«Στο μέλλον όλοι θα είναι διάσημοι για 15 λεπτά» είχε πει ο Άντι Γουόρχολ μερικές δεκαετίες πριν. Η πρώτη απόπειρα της Μυρσίνης Λοϊζου να γίνει διάσημη ήταν αποτυχημένη.

Το τριήμερο πένθος για το ναυάγιο στην Πύλο έληξε πριν λίγες μέρες. Συναγερμός τέλος. Ήρθε η ώρα να ξαναγυρίσουμε στην καθημερινότητά μας. Αρκετά ασχοληθήκαμε στο φινάλε.

Έχω πάει σε πολλές κηδείες έως τώρα. Το 10% αφορούσε συγγενείς. Τις απέφευγα γιατί είχαν συνήθως μία τυπολατρία που με αποσυντόνιζε. Σχεδόν τις βαριόμουν. Δεν είχαν αίμα, δεν είχαν κόμπο στο στομάχι.

Τιμώ την αγαπημένη Δημοκρατική Παράταξη 30 χρόνια ανελλιπώς, από τότε που ψήφισα πρώτη φορά σε εκλογές το 1993.

Ο Χένκελ Φον Ντόνερσμαρκ, στην εκπληκτική του ταινία «Οι ζωές των άλλων» περιγράφει την τοξικότητα της Ανατολικογερμανικής κοινωνίας λίγο πριν την πτώση του τείχους.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας είχε αρχίσει έντεχνα και έντονα να μιμείται τον Αντρέα Παπανδρέου, λίγο πριν τις εκλογές του 19, ο Διονύσης Σαββόπουλος σκετσάρισε με μία επιτυχημένη φράση την αποτυχημένη αυτή απόπειρα … «Μας κυβερνούν εγγαστρίμυθοι του Αντρέα».

Στις εκλογές του 1993, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εμπιστεύτηκε τον διάσημο James Carville ως υπεύθυνο επικοινωνίας της ΝΔ.

Όσο μεγαλώνω, τόσο κατανοώ τους λόγους που ο Αϊνστάιν είπε εκείνη τη μεγάλη φράση περί βλακείας. Μία μεγάλη αφορμή για να υιοθετήσω την ιστορική αυτή σκέψη δόθηκε το Σάββατο στο κλειστό του Αγίου Θωμά, στον πρώτο τελικό των play offs μεταξύ ΠΑΟ και ΟΣΦΠ. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ήταν σε μία καρέκλα του κλειστού και χαμογελούσε δικαιωμένος.

Κατούρησε στο πηγάδι ο Απόλλων; Έχει ψώρα, μηνιγγίτιδα, φυματίωση; Μήπως αθλητές του δουλεύουν κρυφά για τη ΜΙΤ; Τίποτα από όλα αυτά.

Θα ξεκινούσα με την απαραίτητη δεοντολογική προσημείωση πως όλα τα παρακάτω είναι προ μεγάλου ερωτηματικού σεβόμενοι την επικείμενη δικαστική διαδικασία. Όμως, τόσο η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι εκατέρωθεν αναφορές, δικαιολογούν το ύφος του σημερινού κειμένου παρά τις όποιες επιφυλάξεις.