Ο καθένας ορίζει τη μοίρα του σε αυτή τη ζωή. Τα σωματεία επέλεξαν Καραμπέτσο και ταυτόχρονα όλες τις αναμενόμενες δυσλειτουργίες των επόμενων ετών. Γιατί να μην τον επιλέξουν εξάλλου; Ένα νταραβέρι ήταν πάντα οι εκλογές στην Ελλάδα. Οι βουλευτικές, οι δημοτικές, οι Πανεπιστημιακές. Καλά κάνανε λοιπόν, κρατήσαν τις παραδόσεις. Δύο, τρία Μαρτιάτικα τηλέφωνα ήταν αρκετά για το ψηφαλάκι. Ένας ολόκληρος χρόνος αδράνειας και αναχρονιστικής διοίκησης αγνοήθηκε ολοκληρωτικά.
Το τελευταίο διάστημα έγιναν τέρατα αλλά δεν ήταν αρκετά για να αγγίξουν τους χθεσινούς χοντρόπετσους ψηφοφόρους. Και γιατί να τους αγγίξουν άλλωστε; Τί είναι το 90% των σωματείων βόλλεϋ στην Ελλάδα; Χομπίστικες μικροκοινωνίες είναι που αρκούνται στη συμμετοχή και δεν έχουν φιλοδοξίες υπέρβασης. Δεν τους πολυενδιαφέρει να προκαλέσουν έρεισμα στον κόσμο, να βρουν εναλλακτικές πηγές χρήματος, να παίξουν σε μεγαλύτερες κατηγορίες. Με πρόσχημα τον ρομαντισμό καλύπτουν την ασχετοσύνη τους στην αθλητική διοίκηση και νοσταλγούν τις κρατικοδίαιτες εποχές.
Ο Σάλιαγκας και ο Μάλιαγκας είναι τα Ελληνικά σωματεία. Τα γνώρισα κατάματα όταν έτυχε να είμαι παρόν σε γενική συνέλευση απολογισμού ΕΟΠΕ (διοίκηση Μαυρομάτη). Όλος ο καημός ήταν οι κρατικές επιχορηγήσεις. Ένοιαξε προχθές τους 191 η υποβάθμιση της Volleyleague, η παθητική διαχείριση του χρέους, οι κινήσεις μέσα στην πανδημία; Όχι. Άρα γιατί να μην τον ψηφίσουν. Μωρέ καλά κάνανε.
Ας δούμε το ζήτημα όμως και από ένα άλλο ταμπούρι. Ας κάνουμε στην άκρη τις προγραμματικές δηλώσεις και τα πεπραγμένα. Ας βάλουμε ως σημείο αναφοράς τις λέξεις αισθητική και ύφος. Δε χρειάζεται να είναι κάποιος φυσιογνωμιστής για να συγκρίνει «κάτι κουρασμένα παλληκάρια» με έναν πιο ευωδιαστό αέρα που εξέπεμπε η ηττημένη χθες παράταξη. Πας ρε παιδί μου σε έναν τυχαίο κάτοικο της Γουατεμάλας και του δείχνεις φωτό του νυν προέδρου, του Τριανταφυλλίδη και των υποψηφίων τους. Τι θα ψήφιζες ρε φίλε; – τον ρωτάς. Τί θα ψήφιζε; Τη μιζέρια ή τη φρεσκαδούρα; Κάποιες φορές και μόνο η αύρα είναι αρκετή για μία επιλογή.
Δεν ξέρω τι πρόεδρος θα ήταν ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης αν εκλεγόταν πριν λίγες μέρες. Δύο σχόλιά του στην αθλητική εκπομπή του MEGA αρκούσαν, όμως, για να πείσουν περισσότερους ψηφοφόρους. Το πρώτο αφορούσε την άρση της ανυποληψίας του Ελληνικού βόλλεϋ και το δεύτερο την δημιουργική, ενεργητική φιλοσοφία οικονομικής διαχείρισης. Παραγωγή πλούτου και όχι τσίκι τσίκι των χρημάτων του προϋπολογισμού. Τόσο απλό αλλά και τόσο άγνωστο στο «Γιουσουρούμ» που διοικεί την πλειοψηφία των Ελληνικών σωματείων.
Δεν ματαιοπονώ. Το ίδιο ακριβώς έγινε και στην ΕΠΟ, στο ΔΣ εκλέχτηκαν οι γνωστοί δεινόσαυροι. Οι γνωστές ανεπάγγελτες, ιπποδρομιακές φάτσες. Δεν πρέπει να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις από αυτή τη χώρα. Το DNA κυριαρχεί πάνω στο δια ταύτα όταν φτάσει η κρίσιμη ώρα. Έχοντας κατά νου αυτό το δεδομένο, ο υποψήφιος πρόεδρος του μέλλοντος, πριν παρουσιάσει το πρόγραμμά του, θα έπρεπε να βάλει σε προτεραιότητα την αλλαγή του τρόπου των εκλογών. Το να ψηφίζουν μόνο τα σωματεία είναι ότι ακριβώς ο σταυρός στις Βουλευτικές εκλογές. Αφορμή διαπλοκής. Γιατί να μην ψηφίζουν πχ όλοι οι συντελεστές του αθλήματος μέσω εκπροσώπων, προπονητές, αθλητές, σωματεία ;
Τελειώνοντας, να ξαναδώσουμε συγχαρητήρια στους 191 ψηφοφόρους που έστησαν έναν μεγάλο καθρέφτη για να δούμε καθαρά το σταφιδιασμένο πρόσωπο του Ελληνικού βόλλεϋ. Δεν ξέρω αν και πόση βελτίωση θα υπάρξει τα επόμενα χρόνια στο άθλημα (μακάρι), το σίγουρο είναι ότι η διαδικασία των εκλογών είναι μία αφορμή να γνωρίσουμε καλύτερα τους ψηφοφόρους αυτής της χώρας και όχι τους υποψήφιους.
Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
