Τρίτη, 23 Ιουλίου 2019 01:38

Έλληνες μάνατζερ – Αυτό το αναγκαίο κακό

Όταν μπαίνει ο Μάρτιος και ζεσταίνει ο καιρός, οι αρκούδες ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη. Τον Απρίλιο εμφανίζονται στις θάλασσες οι ζαργάνες και επιστρέφουν τα χελιδόνια από το νότο. Τον Μάιο εμφανίζονται τα πρώτα κεράσια και βερίκοκα. Τον ίδιο μήνα, βγαίνουν από τις φωλιές τους δειλά δειλά κάποια ενοχλητικά κεφαλόποδα που ονομάζονται μάνατζερ. Eνεργοποιούνται ταχύτατα και ρημάζουν τις ομάδες με emailκαι τηλεφωνήματα ως το φθινόπωρο. Σήμερα, στην καρδιά της μεταγραφικής περιόδου, θα αναλύσουμε τον ρόλο των μάνατζερ στο χώρο του Ελληνικού βόλλευ μια και τυχαίνει να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις.

Σε ένα περιβάλλον παγκοσμιοποίησης, ο ρόλος του μάνατζερ αθλητών κατέστη, καλώς ή κακώς, αναγκαίος. Το πολύπλοκο νομικό καθεστώς, η δυνατότητα μεταγραφής στο εξωτερικό, η προσέγγιση των συλλόγων, οι διαπραγματεύσεις με τους συλλόγους κλπ χρειάζονταν έναν άνθρωπο – κομοδίνο που θα υποστήριζε όλες αυτές τις διαδικασίες υπέρ του αθλητή που εκπροσωπούσε. Ένας αθλητής δεν έχει καμία υποχρέωση να εμπλέκεται σε γραφειοκρατία, σε μικρά γράμματα συμβολαίων, στο να γίνεται μαρκίζα του εαυτού του και να τον πουλάει στη Red line district της παγκόσμιας αγοράς. Είναι καλό να γνωρίζει, όχι απαραίτητα να εμπλέκεται.

Όλα καλά ως εδώ. Η πραγματικότητα είναι όμως τελείως διαφορετική. Η φύση της ιδιότητας του ατζέντη αθλητών δεν μπορεί να εγγυηθεί την ισορροπία και το μέτρο. Ένας άνθρωπος που ζει από την υπεραξία ενός αθλητή και όχι την προσωπική του δημιουργία, μοιραία θα εξαντλήσει κάθε περιθώριο κέρδους αγνοώντας κυνικά την ηθική υστεροφημία του πελάτη του. Στο αθλητικό χρηματιστήριο, ο αθλητής – μετοχή πρεπει να πουληθεί όσο πρέπει όταν πρέπει.

Ένας κανονικός άνθρωπος γίνεται μαραγκός, μηχανικός, ηθοποιός, πλακάς, ψυκτικός. Για να γίνει κάποιος μάνατζερ στην Ελλάδα πρέπει να έχει λίγο το μικρόβιο της «βδέλλας» μέσα του. Να είναι ένας ανεπάγγελτος καταφερτζής με το τηλέφωνο στο χέρι. Να είναι επιρρεπής στα ψέματα, να κάνει κυνικά παζάρια, να είναι αναίσθητος όταν όλη η υγιής πιάτσα του χώρου τον απαξώνει. Για 1,2 χιλιάρικα παραπάνω, είναι ικανός να πουλήσει τη ψυχή του στο διάβολο, να εκθέσει αμέριμνες αθλήτριες, να σκοτώσει σχέσεις εμπιστοσύνης με συλλόγους. Καταθέτω δύο πρόσφατα περιστατικά : (α) Παίκτης υπογράφει σε σύλλογο την ίδια μέρα που έχει κλείσει ραντεβού για να μεταγραφεί στον αιώνιο αντίπαλό του. (β) Ατζέντης κρύβει πρόταση συλλόγου σε παίκτριά του για να την πουλήσει σε άλλο σύλλογο. Και άλλα πολλά.

Θα υποστήριζε κάποιος πως κομμάτι της υπεραξίας ενός αθλητή είναι δημιούργημα του ίδιου του μάνατζερ. Είναι ο τελευταίος που θέλει το προϊόν του να χάσει αξία γιατί θα χάσει και αυτός οπότε το κρατάει σε εγρήγορση, στο σωστό δρόμο και το συμβουλεύει. Αυτό είναι μία ιδανική θεωρία και όχι η πραγματικότητα. Το επίπεδο των σημερινών Ελλήνων μάνατζερ, εξ όσον γνωρίζω, δεν συνηγορεί σε αυτό. Καταρχας, δεν έχει κανείς πιστοποίηση από κάποια επίσημη αρχή άρα κανένα κύρος επαγγελματικό. Δεν μπορώ να φανταστώ εύκολα κάποιον να στέκεται ως μέντορας δίπλα στην αθλήτριά του και να την προστατεύει από ατυχείς επιλογές. Η φαιά ουσία τους δαπανάται αποκλειστικά σε οικονομικές συναλλαγές και όχι στην πνευματική και συμβουλευτική καθοδήγηση. Αυτό είναι συνήθως προνόμιο του προπονητή και του ένστικτου αυτοσυντήρησης των ίδιων των αθλητών. Στον ιππόδρομο, τα μέτρια και κουτσά άλογα δεν βρίσκουν αγοραστή και αυτό το γνωρίζουν πρώτα τα ίδια.

Θα μπορούσε, επίσης, κάποιος να τονίσει ότι χάρη στο ρόλο των μάνατζερ ανέβηκαν οι τιμές στο χρηματιστήριο με άμεσο όφελος στο εισόδημα των αθλητών. Η απάντηση είναι πως οι περισσότερες μετοχές είναι φούσκα. Η αξία των συμβολαίων καθορίζεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από την οικονομική κατάσταση των ομάδων την παρούσα στιγμή και τον ανταγωνισμό τους στην απόκτηση των ποιοτικών παικτριών. Τώρα που υπάρχουν πχ 5,6 ομάδες στη Volleyleague με budget κοντά στα 100.000 η ζήτηση των πρωτοκλασσάτων παικτριών ανεβάζει τις τιμές. Νόμος προσφοράς και ζήτησης, τέλος.

Η ενοχλητική παρέμβαση των ατζέντηδων θα ήταν ανώδυνη αν δεν της έριχναν λίπασμα 2 συντελεστές, οι αθλήτριες και οι σύλλογοι. Βρίσκουν και τα κάνουν. Οι αθλήτριες, κατά κανόνα αθώες, άβουλες και χωρίς προσωπικότητα, αφήνονται στις επιλογές του μάνατζέρ τους χωρίς να μπορούν να καταλάβουν πότε ευνοούνται και πότε εκτίθενται στη μικρή πιάτσα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω συναντήσει και πολλές «Μπουμπουλίνες» στο μικρόκοσμο του Ελληνικού βόλλευ που θα ορθώσουν ανάστημα και θα πουν και μερικά όχι. Υπνωτισμένες από το «μπιρι μπιρι» του ατζέντη τους, αρκούνται να παρακολουθούν τις εξελίξεις. Αναρωτιέμαι, γιατί χρειάζεται ατζέντη μία παίκτρια για μεταγραφή στο εσωτερικό; Το ιδιωτικό συμφωνητικό με το σύλλογο είναι τόσο πολύπλοκο σαν να κάνει μεταβίβαση κληρονομιάς; Μήπως από απλή ανασφάλεια; Όσον αφορά τους συλλόγους, παρότι έχουν καεί από τέτοιες συμπεριφορές, είναι δέσμιοι των προσφορών αυτών των μεσαζόντων και αντί να τους κόψουν το βήχα, επαναλαμβάνουν τα ίδια παζάρια κάθε καλοκαίρι. Τους έχουν ανάγκη.

Τί θα γινόταν αν εξαφανίζονταν αυτή τη στιγμή οι μάνατζερ; Τι θα κάναμε χωρίς «βαρβάρους»; Τους χρειαζόμαστε αλλά τους θέλουμε αλλιώς. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι που ζουν στη σκιά, χωρίς δηλωμένη επαγγελματική ιδιότητα, να καθορίζουν τον τζίρο των πρωταθλημάτων και καριέρες αθλητών. Πρέπει να θεσπιστεί νομοθετικό πλαίσιο που να περιγράφει την ιδιότητά τους, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους. Το υπάρχον θολό πλαίσιο – υβρίδιο του ερασιτεχνικού (γυναικείο) και ημιερασιτεχνικού (αντρικό) πρωταθλήματος τους ευνοεί. Είναι παράλογο πχ να δίδονται εν λευκώ οι οικονομικές διαπραγματεύσεις σε έναν ατζέντη και όταν η αθλήτρια δεν πάρει τα λεφτά της , ο ίδιος να μένει αμέτοχος. Μήπως θα έπρεπε να πληρώσει ο ίδιος τα χρωστούμενα και να αναλάβει την ευθύνη της επιλογής του ;

Θέλουμε, αντίστοιχα, αλλιώς συλλόγους και αθλήτριες. Να κοσκινίζουν το άχρηστο από το θετικό. Να αποβάλουν από τον ήδη μίζερο χώρο τους ανεπάγγελτους καταφερτζήδες που νομίζουν ότι ο ρόλος τους είναι να πουλάνε δερμάτινα σε παζάρι της Τουρκίας. Να καθαρίσει ο τόπος από γλύφτες, ψέυτες και αργόσχολους. Ας επικρατήσουν οι ευσυνείδητοι που θα κάνουν μια διαδρομή ζωής με τις αθλήτριες που εκπροσωπούν, θα είναι κοντά στα δύσκολα, θα ακούνε τις ανησυχίες τους, θα επιχειρούν την εξέλιξή και την παρουσία τους στη σωστή ομάδα το σωστό χρόνο.

Και κάτι τελευταίο. Είναι άκρως αντιαισθητικό να βλέπουμε παλαίμαχους αθλητές, αντί να μπαίνουν στο στίβο της προπονητικής και να προσφέρουν τεχνογνωσία, να επιλέγουν την εύκολη λύση του ατζέντη για να βγάζουν άκοπα κάποια ψωροχιλίαρικα. Αυτό το άτιμο 10% είναι τελικά κίνητρο ζωής για κάποιους.

Γιώργος Νομικός

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κατηγορία Μαγνητική

Copy of Peach Minimal Perfect Skin Skincare Flyer

RODOS TOYRNOYA

BETARADES 300X250

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares