Όσοι δεν είδαν το ματς πήραν μια εικόνα από το γραπτό ρεπορτάζ και γι΄αυτό δεν θα σταθώ στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι.
Θα προσπαθήσω να το επεκτείνω, ίσως κάπως αυστηρά στο τέλος για όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο στη χώρα μας, βγάζοντας κάποιες σκέψεις- διαπιστώσεις και... μετά το χθεσινό κυανέρυθρο ποδοσφαιρικό θέαμα, επιτέλους επιβεβαιώσεις.
Την διαχρονικά ποδοσφαιρική αξία του Πανναξιακού την γνωρίζουμε όλοι στις Κυκλάδες.
Αξία που παρά το χθεσινό βαρύ 4-1 παραμένει μεγάλη.
Άλλως τε μία ήττα είναι πάντα μέσα στο παιγνίδι και στις σοβαρές ομάδες ξεπερνιέται με το σφύριγμα της λήξης, σημαίνοντας ταυτόχρονα την προετοιμασία για τον επόμενο αγώνα και την κατάκτηση της νίκης.
Βλέποντας στη συνέχεια και με μεγάλη προσοχή τον αγώνα στο Ελ Πάσο μεταξύ του Εθνικού και της Ηλιούπολης, διαπίστωσα πως όσα είδα νωρίτερα στο χορτάρι της Νέας Σμύρνης με είχαν γεμίσει ποδοσφαιρικά σε τέτοιο σημείο που το συγκεκριμένο ματς μου έμοιαζε απελπιστικά αργό και κλειστό σε βαριά συστήματα που όπως είναι φυσικό, παίκτες μικρότερων κατηγοριών δεν μπορούν να αποδώσουν στο έπακρο ή έστω με κάποια ευκολία την ώρα του αγώνα, με επακόλουθο το θέαμα να είναι επιεικώς τραγικό.
Το ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής είχε ξετυλιχθεί νωρίτερα μπρος στα μάτια μου.
Ποδόσφαιρο με... ναι μεν δουλεμένο ταλέντο, με δουλεμένα συστήματα, με τρεξίματα και μαρκαρίσματα ενενήντα λεπτών, αλλά το σπουδαιότερο, ποδόσφαιρο πρωτοβουλιών και το τονίζω αυτό.
Μου αρέσει να λέω πάντα πως οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, και φυσικά τα τελευταία χρόνια μέσα σε αυτούς βάζω και τα πάρα πολλά παιδιά μεταναστών που έχουν μεγαλώσει εδώ στη δεύτερη πατρίδα τους, έχουν αυτό που λέμε στο ποδόσφαιρο , Λατινικό ταπεραμέντο.
Πράγμα που δυστυχώς δεν καλλιεργούν σχεδόν όλες οι ακαδημίες.
Πράγμα που δυστυχώς χάνεται μέσα σε αυτοματισμούς και τρεξίματα..."επί χάρτου".
Το ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας , αστείρευτου ταλέντου και φυσικά σωστής τεχνικής καθοδήγησης εμφανίστηκε μπροστά στα διψασμένα για τέτοιο ποδόσφαιρο μάτια μου.
Ποδόσφαιρο παιγμένο από δικά σου παιδιά, από το αίμα σου.
Ποδόσφαιρο παιγμένο από παιδιά που ονειρεύονται την ιστορία του club.
Ποδόσφαιρο παιγμένο από παιδιά που τρέχουν και μαρκάρουν με αστείρευτα πάθος και δύναμη μέχρι τη λήξη.
Ποδόσφαιρο παιγμένο υπό την τεχνική καθοδήγηση που αντιλαμβάνεται την οπισθοχώρηση ως ένα βήμα πιο κοντά στην ήττα.
Καταλήγω τις σκέψεις μου λέγοντας πως το ποδόσφαιρο πρέπει να παίζεται απ΄όσους μπορούν να τρέχουν για 90΄, απ΄όσους μπορούν να πάρουν την κρίσιμη πρωτοβουλία παρά το ρίσκο και να καθοδηγείται από τον πάγκο επιθετικά.
Έτσι παίρνεις αποτέλεσμα, ,έτσι προσφέρεις θέαμα, έτσι επιστρέφει ο κόσμος στα γήπεδα, έτσι δυναμώνει κάποτε η εθνική ομάδα κ.ο.κ.
Να ευχηθώ κλείνοντας καλή συνέχεια στις δύο ομάδες μας Πανναξιακό και Α.Ε.Μυκόνου και φυσικά στον αγαπημένο μου Πανιώνιο να επιστρέψει στον φυσικό του χώρο καθαρός από εξαρτήσεις, κακοδιαχείριση και χρέη, το συντομότερο.
για το ΣΠΟΡ ΚΥΚΛΑΔΕΣ
Νικόλαος Ι. Καλογεράς
Άνδρος