Σάββατο, 12 Δεκεμβρίου 2020 15:28

Book Άμυνα ... Ένα ταξίδι στον κόσμο του βιβλίου με την Ειρήνη Τσομπανίδου

Block - άμυνα ζητάνε από τις παίκτριες οι προπονητές του βόλλευ. Τώρα όμως που η δεύτερη καραντίνα ερημοποίησε τα παρκέ, τα μπλοκ, οι άμυνες και οι υποδοχές είναι ανάμνηση.

Η Ειρήνη Τσομπανίδου συνεχίζει, ωστόσο, να μπλοκάρει και να αμύνεται και εκτός παρκέ. Να αμύνεται απέναντι στην υποκουλτούρα, την πνευματική ανέχεια και την αγραμματοσύνη. Με το φιλόδοξο project της «Ririsbookstories» επηρεάζει, εμπνέει και αναδεικνύει την αξία της ανάγνωσης και του βιβλίου. Μέσα στο μαύρο σκοτάδι του Ελληνικού αθλητισμού, η λάμψη αυτής της προσπάθειας με έκανε να τολμήσω μια συνέντευξη μαζί της. Με συνόδεψε με τις απαντήσεις της στον κόσμο των αισθήσεων και των παραισθήσεων του βιβλίου, το καλύτερο μέσο απεγκλωβισμού από το προσωπικό μας lockdown

Θέλω Ειρήνη να μυήσεις τους αναγνώστες με απλές πινελιές στο εγχείρημα Ririsbookstories που τρέχεις εδώ και λίγα χρόνια. Πως ξεκίνησε, πως εξελίσσεται, πως το οραματίζεσαι.

Η αγάπη μου για τα βιβλία μετράει χρόνια , το project «Ririsbookstories», ωστόσο, ξεκίνησε πριν ενάμιση περίπου χρόνο στην Νάξο. Συζήτησα την ιδέα μου με έναν φίλο μου και ξεκίνησα ας πούμε «πιλοτικά» την έναρξη της σελίδας. Η στήριξη των γνωστών και φίλων μου ήταν σίγουρα μεγάλη και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Ο κύριος στόχος μου ήταν να τους μυήσω στον χώρο του βιβλίου και να τους «εμπνεύσω», ώστε να έρθουν σε επαφή με την μοναδική αυτή εμπειρία την ανάγνωσης ενός βιβλίου, είτε αυτό είναι μυθιστόρημα , είτε είναι λογοτεχνία , ποίηση ή φιλοσοφία. Η αλήθεια είναι πως η απήχησή του ως τώρα με έχει εκπλήξει πολύ ευχάριστα. Εντάξει, σίγουρα δεν προβάλλω ούτε μόδα , ούτε γυμναστική, ούτε ταξίδια , οπότε το κοινό είναι περιορισμένο , σιγά σιγά όμως και χρόνο με το χρόνο η απήχηση του βιβλίου μεγαλώνει καθώς μεγαλώνει και η κοινότητα που έχει δημιουργηθεί γύρω από τον δικό μου άλλα και από άλλους αντίστοιχους λογαριασμούς. Πάντα πίστευα στην ομαδικότητα και είμαι σίγουρη ότι όσο περισσότεροι άνθρωποι προβάλλουν την αγάπη τους για το βιβλίο, τόσες περισσότερες λέξεις θα γράφονται, τόσα περισσότερα πνεύματα θα ελευθερώνονται και τόσο καλύτερος θα γίνεται ο κόσμος.

Έχεις καταφέρει με αυτή την προσπάθεια να κάνεις αναγνώστες ανθρώπους που δεν είχαν διαβάσει ποτέ τους ένα βιβλίο; 

Είναι πολύ μεγάλη νίκη για μένα το γεγονός ότι πολλοί από τους γνωστούς μου που δεν διάβαζαν καθόλου, έχουν διαβάσει έστω 2-3 βιβλία το χρόνο. Ξέρετε, όταν κάτι το έχεις στο οπτικό σου πεδίο συνέχεια είναι σχεδόν αδύνατο να μην μπεις στον πειρασμό να το προσέξεις, να το προσεγγίσεις ή να ασχοληθείς μαζί του. Από την άλλη, ξέρετε, όταν διαβάζω κάποια βιβλία που πιστεύω ότι θα ταιριάζουν σε συγκεκριμένους γνωστούς μου είναι το καλύτερό μου, να τους το προτείνω ή να τους το κάνω δώρο (Με κοιτάνε με μισό μάτι , αλλά μετά το διαβάζουν...χαχα)

Δίνεις βαρύτητα στην ποίηση σε αυτή την προσπάθεια που κάνεις; Είναι ένα πιο απαιτητικό πεδίο και ίσως χρειάζονται άλλου είδους ερεθίσματα στο αμύητο κοινό. 

Σίγουρα δεν είμαι ειδήμων της ποίησης, μου αρέσει όμως που και που να διαβάζω ποιήματα. Θεωρώ πως είναι η πιο συναισθηματική μορφή γραφής. Πάντα μου άρεσε να αναλύουμε ποιήματα στο σχολείο, αλλά θέλει βαθιά γνώση και ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι στέκονται μακριά της.

Παρόλα αυτά , έχει δημιουργηθεί στα social media ένα νέο ρεύμα ποιητών (αν μου επιτρέπεται ο όρος), αυτών που παρουσιάζουν το έργο τους στο διαδίκτυο και έχουν χιλιάδες followers που το παρακολουθούν. Αν με ρωτάτε , θεωρώ πως η ποίηση είναι κάτι πιο προσωπικό και βαθύ, ωστόσο το σύγχρονο μάρκετινγκ , αλλάζει τα δεδομένα σε πάρα πολλούς τομείς.

Πρόσφατα πέθανε ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ένα σύμβολο της πόλης σου. Στην κηδεία του δεν πήγαν παρά λίγοι νοσταλγοί. Είναι η μοίρα των ποιητών και των συγγραφέων να μένουν στα στερνά τους στο περιθώριο της μνήμης σε σχέση με τραγουδιστές και ηθοποιούς; 

Σίγουρα έπαιξε σημαντικό ρόλο ότι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος πέθανε εν μέσω της πανδημίας, ωστόσο σίγουρα οι ποιητές δεν έχουν την ίδια αναγνωρισιμότητα με τους ηθοποιούς ή τους τραγουδιστές. Οι ποιητές, όπως και οι στιχουργοί ή οι συνθέτες είναι αφανείς ήρωες της τέχνης. Δεν ξέρω αν είναι της μοίρας τους , πολλοί ωστόσο επιλέγουν την αφάνεια, γι’ αυτό και πολλές φορές γίνονται γνωστοί μετά τον θάνατό τους .

Το βιβλίο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Έχει σχήμα, ύλη, φθορά. Το μυρίζεις, το αγγίζεις όταν διαβάζεις. Μπορούν τα ψηφιακά ebooks να υποκαταστήσουν αυτή την εμπειρία ανάγνωσης όσο πρακτικά και αν είναι; 

Για μένα το βιβλιαράκι μου δεν το αντικαθιστά κανένα ebook. Αν δεν μυρίσεις το ολοκαίνουργιο βιβλίο που αγόρασες, αν δεν πιαστεί ο καρπός σου από το βάρος του, αν δεν χάσεις τον σελιδοδείκτη και πολλά ακόμη αν... σε κάνουν να ενεργοποιείς πολλές ακόμη αισθήσεις την ώρα που εσύ χάνεσαι μέσα στην ιστορία που διαβάζεις. Δεν λέω ότι δεν έχω διαβάσει ebook  ή δεν έχω ακούσει audiobook…ίσα ίσα , απλώς είμαι λάτρης του παραδοσιακού βιβλίου (μη σας πω και εκείνου του ακόμη πιο παλιού που οι σελίδες ήταν ενωμένες και έπρεπε να τις ανοίξεις με το κοπίδι).

Όταν μπαίνω σε ένα σπίτι και δεν βλέπω πουθενά βιβλιοθήκη προϊδεάζομαι αρνητικά για την κουλτούρα του οικοδεσπότη. Βγάζω κάποια πρώτα συμπεράσματα. Συμβαίνει και σε σένα, προϊδεάζεσαι αρνητικά;

Τέλεια ερώτηση! Λοιπόν, δεν μπορώ να πω ό,τι με προκαταβάλει αρνητικά το να μην δω βιβλιοθήκη σε ένα σπίτι , σίγουρα όμως με προκαταβάλει θετικά αν έχει! Κατευθείαν έχει κερδίσει μια θέση στην καρδιά μου ο ιδιοκτήτης (χαχα), ειδικά αν έχει και βιβλία που αγαπώ!

Πες μου κάποιους αγαπημένους σου συγγραφείς

ΑΧ αυτή η ερώτηση είναι λίγο δύσκολη για μένα αυτήν την περίοδο, καθώς διαβάζω βιβλία από διαφορετικούς συγγραφείς και διαφορετικά πεδία. Αγαπώ όμως τον Πλάτωνα.

Πλάτωνα; … Γιατί σε έλκει ο Πλάτωνας, πες μου 2,3 στοιχεία που σε γοητεύουν από αυτόν το φιλόσοφο. Θυμάμαι πόσο με είχαν ξενερώσει στη σχολή οι απόψεις του περί τέχνης στη «Θεωρία των Ιδεών».

Τον έχω παραμελήσει τα τελευταία χρόνια η αλήθεια είναι , αλλά πέφτει πάντα μπροστά μου σε ότι και να διαβάσω. Πάντα με γοήτευε η διαλογική μορφή της φιλοσοφίας του , που με κάνει να ταξιδεύω και να σκέφτομαι το σκηνικό την ώρα που διαβάζω. Έχει αυτήν την σκηνοθετική χροιά , που παρόλο που είναι φιλοσοφία σε κάνει να την διαβάζεις με ευχαρίστηση. Από εκεί και πέρα σίγουρα υπάρχουν σημεία που διαφωνώ μαζί του, αλλά μου αρέσει η πιο ρομαντική διάθεση κάποιων θεωριών του. Δεν έχω υπόψιν το ζήτημα της τέχνης , αλλά σε πολλά σημεία συμφωνώ πως ήταν λίγο απόλυτος.

Παρατήρησα ότι το θεματικό εύρος των βιβλίων που παρουσιάζεις στη σελίδα σου είναι μεγάλο. Βιογραφίες, μυθιστορήματα, ιστορία, γαστρονομία κλπ. Ήταν τυχαίο ή συνειδητά αναδεικνύεις υποτιμημένους τομείς; 

Τυχαίο δεν το λέω γιατί είναι τα βιβλία που διαβάζω , άρα καλύπτουν τις δικές μου ανάγκες σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μου. Μπορεί να αγαπάω την φιλοσοφία για παράδειγμα , αλλά να μην είμαι στην κατάλληλη διαύγεια για να την κατανοήσω σε όλες τις περιόδους της ζωής μου. Από την άλλη μου αρέσει να πειραματίζομαι και σε είδη τα οποία δεν έχω σε ιδιαίτερη αγάπη. Για παράδειγμα την φαντασία. Δεν έχω διαβάσει Χάρυ Πότερ ή Άρχοντα των Δαχτυλιδιών , παρόλο που είναι φαινόμενα στην λογοτεχνία της φαντασίας, ωστόσο δειλά δειλά και με μικρότερα βιβλία φαντασίας προσπαθώ να εισχωρήσω και σε αυτό το είδος. Οπότε κάπως έτσι δικαιολογώ και την ποικιλία των ειδών στον λογαριασμό μου.

Πολλά σενάρια ταινιών έχουν βασιστεί σε μυθιστορήματα. Πολλοί λένε πως καμία ταινία δεν μπορεί να αποδώσει την αίσθηση του συγγράμματος. Μπορείς να θυμηθείς κάποιες ταινίες που βασίστηκαν σε βιβλία που είχες διαβάσει και να τα απέδωσαν ικανοποιητικά; Εγώ ενδεικτικά λέω το «Άρωμα» του Ζίσκιντ.

Ωραίο «το άρωμα»! Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο , αλλά είχα δει την ταινία όταν είχε πρωτοβγεί. Γενικά προσπαθώ να αποφεύγω να βλέπω τις ταινίες αν έχω διαβάσει το βιβλίο , ή το αντίθετο. Πλάθω το δικό μου σκηνικό και τους δικούς μου πρωταγωνιστές όταν διαβάζω το βιβλίο , οπότε δεν θέλω αυτό να μου χαλάσει την άποψη , αν κάτι μου ξενίσει στην ταινία. Το παράδειγμα που μου έρχεται στο μυαλό έτσι στα γρήγορα είναι «Το κορίτσι με το τατουάζ» του Στίγκ Λάρσον. Θυμάμαι ότι ήμουν έφηβη όταν είχα κατασπαράξει τα τρία βιβλία που είχαν βγει και όταν είχα δει την Χολιγουντιανή εκδοχή απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Μετά βέβαια η κατάσταση σώθηκε με την Σουηδική εκδοχή ταινιών που είχα βρει. Εκείνες μπορώ να πω ότι πλησίασαν την αίσθηση που είχα όταν διάβαζα το βιβλίο.

Σου σημειώνω Ειρήνη τον δείκτη αναγνωσιμότητας στην Ελλάδα το 2018 σύμφωνα με έρευνα του Βήματος : Συστηματικοί αναγνώστες (8 και πάνω βιβλία το χρόνο) 13%, μέτριας συχνότητας (4-7 βιβλία) το 11% και ασθενούς συχνότητας (2-3 βιβλία) το 10%. Πως αξιολογείς αυτά τα νούμερα; Να σχολιάσω ότι παρά τη μικρή άνοδο, παραμένουμε μία από τις τελευταίες χώρες σε αναγνωσιμότητα βιβλίων και εφημερίδων.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τον δείκτη αναγνωσιμότας σε μία χώρα. Πρόσφατα μάλιστα, διάβασα κάτι ανάλογο. Κάποια χαρακτηριστικά που επηρεάζουν τον δείκτη αυτόν ήταν το φύλο, η ηλικία , το μορφωτικό επίπεδο και  η απασχόληση και το μορφωτικό επίπεδο των γονέων , ενώ ο κύριος λόγος  των μη αναγνωστών ήταν η έλλειψη χρόνο , λόγω αυξημένου ωραρίου εργασίας. 

Δεν μπορώ προσωπικά να κρίνω τα στοιχεία αυτά και να πω τι φταίει , σίγουρα όμως, για έναν άνθρωπο σαν εμένα που αγαπά τα βιβλία είναι λυπηρό και ένας λόγος που με παρακίνησε να ξεκινήσω τον λογαριασμό αυτό στα social media ,όπως σας είπα και παραπάνω ήταν αυτός. Πιστεύω ότι το κίνημα των bookstagramers έχει βοηθήσει πολύ στην δημοτικότητα του βιβλίου. Επίσης , πολλοί εκδοτικοί οίκοι αναδιαμορφώνουν τις στρατηγικές διαφήμισης τους στα νέα δεδομένα , πράγμα που για μένα είναι μια γερή ανάσα ελπίδας και αισιοδοξίας.

PSX 20201209 230628

Θυμάμαι την Αναστασία Γεωργιάδου της Θέτιδας, να διαβάζει στις αποστολές και πριν τις προπονήσεις. Πόσο συχνά το συναντούσες αυτό στις ομάδες που έχεις πάει; Η εικόνα των βυθισμένων στα κινητά αθλητριών σε προβληματίζει;

Η Αναστασία είναι ένα μοναδικό παιδί και με πολύ καλή βιβλιοθήκη και αναγνώσματα. Είναι όντως από τις λίγες συμπαίκτριες που είχα και ήταν  πάντα  εφοδιασμένη με ένα βιβλίο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ μετά από προπόνηση που καθόμασταν και διαβάζαμε τα «Μικρά ποιήματα» του Ντίνου Χριστιανόπουλου μαζί, ή όταν μου είχε φέρει δώρο μετά το χειρουργείο μου το βιβλίο του Φραντς Κάφκα «Έρευνες ενός σκύλου και άλλα διηγήματα». Είναι πολύ όμορφο να συνδέεις ανθρώπους με βιβλία.

Στο θέμα μας τώρα. Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις γενικά νέους ανθρώπους καθηλωμένους στο κινητό τους τηλέφωνο. Δεν θα πω ψέματα , κι εγώ το κάνω , προσπαθώ, όμως όταν το συνειδητοποιώ να μου βάζω φρένο. Θυμάμαι ,πως κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο αν δεν κάνω λάθος που έλεγε ό,τι αν αφήσεις έναν άνθρωπο να βαρεθεί θα βρει τον τρόπο να δημιουργήσει κάτι . Νομίζω ότι  το κινητό έχει γίνει τέτοια συνήθεια στην καθημερινότητα μας , που όταν αισθανόμαστε την ανία είναι η πρώτη κίνηση που κάνουμε. Μπορούμε σίγουρα να το χρησιμοποιήσουμε εποικοδομητικά , οι πειρασμοί όμως είναι τόσοι πολλοί που καταλήγουμε να scrollάρουμε στο instagram.

Όσον αφορά τις συμπαίκτριές μου βέβαια τους κάνω μια άλφα πλύση εγκεφάλου με τα βιβλία ή ξεκινάω την μέθοδο της «κινητής βιβλιοθήκης». Ξεκινάω ταξίδι με 3-4 βιβλία στην τσάντα και τα μοιράζω (χα χα). Δεν μπορούνε να μου ξεφύγουν εύκολα. Πιστεύω ότι ακόμη και να είσαι ορκισμένος αντίπαλος των βιβλίων μπορεί να βρεθεί ένα βιβλίο και για σένα.

Ποια η διαφορά των εννοιών πληροφορία και γνώση; Το ίντερνετ και το βιβλίο είναι αντίστοιχα οι εκφραστές αυτών των εννοιών ; 

Δεν χρειάζεται να μπω στην διαδικασία να αναλύσω τις λέξεις μία μία . Αυτό που εγώ σαν Ειρήνη έχω στο μυαλό μου είναι ό,τι όλοι είμαστε πλέον ένα βήμα μακριά και  από την πληροφορία και από την γνώση . Έχουμε τόσες επιλογές και πηγές να δεχτούμε είτε την μία είτε την άλλη και πολλές φορές χωρίς κανένα κόστος. Δεν είναι φοβερό;

Δεν θα δικάσω το ίντερνετ ή θα επαινέσω το βιβλίο, γιατί μπορεί να υπάρξει και καλό ίντερνετ και κακό βιβλίο, αυτό που θα πω είναι ότι είναι στο χέρι και στην κρίση του καθένα ξεχωριστά τι θα επιλέξει , ανάλογα με τις ανάγκες του και τα ενδιαφέροντα του.

 Έχει κάποια χρόνια που ,προσωπικά, έχω αποφασίσει ότι δεν θα σπαταλάω τον πολύτιμο μου χρόνο για να διαβάζω ένα βιβλίο , να βλέπω μια ταινία ή να κάνω κάτι που δεν θα μου μάθει κάτι. Δεν είμαι πλεονέκτης (προς θεού), απλώς θέλω τον ελεύθερο μου χρόνο να τον αξιοποιώ με αυτά που εγώ πιστεύω ότι θα με κάνουν καλύτερη σαν άνθρωπο, γι αυτό και προτιμώ να δω μια σειρά στο Netflix , η οποία δεν θα είναι απλά μια σειρά για να σκοτώσω λίγο χρόνο ή αντίστοιχα θα διαβάσω ένα βιβλίο που θα με προβληματίσει και θα μου ανοίξει κάποιες νέες πύλες γνώσης.

Τα δύο lockdown πιστεύεις ότι προκάλεσαν μία τάση για ανάγνωση σε ένα κοινό που δε διάβαζε καθόλου ή είχε χάσει την επαφή του με το βιβλίο; Ακούγεται ότι «Η Πανούκλα» του Αλμπέρ Καμύ ξεπούλησε αυτό το καιρό. 

Η  «πανούκλα» , ο «έρωτας στα χρόνια της χολέρας» , το «1984» , ο «θαυμαστός καινούργιος κόσμος» και οτιδήποτε ως τώρα κάποιοι καλούσαν δυστοπία καταλαβαίνουμε πως σιγά σιγά γίνεται πραγματικότητα. Αυτά είναι κάποια από τα βιβλία που θα έπρεπε να έχουμε διαβάσει γιατί είναι αριστουργήματα ,αλλά ξεπούλησαν τώρα που ζούμε κάτι όμοιο , με αυτά που παρουσιάζουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τον κινηματογράφο και τις ταινίες , (δεν είμαι η κατάλληλη να δώσω παραδείγματα).

 Όπως και να χει, ναι, πιστεύω ό,τι αυτή η κατάσταση έφερε τον μέσο Έλληνα πιο κοντά στο βιβλίο. Η ανία κάνει τον άνθρωπο γενικά πιο δημιουργικό και θεωρώ ότι όλοι ψαχτήκαμε και ανακαλύψαμε καινούργια πράγματα αυτό το διάστημα για να περάσουμε τον χρόνο μας, έτσι και κάποιοι που δεν ήξεραν τι θα πει περιοδικό με ρώτησαν τι να διαβάσουν από λογοτεχνία.

Είσαι απόφοιτη της Φιλοσοφικής, μιας σχολής που είναι συνυφασμένη με την έρευνα και την ανάγνωση. Ήταν καθοριστική στην αγάπη σου για το βιβλίο ή είχες από πριν κάποια ερεθίσματα;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα πλάι μου ένα παραμύθι, ένα κόμικ , ένα βιβλίο , ή κάτι τέλος πάντων που να μπορώ να το διαβάσω. Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, πιστεύω ότι αυτή η ανάγκη δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όταν η δασκάλα μου (κα Ράνια) είχε δημιουργήσει στην τάξη μας μια μικρή δανειστική βιβλιοθήκη. Ήμουν παιδάκι ήσυχο και σχεδόν αντικοινωνικό(χα χα) , οπότε μάλλον στα βιβλία είχα βρει το άλλο μου μισό. 

Τα χρόνια πέρασαν και όλα με οδήγησαν μπροστά στην πόρτα της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης . Εκεί μπροστά μου είδα την επιγραφή “ ΜΟΥΣΑΙΣ ΧΑΡΙΣΙ ΘΥΕ “ , που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει να θυσιάζεις τον εαυτό σου όχι μόνο για την επιστήμη και την γνώση , αλλά και για την τέχνη και την ομορφιά , να καλλιεργείς δηλαδή όχι μόνο το μυαλό σου , αλλά και την ψυχή σου. Έτσι μπορώ να πω ότι η σχολή μου ,ήταν το εφαλτήριο και το μεγαλύτερο ερέθισμα για να αρχίσω να βλέπω τα πράγματα αλλιώς και να διαβάζω άλλου είδους βιβλία, να διευρύνω τα διαβάσματά μου πέρα από τα όρια του μυθιστορήματος και των best sellers.

Έχεις επισκεφτεί βιβλιοθήκες στην Ελλάδα; Ποιες σε εντυπωσίασαν; 

Ναι ,έχω επισκεφτεί κάποιες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα. Εντάξει! Η καλύτερη που έχω πάει είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος , στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Από κει και πέρα , έχω επισκεφτεί την Δημοτική βιβλιοθήκη Σύρου, η οποία στεγάζεται σε ένα πανέμορφο νεοκλασικό κτίριο του 1863 , στην πλατεία Μιαούλη , δίπλα στο Δημαρχείο της Ερμούπολης. Επίσης , έχω επισκεφτεί την μεγαλύτερη βιβλιοθήκη των Κυκλάδων στην Απείρανθο της Νάξου, η οποία ιδρύθηκε από τον Μανώλη Γλέζο στο 1965. Από κει και πέρα έχω δει και κάποιες βιβλιοθήκες στην Θεσσαλονίκη, οι οποίες είναι πιο σύγχρονες και δεν έδωσα και τόση σημασία (χα χα). Γενικά με έλκει να υπάρχει μια ιστορία πίσω απ΄ αυτό που θα πάω να δω. Για παράδειγμα , φοβερή βιβλιοθήκη είναι η Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας , στην Βιέννη, την οποία επισκέφτηκα πέρυσι και έμεινα με το στόμα ανοιχτό, όχι μόνο από την παλαιότητα των βιβλίων , αλλά και του κτιρίου, της αρχιτεκτονικής και του περιβάλλοντος που αυτοί οι άνθρωποι διαμόρφωσαν για να στεγάσουν τα βιβλία τους.

Αν μπορούσες να γράψεις τώρα ένα βιβλίο , τι θέμα θα έθιγες; 

Μου αρέσει γενικά να διαβάζω κάτι το οποίο θα έχει να μου δώσει κάτι , θα με προβληματίσει και θα με βοηθήσει, άρα θα ήθελα να έχει αυτό το νόημα και το βιβλίο που θα έγραφα, κάτι αισιόδοξο και ελπιδοφόρο για την μελλοντική after- covid εποχή.

Βλέπουμε γύρω μας αρκετούς ανθρώπους καλλιεργημένους, μορφωμένους, διαβασμένους. Η στάθμη της παιδείας τους όμως δε συμβαδίζει με τη γνώση και τα ερεθίσματα που έχουν λάβει. Τελικά τι νόημα έχει το διάβασμα και η μόρφωση αν δε μετουσιώνεται σε σοφία, ήθος και αισθητική; Η ηδονή της ανάγνωσης είναι αρκετή; Φτάνει; Τι αλλαγές έχει προκαλέσει το βιβλίο σε σένα και πως.

Η αλήθεια είναι πως στην Ελλάδα κατά τη γνώμη μου σφίζουμε από γνώσεις και θεωρίες , από πράξεις όμως λίγοι μπαίνουν μπροστά. Είναι πολύ σημαντικό αυτά τα οποία διαβάζεις και σε κάνουν να ανέβεις νοητικό επίπεδο να μπορείς να τα μετουσιώσεις και σε πράξεις είτε ηθικές , είτε αισθητικές , είτε έστω να τα κάνεις τρόπο ζωής. Είμαστε πολύ καλοί στο να λέμε στον άλλον τι να κάνει , αλλά εμείς να μην κάνουμε τίποτα απ΄ αυτά.

Είναι λίγο σαν την αλληγορία του σπηλαίου όλο αυτό κάποιες φορές. Πραγματικά πιστεύω ότι κυκλοφορούν εκεί έξω φοβερά ελληνικά μυαλά. Πασχίζουμε χρόοοονια να πάρουμε πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά , για να μείνουμε στη θεωρία και στην απλή πνευματική ζωή , ενώ όλη αυτή η γνώση μπορεί να βοηθήσει τόσους ανθρώπους.

Ας μην πλατειάσω άλλο μ΄ αυτά. Όσον αφορά το βιβλίο και όχι την γνώση, είμαι σίγουρη ότι το βιβλίο είναι ένα μέσο το οποίο σε παρασέρνει , σε οδηγεί χωρίς να είσαι εσύ ο οδηγός, σου ανοίγει τα μάτια (ή και στα κλείνει ενίοτε) , σε προκαλεί, σε προβληματίζει , σε αναστατώνει , σε ευχαριστεί και πολλά πολλά άλλα. Μπορεί όμως να σου κάνει και την καλύτερη παρέα. Οπότε τη στιγμή που θα πας να πιάσεις το κινητό για να δεις τι κάνουν οι celebrities και να νιώσεις ένα αίσθημα μικρότητας , άνοιξε το βιβλίο σου, γίνε εσύ ο πρωταγωνιστής και ζήσε βιωματικά αυτά που διαβάζεις!!!

Ο χώρος του βόλλευ που υπηρετείς έχει ελάχιστη έως καθόλου βιβλιογραφία εκτός από εξειδικευμένα εγχειρίδια προπονητικής. Και αυτό παρότι υπήρξαν σπουδαίες προσωπικότητες και καταστάσεις στην ιστορία του αθλήματος. Είναι μέρος της γενικότερης απαξίωσης που έχει προκύψει τα τελευταία χρόνια, είναι η έλλειψη κοινού, τι πιστεύεις;

Να σας πω την αλήθεια έχουν πέσει μόνο δύο βιβλία για το βόλλευ στα χέρια μου και αυτά στα αγγλικά. Θεωρώ απίστευτο το γεγονός όμως, τη στιγμή που σε άλλες χώρες τόσο κοντά μας (βλ. Τουρκία, Ιταλία ) με κορυφαία πρωταθλήματα και κορυφαίους αθλητές και αθλήτριες ή κορυφαία «φυτώρια» (βλ. Σερβία) να μην υπάρχει υλικό. Σίγουρα το άθλημά μας δεν έχει την αναγνωρισιμότητα του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ , αποτελείται όμως από αθλητές και αθλήτριες μεγάλου επιπέδου ανά τον κόσμο , που αναδείχθηκαν μετά από δουλειά με προπονητές μεγάλου επιπέδου.

Ίσως είναι η ώρα να μας δώσουν τα φώτα τους σε μια πιο προσγειωμένη στα ανθρώπινα δεδομένα οπτική για το βόλλευ. Αν και τώρα που το σκέφτομαι , υπάρχουν αθλητές που μέσω των social media προβάλλουν την ζωή ενός αθλητή μεγάλου επιπέδου. Αναφέρονται στα  προβλήματα που αντιμετωπίζουν ή ξεπέρασαν , στην διατροφή , στο ασκησιολόγιο τους, στον διαλογισμό , στα βιβλία που διαβάζουν.  Είναι και αυτά ένα μεγάλο μέρος του βόλλευ και του αθλητισμού γενικότερα , τα οποία πολύς κόσμος δεν βλέπει , νομίζει ότι δεν υπάρχουν , αλλά κρύβονται πίσω από το αποτέλεσμα και την δόξα που λαμβάνει στο τέλος.

Να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Έχεις διαβάσει ποτέ κάποιο μυθιστόρημα ή βιογραφία που να προσεγγίζει τη δική σου ζωή; Ή έστω μέρος αυτής; 

Πιστεύω ότι είμαι αρκετά νέα για να έχω τόσο βιωματικό υλικό για κάποιο βιβλίο, ωστόσο όλοι μας βρίσκουμε στους ήρωες των βιβλίων κομμάτια του εαυτού μας ή των εμπειριών μας κάποιες φορές. Είναι πολύ ωραίο να τα ανακαλύπτουμε και να βλέπουμε πως έπραξε ο ήρωας ή η ηρωίδα την εκάστοτε στιγμή, όπως επίσης είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να ανακαλύπτουμε άσχημα χαρακτηριστικά του εαυτού μας στους ήρωες των βιβλίων. Είναι φοβερή ενδοσκόπηση κάποιες φορές.

Δεν μετράται με λεφτά η προσπάθεια της Ειρήνης. Είναι σαν τις ανώνυμες δασκάλες που το απλό ευχαριστώ ενός πρώην μαθητή τους είναι το bonus ευτυχίας και αναγνώρισης. Αν καταφέρει και βγάλει από τη πνευματική πλήξη δύο, τρείς, έξι ανθρώπους και αρχίζουν να διαβάζουν, είναι αρκετό. Αν καταφέρει και τους οδηγήσει με αυτό το μέσο στο κατώφλι της σοφίας και της αυτογνωσίας είναι πάλι αρκετό. Ένα κλικ στον εγκέφαλο είναι η μετάβαση από τον κόσμο της αδράνειας στον κόσμο της δημιουργίας. Όπως πέρυσι η Αθηνά Παπαφωτίου, έτσι και η Ειρήνη, βούτηξε στην πισίνα της πράξης και της ευθύνης. Ο άλλος της έρωτας, το βόλλευ, είναι ένα βιβλίο που εδώ και λίγο καιρό φυλλορροεί. Σκισμένο εξώφυλλο, χαμένες σελίδες, κακή γραφή. Δεν είναι στο χέρι της να το σώσει.

 Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κατηγορία Μαγνητική

Copy of Peach Minimal Perfect Skin Skincare Flyer

RODOS TOYRNOYA

BETARADES 300X250

Σχολιάστε το άρθρο

© 2004 - 2024 All Rights Reserved. | Φιλοξενία & Κατασκευή HostPlus LTD

hostplus 35

0
Shares