ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ

Πολύς ντόρος έγινε πριν λίγες μέρες για το περιστατικό στα εγκαίνια του γηπέδου του beach volley στην παραλία του Καρτερού.

Η αφορμή του σημερινού θέματος είναι λίγο μπαγιάτικη, όμως το ίδιο το θέμα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Άφησα πρώτα να σβήσει η κάψα των 5 τελικών στο βόλλεϋ γυναικών και να καθίσει λίγο η σκόνη. Το καλοκαιρινό καλαμπαλίκι σηκώνει τέτοια θέματα.

Σήμερα θα λειτουργήσω σαν τους στιχουργούς και τους θεατρικούς συγγραφείς κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Θα μιλήσω με γρίφους και υπονοούμενα. Δεν έχω καμία διάθεση μεσημεριάτικα να τρέχω στην Ευελπίδων ή τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Έχουμε και δουλειές. Όποιος καταλάβει λοιπόν.

Σαν να ήταν χθες. Να βλέπω μπροστά μου τον κύριο Κώστα Τσοχατζή να μας τρατάρει κιμπάρικα σε εκείνο το ουζερί στη Θεσσαλονίκη πριν 2 μήνες.

Στο Berlin Alexanderplatz, το αριστούργημα του Φασμπίντερ, ο Φρανζ Μπίμπερκοφ περιπλανιέται μόνος στο Βερολίνο προσπαθώντας να κάνει μία καινούρια αρχή στην τελματώδη ζωή του.

Tο επίμαχο απόσπασμα από τη συνέντευξη της Κατερίνας Γιώτα στη Μαριλένα Καλόπλαστου στο GWomen. Έγινε talk of the town μεταξύ των οπαδών ΟΣΦΠ και ΠΑΟ και αφορμή συζητήσεων και «παραισθήσεων».

Θαυμάστε. Βλέμμα λάγνο, πλάτες «ζυμωμένες» από το τζακούζι, διάθεση ζεν, ένα υβρίδιο Liam Neeson και Λαρισαίου αγρότη-απεργού στον κόμβο της ΒΙΟΚΑΡΠΕΤ.

Το final four της Κρήτης τελείωσε. Τα πράσινα χαρτάκια σκόρπισαν στο Λίντο, οι πλακέτες μοιράστηκαν και ο κάθε κατεργάρης, πλέον, στον πάγκο του. Κάποιες στιγμές μας άγγιξαν, μας προβλημάτισαν, μας συγκίνησαν. Έστω και λίγο ετεροχρονισμένα (για λειτουργικούς λόγους) θα τις σχολιάσουμε σήμερα, έτσι, χωρίς πρόγραμμα.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε την επανάληψη μιας χιλιοπαιγμένης ταινίας. Η κόπια της έχει φθαρεί τόσο που είναι εκνευριστικό να τη βλέπεις ξανά. Μερικές από τις σκηνές της :

Την ώρα που η αθλητική δημοσιογραφική κοινότητα ερίζει για τα πέναλτι του ΠΑΟΚ, την άμυνα της ΑΕΚ και τις μεταγραφές του Ολυμπιακού, κάποιοι Έλληνες σηκώνουν αθόρυβα στη ξενιτιά την τιμή της Ελληνικής προπονητικής.

Η είδηση της ανθρώπινης απώλειας είναι πλέον πολύ διαφορετική. Μια αρχική έκπληξη, ένα στιγμιαίο μούδιασμα, ένα σχόλιο στο fb και τέλος. Το «θρηνικό» μας καθήκον έχει ολοκληρωθεί. Η καθημερινότητα δεν μπορεί να περιμένει. Αντίστεκόμαστε απέναντι στον αυθόρμητο λυγμό, τη νοσταλγική μνήμη και την απώλεια της αξίας αναμένοντας την επόμενη είδηση που θα «ξεγελάσει» λίγο την καθημερινή μας αφασία.

Τελείωσαν πριν λίγες εβδομάδες οι Ολυμπιακοί αγώνες. Σε 3 χρόνια πάλι. Παραπέμποντας στην ίδια τη ζωή, το κορυφαίο αυτό αθλητικό γεγονός δεν χαράζει στο υποσυνείδητό μας μόνο λίστες μεταλλίων, θριάμβους και ρεκόρ.

- Ταμάρααα… σε παρακαλώ, ξεσκόνισε καλά τον καναπέ και στοίχισε τα μαξιλάρια στις δύο άκρες.

Ωραία η αποκλειστικότητα, πόσο μάλλον όταν αποκαλύπτει μία νέα, πολύ σημαντική συνεργασία.

Τα σκυλιά της Δαλματίας είναι ιδιαίτερα δραστήρια, έξυπνα, με μεγάλη αντοχή. Το τρίχωμά τους είναι άσπρο με μαύρα στίγματα που τα καθιστά δημοφιλή και συμπαθή σε όλους. Οι 191 εκπρόσωποι συλλόγων που ψήφισαν το Σάββατο διοίκηση Καραμπέτσου, το μόνο που έχουν από τα παραπάνω είναι τα στίγματα. Στίγματα αντιαισθητικά που θα μείνουν ανεξίτηλα γι αυτή την επιλογή. Στίγματα «Μαυρογιαλουρισμού», στίγματα αναχρονιστικά, στίγματα χτυπήματος στην πλάτη, στίγματα αυτιστικά γι αυτά που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες.