Οι λεγόμενοι …αφανείς ήρωες, όπως χαρακτηρίζονται με σημαντική επιρροή και προσφορά στην τελική εικόνα. Είναι εκείνα τα άτομα που δουλεύουν πίσω από τους προβολείς, με σκοπό την σωστή λειτουργία της ομάδας, συμβάλλοντας σημαντικά στις επιτυχίες, με το δικό τους τρόπο.

Ένας από αυτούς και ο Ιάκωβος Αλιπράντης. Στα μπασκετικά στέκια στις Κυκλάδες βέβαια δεν χρειάζεται να πουν το επώνυμό του… Λένε ο Άκης κι αυτό αρκεί! Ο έφορος του τμήματος μπάσκετ του ΑΟ Πάρου, άλλωστε είναι ένας άνθρωπος για τον οποίο άπαντες… στάζουν μέλι.

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΕΣΚ Κυκλάδων, ο Λώρης Σαλάχας μετά το τέλος του επιτυχημένου φάιναλ φορ του παιδικού πρωταθλήματος στην Πάρο στο “SportCyclades” και τον Σπύρο Μάκαρη: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Άκη Αλιπράντη, ο οποίος μαζί με τον Νίκο Σαρρή και τον πρόεδρο της ομάδας, τον Αντώνη Λάμπρου μόχθησαν για την επιτυχία αυτής της διοργάνωσης και τους αξίζουν συγχαρητήρια»…

Πέραν των επαγγελματικών υποχρεώσεών του, τρέχει ολημερίς για όλα που αφορούν το τμήμα του μπάσκετ. Κι αν νομίζετε ότι ένα πρωτάθλημα θα το πάρουν μόνον οι αθλητές, συγχωρείστε μας, κάνετε λάθος! Όλοι μαζί -παίκτες, προπονητές, τιμ, στελέχη, υπάλληλοι και φυσικά ο κόσμος- θα το πάρουν…

Στο χώρο του αθλητισμού γενικότερα υπάρχουν κανόνες, τα πρωταθλήματα κρίνονται μέσα στο γήπεδο την άνοιξη, ωστόσο πίσω από τη λάμψη των πρωταγωνιστών υπάρχει ένας ολόκληρος οργανισμός, οι “αφανείς ήρωες”, με σημαντική επιρροή και προσφορά στην τελική εικόνα.

Εκτός, όμως, από το πόστο του στην διοίκηση του κυκλαδίτικου σωματείου έχει κι έναν άλλο ρόλο, ακόμη πιο δύσκολο. Αυτό του πατέρα. Πατέρας δύο παιδιών, της Δήμητρας και του Γιάννη. Αμφότεροι έχουν φορέσει τη φανέλα του ΑΟΠ, οι οποίοι έχουν πετύχει σημαντικές επιτυχίες με τον σύλλογο της Πάρου. Η μεν Δήμητρα το 2015 κατέκτησε το πρωτάθλημα Κυκλάδων με τις κορασίδες και μέχρι πέρυσι αγωνίζονταν με το γυναικείο τμήμα, ο δε Γιάννης αγωνίζεται στο παιδικό, στο εφηβικό, ενώ έχει παραστάσεις και με το ανδρικό τμήμα των “κυανόλευκων” συμβάλλοντας στις επιτυχίες της ομάδας.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι; Ο ίδιος ξέρει καλύτερα… Μπορεί ο ίδιος να αποφεύγει να μιλήσει για τον εαυτό του, όπως δηλώνει, ωστόσο σε μία από τις σπάνιες φορές, ή απειροελάχιστες για να είμαστε πιο ακριβοδίκαιοι, μας άνοιξε την καρδιά του και μας έκανε την ιδιαίτερη τιμή να παραχωρήσει συνέντευξη στο “SportCyclades” και τον συνεργάτη μας από την Αθήνα, τον Ιωάννη Νοταρά. Έτσι, μετά την κόρη του Δήμητρα και τον γιό του Γιάννη , ήρθε και η δική του σειρά να μιλήσει στο σάιτ μας… Ας τον απολαύσουμε λοιπόν:

- Ο ΑΟ Πάρου μπορεί να μην έχει κατακτήσει τίτλους τα τελευταία χρόνια, ωστόσο θεωρείς πως αποτελεί την «καρδιά» του κυκλαδίτικου μπάσκετ;

«Δεν ξέρω αν αποτελεί την “καρδιά” του κυκλαδίτικου μπάσκετ, ή όχι. Αυτό που ξέρω είναι ότι γίνεται πολύ σοβαρή δουλειά σε όλα τα τμήματα ανεξαιρέτως. Αυτό έχουμε εισπράξει ως σύλλογος σε όλους τους αγώνες και τα φάιναλ φορ στα οποία έχουμε συμμετάσχει από αντίπαλους αθλητές και προπονητές. Στο σημείο αυτό θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τους προπονητές του συλλόγου: τη Μαρία Τσαντάνη ως υπεύθυνη των ακαδημιών μας, τον Γιώργο Ζαμπακόλα προπονητή των κορασίδων μας, οι οποίες είχαν πολύ δύσκολο έργο φέτος αγωνιζόμενες στον Βόρειο Όμιλο, τον Γιώργο Αρβανιταντώνη προπονητή των τμημάτων μίνι και παμπαίδων και φυσικά τον Θοδωρή Καζακίδη προπονητή του παιδικού και εφηβικού τμήματός μας. Για εμένα προσωπικά μεγάλες επιτυχίες αποτελούν η πρώτη θέση στο πρωτάθλημα παμπαίδων το 2018 και οι δεύτερες θέσεις του παιδικού μας τα δύο τελευταία χρόνια».

 - Θα συνεχίσεις να είναι η ...ψυχή της ομάδας κι αν ναι τι κερδίζεις από όλο αυτό;

«Ούτε στο ελάχιστο δεν αισθάνομαι ψυχή της ομάδας... Ψυχή του συλλόγου είναι τα παιδιά μας, οι αθλητές μας και μόνο αυτοί. Ότι προσφέρουμε ως έφοροι ο Νίκος Σαρρής κι εγώ όσο και ο πρόεδρος Αντώνης Λάμπρου, το κάνουμε με όλη μας τη διάθεση, προκειμένου να έχουν τα παιδιά τις καλύτερες συνθήκες να αθληθούν, να αποδώσουν τον καλύτερο εαυτό τους και πάνω από όλα να ευχαριστηθούν να παίζουν μπάσκετ. Όσον αφορά εμένα προσωπικά θα συνεχίσω να ασχολούμαι όσο μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου και ο ελεύθερος χρόνος που έχω να διαθέσω. Και στη συνέχεια θα είμαι κοντά στην ομάδα και τα παιδιά, χωρίς όμως κάποια επίσημη ιδιότητα. Το κέρδος μου από όλο αυτό είναι η ενασχόλησή μου με τις δύο μεγάλες μου αγάπες, τα παιδιά και το μπάσκετ».

- Πως μπορείς να είσαι ακριβοδίκαιος όντας και πατέρας αθλητών που αγωνίζονται στην ομάδα και μέλος της διοίκησης;

«Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι, αφού όλα τα παιδιά τα θεωρώ παιδιά μου. Για τα περισσότερα είμαι δίπλα τους από τότε που έκαναν τα πρώτα μπασκετικά τους βήματα και με όλα, μα όλα, έχω εξαιρετικές σχέσεις. Άλλωστε είναι βασική αρχή του συλλόγου μας, ποτέ η διοίκηση δεν εμπλέκεται σε αγωνιστικά θέματα, τα οποία είναι αρμοδιότητα των προπονητών».

- Το μυστικό σε αυτό το κομμάτι ποιο είναι;

«Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη για τα παιδιά, σεβασμός στην προσωπικότητά τους και βέβαια έρωτας για το άθλημα».

- Έχεις ξεκινήσει να πείθεις κάποιους ανθρώπους του νησιού να μπουν σε αυτό το ...τρυπάκι και να προσφέρουν όπως εσύ εισπράττοντας μόνο αγάπη και χειροκρότημα;

 «Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια και αποτελούν τους αφανείς ήρωες του συλλόγου μας. Είναι οι γονείς που διαθέτουν χρήμα και χρόνο προκειμένου να είναι δίπλα στα παιδιά τους, είναι οι επιχειρηματίες οι οποίοι επώνυμα προσφέρουν τη βοήθειά τους όταν χρειαστεί, αλλά κι αυτοί οι οποίοι ανώνυμα βρίσκονται πάντα εκεί, δίπλα στα παιδιά και το σύλλογο».

- Πως κρίνεις τα αναπτυξιακά πρωταθλήματα των Κυκλάδων και ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;

«Στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα των Κυκλάδων γίνεται πολύ καλή δουλειά κάτω από αντίξοες συνθήκες. Όλοι όμως κάνουν το καλύτερο για το καλό των παιδιών. Ο ΑΟ Άνδρου φέτος είχε παρουσία και στα τρία φάιναλ φορ χωρίς να διαθέτει κλειστό γήπεδο, χωρίς κλειστό είναι και η ομάδα της Αντιπάρου, ενώ εμείς συνεχίζουμε την προσπάθειά μας για τη κατασκευή του κλειστού γηπέδου στην Παροικιά. Οι μετακινήσεις των ομάδων κατά τους χειμερινούς μήνες είναι ένας Γολγοθάς, με τα απαγορευτικά των πλοίων κλπ. Παρ’ όλα αυτά όμως συνεχίζουμε και προσπαθούμε για το καλύτερο».

- Έχοντας στο νησί έναν "θρύλο" του ελληνικού μπάσκετ, τον Φάνη Χριστοδούλου, πως και δεν έχετε καταφέρει να τον πείσετε να ασχοληθεί με τα κοινά του παριανού μπάσκετ;

«Ίσως να μην είναι γνωστό, τον Οκτώβρη του 2013 ο Φάνης Χριστοδούλου είχε αναλάβει προπονητής του τμήματος Μίνι. Συμπωματικά τα περισσότερα παιδιά από εκείνο το τμήμα, συμμετείχαν στο πρόσφατο φάιναλ φορ παίδων. Οι γνώσεις του απίστευτες, για να μη μιλήσουμε για το θαυμασμό των παιδιών σε αυτό το ίνδαλμα. Οι επαγγελματικές του και οι προσωπικές του υποχρεώσεις δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει. Διατηρούμε άριστες σχέσεις, παρακολουθεί τα “δικά του παιδιά” όποτε μπορεί και είμαστε πρόθυμοι να συνεργαστούμε ξανά όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Για την ώρα του ευχόμαστε καλή επιτυχία στις επερχόμενες εκλογές της ΕΟΚ καθώς και στον έτερο «Παριανό», τον Γιώργο Καράγκουτη».