Είχε μόλις τελειώσει ο δεύτερος τελικός στον Άγιο Θωμά (ΠΑΟ – ΟΣΦΠ 3-1) και ο γκουρού δημοσιογράφος του βόλλεϋ ανεβάζει το άρθρο : «Ο τίτλος έρχεται με ψυχή, όχι με την έδρα και την … κοτσίδα της Άγκοστ». Δεν περνάνε λίγες ώρες και ο τίτλος του κειμένου γίνεται : «Ο τίτλος έρχεται με ψυχή, όχι με την έδρα». Ωππ … εξαφανίστηκαν οι τελευταίες λέξεις. Το γερακίσιο μάτι αυτής της στήλης πιάνει αυτή τη λεπτομέρεια και την καταχωρεί στα «προσεχώς». Οι 5 αυτές λέξεις που χάθηκαν στην πορεία είναι το ίχνος μιας επικίνδυνης «μόδας» που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο λόγο και ήρθε η στιγμή να τη σχολιάσουμε.
Καταρχάς, για την παραπάνω προληπτική εξαφάνιση, 3 πιθανές αιτίες υπάρχουν : Πρώτον, να σφύριξε η Όλγα ή η Ειρήνη από τη διεύθυνση. Δεύτερον, να σφύριξαν από την Πλ. Αλεξάνδρας. Τρίτον, να κατάλαβε ο ίδιος ο Στέφανος τις ενδεχόμενες συνέπειες της παρόρμησής του. Όποια και αν είναι η αιτία(δεν έχει καμία σημασία), το αποτέλεσμα είναι το ίδιο : H ανασφάλεια μίας ενδεχόμενης κριτικής για σεξιστικό σχόλιο, κυριάρχησε. Αυθόρμητη δημοσιογραφική γραφή – πολιτική ορθότητα 0-3 σετ. ,
Δανείζομαι το παραπάνω παράδειγμα γιατί είναι το πιο πρόσφατο και ενδεικτικό, τα πρόσωπα και οι καταστάσεις είναι δευτερεύοντα. Το φαινόμενο είναι ευρύ και έχει παρασύρει το σύνολο (σχεδόν) των δημοσιογράφων, των στοχαστών και των διανοούμενών που εκτίθενται στη σκηνή που λέγεται δημόσιος λόγος. Μία λοιμώδης νόσος προσβάλλει αργά και σταθερά τις αρθρώσεις των δαχτύλων και δεν αφήνει την πένα να κυλήσει στο χαρτί ελεύθερα, αυθόρμητα, συνειδητά. Σε κάθε λέξη, σε κάθε φράση, πλανάται ένας φόβος αντιδράσεων στα μέσα δικτύωσης από μια μάζα που πρεσβεύει (έτσι πιστεύει τουλάχιστον) την κανονικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα. Μία έμμεση, προληπτική λογοκρισία καραδοκεί.
Η χιονοστιβάδα αντιδράσεων που μπορεί να προκαλέσει μία λέξη ή μία περισπωμένη, ωθούν κάθε άτομο που εκφράζεται δημόσια να σκέφτεται 2 και 3 φορές τι θα πει ή τι θα γράψει για να μη στιγματιστεί ως ομοφοβικός, τρανσφοβικός, κατσαριδοφοβικός, χοντροφοβικός, πουτσοφοβικός, μουνοφοβικός, σεξιστής, ρατσιστής, Λεπενικός, Πουτινικός, φασίστας, ΚΝΙΤης, Χρυσαυγίτης, Γερμανοτσολιάς και καμιά 30ριά ακόμα ταμπέλες. Όταν γίνει η στραβή και ειπωθεί μία φράση που ξεφεύγει από την «κανονικότητα» και προκληθούν αντιδράσεις, τότε διακρίνουμε το θλιβερό φαινόμενο (ειδικά από πολιτικούς) να λυγίζουν από το βάρος των σχολίων και του δημόσιου στίγματος και να απολογούνται σε αυτή την υποκριτική ανθρώπινη κοινότητα λέγοντας ότι το νόημα όσων είπαν δεν ήταν αυτό και σούξου μούξου μανταλάκια. Είτε λοιπόν δεν έχουν το θάρρος να στηρίξουν την αρχική τους θέση είτε έχουν προβλήματα διατύπωσης.
Τι φοβερό είχε γράψει, όμως, ο Λεμονίδης; Σχολιάζοντας την κατώτερη της απαιτούμενης για τις περιστάσεις απόδοσης της Άγκοστ (όπως σεβαστά έκρινε εκείνος), έκανε αυτό το αθώο ευφυολόγημα για τη multi κοτσίδα της. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε σχολιάσει αθλητές για το μαλλί ή την εμφάνισή τους; Τι έχουν ακούσει ο Χρήστος Κωστής, ο Ονιεκούρου, ο Πασχαλάκης, ο Μπέκαμ ; Η αναφορά όμως σε αυτό το σημείο δεν είναι σεξιστικός χαρακτηρισμός, κάθε άλλο. Είναι ένας στιγμιαίος συνειρμός που συμβολικά οπτικοποιεί την light απόδοση ενός αθλητή. Τέλος!! Τίποτα άλλο. Πιστεύει κανείς ότι η αναφορά σε μια κοτσίδα, έτσι όπως έγινε, ανασύρει πατριαρχικά και σεξιστικά στερεότυπα και ταπεινώνει μία αθλήτρια; Οι τοξικές προθέσεις ενός κειμένου «μυρίζουν» από μίλια μακριά, η αύρα του γίνεται αμέσως αντιληπτή. Υπήρχε κάτι τέτοιο; Η «Καρυάτιδα» Άγκοστ, είναι μία ευγενική και διακριτική παρουσία που έλαβε τον απαιτούμενο σεβασμό στις κοινότητες και του Άρη και του Ολυμπιακού ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ.
Η αρθρογραφία είναι σαν την αρχιτεκτονική. Είναι, κατά βάσιν, ένας διάλογος με το σημαίνον και το σημαινόμενο. Είναι μια έντεχνη προσαρμογή της ατομικής σκέψης προς την κοινότητα. Τι θα γίνει αν χάσει τα μπαχαρικά της; Την ευελιξία της, τα ευφυολογήματά της, τα μπινελίκια της, τα χρώματά της, τις συγκινησιακές της εξάρσεις, τις βιωματικές της αναφορές; Θα καταλήξει σε μία ντεκαφεϊνέ κοινότυπη γλώσσα που θα φοβάται τα ηλεκτρικά σύρματα που του βάζουν γύρω γύρω οι ανόητοι της πολιτικής ορθότητας; Με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορούσαν να γράψουν ο Κώστας Καίσαρης (Αποδυτηριάκιας), ο Νίκος Καραγιαννίδης, ο Μανώλης Γαβαθιώτης και πολλοί άλλοι. Η Όλγα, ως εκλεκτή ηθοποιός και συγγραφέας, γνωρίζει την αξία της ύπαρξης ΚΑΙ του Οικονομίδη ΚΑΙ της Κιτσοπούλου στην καλλιτεχνική κοινότητα.
Η στήλη αυτή, από το πρώτο της άρθρο, πίστευε στην αξία του προσωπικού στίγματος και όχι στην προσαρμογή της ατομικότητας στις επιταγές της κοινής γνώμης. Όποιος ακούει φωνές δεν πρέπει να γράφει δημόσια. Απολογείται μόνο στη συνείδησή του. Οι γωνίες της καλοπροαίρετης γραφής, το μπινελίκι, η ειρωνεία, ο λυρισμός (δεν αναφέρομαι σε συκοφαντική δυσφήμηση ή προσβολές) είναι όχημα αλήθειας.
Όσον αφορά την αφορμή του σημερινού άρθρου, τον Βενσάν Κασέλ του Ελληνικού βόλλεϋ, Στέφανο Λεμονίδη, αγαπάμε να τον διαβάζουμε, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε. Έχει προσωπική γραφή, δεν είναι άνοστος, δεν μένει απαρατήρητος. Προτιμώ τις παρορμητικές (ενδεικτικές αυτοπεποίθησης) βραχυπρόθεσμες προβλέψεις του, όσο και αν πέφτουν έξω καμιά φορά, παρά μία βαρετή, safe πλαγιοδρομία πάνω στα γεγονότα. Εξάλλου, οι πιο φανατικοί αναγνώστες του Λεμονίδη είναι αυτοί που τον αντιπαθούν, όσο και αν δεν το παραδέχονται. Εγώ βρίσκομαι στη συμπολίτευση.
Γι’ αυτό ρε Στέφανε, κάνε πέρα την κορεκτίλα και κελαήδησε όπως σου βγαίνει. Γράφε για κοτσίδες, κοτσιδάκια, στέκες, κλάμερ, ντεκαπάζ, όλα. Το «Ευαγγέλιο» ΦΩΣ το αγαπήσαμε και το αγαπάμε γιατί στηρίζει το καλοπροαίρετο. Και τέλος, μη κυνηγάς χταπόδια τώρα στις διακοπές, είναι πολύ έξυπνα και συναισθηματικά όντα. Καμάκωνε άλλα κεφαλόποδα του Ελληνικού βόλλεϋ που είναι σε πληθώρα εκεί στα βαθιά.
ΥΓ. Ενημερώνω τα εκατομμύρια των αναγνωστών αυτής της στήλης ότι ακολουθεί ένα συναρπαστικό καλοκαίρι με «καυτά» θέματα. ΛΟΑΤΚΙ+, 4 ξένες στο βόλλεϋ, στημένα παιχνίδια στο ποδόσφαιρο, Βαγγέλης Φουστέρης, Πανναξιακός, συνεντεύξεις και πολλά άλλα. ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ ΣΑΣ.
Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
