του νέου αθλητικογράφου και αγαπητού κατά τα άλλα Μιχάλη Παπαδάκη, ποδοσφαιριστή του ΑΜΕΣ Νηρέας, «Περί συνενώσεων και άλλων δαιμόνων» στο φύλλο της εφημερίδας Τα Νέα Πάρου-Αντιπάρου της

30/07/2011. Επειδή ο Μιχάλης προσβάλει με τα γραφόμενά του την ιστορία του ΑΟ Πάρου, οφείλει να δώσει απαντήσεις.

α) Τι εννοείς όταν λες ότι ο Μαρπησσαϊκός και ο Νηρέας έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και συντάχθηκαν με τις προθέσεις του ΑΟ Πάρου; Δηλαδή την συνένωση δεν την ήθελαν στην πραγματικότητα;

β) Τόσο αγαθές ήταν οι προθέσεις τους που το διαβολεμένο τους μυαλό {ευελιξία του νου το αναφέρεις} είχε εκπονήσει εναλλακτικό σχέδιο; Κι αυτό εσύ το ονομάζεις αρετή;

γ) Σε ότι αφορά την έπαρση του ΑΟ Πάρου ως στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας του, καλά θα κάνεις να «μην κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια». Την δε προκλητικότητα ψάξε να την βρεις αλλού. Όχι στην Παροικιά.

δ) Πολύ φοβάμαι ότι μάλλον δεν έχεις καταλάβει τις αποφάσεις των Γ.Σ. των τριών σωματείων. Γιατί αλλιώς δεν εξηγούνται οι αναφορές σου περί στρουθοκαμηλισμού, ένοχης υποκρισίας, ξεβρακώματος και άλλα διάφορα προκλητικά!

Ήμουν από αυτούς που χάρηκα για την όλη προσπάθειά σου και στο γήπεδο ατομικά και με τις ακαδημίες, αλλά και στη στήλη που διατηρείς στην εφημερίδα. Θα σου πρότεινα με όλο το σεβασμό να το ξαναδιαβάσεις το κείμενο που έγραψες. Γιατί δεν θέλω να βρεθώ στην δύσκολη θέση να υιοθετήσω το υστερόγραφό σου. «Κανένα νόμισμα δεν έχει μία όψη μονάχα».