Για το πώς συμφώνησε με τον Πανηλειακό: «Με ανακάλυψε ο Άγγελος Τραυλός μαζί με τον Κώστα Στράντζαλη, ο οποίος ήταν σύμβουλος του κ. Σταυρόπουλου, προέδρου τότε του Πανηλειακού. Γνώριζαν ότι είχα τη διάθεση να φύγω από τον Ερυθρό Αστέρα, τα προβλήματα ήταν λίγο-πολύ γνωστά, η χώρα βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση, άρχισε ο πόλεμος κι από κει και πέρα δεν ήμουν και πολύ ευχαριστημένος στον Ερυθρό Αστέρα. Δεν πήρα τις ευκαιρίες, που θα έπρεπε να πάρω και ήρθαμε σε συμφωνία ν' ανοίξω μία καινούργια σελίδα και να έρθω στην Ελλάδα». 

Για τον πόλεμο στην πατρίδα του και το ξεκίνημα στην Ελλάδα: «Απώλειες ευτυχώς δεν είχαμε, απλά είχαμε κάποιους γνωστούς, φίλους, που χάθηκαν στον πόλεμο. Εκεί που βρισκόταν το σπίτι μου δεν περνούσαμε τόσο μεγάλο κίνδυνο, αλλά υπήρχαν πολλά προβλήματα, δεν ήξερες τι σε περιμένει αύριο, γενικώς ήταν μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Το '92, τον Δεκέμβριο, ξεκινάω μία καινούργια καριέρα ξεχνάω όλα τα προηγούμενα και θα 'λεγα ότι αρχίζω από το μηδέν. Και έρχομαι στον Πανηλειακό και ξεκινάει όλη η καριέρα μου στην Ελλάδα. Το πρώτο εξάμηνο δεν πετύχαμε την άνοδο για ένα παιχνίδι. Ήταν δύο-τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος, παίζαμε με την Καλαμάτα κι όποιος κέρδιζε ανέβαινε στη Β΄Εθνική. Μας κέρδισε η Καλαμάτα σε εκείνο το παιχνίδι και εξασφάλισε την άνοδο. Εμείς ανεβήκαμε τον επόμενο χρόνο με 10-15 πόντους διαφορά στη Β΄ Εθνική και μετά στην Α΄ με ίδια διαφορά περίπου». 

Για την εμπλοκή της ΑΕΚ στο θέμα της μεταγραφής του το 1996: «Έτσι ακριβώς. Υπήρχε ένα μπέρδεμα θα έλεγα τις τελευταίες ημέρες της μεταγραφής στον Ολυμπιακό. Είχα συζητήσει με τον Ολυμπιακό, είχαμε συμφωνήσει προφορικά και την τελευταία ημέρα, που ο κύριος Λούβαρης έκανε τις επαφές με τον Πανηλειακό και τον κύριο Σταυρόπουλο, περίμενα να τα βρουν οι ομάδες και να τελειώσει η μεταγραφή. Θυμάμαι ένα τηλεφώνημα από τον κύριο Σταυρόπουλο που με κάλεσε στο γραφείο του να τα πούμε. Εγώ βέβαια, περίμενα να τα έχουν βρει με τον Ολυμπιακό κι έτσι έφυγα χαρούμενος από το σπίτι. Φτάνω στο γραφείο, η γραμματέας με περνά μετά από κάποια λεπτά μέσα και ανοίγω την πόρτα και βρίσκω τον κύριο Τροχανά με τον κύριο Στράτο, τεχνικό διευθυντή της ΑΕΚ νομίζω τότε. Θυμάμαι καλά τον κύριο Σταυρόπουλο να μου λέει χαρακτηριστικά «εγώ τα έχω βρει με την ΑΕΚ και απομένει τα βρείτε κι εσείς». Εκεί τα έχασα όλα, τα... είδα όλα. Σίγουρα η ΑΕΚ τότε, ειδικά από το '92-'93 που ήρθα στην Ελλάδα, μέχρι το '95-'96 είχε παίξει πολύ όμορφο ποδόσφαιρο και ήταν μία ομάδα που μου άρεσε να τη βλέπω. Ωστόσο, ο λόγος που διάλεξα τον Ολυμπιακό, πέρα από τα χρώματά του, ήταν ότι έβλεπα ότι πάει να γίνει κάτι καινούργιο. Επέμεινα λοιπόν, κι έτσι όπως εξελίχτηκαν τα πράγματα, δικαιώθηκα. Προσπαθώ να διαβάσω τη συνέχεια, να περιορίσω τα λάθη και να το δω και λίγο μακροπρόθεσμα. Σίγουρα μπορεί να είναι ωραία μία στιγμή, αλλά η στιγμή τελειώνει και νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η διάρκεια». 

Για το πρώτο του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και το γκολ που σημείωσε: «Ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι. Κερδίσαμε το πέναλτι με τον Ίβιτς και δημιουργήθηκε μία περίεργη κατάσταση εκείνη την στιγμή γιατί είχε προηγηθεί μία χρονιά, όπου είχαν χάσει αρκετοί παίκτες πέναλτι. Πήρα την απόφαση να εκτελέσω το πέναλτι, ευτυχώς το βάλαμε και κερδίσαμε ένα παιχνίδι, με το οποίο ξεκινήσαμε μία διαφορετική πορεία. Είναι πολύ δύσκολο πραγματικά να περιγράψεις πώς νιώθεις εκείνη την ώρα. Πρέπει πρώτα απ' όλα να συγκεντρωθείς και να τα βγάλεις όλα από το μυαλό σου. Να είσαι συγκεντρωμένος αποκλειστικά στην εκτέλεση. Είναι δύσκολα συναισθήματα, πριν το πέναλτι και μετά το πέναλτι είναι δύο διαφορετικά πράγματα και δεν νομίζω ότι υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν αυτά τα συναισθήματα». 

Για τις καλύτερες στιγμές του στον Ολυμπιακό: «Καλύτερη στιγμή είναι και ο πρώτος χρόνος κατάκτησης του τίτλου. Δεύτερη πολύ καλή στιγμή ήταν που κατακτήσαμε τον 7ο σερί τίτλο. Ξεχωρίζει επίσης η επιστροφή στο «Καραϊσκάκη» με την καινούργια του μορφή. Υπάρχουν πολλά σε αυτά τα 13 χρόνια και μπορώ να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που έζησα περισσότερες καλές στιγμές παρά κακές». 

Για το καλύτερο γκολ, που έχει πετύχει: «Δύσκολη ερώτηση. Υπάρχουν πολλά γκολ. Ανάλογα τη σημασία του αγώνα. Ένα γκολ που μου άρεσε πάρα πολύ το είχα βάλει με τον Παναθηναϊκό. Γενικά όλη η φάση, η ένταση, η διαδικασία, γιατί στο πρώτο ημίχρονο είχα χάσει πέναλτι στο 44΄ με κάνουν να το ξεχωρίζω. Μπήκε ο Τζιοβάνι στο δεύτερο ημίχρονο, μου έκανε μία εξαιρετική πάσα και με ένα άνοιγμα έβαλα γκολ και πήραμε το παιχνίδι. Ένα πολύ ωραίο γκολ, στο οποίο μου άρεσε όλη η ενέργεια, που είχα κάνει, ήταν σε παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Ένα γυριστό σουτ με τερματοφύλακα τον Τοχούρογλου νομίζω όπου νικήσαμε 4-2. Όμορφο γκολ είχα βάλει και στο Παλέρμο με τη Γιουβέντους. Εντάξει, κάθε γκολ έχει τη δική του χάρη». 

Για την ιδιαίτερα αποτελεσματική σεζόν 1998-1999: «Ναι, ήταν πραγματικά μία πολύ καλή χρονιά απ' όλες τις πλευρές θα έλεγα. Το πρωτάθλημα ήρθε σε συνδυασμό με την ευρωπαϊκή πορεία κι αν ήμασταν πιο τυχεροί σ' εκείνο το τελευταίο πεντάλεπτο με τη Γιουβέντους ίσως να μιλούσαμε τώρα για διαφορετικά πράγματα. Αλλά εντάξει, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Μία κακή στιγμή δεν μας έδωσε τη δυνατότητα να βρεθούμε στα ημιτελικά». 

Για τον επαναληπτικό με την Ανόρθωση στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ: «Θυμάμαι ο πρόεδρος μας είχε πει «αν χάσετε αυτό το παιχνίδι θα γυρίσετε κολυμπώντας». Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη η παραμονή αυτού του παιχνιδιού, θέλαμε να περάσει και να είμαστε την επόμενη μέρα στην κλήρωση». 

Για τον αποκλεισμό από τη Γιουβέντους στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ: «Ακόμα δεν μπορούμε να το ξεπεράσουμε αυτό. Αυτή είναι η αλήθεια. Μας έχει μείνει μεγάλη πίκρα γιατί όλοι όσοι ήμασταν τότε στην ομάδα θεωρούμε ότι αξίζαμε να περάσουμε στον επόμενο γύρο. Νικούσαμε 1-0 και αν έμπαινε γκολ μία κεφαλιά του Γιώργου Αμανατίδη θα κλείδωνε το παιχνίδι υπέρ μας γιατί ήθελε 10-15 λεπτά για το φινάλε. Στο τελευταίο πεντάλεπτο όμως, με αυτή τη σέντρα και το γκολ του Κόντε, αποκλειστήκαμε. Όσες φορές και να δω αυτή τη φάση, ακόμα δεν μπορώ να την εξηγήσω και να την καταλάβω πως έγινε και τι έγινε. Γιατί πραγματικά η μπάλα ξεκινάει για δεύτερο δοκάρι και ξαφνικά σταματάει και πέφτει σαν πέτρα με αποτέλεσμα να γίνεται ένα, δεν μπορώ να πω λάθος, ένα μπέρδεμα στην αμυντική γραμμή και να δεχτούμε αυτό το γκολ και να μας φύγει η πρόκριση μέσα από τα χέρια». 

Για το ενδεχόμενο να έπαιζε στην εθνική Ελλάδας: «Αρχίζει εκείνο τον καιρό μία συζήτηση με την ΕΠΟ, με τον πρόεδρο και τον προπονητή, νομίζω ήταν ο Δανιήλ Παπαδόπουλος ή ο Ιορντανέσκου. Υπήρχε θέληση, υπήρχε όρεξη να παίξω στην εθνική Ελλάδας, δεν θα έλεγα από όλους όμως. Τουλάχιστον αυτό έχω αντιληφθεί: Ότι κάποιοι άνθρωποι ήθελαν να παίξω στην εθνική Ελλάδας και υπήρχαν άλλοι που ίσως δεν είχαν την επιθυμία να γίνω μέλος της. Για να κερδίσω χρόνο μέχρι να γίνουν τα χαρτιά της ελληνοποίησης είχα αρνηθεί δύο φορές να πάω στην εθνική Σερβίας γιατί όπως γνωρίζετε αν παίξεις έστω και ένα λεπτό σε επίσημο ματς τελειώνει το θέμα. Δεν καταφέραμε με τα χαρτιά να γίνουν όπως τα υπολογίζαμε και από κει και πέρα δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. Πήγα κι έπαιξα στη Σερβία κι εκεί τελείωσαν όλα». 

Για το ότι θα μπορούσε να ζήσει την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος αν έπαιζε με την εθνική Ελλάδας: «Αυτό που έχει καταφέρει η ομάδα του EURO είναι πολύ σπουδαίο, αλλά δεν ξέρουμε τι εξέλιξη θα είχε για μένα. Μπορεί να ήταν καλύτερα, μπορεί να ήταν χειρότερα, όμως πραγματικά χαίρομαι γι' αυτό που πέτυχαν γιατί ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση και πραγματικά μπράβο τους». 

Για τη χειρότερη στιγμή στην καριέρα του: «Η χειρότερη είναι όταν τραυματίζεσαι. Όταν είναι και σοβαρό, όταν έρχεται στην κακή στιγμή. Αγωνιστικά μπορώ να πω πως ήταν τότε με τη Γιουβέντους, αλλά και όταν χάσαμε το σερί μας στο πρωτάθλημα. Εντάξει, μέσα σε αυτά τα 13 χρόνια σίγουρα θα έχεις και κακές στιγμές». 

Για το τι άλλαξε με την απομάκρυνση του Μπάγεβιτς το 1999: «Πάρα πολλά αλλάζουνε. Γίνεται η αλλαγή προπονητή, η χρονιά δεν ξεκινά με τον καλύτερο τρόπο, έρχονται ορισμένες παρεξηγήσεις. Ότι υπήρχε φόβος, υπήρχε, αλλά παράλληλα υπήρχε και μία σιγουριά στην ομάδα. Νομίζω δηλαδή, ότι η ομάδα όπως δημιουργήθηκε και χτίστηκε είχε πολλές δυνατότητες, οπότε όποιος προπονητής και να ερχόταν-χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τον επόμενο που είχε αναλάβει- η ομάδα ήταν πολύ στρωμένη και σε πολύ υψηλό επίπεδο και δεν νομίζω ότι θ' αντιμετώπιζε προβλήματα». 

Για το εντυπωσιακό 6-1 με την ΑΕΚ τη σεζόν 2000-2001: «Ναι, με τον συχωρεμένο τον Παθιακάκη. Πραγματικά ήταν μία εξαιρετική χρονιά κι ένα φοβερό παιχνίδι. Είχαμε νικήσει την ΑΕΚ 6-1. Είναι μεγάλος αντίπαλος η ΑΕΚ και το να βάζεις έξι γκολ σε τέτοιο ντέρμπι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Γενικώς όμως, εκείνη τη χρονιά με την ΑΕΚ είχαμε ανοίξει μεγάλους λογαριασμούς». 

Για τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο και τον χαρακτηριστικό πανηγυρισμό όταν εξασφαλίστηκε η πρόκριση στην εκτός έδρας νίκη με 4-1: «Εκείνη την στιγμή, εκείνη την ημέρα, μάς είχε πειράξει ο πανηγυρισμός του Λυμπερόπουλου. Εμάς προσωπικά τους ποδοσφαιριστές. Νομίζω ότι εμείς μπορεί να ήμασταν μία δυνατή ομάδα, αλλά σεβόμασταν και όλους τους αντίπαλους και δεν είχαμε προκαλέσει. Σίγουρα υπάρχουν και ορισμένες στιγμές, που κάποιος αντιδρά διαφορετικά, αλλά σαν ομάδα ποτέ δεν είχαμε αυτόν τον σκοπό, να προσβάλουμε τον αντίπαλο. Με αυτόν τον πανηγυρισμό ανοίξαμε λογαριασμούς και θέλαμε να κάνουμε αντίστοιχο στη ρεβάνς. Βέβαια εγώ έλειπα από αυτό το παιχνίδι λόγω της εθνικής ομάδας, δεν μπορούσαν να πάρω άδεια και να παίξω-ίσως να ήταν και καλύτερα (χαμογελάει)- αλλά ήμουν κοντά στην ομάδα, η οποία τότε θυμάμαι πως είχε κάνει φοβερό παιχνίδι. Έτσι, άνοιξε τους λογαριασμούς κι έκαναν αντίστοιχη κίνηση ο Γεωργάτος με τους υπόλοιπους». 

Για τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε στον Ολυμπιακό: «Αρκετοί είναι. Απλά μπορώ να πω ότι ο παίκτης που εμένα προσωπικά μου άρεσε να έχω συνεργασία μαζί του, είναι ο Τζιοβάνι». 

Για τον τελικό πρωταθλήματος με την ΑΕΚ την επόμενη χρονιά: «Ναι, εκείνο το 4-3. Είναι τελικός, όποιος κερδίζει παίρνει το πρωτάθλημα και γίνεται ένα παιχνίδι πραγματικά πάρα πολύ ωραίο για τον κόσμο που το έζησε. Πολλά γκολ, πολλές φάσεις, ευκαιρίες, η μπάλα πήγαινε πάνω -κάτω, εμείς είχαμε πολύ καλή ομάδα, αλλά και η ΑΕΚ διέθετε πολύ δυνατό σύνολο. Γενικά, όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόμουν στον Ολυμπιακό με την ΑΕΚ είχαν γίνει πολλά καλά παιχνίδια και από τις δύο πλευρές. Υπήρχαν πολλά γκολ, θέαμα, παιζόταν γρήγορο και ωραίο ποδόσφαιρο, η ΑΕΚ ήταν ομάδα που μας ταίριαζε πάρα πολύ». 

Για το αν εντοπίζει κάτι ως αρνητικό στην καριέρα του: «Ίσως αυτό που λείπει από την καριέρα μου και νομίζω είχαμε τη δυνατότητα σαν ομάδα να το καταφέρουμε όλα αυτά τα χρόνια, ήταν να έχουμε καλύτερη πορεία στην Ευρώπη. Την αξίζαμε και επαναλαμβάνω ότι είχαμε τη δυνατότητα. Δεν το καταφέραμε και ίσως εκεί είναι ένα κομμάτι που μπορώ να πω ότι μπορούσαμε να κάνουνε μεγαλύτερα πράγματα». 

Για τον καλύτερο αντίπαλό του: «Καλύτερος αντίπαλος στην πλευρά που παίζω, παίκτης με τον οποίο πραγματικά είχα δυσκολίες, ήταν ο Γιούρκας Σεϊταρίδης. Νέο παιδί, γερός δυνατός, με ταλέντο, τον αισθανόμουν σαν αντίπαλο όταν τον είχα». 

Για τις αγαπημένες του ομάδες: «Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μου αρέσει από την Αγγλία, από την Ισπανία η Ρεάλ από την Ιταλία η Μίλαν». 

Για τους αγαπημένους του ποδοσφαιριστές: «Αρκετοί είναι. Ανάλογα τη θέση. Στη θέση μου ο Γκικς είναι πραγματικά ξεχωριστός ποδοσφαιριστής. Μου άρεσαν ο Μαραντόνα, ο Ζιντάν, ενώ από τα σέντερ φορ μου αρέσει πάρα πολύ ο Ρονάλντο. Ανεξάρτητα από τους τραυματισμούς του είναι σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Από τη νεότερη γενιά πιστεύω ότι ο Μέσι κάνει τη μεγάλη διαφορά, αλλά προς το παρόν μόνο σε συλλογικό επίπεδο με την Μπαρτσελόνα. Εύχομαι να καταφέρει κάτι σπουδαίο και στην εθνική του ομάδα». 

Για το πόσο μετρούσε η καρδιά του πρωταθλητή: «Μιλάει διαφορετικά από ένα σημείο κι έπειτα. Είχαμε την εμπειρία, ήμασταν πιο σίγουροι, ξέραμε τι χρειάζεται, πότε χρειάζεται και γιατί χρειάζεται. Είχαμε πλέον μία εμπειρία, μέσα από την οποία μπορούσαμε να κάνουμε πολλά πράγματα στο γήπεδο». 

Για τις ομάδες από το εξωτερικό, που έμπρακτα είχαν δείξει ενδιαφέρον για την απόκτησή του: «Από τρεις-τέσσερις ομάδες υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον. Και η Λάτσιο και η Γιουβέντους είχαν δείξει έντονο ενδιαφέρον, η Παρί Σεν Ζερμέν για ένα διάστημα, η Νιούκαστλ τότε, η Τότεναμ, ακόμα και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ένα διάστημα, νομίζω εξαιτίας ενός σοβαρού τραυματισμού του Γκικς. Μεγάλο ενδιαφέρον είχε δείξει και η Βαλένθια, αλλά εντάξει, όταν δεν έχεις στη σκέψη να φύγεις πολύ εύκολα τις αποκλείεις αυτές τις ομάδες. Το μόνο που μπορώ να πω ότι ίσως να μου έλειπε από την Ευρώπη είναι τα ωραία γήπεδα και η οργάνωση. Ίσως αυτό, αλλά κάναμε τόσα ωραία παιχνίδια, που δεν νομίζω ότι μου λείπει κάτι από την Ευρώπη». 

Για το πρώτο διπλό στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι στη Βέρντερ Βρέμης: «Το πρόλαβα. Πρόλαβα να φύγω με διπλά στην Ευρώπη με τον Τάκη Λεμονή (χαμογελάει). Στην Βρέμη κάναμε ωραίο παιχνίδι, γενικώς ήταν καλή χρονιά και κατάφερα να τελειώσω την καριέρα μου και να έχουμε κάνει δύο εκτός έδρας νίκες. Ήταν και μαζεμένες κιόλας εκεί που δεν είχαμε καμία. Ήταν μία ωραία χρονιά στην Ευρώπη παρότι αρχίσαμε χωρίς κόσμο με τη Λάτσιο και ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι λίγο περίεργο να παίζεις στην έδρα σου χωρίς φιλάθλους. Ειδικά σε τέτοιες μεγάλες διοργανώσεις έχεις μεγαλύτερη ανάγκη τον κόσμο να είναι δίπλα σου. Στην Βρέμη ήταν πολύ κρίσιμο, κομβικό το παιχνίδι για μας και κερδίσαμε μ' ένα δεύτερο μέρος πραγματικά πάρα πολύ καλό. Το χρειαζόμασταν πολύ αυτό το αποτέλεσμα, ήταν σαν να μας έφυγε αυτό το βάρος και δεν σας κρύβω ότι με τη Λάτσιο στην Ιταλία ήταν πιο εύκολα τα πράγματα. Εμείς οι ποδοσφαιριστές το αντιλαμβανόμαστε, από την στιγμή που έσπασε αυτή η κατάρα το δεύτερο διπλό ήρθε πιο εύκολα. Σίγουρα αυτό θα βοηθήσει τις επόμενες γενιές να έχουν αυτόν τον αέρα και να μην αισθάνονται την πίεση και το άγχος». 

Για την απόφασή του ν' αποσυρθεί από την ενεργό δράση: «Τον τελευταίο χρόνο, από το καλοκαίρι του 2008 έως τον Δεκέμβριο του 2008, αρχίζεις σιγά-σιγά και βλέπεις κάποια πράγματα διαφορετικά πλέον. Αισθάνθηκα ότι πλέον αρχίζει και κλείνει ο κύκλος μου. Ήμουν πάρα πολλά χρόνια στην ομάδα και τον χειμώνα του 2009, Ιανουάριο -Φεβρουάριο, παίρνω πιο καθαρή, οριστική πια απόφαση να κρεμάσω το καλοκαίρι τα παπούτσια μου. Ίσως σωματικά να μπορούσα κι άλλο, σωματικά δεν είχα κάποια προβλήματα που θα μου έβγαιναν μέσα στη χρονιά, αλλά ήταν και θέμα ψυχολογικό. Ήμουν αρκετά χρόνια στην ομάδα, πιστεύω ότι κατάφερα αρκετά πράγματα κι ένας πολύ σημαντικό λόγος είναι πως ένιωσα ότι πλέον κλείνει ο κύκλος μου. Ζύγισα αυτά τα πράγματα και πήρα τη μεγάλη απόφαση». 

Για τον συγκλονιστικό τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ στον επίλογο της ποδοσφαιρικής του δράσης: «Ήταν πραγματικά αξέχαστο παιχνίδι και χαίρομαι που μου φύλαξε ο Θεός αυτή την έκπληξη, να ζήσω αυτή τη συγκίνηση στο τελευταίο δικό μου παιχνίδι. Κι ένα πράγμα που χάρηκα πολύ σε αυτόν τον τελικό, γιατί όπως γνωρίζετε τα τελευταία χρόνια μόνο μία πλευρά φιλάθλων υπάρχει στο γήπεδο, σε εκείνο το ματς, έστω το τελευταίο για μένα, υπήρχε κόσμος και από τις δύο πλευρές. Αυτό ήταν κάτι που μου έλειπε και επίσης έκανε αξέχαστο τον αγώνα. Εσείς οι δημοσιογράφοι που κρατάτε σημειώσεις θα ξέρετε τι γινόταν τα πιο παλιά χρόνια, πάντως εγώ όσα χρόνια είμαι στην Ελλάδα δεν το είχα ξαναδεί και χαίρομαι πολύ που αγωνίστηκα κι εγώ. Όσον αφορά στα πέναλτι είναι και ψυχολογία, παίζει ρόλο και η τύχη. Όταν φτάσαμε σε αυτή τη διαδικασία υπήρχαν και ποδοσφαιριστές που ίσως δεν είχαν κληθεί ποτέ στην καριέρα τους να εκτελέσουν πέναλτι κι έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα εκτελέσαμε όλοι κι έπρεπε να ξεκινήσει και δεύτερος γύρος. Στο πέμπτο πέναλτι μού δόθηκε εμένα η ευκαιρία, που υποτίθεται ότι είχα τη μεγαλύτερη εμπειρία, να ευστοχήσω και να πάω στην εξέδρα και να σηκώσω το τρόπαιο, αλλά και στο τέλος μαθαίνεις πράγματα. Πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος και σε εκείνο το πέναλτι είναι αλήθεια ότι μου έφυγε η συγκέντρωση. Πέρασε από το μυαλό μου ότι τόσα έχω εκτελέσει, τόσα έχω βάλει, άλλο ένα δεν λέει τίποτα. Δεν είναι όμως έτσι. Η μπάλα τιμωρεί. Το αποτέλεσμα πάντως, ήταν να πάω στο δεύτερο πέναλτι με άλλο σκεπτικό, αποφασιστικότητα, συγκεντρωμένος και να ευστοχήσω. Και πρέπει σίγουρα να τονίσουμε ότι σε εκείνο το παιχνίδι πολύ μεγάλο ρόλο έπαιξε και ο Αντώνης Νικοπολίδης, που και έπιασε πέναλτι και έβαλε και πραγματικά μας βοήθησε να φτάσουμε στην κατάκτηση αυτού του τίτλου, που πέρα από την επιτυχία ήταν ένα ματς που τα είχε όλα». 

Για το αν αναπολεί τις μεγάλες στιγμές τώρα που βρίσκεται στο ποδόσφαιρο από άλλο μετερίζι: «Δεν ξέρω. Πέρασε τόσο γρήγορα ο χρόνος που δεν το κατάλαβα καν. Ότι ήρθα το '96 στον Ολυμπιακό ότι το 2009 σταμάτησα, ότι τώρα έχουν περάσει δύο χρόνια που έχω σταματήσει. Πραγματικά σαν παραμύθι. Ήταν μακρινό παραμύθι, αλλά φυσικά αξίζαμε και κατακτήσαμε τόσα πράγματα. Απλά, όταν γυρίζεις τον χρόνο πίσω υπάρχουν πολλά σημεία, για τα οποία μπορείς να πεις ότι ήμασταν και τυχεροί που βρεθήκαμε σε αυτή την καλή φουρνιά, σε σωστή ομάδα που μας ταιριάζει, με τόσο πολύ κόσμο. Ήταν πραγματικά αξέχαστες στιγμές. Αξέχαστες».