Καΐκια, πλωτά μέσα κάθε τύπου, ατελείωτες ώρες στο νερό, κίνδυνοι ναυαγίου, χαμένες ώρες, δουλειές, μέρες, αγώνες. Το gazzetta.gr ανοίγει το φάκελο του θαλασσοδαρμένου κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου και γράφει για τα πολλαπλά προβλήματά του.

Πριν από σχεδόν ένα μήνα έγινε viral η είδηση της απόβασης των μισών παικτών του ΑΠΣ Κύθνου στην Σέριφο με βάρκα και μάλιστα όχι στο λιμάνι, αλλά σε παραλία του νησιού για να κερδίσουν χρόνο. Ήταν απλά μια από τις δεκάδες ιστορίες τρέλας που συνθέτουν το βιβλίο του ποδοσφαίρου στις Κυκλάδες, το οποίο συνεχίζει να υπάρχει χάρη στο μεράκι, τις θυσίες και την πραγματική αγάπη για την ασπρόμαυρη θεά. Σε μικρά νησιά που τον χειμώνα ερημώνουν, το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα έχουν ιδιαίτερη σημασία. Είναι τρόπος κοινωνικοποίησης, μια ασχολία που συχνά αποτελεί ίσως και τη μοναδική εναλλακτική παιδιών και μεγαλύτερων που ζουν και εργάζονται περιτριγυρισμένοι από μια θάλασσα. Για να κάνουν, όμως, αυτό που αγαπούν, οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι σε μια ερασιτεχνική ομάδα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ένα από τα βασικά προβλήματα είναι αυτό των μετακινήσεων. Ειδικότερα για τις Δυτικές Κυκλάδες (Σίφνο, Σέριφο, Μήλο, Κύθνο) τα ακτοπλοϊκά δρομολόγια δημιουργούν προβλήματα τα οποία λύνονται συχνά με αυτοσχεδιασμό. Ναύλωση κάποιου πλωτού μέσου, καΐκια, φουσκωτά, ακόμα και βάρκες που ρισκάρουν. Οι περιπέτειες των νησιωτών ποδοσφαιρανθρώπων κόβουν την ανάσα. Τα προβλήματα όμως δεν μένουν εκεί. Tα οικονομικά θέματα που προκύπτουν -κυρίως λόγω των αναγκών για μετακινήσεις, διανυκτερεύσεις κτλπ- κάνουν αρκετούς να αδυνατούν να ανταποκριθούν, όσο «τρελοί» κι αν είναι για το ποδόσφαιρο.Το gazzetta.gr ανοίγει το φάκελο ενός πρωταθλήματος με σκοπέλους μοναδικούς για τα ελληνικά και όχι μόνο δεδομένα. 

«Έκλαιγαν τα παιδιά, ο καπετάνιος έλεγε "όχι Παναγία μου"»

Ο Γιάννης Μουστάκης δραστηριοποιείται χρόνια στον ΑΜΣ Φιλωτίου Νάξου. Το 2007, όντας πρόεδρος του σωματείου, βίωσε μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσει ποτέ, σε αγώνα με την ομάδα της Ίου. Ο ίδιος θυμάται, μιλώντας στο gazzetta.gr: «Μας είχαν ορίσει να παίξουμε Σάββατο. Ήταν την περίοδο των αποκριών, θα μέναμε ένα βράδυ στην Ίο, θα παίζαμε Κυριακή και θα γυρίζαμε το απόγευμα. Επειδή όμως ήταν δύσκολο να μετακινηθούν όλοι και  να κάνουν διανυκτέρευση, δεν βγάζαμε αποστολή, θα μέναμε 7-8 άτομα. Αναγκαστήκαμε έτσι, αφού είχαμε ρωτήσει για τον καιρό μερικούς αρμόδιους, να πάρουμε ένα ταχύπλοο ταξί από ένα άλλο λιμάνι, τον Καλαντό, στο οποίο είναι πιο κοντά η Ίος. Θα μας πήγαινε και θα μας έφερνε αυθημερόν. Πήγαμε 19 άτομα αποστολή, εγώ ήμουν πρόεδρος και είχα και τον γιο μου παίκτη. Φτάνουμε μέσα στην τρελή χαρά στη μαρίνα, παίρνουμε το σκάφος και με το που ανοιχτήκαμε μας έπιασε ο καιρός. Σκέψου ένα σκάφος 7-8 μέτρα, με 19 παιδιά μέσα, να το καταπίνουν τα κύματα. Κοντέψαμε να πνιγούμε! Στη μέση της διαδρομής ο καπετάνιος έχανε το τιμόνι από τα χέρια του και έλεγε "όχι Παναγία μου". Φαντάσου αν το λέει ο καπετάνιος, τι σκέφτονται τα παιδιά. Εγώ προσπαθούσα με τα πόδια μου να τραβήξω τις σακούλες που είχαν μέσα τα σωσίβια και να τις μοιράσω στα παιδιά, για να μην πνιγούμε. Τέλος πάντων, άλλαξε πορεία και κατάφερε να γυρίσει. Έτσι είχαμε τον καιρό προς τα πίσω και καταφέραμε να βγούμε στο πίσω μέρος της Ηρακλειάς, σε έναν ακατοίκητο όρμο με βράχια. Βγήκαμε όλοι έξω και περιμέναμε να ηρεμήσει ο καιρός, όμως κάποια παιδιά δεν έμπαιναν μέσα να ξαναφύγουμε. Κάποιοι έκλαιγαν, δεν έμπαιναν στο πλωτό καν για να πάμε στο λιμάνι. Φτάσαμε τελικά στο λιμάνι της Ηρακλειάς και μείναμε μέχρι απόγευμα, περιμένοντας ένας μεγάλο καΐκι για να πάμε απέναντι. Τι να σου πω, δραματική εμπειρία. Κι εγώ από τότε έχω πάθει ένα ψυχολογικό όποτε κουνάει το καράβι. Και φυσικά μηδενιστήκαμε, χάσαμε τον αγώνα και δεν φτάσαμε ποτέ». Όχι ότι από τότε τα πράγματα έχουν αλλάξει και πολύ: «Τώρα, πάλι, τις προάλλες, η μάδα μας έπαιζε 9.30 το πρωί αγώνα. Καταλαβαίνεις, έρχονται με το καράβι που περνάει στις 7.30 και αναγκάζονται να παίξουν τα παιδιά τόσο νωρίς για να γυρίσουν πίσω».Ο Διονύσης Γιαννούλης είναι μια μοναδική περίπτωση παίκτη στο κυκλαδίτικο ποδόσφαιρο, καθώς έχει αγωνιστεί μέχρι και Super League, φορώντας τη φανέλα του Πανιωνίου. Επέστρεψε στον Α.Ο Πάρου και το ποδόσφαιρο έγινε γι' αυτόν και πάλι ερασιτεχνικό. «Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχουν ακτοπλοϊκές γραμμές. Μπορεί να βολευτούμε με καράβια εκτός γραμμής ή να ναυλώσουμε κάποιο πλεούμενο. Παλιά υπήρχαν περισσότερα χρήματα και αυτό γινόταν πιο συχνά. Πέρυσι πήγαμε Μύκονο με ένα τουριστικό καραβάκι, που πηγαίνει πρώτα Δήλο και κάναμε εμετούς. Με λίγο αέρα κουνιέται πάρα πολύ», λέει στο gazzetta.gr.Στη συνέχεια, θυμήθηκε και εκείνος στιγμές συνηθισμένες για το κυκλαδίτικο ποδόσφαιρο: «Το χειρότερο που έχω ζήσει είναι να πάμε Μύκονο με αέρα και φουσκωτά. Να είναι ο αγώνας στις 15.00 και να φτάνουμε 14.40. Και επειδή είχαν μετά οι διαιτητές καράβι για να φύγουν δεν μπορούσαν να καθυστερήσουν τη σέντρα. Εμείς είχαμε είκοσι λεπτά για να ντυθούμε και να παίξουμε αγώνα, μετά από μια ώρα με εμετούς στα φουσκωτά. Στο 15' ήταν 2-0 και δεν είχαμε καν συνέλθει. Αυτό έχει γίνει αρκετές φορές. Στη Μήλο πήγαμε με το καράβι της γραμμής, το οποίο κανονικά δεν περνάει από Μήλο, αλλά πάει όποτε παίζουμε αγώνες. Όταν γίνεται αυτό δεν προλαβαίνεις να αλλάξεις. Κατεβαίνεις από το πλοίο ντυμένος και φεύγεις από το γήπεδο πάλι έτσι, χωρίς μπάνιο, χωρίς τίποτα. Τρέχεις να προλάβεις το καράβι για να φύγει και να συνεχίσει τη γραμμή του. Έχουμε ταξιδέψει με καΐκια και με οποιοδήποτε πλωτό μέσο, ό,τι μπορούμε να βρούμε. Ομάδες όπως η Μύκονος μπορούν να βρουν κανονικό σκάφος για να τους φέρει. Άλλες, όπως η Σέριφος και η Κύθνος όχι. Αυτές οι ομάδες μπορεί να κάνουν διανυκτέρευση στη Σύρο και να έρθουν την άλλη μέρα στην Πάρο για να παίξουν, να ξαναπάνε μετά Σύρο, να κοιμηθούν πάλι εκεί και μετά να επιστρέψουν στο Νησί τους. Και γι' αυτό το λόγο προς το τέλος της σεζόν που μπορεί να μην έχουν ενδιαφέρον τα παιχνίδια, βλέπεις καμιά φορά ομάδες από μικρά νησιά να παίζουν Σάββατο με μια ομάδα της Πάρου και Κυριακή με άλλη. Δύο ματς μέσα σε δύο μέρες για να μην χρειαστεί να ξανακάνουν ταξίδι». 

 «Το ακριβότερο και δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου!»

Όπως τονίζει στο gazzetta.gr ο Κώστας Συμεώνογλου, μέλος του Δ.Σ του Παναξιακού, ο οποίος δίνει το «παρών» στα περισσότερα ταξίδια, το ζήτημα δεν είναι μόνο η κούραση και οι κίνδυνοι. «Δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία που αντιμετωπίζουμε, αλλά και το κόστος της μετάβασης. Για να καταλάβετε έχουμε περάσει χρονιές σε τοπικό πρωτάθλημα με προϋπολογισμό 100-120 χιλιάδες ευρώ, κάτι που είναι αδιανόητο. Για έναν αγώνα τοπικού πρωταθλήματος φτάνουμε να δίνουμε και δύο και δυόμιση χιλιάδες ευρώ, κάποιες φορές. Συγκεκριμένα την Κυριακή παίζουμε με την Ίο κι αν δεν πάμε με πλωτό μπρος-πίσω, το οποίο θα κοστίσει τουλάχιστον 1500 ευρώ θα πρέπει να πάμε Σαντορίνη και μετά να επιστρέψουμε με το πλοίο που ανεβαίνει για να πάμε στην Ίο με διανυκτέρευση κι όλα τα σχετικά για να παίξουμε 90 λεπτά». Ο Νίκος Καλογεράς, πρόεδρος του Ανδριακού, είδε την ομάδα του να χάνει βαθμούς λόγω προβλήματος στη μετακίνηση, γεγονός που οδήγησε σε υποβιβασμό. Το δυσβάσταχτο κόστος, μαζί με κάποια πρόστιμα και δικαστικά έξοδα, οδήγησε τελικά σε αποχή από τις αγωνιστικές δραστηριότητες. «Εξαναγκαστήκαμε εμμέσως να απέχουμε από το πρωτάθλημα από διάφορους παράγοντες που προέκυψαν στην πορεία. Είμαστε το ακριβότερο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και το δυσκολότερο του κόσμου, αυτό το υπογράφω. Σε καμία άλλη χώρα δεν γίνεται ερασιτεχνικό τοπικό πρωτάθλημα όπως στην Ένωση Κυκλάδων! Οι μετακινήσεις είναι η μεγαλύτερη δυσκολία, οι καιρικές συνθήκες είναι ευμετάβλητες και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν μια σίγουρη και ασφαλή μετακίνηση. Έχουμε συχνά αποκλεισμούς, τρικυμίες, έχει τύχει να ταξιδεύουμε και η μισή ομάδα να είναι με στομαχικές διαταραχές και μετά να πηγαίνουν κατευθείαν για ζέσταμα και μπάλα. Είναι επίσης ιδιαίτερα υψηλά τα κόστη. Σκέψου ότι μια ομάδα όπως Ανδριακός που δεν κάνει πρωταθλητισμό, αλλά θέλει να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία, θέλει γύρω στα 30.000 ευρώ το χρόνο. Με αυτά τα χρήματα σε μια ηπειρωτική ένωση μπορείς να διεκδικήσεις άνοδο. Έχουμε φτάσει να έχουμε χρονιά και με 30-40 χιλιάδες. Πρόστιμα, διανυκτερεύσεις, μηδενισμοί, κάνουν ένα πρωτάθλημα δυσβάσταχτο. Πολλές φορές λέω ότι δεν πρέπει να είμαι καλά στα μυαλά μου που συμμετέχω από το πόστο του παράγοντα. Έχουμε αλωνίσει όλο το Αιγαίο με πλοία, με βάρκες, με ταχύπλοα. Έχουμε κάνει απόβαση ποδοσφαιριστών το βράδυ στην Άνδρο και για να βγουν έξω μπήκαν μέχρι τη μέση στο νερό, αφού το σκάφος τους άφησε σε παραλία!Έχουμε ζήσει μεγάλες περιπέτειες. Μια φορά που παίζαμε στη Μήλο, ένα ταξίδι από το βορειότερο στο νοτιότερο νησί των Κυκλάδων. Επιλέξαμε να πάμε αυθημερόν, γιατί αλλιώς θα κάναμε δύο διανυκτερεύσεις και δεν συμπληρώναμε αποστολή. Ναυλώσαμε ένα σκάφος που κόστισε δύο χιλιάδες. Τέσσερις ώρες να πάμε και άλλες τόσες να έρθουμε. Το σκάφος όμως δεν ήρθε ποτέ. Είχαμε λάβει την διαβεβαίωση από τον πρόεδρο της Ένωσης ότι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα, γιατί εμείς προσπαθήσαμε και του ζητήσαμε κατανόηση. Το αποτέλεσμα ήταν να φάμε -3 εμείς και πήρε +3 η ομάδα της Μήλου. Έτσι, υποβιβαστήκαμε εμείς και σώθηκε η Μήλος, φάγαμε 800 ευρώ πρόστιμο και άλλα 500 για την ένσταση στην ΕΠΟ. Δεν υπήρξε καμία υποστήριξη από την Ένωση. Για εμένα είναι ανίσχυρη, ο πρόεδρος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα. Έχουμε ζήσει αποκλεισμούς στα νησιά, απαγορευτικά στα παιδιά, παρακάλια σε εφοπλιστές να τροποποιήσουν τα δρομολόγια ώστε να αναπτυχθούν οι ομάδες. Ήμασταν από τις 7 το πρωί 17 ποδοσφαιριστές, ο πρόεδρος και ο προπονητής, δεν είχαμε τρόπο να πάμε και μας τιμώρησαν, εξοντώνοντάς μας για μια διετία. Πριν από λίγες μέρες φάμε -3 χωρίς καλά καλά να έχουμε  αρχίσει, καθώς ο πρόεδρος μας είχε πει ότι δεν τίθεται θέμα αφαίρεσης βαθμών αν ζητήσουμε παραίτηση από αγώνα Κυπέλλου και πληρώσουμε το πρόστιμο που προβλέπεται, καθώς για να εξυπηρετήσουμε την Άνω Μερά δεχθήκαμε να γίνει ο αγώνας του Κυπέλλου στις 27 Οκτωβρίου. Το Νησί όμως είχε κόσμο, όλοι δούλευαν και είχαμε 7-8 ποδοσφαιριστές. Τον εμπιστευτήκαμε και μια βδομάδα μετά... σφύριξαν τρεις βαθμοί».

Εντός έδρας... φιλοξενούμενοι

Υπάρχουν ομάδες που καλούνται να ταξιδέψουν ακόμα και για τα εντός έδρας παιχνίδια τους. Ο Γιώργος Λαρεντζάκης, πρόεδρος του ΑΠΣ Κύθνου, τονίζει στο gazzetta.gr: «Εμείς είμαστε η μόνη ομάδα που δεν διαθέτουμε γήπεδο, είναι υπό κατασκευή. Θα είναι η τελευταία μας χρονιά έτσι, αλλά αυτό σημαίνει ότι κάθε εντός έδρας παιχνίδι σημαίνει ταξίδι και διανυκτέρευση. Μας εξυπηρετούν τα καΐκια, που μας πηγαίνουν στη Σέριφο και γλιτώνουμε έξοδα για φαγητά, διανυκτερεύσεις».Ο Γιάννης Ράμπιας, προπονητής του Α.Ο Σερίφου, μας λέει από την πλευρά του: «Έξι χρόνια που είμαστε τώρα στο πρωτάθλημα πιστεύω ότι είναι από τα δυσκολότερα που έχουμε βιώσει. Είχαμε την ατυχία για τρία χρόνια να παίζουμε εκτός νησιού μόνιμα. Είχαμε έδρα στη Σίφνο, πράγμα που έκανε όλο το έργο μας πολύ δύσκολο. Υπήρχαν πάρα πολλά προβλήματα όσων αφορά τις μετακινήσεις, οικονομικά θέματα λόγω μετακινήσεων και διαμονών, λόγω πολλών συγκυριών. Όλο αυτό επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση του παίκτη. Σκεφτείτε ότι έχουμε ταξιδέψει μέχρι και 10 ώρες με μποφόρ και όταν φτάναμε είχαμε ένα τέταρτο να κάνουμε ζέσταμα και να παίξουμε. Είναι πολύ δύσκολο τόσο για την ψυχολογία, όσο και για τη σωματική προετοιμασία. Έχουμε βιώσει πολλές τέτοιες καταστάσεις.Με έχει σημαδέψει ένα περιστατικό στη Σαντορίνη. Που φύγαμε για να πάμε εκεί Γενάρη μήνα με κρύο, είχε σχεδόν πέντε βαθμούς και πήγαμε να παίξουμε έχοντας μόνο δέκα λεπτά για ζέσταμα, γεγονός που είχε αποτέλεσμα τραυματισμούς. Το άλλο που μου έχει μείνει είναι ένα ταξίδι με καΐκι στο γειτονικό νησί της Σύρου. Κάναμε τρεις ώρες με φουρτούνα και άλλες τόσες να γυρίσουμε. Μου έχει τύχει να περιμένουμε το καράβι 12 τη νύχτα στη Σίφνο, να έρθει το καράβι και να μην μπορεί να δέσει και να μένουμε εκεί. Να βλέπουμε το πλοίο να απομακρύνεται και να ψάχνουμε 12.30 τη νύχτα, χειμώνα με παιδιά και φιλάθλους που να μείνουμε και τι να κάνουμε».

Μαθητές, εργαζόμενοι, διαιτητές και πρωτάθλημα

Στις ερασιτεχνικές ομάδες, πολλοί από τους παίκτες είναι παιδιά, τα οποία συνδυάζουν το ποδόσφαιρο με το σχολείο και έχουν μια διέξοδο στην καθημερινότητά τους. Πολλές φορές όμως, οι ιδιαίτερες συνθήκες των Κυκλάδων δημιουργούν προβλήματα. Εξαναγκάζονται να χάσουν σχολικές ώρες, να μπαίνουν σε «καρυδότσουφλα», να βλέπουν απαγορευτικά μετά τους αγώνες να τους κρατάνε σε άλλα νησιά για πάνω από 24 ώρες. Προβλήματα όμως αντιμετωπίζουν και οι ερασιτέχνες ενήλικες, που αναγκάζονται να κόψουν ώρες δουλειάς. «Στα περιφερειακά νησιά αυτός είναι ένας έξτρα λόγος που αποτρέπει αρκετά παιδιά να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Οι συνθήκες δυσκολεύουν τους γονείς να στείλουν τα παιδιά τους να ταξιδεύουν χειμώνα με πλοία και να διανυκτερεύουν στην άλλη άκρη του νομού. Έχουμε συναντήσει πολλές φορές τέτοιες περιπτώσεις. Φυσικά, έχει αντίκτυπο και στους μεγάλους, που έχουν τις δουλειές τους. Μιλάω φυσικά για τις αμιγώς ερασιτεχνικές ομάδες που δεν υπάρχει χρήμα», μας λέει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Ανδριακού, Νίκος Καλογεράς. Ο Γιώργος Λαρεντζάκης της Κύθνου υποστηρίζει: «Έχουμε ενημερώσει την ΕΠΣ και τους αρμόδιους φορείς ότι αν συνεχιστεί αυτό το πράγμα αδυνατούμε να συνεχίσουμε. Τα έξοδα είναι πολλά και η ταλαιπωρία τεράστια. Υπάρχουν μαθητές που αφήνουν τα σχολεία τους και οι περισσότεροι από εμάς τις δουλειές μας. Να σας πω κάτι; Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη μας γι' αυτό που κάνουμε και γι' αυτό το συνεχίζουμε. Πιστεύω και σε άλλα νησιά θα είχαν σταματήσει αν δεν υπήρχε αυτή η αγάπη. Όσο όμως κι αν το θέλουν τα παιδιά, έχουν γονείς. Δεν μπορούν στη Β' και την Γ' Λυκείου για χάρη δική μου και του προπονητή να τα αφήνουν όλα». «Πράγματι, πολλά παιδιά βλέπουν τους γονείς τους να το κόβουν και είναι και ένας από τους λόγους που πολλές ομάδες δεν θέλουν να ανέβουν Γ' εθνική, γιατί κάθε Σ.Κ έχει ταξίδι», προσθέτει ο πρώην «κυανέρυθρος» Διονύσης Γιαννούλης. «Ένα από τα προβλήματά μας είναι και η Πάρος, καθώς δεν υπάρχει άλλο καράβι πλην της Παρασκευής το πρωί. Πρέπει λοιπόν να φύγεις μέρα εργάσιμη το πρωί, να χάσουν τα παιδιά σχολείο. Τελευταία φορά που το κάναμε Παρασκευή απόγευμα πήγαμε Πειραιά, κοιμηθήκαμε όλο το βράδυ μέσα στο Blue Star, πήγαμε στην Πάρο, παίξαμε, γυρίσαμε στον Πειραιά, μοιραστήκαμε σε σπίτια συγγενών ή φίλων, πήραμε πούλμαν για Λαύριο και από εκεί άλλο καράβι. Από τις 36 ώρες οι 20 ήταν μέσα στα καράβια», προσθέτει ο Λαρεντζάκης.Στο κόστος των ταξιδιών και των διανυκτερεύσεων, προστίθεται και αυτό των διαιτητών. «Η διαιτησία είναι ένα ακόμα ζήτημα. Μας έχει στοιχίζει από 380 μέχρι 770 ευρώ, ενώ γενικά κοστίζει 120 ευρώ. Και γιατί μας κοστίζει τόσο; Γιατί είναι οι μετακινήσεις, τα εισιτήρια, οι διανυκτερεύσεις, η διατροφή, τα ταξί. Χίλια δυο πράγματα», συνεχίζει ο Νίκος Καλογεράς. Ο Κώστας Συμεώνογλου του Παναξιακού συμφωνεί, «φωτίζοντας» ωστόσο μια ακόμα πτυχή του ζητήματος. Τις συνέπειες στον ανταγωνισμό του πρωταθλήματος. «Ένα άλλο θέμα είναι και το κόστος της διαιτησίας, το οποίο φέτος πάει λίγο καλύτερα. Δίνουν σημασία την εντοπιότητα, την οποία στο παρελθόν δεν την κοιτούσαν και είχαμε και εκεί κάποια παράπονα. Έχουν κατατεθεί κατά καιρούς πολλές προτάσεις. Από τη μία κοιτάμε να μειώσουμε το κόστος, από την άλλη όμως αλλάζει και η ποιότητα του πρωταθλήματος. Έχουμε κάνει τώρα έναν όμιλο με βάση τις μετακινήσεις, που όμως κάποιες ομάδες θα έπρεπε να βρίσκονται στη β' κατηγορία και όχι στην α'. Αποτέλεσμα είναι να απογοητεύονται με βάση τα αποτελέσματα, που δέχονται αρκετά γκολ. Θα μπορούσαν να βρίσκονται σε μια δεύτερη κατηγορία, η οποία θα ήταν πιο ανταγωνιστική και θα είχαν κάποιο κίνητρο και όχι να γυρνάνε τα νησιά και να χάνουν παιχνίδια, χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ομάδες». Παράλληλα, στέκεται και σε ένα ακόμα ζήτημα που προκαλείται από τις μετακινήσεις: «Κάποιες ομάδες φτάνουν στην πέμπτη αγωνιστική και κάποιες άλλες είναι στη δεύτερη. Υπάρχει ένα γενικότερο πρόβλημα», τονίζει ενώ δεν ξεχνά και τον κόσμο. Ο Παναξιακός άλλωστε, έχει παράδοση στις μετακινήσεις φιλάθλων του. «Πολλές φορές και οι φίλαθλοι ταλαιπωρούνται με έξοδα δικά τους που δεν είναι ένα απλό εισιτήριο. Με το πλωτό για παράδειγμα μια εκδρομή μπορεί να φτάσει και τα 50 και τα 60 ευρώ. Έχουν δώσει και παραπάνω χρήματα για να μπορούν να ακολουθήσουν την ομάδα. Δίνουν από το υστέρημά τους, σε εποχές δύσκολες, για να είναι δίπλα της. Δεν βολεύει το τοπικό πρωτάθλημα τον φίλαθλο κόσμο»«Όταν δεν υπάρχει καράβι μεγάλο να πάμε, το κάνουμε με σκάφη. Αν έχει όμως 5-6 μποφόρ και δεν μπορούν να ταξιδέψουν ,ακυρώνεται ο αγώνας. Πέρυσι υπήρχε μια περίοδος που είχαμε έναν μήνα να δώσουμε ματς», υποστηρίζει στο gazzetta.gr ο Διονύσης Γιαννούλης.

Προτάσεις και προθέσεις

«Για τις μετακινήσεις το συζητάμε και το ξανασυζητάμε χρόνια. Δεν υπάρχουν ενδοκυκλαδικά δρομολόγια και αναγκάζεσαι να μετακινείσαι με σκάφη και οτιδήποτε. Ας είναι καλά η τσέπη των παραγόντων. Δεν υπάρχει βοήθεια, πουθενά δεν υπάρχει βοήθεια από την Πολιτεία. Αν δεν λυθεί το ακτοπλοϊκό και να επικοινωνούν τα νησιά μεταξύ τους δεν υπάρχει άλλη λύση», τόνισε από την πλευρά του στο gazzetta.gr ο Κώστας Νικολουδάκης, αντιπρόεδρος στην Άνω Μερά Σύρου, οι παίκτες της οποίας είχαν πάει από τη Σύρο μέχρι τη Μυτιλήνη με ταχύπλοα! Όχι σε κάποιο γειτονικό νησί, αλλά στο Βόρειο Αιγαίο!Όπως εξηγεί στο gazzetta.gr ο πρόεδρος της ΑΠΣ Κύθνου, το ζήτημα έχει συζητηθεί σε πολύ υψηλό επίπεδο. «Εμείς πήγαμε σε ένα μίτινγκ με εκπροσώπους  ναυτιλιακών εταιρειών και τον υφυπουργό Νεκτάριο Σαντορινιό στο Υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας και μας είχαν πει ότι θα μας βοηθήσουν οι εταιρείες, τουλάχιστον να χρειαζόμαστε ένα καράβι για να πάμε και ένα για να γυρίσουμε. Δεν το έχουμε δει. Η ΕΠΣ έκανε και πάλι αίτημα, ο Δήμος Κύθνου το υπέγραψε και περιμένουμε την απάντηση».Για τον Νίκο Καλογερά, ο οποίος ασκεί κριτική και στη διοίκηση της ΕΠΣ, υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που πρέπει να γίνουν: «Η λύση για μένα θα ήταν να ζητηθεί από την ΕΠΟ η επιδότηση του κυκλαδίτικου ποδοσφαίρου, από τις τόσες Ενώσεις που έχει, ας επιδοτήσει τη μία. Επίσης, πρέπει να τροποποιηθεί ο κανονισμός που ισχύει για τα κυκλαδίτικα σωματεία. Δεν μπορεί ένα σωματείο δικό μας να παίζει με τους ίδιους όρους που παίζει ένα π.χ στην ΕΠΣ Μεσσηνίας, όπου παίρνω το μηχανάκι μου, πάω στο διπλανό χωριό και παίζω μπάλα. Εδώ απαιτούνται διανυκτερεύσεις, εισιτήρια, τροποποιήσεις δρομολογίων, οι οποίες μπορεί να εξυπηρετούν μια ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά μια άλλη κοινωνική ομάδα να την φέρνουν σε δύσκολη θέση. Κάποιους π.χ που πηγαίνουν με το πλοίο για να κάνουν μια δουλειά και βλέπουν τις ώρες να αλλάζουν. Θέλω όμως να τονίσω και το παράπονό μου προς τη διοίκηση της Ένωσης, η οποία δεν έχει κάνει καμιά προσπάθεια. Οι άνθρωποι και ειδικά ο πρόεδρος κοιτάζουν μόνο πώς θα κερδίσουν τις εκλογές του χρόνου». Ο Γιάννης Ράμπιας προπονητής του  Α.Ο Σερίφου, θεωρεί ότι το θέμα αφορά καθαρά τις εταιρείες: «Το παλεύουμε. Πιστεύω ότι η ΕΠΣ έχει κάνει κάποιες προσπάθειες, οι οποίες πολλές φορές είναι πέραν των δυνατοτήτων της. Το θέμα αυτό είναι καθαρά των ακτοπλοϊκών εταιρειών. Αν είναι πρόθυμες να βοηθήσουν, έχει καλώς. Αν δεν είναι, θα συνεχιστεί αυτό το πρόβλημα για καιρό. Τα τελευταία δύο χρόνια πιστεύω έχει βελτιωθεί λίγο η κατάσταση με τροποποιήσεις δρομολογίων, όπου έρχονται αυθημερόν τα καράβια και μας παίρνουν και σε κάποιες περιπτώσεις μας μεταφέρουν νησί. Δεν γίνεται πάντα, ούτε για όλα τα νησιά. Εμείς που είμαστε στις Δυτικές Κυκλάδες, με την Κύθνο, τη Σίφνο, τη Μήλο, είμαστε σε δεύτερη μοίρα.Τέλος, ο Κώστας Συμεώνογλου θεωρεί ότι οι ναυτιλιακές θα μπορούσαν να βοηθήσουν περισσότερο: «Ίσως θα έπρεπε και οι ναυτιλιακές να παρέχουν περισσότερες εκπτώσεις στη μετάβαση των αθλητών, να αναγνωρίσουν τη δυσκολία και με βάση ότι στηρίζονται διαχρονικά και από τον ντόπιο κόσμο, κυρίως τους χειμερινούς μήνες, θα μπορούσαν να δίνουν στις αποστολές εκπτώσεις. Δίνουν κάποιες, αλλά θα μπορούσαν πιστεύω να είναι καλύτερες».

Η θέση της ΕΠΣ

Ταλαιπωρία, κίνδυνοι, τεράστια έξοδα, παιδιά που βλέπουν το ποδόσφαιρο να τους στερείται, ενήλικες που αφήνουν τις δουλειές τους, ζητήματα οργάνωσης του πρωταθλήματος. Το gazzetta.gr επικοινώνησε και με τον πρόεδρο της ΕΠΣ Κυκλάδων, κ. Ειρηναίο Φρέρη, ζητώντας τη δική του θέση για όλα αυτά. «Η αλήθεια είναι ότι έχει βελτιωθεί πολύ φέτος η κατάσταση μετά και από κάποιες επαφές που έγιναν στο Υπουργείο Ναυτιλίας με τις εταιρείες και εκπροσώπους των ομάδων. Ο σχεδιασμός των πλοίων και των δρομολογίων έχει βελτιωθεί. Αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Στη χειρότερη μοίρα είναι η Κύθνος που δεν έχει επικοινωνία με τα υπόλοιπα νησιά που παίζουν ποδόσφαιρο. Όλα όμως έχουν γίνει προς το καλύτερο. Είχαμε ένα θέμα με τα ενδοκυκλαδικά δρομολόγια, να μην σταματούν το χειμώνα. Γιατί είχαμε επαφή με της Δυτικές Κυκλάδες μέσω αυτών. Με τα νησιά Σέριφος, Σίφνος, Μήλος και Κύθνος. Εκεί είναι το μεγαλύτερο ζήτημα. Εξαρτώνται από τα δρομολόγια τα επιδοτούμενα αυτά, τα οποία φέτος δεν έχουν σταματήσει. Βοηθούν και οι καιροί».Όσον αφορά το αίτημα για αλλαγή κανονισμού και τα παράπονα για άδικες τιμωρίες ομάδων που δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν, είπε: «Ποτέ δεν τιμωρήθηκε ομάδα που να έχει θέμα με συγκοινωνία να μην μπορεί να πάει ή κάτι. Μόνο αν δεν πάει με δική της θέληση, αν δηλώσει παραίτηση και δεν πάει».*Eυχαριστούμε τον Σπύρο Μάκαρη και το sportcyclades.gr για τη βοήθεια