Ενός τόπου σαν το Μάτι, την Πομπηία, το Χαλέπι, το Τσέρνομπιλ, τη Φουκουσίμα. Ότι πρόγραμμα και σχέδιο ετοιμάζατε αυτό τον καιρό είναι ζάχαρη άχνη μπροστά σε κάρβουνα που αχνίζουν ακόμα. Φτηνά μπαλώματα σε ένα ξεσκισμένο κοστούμι, ένα τσιρότο στο σώμα που ξεψυχάει. Τσάμπα κόπος ο προεκλογικός σας αγώνας. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε, είμαστε στο απέναντι καφενείο για κονιάκ και καφέ.
Πιαστείτε χέρι χέρι και ανεβείτε στον Πύργο. Δείτε τι κάναμε όλοι μαζί. Αντικρίστε. Χρειάζεται πολύ προσπάθεια να καταφέρει μια κοινωνία να καταστρέψει σε μόλις 30 χρόνια ένα τόσο ερωτεύσιμο τόπο. Να ακυρώσει τις αρμονίες της φύσης, της αρχιτεκτονικής, της παράδοσης, της ιστορίας. Να διαγράψει το τρίπτυχο ιστορία, αγροτική μοναδικότητα, τοπίο. Να ακυρώσει αυτό που προσπαθούμε πλέον κρυμμένο και θαμμένο να διακρίνουμε, τον υπέροχο ελληνικό μινιμαλισμό άλλων εποχών. Αυτή τη λιτή και απέριττη πρόταση ζωής. Ατενίστε τώρα τη φαβέλα των Κυκλάδων και καμαρώστε.
Κακός σύμβουλος η που@@@να η φτώχεια. Άγραφος νόμος πως αν μια φτωχή και αγράμματη κοινωνία πιάσει γρήγορα λεφτά θα πετάξει σαν φίδι το πετσί της και θα γίνει επιθετική, κυνική, σαρκοφάγος. Θα γίνει πιράνχας που δε σταματάει να καταβροχθίζει με μανία ότι βρίσκει μπροστά του. Έγιναν όλοι ρινόκεροι του Ιονέσκο, οι θείοι, οι συγγενείς, οι φίλοι οι χωριανοί. Λίγοι οι Μπερανζέ και δεν μπόρεσαν να σταματήσουν την εισβολή. Μετά από 10,15 χρόνια θα πίστευε κάποιος πως ο κανιβαλισμός θα σταματούσε. Οι αντιστάσεις και τα αντανακλαστικά που κρύβονται στον ανθρώπινο εγκέφαλο και ψυχή θα δρούσαν, έστω και σε αυτή τη μεταλλαγμένη κοινωνία. Κι όμως, η πτωματοφαγία συνεχίζεται ακόμα και τώρα. Οι παιδικές μνήμες είναι αδύναμες να σταματήσουν τη κραιπάλη. Σβήστηκαν οριστικά.
Θα σημείωνε κάποιος καλοπροαίρετα : Όταν μία κοινωνία μεταλλάσεται από αυθεντική σε νεόπλουτη πρέπει να επεμβαίνει το κράτος. Να σώζει από την απληστία και την αδηφαγία της, την αισθητική και πολιτιστική ακεραιότητα του τόπου. Μα το Ελληνικό κράτος ανέκαθεν έριχνε ξηρή τροφή στο ενυδρείο της μικροαστικής Ελληνικής επαρχίας. Την έτρεφε και τρεφόταν από αυτή. Ακόμα όμως και να μη το έκανε, η ιστορία είναι αμείλικτη και κατέγραψε το μοιραίο : οι 2 τελευταίες γενιές, γεννήματα αυτής της ιστορικής γης, βίασαν την «κόρη κορυφαίου θυμού». Τι κρίμα Σαντορίνη μου, σε κατοίκησαν, τώρα στα στερνά σου, άνθρωποι ανάξιοι να σε προστατεύσουν.
Γι αυτό, αγαπημένοι μου υποψήφιοι, όταν συστήνατε τα Δημοτικό Συμβούλια μερικά χρόνια πριν, έπρεπε να σκίσετε αμέσως προγράμματά σας, τις ανακοινώσεις σας, τις υποσχέσεις σας και να κάνατε από την πρώτη μέρα το εξής απλό : να νοικιάζατε μέσω διεθνούς διαγωνισμού τη Σαντορίνη σε μία ξένη χώρα, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ελβετία, την Ολλανδία. Να λέγατε … πάρτε την γιατι εμείς, τα απολειφάδια της Βαλκανικής εσχατιάς και μικροαστίλας δεν είμαστε ικανοί να αναδείξουμε το θαύμα που δημιούργησε η φύση και οι πρόγονοί μας. Πάρτε την σας παρακαλούμε. Ελάτε λοιπόν. Ελάτε να την κάνετε όπως την Τοσκάνη, την Αλσατία, το Speyside, την Ίσκια. Τώρα όμως είναι αργά.
Η Σαντορίνη δεν ανήκει στους Σαντορινιούς. Ανήκει σε αυτούς που την αγαπάνε. Σε αυτούς που σοκάρονται όταν μπαίνουν με το καράβι στην καλντέρα, σε αυτούς που ηδονίζονται από τη μυρωδιά του τρύγου, σε αυτούς που βλέπουν τη μαύρη πέτρα στο χωράφι ως γλυπτό, σε αυτούς που βλέπουν ένα μικρό υπόσκαφο στoν Κατσινάρο ως παλάτι, σε αυτούς που καυλώνουν με τη μυρωδιά από την υγρασία στα αρμυρίκια του Μονόλιθου, σε αυτούς που κλαίνε παρακολουθώντας το «Θηραϊκό Όρθρο» του Σταύρου Τορνέ.
Όχι αγαπητοί υποψήφιοι δήμαρχοι, δεν θα μπορούσατε να αποτρέψετε την καταστροφή. Το κύμα ήταν αδάμαστο, τσουνάμι ολόκληρο. Μόνο, σας παρακαλώ, έστω και καθυστερημένα, μελετήστε τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Δημήτρη Πικιώνη. Διαβάστε (όσοι ξέρουν από εσάς να διαβάζουν) το «Εγκώμιο της Σκιάς» του Τανιζάκι και το «Χρονικό της Τέχνης» του Gombrich. Δείτε τι σημαίνουν οι έννοιες, μέτρο, αισθητική, σεβασμός. Μάθετε, έστω και τώρα, πώς τουρισμός δεν είναι επιδρομή ακρίδων αλλά προσφορά βιωματικής εμπειρίας. Δείτε πόσο ανόητα πέσατε στο φαύλο κύκλο του τριγώνου : Φέρνω πολύ κόσμο – επεκτείνω τις υποδομές – καταστρέφω το τοπίο για το οποίο έφερα τον κόσμο. Σαν χαμστεράκια στο κλουβί που περπατάνε πάνω στη ρόδα και στο τέλος μένουν ακίνητα.
«Γυμνή αναδυομένη» σου ζητώ συγγνώμη εκ μέρους όλων αυτών που είχαμε 5 δράμια αισθητικής και δεν κάναμε όσα έπρεπε. Άβουλοι και τρομαγμένοι ανεβήκαμε στον πάσαλο και κοιτάζαμε το τσουνάμι. Είναι ωραίο να κοιμάσαι με καθαρή συνείδηση όμως τώρα οι ερινύες θα μας κυνηγάνε για πάντα. Ένα κλικ παραπάνω θα μπορούσαμε να κάνουμε οι λίγοι Μπερανζέ. Για το γαμώτο και μόνο.
Αγαπητέ εγκέλαδε συντόμευε. Έχεις ήδη αργήσει.
Καλή επιτυχία στις εκλογές.
