Δευτέρα, 30 Μαρτίου 2020 23:04

Την Κυριακή στις 21.00 "πέφτουμε" από τα μπαλκόνια

Πριν 2 Κυριακές, ένας απρόσμενος θόρυβος διέκοψε την ανάγνωση του Μέγα Ανατολικού. Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραφτό να το ολοκληρώσω, ακόμα και τώρα που «Μένουμε σπίτι». Βγήκα έξω με τα σώβρακα και αντίκρυσα κόσμο να έχει βγει στα μπαλκόνια και να χειροκροτάει. Κερδίσαμε ξανα το EURO; Περνάει πρόωρα ο επιτάφιος; Αναστήθηκε ο Αντρεας μήπως; Μετά από έρευνα κατάλαβα ότι ήταν ένα συμβολικό ιντερνετικό κάλεσμα συμπαράστασης στο ιατρικό προσωπικό.

Την προηγούμενη Κυριακή πάλι τα ίδια, την ίδια ακριβώς ώρα. Ευχαριστώ τον εμπνευστή (μιμητή των Ιταλών ουσιαστικά) αυτής της κίνησης που μου έδωσε και μένα έμπνευση μέσα στην κλεισούρα να γράψω το σημερινό άρθρο. Να επισημάνω την επικινδυνότητα αυτών των κινήσεων όσο καλοπροαίρετες και αν είναι.

Ζούμε στην εποχή όπου παγιώνεται το φαινόμενο που δειλά και επιφυλακτικά προβλέπαμε πριν 10-15 χρόνια. Τα μέσα δικτύωσης να γίνονται βασικός συνοδός της καθημερινότητάς μας. Όλες οι διαπροσωπικές και συναισθηματικές εκφράσεις φιλτράρονται, προβάλλονται και λαμβάνονται μέσα από αυτά. Ο έρωτας, η κοινωνικότητα, η μοναξιά, οι επιτυχίες, η σεξουαλικότητα, όλα. Δεν βιώνω μια συναυλία, την καταγράφω με το κινητό και την ανεβάζω. Δεν βιώνω έναν έρωτα, μοιράζομαι τη σχέση μου με όλους τους ακόλουθούς μου. Η κοπέλα μου εκτός από μένα τα έχει και με 500 άλλους ταυτόχρονα. Δεν αφήνομαι σε ένα ταξίδι να απολαύσω τη φυγή, πρέπει την ίδια στιγμή να ξέρουν οι άλλοι που είμαι.

Το φαίνεσθαι νίκησε το είναι. Η επικοινωνία την αξία. Εθισμός χωρίς μεθαδόνη, ένα σιγουράκι κατάθλιψης σε αυτούς τους πολλούς που δεν θα μπορέσουν να δαμάσουν την εικόνα τους και να αγαπήσουν τον εαυτό τους όπως είναι. Ένας Νάρκισσος βγαίνει μέσα από τα σπλάχνα συνέχεια και τονίζει το απόλυτο τίποτα κάποιων. Δείτε με ρε πούστηδες. Δείτε με και ξαναδείτε με. Που είμαι στο Μάτσου Πίτσου, που τρώω γαριδάκια, που κόβω τα νύχια μου. Δείτε με.

Μία από τις εκφράσεις της ζωής που διυλίζεται από τα μέσα δικτύωσης είναι και η στάση μας απέναντι στα κοινά, οι προσωπικές ή ομαδικές πολιτικές μας θέσεις και η αγωνιστικότητά μας. Κάτι σαν το χειροκρότημα στα μπαλκόνια της Κυριακής που αναφέραμε πριν. Γιατί είναι επικίνδυνο όμως και αποκρουστικό; Μα γιατι η εισαγωγή έγινε κυρίως θέμα. Το κουπλέ ρεφρέν. Μία κίνηση που εξαπλώνεται με τη δυναμική του ίντερνετ δεν πρέπει να είναι παρά η αφετηρία δράσης στην ίδια τη ζωή. Η ρόκα - παρμεζάνα μελλοντικών ρεαλιστικών πράξεων με σκοπό την επιτυχία. Αν μείνει στο ξεκίνημα, τότε μετατρέπεται σε έναν αντιαισθητικό εντυπωσιασμό. Εύκολο, ασφαλή, αναίμακτο. Το like, η θλιμένη φατσούλα, το κειμενάκι συμπαράστασης πειστήκαμε ότι είναι μια ολοκληρωμένη και αυτοτελής πράξη αντίδρασης. Κάναμε το καθήκον μας, συνεχίζουμε τη ζωή μας.

Θυμάμαι λίγο μετά τη καταστροφή στο Μάτι την ιντερνετική πρωτοβουλία (καλοπροαίρετη) ενός αθλητή να συμετάσχει στο όλο δράμα. Μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα καμιά 50ριά «μυροφόρες» και άπλωσαν σιωπηρά στο έδαφος κεριά. Έβλεπαν τα ρεσό και τα ρεσό έβλεπαν εκείνους. Ένα ρεσό με στόμα τους έλεγε : Τι κοιτάς τόση ώρα σαν χάνος; Αυτό ήταν όλο; Έκανες τον αγώνα σου; Ευαισθητοποίησες τον Ελληνισμό; Από αύριο πάλι γραφείο;

Θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε μια ιστορική αναδρομή της fake επαναστατικότητας των Νεοελλήνων, εξέλιξη της οποίας είναι η παραπάνω πραγματικότητα. Μετά το Πολυτεχνείο βγήκαν σαν τα σαλιγκάρια αντιστασιακοί και βασανισμένοι από το πουθενά. Ξεπιάστηκαν από την αγκύλωση της επταετίας και έκαναν επαναστατική γυμναστική τα επόμενα χρόνια πάντα εκ του ασφαλούς. Χωρίς τον κίνδυνο της εξορίας, της απόλυσης, του βασανισμού. Σε μία χώρα που έφτιαχνε πλέον μεσαία τάξη και είχε καλοζωισμένο λαό, δεν υπήρχαν ελκυστικές αφορμές επανάστασης. Όλες αφορούσαν ένα επίδομα παραπάνω, μία αυξησούλα συντεχνιακή παραπάνω. Ο Τσεγκεβαρισμός κάποιων Ελλήνων δεν μπορούσε να βρει διέξοδο και εκφραζόταν παραβατικά από το περιθώριο. Κι όμως, υπήρχαν τόσα θέματα για ξεσηκωμό δίπλα μας.

Εξέλιξη των συγκεντρώσεων της δεκαετίας 80 και 90 ήταν το ίντερνετ. Το fb, το twitter, το Instagram, είναι τα σύγχρονα πεζοδρόμια. Εκεί μπαίνει η σπίθα, εκεί απλώνεται, εκεί σβήνει. Εκεί δημιουργήθηκαν κόμματα, εκεί προσκλήσεις σε αγώνες, εκεί οι συνωμοσίες, εκεί τα ψέμματα εκεί οι αλήθειες. Εκεί όμως γεννήθηκε και η εθνική μας αφασία, η εθνική μας παθητικότητα και το απλανές βλέμμα της γιαγιάς στο γηροκομείο. Μία γριά είναι η σημερινή Ελληνική κοινωνία που τρώει την κρεμούλα της και περιμένει. Τι πέριμένει; Όχι, δεν φταίνε τα μέσα αλλά ο ανώριμος χειρισμός τους.

Χοντρομαλάκα Έλληνα που βγήκες στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσεις. Καλύτερα να μούτζωνες το απέναντι μπαλκόνι και το απέναντι εσένα. Να μουτζωνόσουν από τύψεις που θυμάσαι μόνο σε κρίσιμες στιγμές την ύπαρξη και τα προβλήματα κάποιων αθόρυβων θεσμών που τους έχεις ανάγκη. Να μουτζωνόσουν γιατί με την ανθρώπινη πλέμπα που ψήφιζες και ανεχόσουν είσαι συνυπεύθυνος για την υγεία σου. Να μουτζωνόσουν γιατί μετά το 2λεπτο χειροκρότημα θα εκσπερμάτωνες από ηδονή αλληλεγγύης και θα καθόσουν ικανοποιημένος στον ΙΚΕΑ καναπέ σου. Κι όμως, έχεις κι εσύ ρόλο στην ποιότητα του βιοτικού σου επιπέδου, στη βελτίωση του δημόσιου γίγνεσθαι. Μείνε τώρα στο ασφαλές χειροκρότημα του θεατή και μην ανέβεις στη δύσκολη σκηνή. Δεν θελουμε θλιμμένους στη γιορτή μας.

Η επανάσταση σε έναν άνθρωπο είναι το προκάλυμμα της αδυναμίας του να αλλάξει τον εαυτό του. Να γίνει καλύτερος, σοφότερος, ωριμότερος. Ο επαναστάτης έχει ανάγκη να αγαπηθεί από τους άλλους και να βιώσει την αγάπη που δεν έζησε μικρός. Μεγάλη μουνοπαγίδα αγάπης και προσοχής η επανάσταση. Όσον αφορά τις κοινωνίες, η ανάγκη επανάστασης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αδυναμία διαλόγου, επικοινωνίας και πράξης αυτονόητων πραγμάτων. Έχετε δει πολλές επαναστάσεις στη Φινλανδία, την Ολλανδία, τον Καναδά;

Aνώνυμε χρήστη των μέσων, ανώνυμη παρουσιάστρια, ανώνυμη βιζιτού, ανώνυμε Νάρκισσε ηθοποιέ, σύντροφε ανασφαλή πολιτικέ, μικρομεσαίε, μικροαστέ. Μεταχειρίσου αυτό το κωλομέσο σωστά και ξεχώρισε την επικοινωνία από την πράξη. Μελέτησε το Χατζηδάκι, τον Πλουμπίδη, τον Πέτρουλα, τον Σταύρο Μπένο, τον Μανώλη Γλέζο, τον αθόρυβο ερευνητή, την αθόρυβη νοσηλεύτρια, τον αθόρυβο δάσκαλο, τον αθόρυβο καλλιτέχνη που παράγει τέχνη. Επαναστάτες πρώτα του εαυτού τους ήταν και του μικρόκοσμού τους. Ένας υγιής μικρόκοσμος είναι ένα υγιές κύτταρο μιας κοινωνίας. Βγείτε κόσμε στα μπαλκόνια και την Κυριακή, και τη Δευτέρα και κάθε μέρα για να πάρετε μόνο αέρα. Οι εντυπωσιασμοί δεν αρκούν.

Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κατηγορία Μαγνητική

Copy of Peach Minimal Perfect Skin Skincare Flyer

RODOS TOYRNOYA

BETARADES 300X250

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares