Στη Νάξο έγινε γνωστό μέσα από την προσπάθεια του Νίκου Συριανού όπου έριξε την πρώτη σπορά, όμως ανδρώθηκε, θέριεψε έγινε γνωστό στο ευρύτερο κοινό μέσα από την συνεχή προσπάθεια του γυμναστή και δάσκαλου Γιάννη Ζευγώλη, ο οποίος κόντρα στο ρεύμα της εποχής τη δεκαετία του 90 ως απόφοιτος της Γυμναστικής Ακαδημίας επιλέγει ως ειδικότητα το τένις και το tae Kwon do. Τότε του έλεγαν οι συμμαθητές του στην Γυμναστική Ακαδημία της Κομοτηνής «γιατί δεν διαλέγεις ποδόσφαιρο, βόλεϊ ή μπάσκετ. Που να τρέχεις τώρα με το τένις και το tae kwon do στη Νάξο…» Βλέπετε ως άνθρωπος που προέρχεται από την ορεινή Νάξο και δη την Απείρανθο, είχε βάλει στο νου του να ειδικευτεί σ’ αυτά τα αθλήματα και άντε να τον μεταπείσεις...
Ανταμοιβή
Ήρθε στη Νάξο, αρχικά σκέφτηκε να ασχοληθεί με το τένις αλλά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν οι απαραίτητες υποδομές (τότε γήπεδο υπήρχε μόνο στην ξενοδοχειακή εγκατάσταση της οικογένειας Μαθιάσου) τον έφεραν στο γυμναστήριο Naxos Gym του Γιώργου Καλλιδρομίτη. Η συνεργασία ξεκίνησε το 1997 αρχικά με επτά παιδιά και χρόνο με το χρόνο άρχισε να μαζεύει όλο και περισσότερους μαθητές. Το συγκεκριμένο άθλημα προφανώς ταιριάζει και στον χαρακτήρα των Ναξιωτών αν και ο κ. Ζευγώλης είχε πάντα στο μυαλό του ότι «πρέπει ο αθλητισμός να ενταχθεί στην καθημερινότητά μας, να γίνει βίωμα και να αισθανόμαστε καλά κάνοντας αθλητισμό. Να μην είναι πάρεργο». Και έτσι χρόνο με το χρόνο άρχισε να αυξάνονται τα τμήματα ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι οι γυναίκες είχαν πάντα το μερίδιο του λέοντος. Ακόμη και τώρα, 16 χρόνια μετά, θυμάται τον πρώτο του μαθητή, που ήταν ένα πεντάχρονο κοριτσάκι, η Κατερίνα Τσαφαρά, ενώ πλαισιώθηκε εκείνη τη χρονιά από τους Κώστα Γεροντάκη, Ιάκωβο Μαργαρίτη, Ματούλα Κουνάδη, Ντίνα Γιατρά, Γιάννη Κληρονόμο και Νεκταρία Καραμπάτση. Αυτή η επτάδα αποτέλεσε και την μαγιά ώστε στο σύνολο των 16 χρόνων να έχουν περάσει από τα χέρια του κ. Ζευγώλη κάτι περισσότερα από 300 παιδιά. Και όπως ο ίδιος αναφέρει «αυτό που με ευχαριστεί είναι όταν βλέπω κάποιο μαθητή μου στο δρόμο και μου λέει «χαίρεται κ. Γιάννη». Αυτή είναι η ικανοποίηση, η ανταμοιβή, η αναγνώριση για έναν δάσκαλο».
Συνεργασία
Τα χρόνια πέρασαν, ο Γιάννης Ζευγώλης μετά από πέντε χρόνια άφησε το γυμναστήριο του Γιώργου Καλλιδρομίτη, έκανε ένα μικρό πέρασμα (ένα χρόνο) από το γυμναστήριο της Στέλλας Πετροπούλου και το 2003 βρέθηκε στο Genesis με τον Τάσο Βάβουλα όπου έμεινε για περίπου οκτώ χρόνια. Συνεργασίες από τις οποίες κρατάει μόνο θετικές στιγμές και δημόσια μετά από 16 χρόνια τους απευθύνει ένα μεγάλο ευχαριστώ για την βοήθεια που του πρόσφεραν στην διαδρομή του έως σήμερα. Ενδιάμεσα, το 2006 γεννήθηκε ο αθλητικός σύλλογος Tae Kwon Do Νάξου " Αθλοπαιδεία " ενώ από πέρυσι άφησε το γυμναστήριο και βρέθηκε σε ιδιωτική σάλα την οποία ενοικιάζει ο σύλλογος ώστε να μπορέσει να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο. Άλλωστε, γυμναστήρια και σύλλογοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν υπό την ίδια στέγη.
Εμπειρίες
Ο Σύλλογος στο διάστημα αυτό μεγάλωσε. Πήρε μέρος σε εγχώρια τουρνουά, αναγνωρίστηκε με κάθε επισημότητα από την Ελληνικό ομοσπονδία Tae Kwon Do αλλά και από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Τα τελευταία χρόνια δίνει ανελλιπώς το παρών και μάλιστα έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις διασυλλογικές συναντήσεις εμπειρίας που διεξάγονται από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο σε Σύρο, Πάρο, Μύκονο και Νάξο, όπου οι σύλλογοι των Κυκλάδων έχουν την ευκαιρία να δουν τη πρόοδο των μαθητών τους μέσα από αγωνιστική δράση. Χωρίς όμως την …φλόγα του πρωταθλητισμού. Μάλιστα εδώ και μία δεκαετία (τα οκτώ τελευταία χρόνια συνεχώς) υπάρχει και δεύτερη σχολή στο Φιλώτι ενώ φέτος συνολικά είναι στο ταπί περίπου 60 μαθητές. Το προπονητικό τιμ του συλλόγου συμπληρώνει ο Γιώργος Λάμπου, τον οποίο εμπιστεύεται απόλυτα ο κ. Ζευγώλης ώστε να γίνεται η καλύτερη δυνατή διδασκαλία στους μαθητές… Και το γεγονός ότι έως σήμερα έχει περίπου 20 μαυροζωνάδες (ανάμεσά τους και αρκετές κοπέλες) αποτελεί ίσως το καλύτερο παράσημο για μία σχολή ή έναν σύλλογο πολεμικών τεχνών.
Κολύμπι
Φέτος όμως ο πήχης ανεβαίνει. Για πρώτη φορά ο σύλλογος ετοιμάζει αγωνιστικό τμήμα με στόχο να φέρει τουλάχιστον δύο παιδιά στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα μέσα από την διαδικασία των διασυλλογικών αγώνων. Το τμήμα απαρτίζουν τέσσερις αθλητές (Λάμπρος Λάμπου, Ρένος Κασεμί, Γιώργος Βαλέριος και Γιώργος Σουλιώτης) οι οποίοι έχουν δείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι έχουν τις δυνατότητες να τα καταφέρουν. Και όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Ζευγώλης «αυτά τα τέσσερα παιδιά έχουν τις δυνατότητες, την συγκέντρωση και τις παραστάσεις για να κάνουν το επόμενο βήμα. Οι εικόνες που έχουν μέσα από τα διασυλλογικά τουρνουά εμπειρίας είναι σημαντικές αν και ξέρουμε ότι στην Αθήνα όλα είναι διαφορετικά. Πιο γρήγορα, πιο δυνατά. Όμως έφτασε η ώρα να δούμε τι έχουμε μάθει. Γνωρίζουμε ότι ξέρουν να κολυμπούν. Ήρθε η ώρα όχι απλά να πέσουν στα βαθιά αλλά και να κολυμπήσουν γρήγορα». Και εδώ μπαίνει βέβαια το θέμα του πρωταθλητισμού. Σε αντίθεση με την Σαντορίνη (σ.σ. έχει δύο ομάδες με διακρίσεις ακόμη και στο εξωτερικό), η Νάξος δεν διέθετε έως σήμερα τμήμα αγωνιστικό όσον αφορά το συγκεκριμένο άθλημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος τα τμήματα της μίας από τις δύο ομάδες της Σαντορίνης έκαναν προετοιμασίας σε Σερβία και Καρπενήσι με δεκαμελή αποστολή και για περισσότερο από μία εβδομάδα. «Ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες. Απαιτεί απόλυτη προσήλωση στο στόχο που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της κορυφής. Και βέβαια υπάρχει μεγάλη οικονομική επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού, κάτι που εμείς εδώ έχουμε καταφέρει να το ελέγχουμε απόλυτα. Στην Σαντορίνη υπάρχουν πενθήμερες προπονήσεις των αθλητών, υπάρχει ακόμη και διατροφολόγος και το κόστος είναι πάρα πολύ υψηλό. Εμείς, εδώ κινούμαστε σε πιο χαμηλές… πτήσεις καθώς δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε περισσότερο την οικογένεια του αθλητή. Το ζητούμενο για εμάς είναι να μπορέσουν τα παιδιά αυτά να αντιληφθούν πόσο όμορφος είναι ο αθλητισμός και πόσο καλό θα τους κάνει».
Σεβασμός
Κι εδώ γυρίζουμε στα βασικά του αθλήματος, που έρχεται μέσα από την ετυμολογία της λέξης. Στα Κορεάτικα «Τάε» σημαίνει "κλωτσάω και καταστρέφω με το πόδι", το «Κβον» σημαίνει "χτυπάω με τη γροθιά" και το «Ντο» σημαίνει "τέχνη". Άρα σε ελεύθερη μετάφραση δεν έχουμε κάτι διαφορετικό από το «η τέχνη της κλωτσιάς και της γροθιάς". Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο, που κάνει τη διαφορά. Κι όπως τονίζει ο δάσκαλος Γιάννης Ζευγώλης «είναι ένα άθλημα που έχει ως στόχο να γαλουχήσει στον μαθητή τη πειθαρχεία, την αλληλοεκτίμηση και την αυτοσυγκέντρωση. Τον σεβασμό προς τον αντίπαλο και με δεδομένο ότι μιλάμε για μία οικογένεια - κάτι που φαίνεται από τις λέξεις που χρησιμοποιούμε και τον τρόπο που κινούμαστε – η οποία έχει ζωή, σεβασμό και κυρίως ιεραρχία. Ο αθλητής μαθαίνει να σέβεται αρχικά τον εαυτό του, στη συνέχεια τον αντίπαλό του και τέλος τον δάσκαλό του».
Λιθαράκι
Στα 16 χρόνια που βρίσκεται σ’ αυτή τη θέση έχει ως μοναδική σκέψη να προσφέρει στα άλλα παιδιά. «ποτέ δεν σκέφτηκα την περίπτωση της παραίτησης λόγω κούρασης ή άλλων προβλημάτων. Αυτό που πάντα είχα ως στόχο ήταν να βλέπω τα παιδιά να βελτιώνονται, να γίνονται καλύτερα. Να μοιράζομαι την χαρά τους και να προσπαθώ να τους βοηθήσω στις δυσκολίες ή να λύσω την αγωνία τους. και βέβαια ευχαριστώ τους γονείς οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια μου εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους. Και θέλω να πιστεύω ότι με τον τρόπο μου κι εγώ έβαλα ένα πολύ μικρό λιθαράκι όσον αφορά τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους»… Αυτός δεν είναι άλλωστε ο ρόλος του δασκάλου;
Εφημερίδα "Κυκλαδική": 25 /09/ 2013
