Τη στιγμή μάλιστα που ούτε κάποιο αγώνα κέρδισε, ή τέλος πάντων, είναι καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι και δέχεται τις περιποιήσεις τής οικογένειάς του και εξειδικευμένων γιατρών. Η αλήθεια είναι πως αργήσαμε να αφιερώσουμε τουλάχιστον ένα άρθρο της στήλης μας στο Μίκαελ Σουμάχερ, έναν άνθρωπο που οι αφορμές για να ασχοληθείς μαζί του περισσεύουν.
Ο Γερμανός πρώην πιλότος της Formula 1 παλεύει για τη ζωή του, μετά το ατύχημα που είχε πριν περίπου ενάμισι χρόνο κάνοντας σκι στη Γαλλία, και όλοι είμαστε στο πλευρό του έστω και με τη σκέψη μας. Το να αναλύσει λοιπόν κάποιος τη ζωή και την καριέρα του μάλλον μοιάζει ανούσιο, γιατί θα χρειαζόταν βιβλία ολόκληρα, γι’ αυτό κι εμείς θα σταθούμε στη σχέση ζωής που ανέπτυξε με την ταχύτητα και το αγαπημένο του σπορ.
Η ενασχόληση με τα καρτ
Όπως κάθε οδηγός έτσι κι ο Σουμάχερ είχε τη πρώτη του επαφή με την ταχύτητα όταν οι γονείς του τον έγραψαν στη λέσχη καρτ, σε ηλικία τεσσάρων ετών. Ο πρώτος του τίτλος σε αυτό το επίπεδο ήρθε στα έξι του. Ο νεαρός τότε Μίκαελ μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι θα έγραφε ιστορία με τα πιο χρυσά γράμματα στο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Οι τίτλοι του στα καρτ είναι αναρίθμητοι. Ο Σουμάχερ σε ηλικία δεκαοχτώ ετών πριν τελειώσει το σχολείο, αποφάσισε να το παρατήσει και να εργαστεί ως μηχανικός αυτοκινήτων. Ένα χρόνο αργότερα είχε την πρώτη του επαφή με μονοθέσια αυτοκίνητα αγώνων, αποδεικνύοντας αμέσως το ταλέντο του και τις ικανότητές του. Το κάλεσμα από τη Formula 1 δεν άργησε να έρθει και το 1991 ο εικοσιπεντάχρονος Μίκαελ Σουμάχερ συμφώνησε με τη Jordan.
Η αρχή τού μύθου στη Formula 1
Η Jordan, μία βρετανική ομάδα, εντόπισε το Μίκαελ Σουμάχερ και του πρότεινε να τρέξει με το μονοθέσιό της για έναν αγώνα δοκιμαστικά. Έτσι κι έγινε. Στο βελγικό γκραν πρι του Σπα το 1991 ο Σουμάχερ έκανε ντεμπούτο ως πιλότος της Formula 1. Στις κατατακτήριες δοκιμές κατάφερε να κερδίσει την έβδομη θέση, που αποτελούσε την καλύτερη θέση της ομάδας εκείνη τη χρονιά. Στον αγώνα τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλά με το Σουμάχερ να εγκαταλείπει στον πρώτο γύρο εξαιτίας ενός προβλήματος στο συμπλέκτη. Παρ’ όλα αυτά η Benetton διέκρινε τις ικανότητές του και του προσέφερε συμβόλαιο, το οποίο και αποδέχτηκε, κλέβοντάς τον από τη Jordan. Την κακή πρώτη του χρονιά στο άθλημα ακολούθησαν δύο πολύ καλύτερες, το 1992 τερμάτισε τρίτος στο πρωτάθλημα και το 1993 τέταρτος. Το 1994 είχε έρθει η ώρα για να εκπληρώσει το πεπρωμένο του.
Τα πρώτα πρωταθλήματα με τη Benetton
Το 1994 ήταν αδιαμφισβήτητα η χρονιά του. Ο Μίκαελ Σουμάχερ κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα οδηγών στην καριέρα του και κάνει χώρο στην τροπαιοθήκη του για τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν. Ωστόσο, αυτό το επίτευγμα επισκιάζεται από το θάνατο του Άιρτον Σέννα και των φημολογιών ότι οι Benetton, Ferrari, και McLarenείχαν παραβιάσει τους κανονισμούς. Το 1995 κατάφερε με επιτυχία να υπερασπιστεί τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή με διαφορά 33 βαθμών από το δεύτερο Ντέιμον Χιλ. Εκείνη η χρονιά συνδυάστηκε με την κατάκτηση και του πρώτου πρωταθλήματος κατασκευαστών της Benetton. Οι εμφανίσεις του όμως με τη βρετανική ομάδα είχαν πιάσει ταβάνι κι έψαχνε νέα πρόκληση στην καριέρα του. Αυτή την πρόκληση βρήκε στη Ferrari, την ομαδα της καρδιάς του. Από το 1996 λοιπόν, συμπλήρωνε το οδηγικό δίδυμο της Ferrari.
Οι στιγμές δόξας με τη Scuderia
Η συνεργασία Σουμάχερ- Ferrariέμελλε να στιγματίσει την καριέρα του και το άθλημα γενικότερα. Η ιταλική ομάδα κατέκτησε τα τελευταία της πρωταθλήματα το 1979 (οδηγών) και το 1983 (κατασκευαστών), και υπογράφοντας έναν δύο φορές πρωταθλητή αναπτέρωσε το ηθικό της ομάδας και των οπαδών της. Η διάκριση άργησε τέσσερα χρόνια να έρθει με το Σουμάχερ να κατακτά πολλές νίκες αλλά κανένα τίτλο. Η εξιλέωση ήρθε με τη νέα χιλιετία. Το 2000 βρήκε το Γερμανό να κερδίζει τον πρώτο του τίτλο με τα κόκκινα ξεπερνώντας το Μίκα Χάκιννεν που του είχε «κλέψει» τα δύο προηγούμενα πρωταθλήματα. Ακολούθησαν τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα οδηγών κάνοντας τον θρύλο του αθλήματος. Σε αυτά τα χρόνια δεν αμφισβητήθηκε σχεδόν ποτέ η υπεροχή του. Τα επόμενα δύο χρόνια, ο νεαρός και πολύ ταλαντούχος Φερνάντο Αλόνσο κατέκτησε το πρωτάθλημα οδηγών, κρούοντας το καμπανάκι της απόσυρσης στα αυτιά του Σουμάχερ. Η ύστατη ώρα είχε φτάσει και η απόφαση είχε ληφθεί από τον υπερπρωταθλητή, όταν και στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου του 2006 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες. Εκείνος μπορεί να το είχε πάρει απόφαση, όχι όμως και η ίδια η ιστορία της Formula 1, καθώς το 2010 και για συνολικά τρία χρόνια επέστρεψε στην ενεργό δράση προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στους χιλιάδες θαυμαστές του. Αυτή η περίοδος δεν του προσέφερε τίποτα παραπάνω από ευχαρίστηση και μία θέση στο Πάνθεον των νικητών.
Το άδικο φινάλε!
Στις 29 Δεκεμβρίου του 2013 και καθώς ο Μίκαελ Σουμάχερ έκανε σκι στις γαλλικές Άλπεις σε μία πίστα, που γνώριζε σαν την παλάμη του χεριού του, ο Γερμανός οδηγός βγήκε εκτός σε κάποιο σημείο της πίστας αρκετά βραχώδες και με πυκνό χιόνι με αποτέλεσμα να έχει ένα πολύ σοβαρό ατύχημα. Ο Σουμάχερ έχασε τις αισθήσεις του με τις πρώτες εκτιμήσεις να έκαναν λόγο για σοβαρότατες κανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Αμέσως μεταφέρθηκε με ελικόπτερο στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Γκρενόμπλ με τους θεράποντες γιατρούς ωστόσο να είναι απαισιόδοξοι. Οι περισσότεροι ανέφεραν ότι η ζωή του σώθηκε επειδή φορούσε κράνος, ωστόσο η υγεία του κρέμεται ακόμα από μία κλωστή. Ο Σουμάχερ μετά το ατύχημα έπεσε σε κώμα, από το οποίο και ξύπνησε πριν λίγους μήνες. Δυστυχώς, οι πληροφορίες γύρω από την κατάστασή του είναι συγκεχυμένες, κάνοντας λόγο για αδυναμία του να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, και ότι αντιδράει σε κάποια ερεθίσματα όπως η παρουσία των παιδιών του. Οι εκτιμήσεις ότι δε θα καταφέρει ποτέ να αναρρώσει πλήρως πληθαίνουν, όσο ο καιρός περνάει και δε βελτιώνεται η υγεία του. Για να ξανά οδηγήσει ούτε λόγος, μα ακόμα οι στιγμές είναι κρίσιμες για τη ζωή του. Ίσως και να μην του άξιζε τέτοιο τέλος, ίσως να ήταν καλύτερο να γίνει ό,τι ήταν να γίνει μια κι έξω. Να πάρει τη θέση στη μνήμη μας ως ένα φαινόμενο από αυτά που γεννιούνται μία φορά κάθε εκατό χρόνια, και να αποκτήσει η θνητότητά του αθάνατες διαστάσεις. Ο Σουμάχερ αποτέλεσε ένα είδωλο μέσα κι έξω από τις πίστες με την ευρεία κοινωνική του δράση να μνημονεύεται από πολλούς. Ο «Σούμι», όπως ήταν το παρατσούκλι του, λατρεύτηκε και μισήθηκε, ωστόσο κέρδισε το σεβασμό όλων, φίλων κι εχθρών. Και για το κλείσιμο να ευχυθούμε την όσο το δυνατόν γρηγορότερη ανάρρωσή του, και παραφράζοντας ένα λατινικό ρητό, όσο είναι ζωντανός ελπίζουμε.
Για ερωτήσεις και σχόλια στο: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Αλέξανδρος Τάταρης
