Έχει αγωνιστεί με τη φανέλα του Μυκονιάτικου Σωματείου και τα τελευταία χρόνια βρίσκεται δίπλα σε όλη αυτή τη προσπάθεια ως γενικός αρχηγός, παρουσιαστής ενώ πολλά από τις αναρτήσεις του, στο twitter έχουν μείνει στην ιστορία καθώς έχουν τραβήξει το παγκόσμιο... ενδιαφέρον.
Διαβάστε τη σχετική συνέντευξη.
Υπήρχε άγχος για το συγκεκριμένο ματς με τον ΑΟ Πεύκης;
Κανένα απολύτως άγχος. Ήταν οξύμωρο η ομάδα που είχε 19/19 και περίπου +25π διαφορά σε κάθε νίκη
να ήταν και η μόνη που δεν είχε ήδη εξασφαλίσει την άνοδο - χάρη στην επίσης πολύ καλή πορεία της ομάδας της Πεύκης-
αλλά ο στόχος που είχε τεθεί
Aπό την αρχή της χρονιάς ήταν στόχος να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια, πάντα με σεβασμό στις αντίπαλες ομάδες.
Με αυτή την λογική το γεγονός ότι παίζαμε ουσιαστικά όλη την χρονιά στην έδρα των διωκτών μας, είχε φορτώσει με ακόμα περισσότερο αίσθημα συγκέντρωσης και ευθύνης παρά άγχους.
Στο πούλμαν καθ´οδόν για την Πεύκη δεν ακούστηκε ούτε ψίθυρος.
Ήταν μια δικαίωση για την ομάδα η άνοδος στη Β Εθνική;
Η Δικαίωση ήταν για τους ανθρώπους της διοίκησης. Από την πρώτη μέρα που ανέβηκε η ομάδα στην Γ´ Εθνική -και με την ταυτόχρονη «έλευση» του Κλειστού Γυμναστηρίου -έθεσαν τον πήχη στο υψηλότερο σκαλί, αυτό της κατάκτησης του πρωταθλήματος στην παρθενική εμφάνιση της.
Από την 1η Ιουνίου του 2020 μέχρι και σήμερα-με την ενδιάμεση χρονιά, την περσινή να έχει ακυρωθεί -
δεν σταμάτησαν να δουλεύουν κυριολεκτικά νυχθημερόν φέρνοντας καταρχήν τους πιο σπουδαίους παίκτες που έχει δει το νησί -και όχι μόνο -αλλά και «χτίζοντας» κυριολεκτικά από το μηδέν έναν «οργανισμό» γύρω από την ομάδα μπάσκετ που ελπίζουμε σε λίγο καιρό δεν θα έχει να ζηλέψει σε τίποτα από ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών.
Το δικό μου μπράβο είναι το ελάχιστο μπροστά σε αυτό που έχουν καταφέρει και προσφέρει!
Η Μύκονος ήταν... ή έγινε στη πορεία μπασκετόνησο;
Ζω σχεδόν 20 συναπτά έτη στο νησί, με το μπάσκετ πέρασα πολύ από τον ελεύθερο χρόνο μου είτε τους σκληρούς χειμώνες στα ανοικτά είτε τα καλοκαίρια μετά τα μεσάνυχτα ελέω εργασίας. Έτσι έκανα τους πρώτους μου φίλους εδώ με τους περισσότερους να είναι με κάποιο τρόπο μέτοχοι στην Αντρική ομάδα πια!
Ήρθε η επανασύσταση της Ανδρικής ομάδας το μακρινό 2010 ,η 6ετής διοργάνωση του τοπικού 3on3 (Mykoleague) με εκατοντάδες συμμετοχές και τελικά η στελέχωση και η Άνοδος της ομάδας μέσα στο Γήπεδο της.
Στα δικά μου μάτια λοιπόν ήταν πάντα μπασκετικό το νησί…..
Πως ήταν η στήριξη του κόσμου στο τελευταίο ματς αλλά και σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς;
Όλη την χρονιά από την πρώτη μέρα ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις με την αγάπη και ανάγκη του κόσμου να γνωρίσει και τελικά να δεθεί με αυτή την ομάδα.
Εμείς που βρισκόμαστε χρόνια στην ομάδα αυτή απο τα λεγόμενα «πέτρινα» χρόνια μόνο με συγκίνηση μπορούμε να αντικρίζουμε :
•το θέαμα ενός γεμάτου γηπέδου από παιδικές φωνές και πλήθος κόσμου να περιμένει με ανυπομονησία πότε είναι το επόμενο εντός
•να περιμένουν να φωτογραφηθούν με τους αθλητές της ομάδας -μέχρι και να έχουν τυπώσει μπλουζάκια με αυτούς(!)
•να μας στηρίζουν οικονομικά και υλικοτεχνικά άνθρωποι και επιχειρήσεις με αυτοπρόταση και αυτοδιάθεση θέλοντας να συνεισφέρουν-δεν έχουμε λόγια-
•μέχρι και το τελευταίο εκτός έδρας αγώνα στην Πεύκη όπου πάνω από 150 κάτοικοι του νησιού
- αλλά και από όλες τις γειτονιές της Αθήνας, της Κορίνθου, της Λαμίας ακόμα και της Θεσσαλονίκης(!)-
άφησαν κυριολεκτικά τις δουλειές τους και ανέβηκαν στην Πεύκη έχοντας γεμίσει το δικό της κομμάτι στην εξέδρα 1.5 ώρα πριν την έναρξη του παιχνιδιού κάνοντας τα παιδιά να αισθάνονται πως παίζουν πάλι εντός στην Μύκονο
είναι πραγματικά απίστευτο….
Ποια είναι η επόμενη μέρα του ΑΟ Μυκόνου;
Η επόμενη μέρα μας βρίσκει στην Β´Εθνική, με περισσότερες ευθύνες, υποχρεώσεις και φυσικά αγωνιστικές προκλήσεις.
Από την επόμενη της κατάκτησης του πρωταθλήματος ξεκίνησαν οι διεργασίες να οργανωθεί η ομάδα σε όλα τα επίπεδα όπως αρμόζει στα όνειρα που κάνει ένα ολόκληρο νησί μέσα και χάρη σε αυτή. Θα είναι μια ωραία χρονιά η επόμενη αυτό μπορούμε να το πούμε από τώρα. Ας μας περιμένουν οι επόμενοι φίλοι που θα κάνουμε στην επόμενη κατηγορία.
Πως ένιωσες όταν μπήκες πρώτη φορά στο κλειστό της Μυκόνου;
Εντάξει δεν νομίζω ότι τα δικά μου συναισθήματα διαφέρουν από οποιουδήποτε μπήκε σε αυτό το υπέροχο-κατά γενική ομολογία- Κλειστό Γυμναστήριο ,ειδικά με την τόση προσμονή και λαχτάρα που υπήρχε από όλο το νησί.
(μπράβο στις Αρχές και στους υπεύθυνους αποπεράτωσης του έργου ζωής αυτού).
Πάντως η πρώτη σκέψη ήταν πως μετά τον αγώνα δεν θα παίρνω πλοίο να γυρίσω σπίτι και αυτό το έλεγες και ευτυχία.
Σκέφτεσαι να ξανά διοργανώσεις τη Mykoleague κάποια στιγμή στο μέλλον;
Η παρέα διοργάνωνε την καλύτερη διοργάνωση 3on3 στα Νότιο Ανατολικά Βαλκάνια -και λίγα λέω- οπότε αν η παρέα το πει, προτείνω στους αρκετούς φίλους να έχουν τα μπασκετικά τους παπούτσια σε κάποια εμφανή θέση ….
άλλωστε έχω ακόμα τα κύπελλα και τα μετάλλια της τελευταίας χρονιάς σπίτι και οφείλουν κάπως να δοθούν…..-(ελπίζω σε διαφορετικούς νικητές αυτή την φορά-για να μην ξεχνάμε τα παλιά )
Στο τέλος ο Γιάννης Κέφης είπε και το δικό του ευχαριστώ.
Ευχαριστώ sportcyclades.gr και τον Νίκο Παπουτσά για την πρόσκληση γιατί πραγματικά είναι γνωστό ότι δεν δίνω συνεντεύξεις.
Και το τελευταίο κλισέ της χρονιά:
«Για την παρέα και τα συναισθήματα είμαστε ακόμα εδώ»
