Της Νάνση Χερουβείμ
-O Πανναξιακός Α.Ο.Ν είναι ένας πολύ δυνατός και φιλόδοξος σύλλογος. Πιστεύεις πως οι φετινές του μεταγραφές θα του δώσουν το μαχητικό προφίλ που επιδιώκει;
Σίγουρα οι κινήσεις που έγιναν είναι σημαντικές και κάποιες αθλήτριες θα κάνουν την διάφορα στην κατηγορία. Είναι σημαντικό να υπάρξει καλό ξεκίνημα ώστε η ομάδα να μην κυνηγάει στο τέλος όπως έγινε πέρισυ, να μην υπάρξουν τραυματισμοί και άλλα παρόμοια προβλήματα. Η κατηγορία της Α2 θέλει αγωνιστική σταθερότητα για να πετύχεις τον στόχο σου και εύχομαι πραγματικά να πάνε όλα καλά.
-Ήσουν από τα πρόσωπα που συνέβαλαν τα μέγιστα στην άνοδο του συλλόγου στην Α2 κατηγορία βόλεϊ γυναικών. Ήταν Αυτή η καλύτερη σου στιγμή στην ομάδα; Τι άλλο ξεχωρίζεις;
Πραγματικά έζησα μοναδικές στιγμές με την ομάδα του Πανναξιακού, ήταν πρόκληση για μένα μετά από δέκα χρόνια απουσίας να μπορέσω να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τον στόχο της. Αυτό που ξεχώρισα πέρα από την επιτυχία της ανόδου είναι ότι γνώρισα καταπληκτικά παιδιά και ανθρώπους που αγαπούν το άθλημα του βόλεϊ, μια γενικότερη ποιότητα που πλέον δεν συναντάει κανείς τόσο εύκολα! Έχω να θυμάμαι μόνο όμορφες φάτσες, χαρούμενος ανθρώπους και πολλά χαμογελά!
-Ο κόσμος του Πανναξιακού Α.Ο.Ν αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους τον έχουν ζήσει από κοντά... Πόσο σημαντικό κριτήριο αποτελεί στην ψυχολογία μιας παίκτριας, όταν αυτή αγωνίζεται μπροστά σε ένα ένθερμο κοινό;
Για μένα προσωπικά ο κόσμος του Πανναξιακού αποτελεί το κρυφό του χαρτί! Είναι θερμός ,στηρίζει την ομάδα από την αρχή έως το τέλος και στην άνοδο πιστεύω έκανε πολύ δουλειά! Είναι όπλο να έχει κανείς τέτοιο κοινό, και επειδή αυτό σπανίζει πλέον στα γυναικεία γήπεδα. Είναι σπουδαίο η Νάξος να έχει τέτοια /κερκίδα / που μπορεί να γυρίσει ένα ματς . Για μένα είναι το ιδανικό να παίζω για τέτοιο κοινό, με ανεβάζει, μου δίνει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στο κάθε παιχνίδι. Εισέπραξα πολλά από τους φιλάθλους της ομάδας και τους αναγνωρίζω πως μεγάλο μέρος της τότε επιτυχίας ωφελείται σε αυτούς, και αυτό μπορούν να συνεχίζουν να το κάνουν σε κάθε παιχνίδι αν η ομάδα τους περάσει το πάθος , την διάθεση και την δίψα για επιτυχίες.
-Έχεις μεγάλη εμπειρία αγωνιζόμενη τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή του βόλεϊ γυναικών. Θεωρείς ότι το άθλημα σου χρίζει της μεταχείρισης που του αρμόζει; Έχει προοπτικές για τους μελλοντικούς αθλητές και αθλήτριες;
Αυτή η ερώτηση δυστυχώς μου προκαλεί θλίψη, το άθλημα μας τείνει να γίνει ακόμα πιο μίζερο, λανθασμένες διοικήσεις, που πάντα βάζουν το προσωπικό όφελος μπροστά, λίγοι αγαπούν πραγματικά το βόλεϊ για να το τρέξουν σωστά, έχουν αλλάξει τρομερά τα πράγματα από τότε που έπαιζα , χάθηκε το πάθος , η αγνότητα μεράκι....!
Τώρα τις περισσότερες φορές υπάρχει συμφέρον, ιδιαίτεροι σκοποί και άγνοια! Είναι φυσικό σε ένα άθλημα που παραπαίει να μην υπάρχουν επιτυχίες και χωρίς επιτυχίες και προβολή δεν μπορούμε να τραβήξουμε νέα παιδιά, δεν υπάρχουν πλέον πρότυπα, γιατί δεν υπάρχει προβολή. Φοβάμαι πως σε λίγα χρόνια θα λέμε βόλεϊ και θα ρωτάνε τι είναι αυτό??? πως παίζεται??? αν δεν γίνει κάτι άμεσα το μέλλον είναι αμφίβολο!
-Ποιά είναι η σχέση σου με την διοίκηση του συλλόγου; Στην άνοδο στην Α2 η βοήθεια της ήταν σημαντική αν μι τι άλλο.
Είναι από τις σπάνιες φορές που μια διοίκηση μου μένει αξέχαστη, τότε όλοι δούλεψαν ομαδικά και πέτυχαν τον στόχο τους, και έτσι πρέπει να ναι, να υπάρχει κοινή σκέψη και κοινώς προγραμματισμός και στόχους ώστε σιγά σιγά να υλοποιούνται διοίκηση της Νάξου έμεινε στην καρδιά μου γιατί είχα καιρό να συναντήσω ανθρώπους που ασχολούνται με το βόλεϊ να έχουν αυτή την δίψα και την λάμψη στα ματιά για να πετύχουν, και μου άρεσε που πρόσεχαν τα παιδιά τους, είναι σημαντικό να σέβεσαι το υλικό που έχεις και να το υποστηρίζεις από την αρχή ως το τέλος!
-Πια είναι η γνώμη σου για τις Διοικήσεις του Πανναξιακού, αυτή του Κυρίου Βαθρακοκοίλη και τη νέα υπό την προεδρία του Γιάννη Βαληνδρά. Νομίζεις τελικά ότι το μυστικό της επιτυχίας του Πανναξιακού Α.Ο.Ν, κρύβετε σε τέτοιους παράγοντες, που αγαπούν τόσο πολύ το άθλημα;
Όπως είπα και παραπάνω νομίζω πως η επιτυχία μιας διοίκησης κρύβεται στο σωστό προγραμματισμό , στους κοινούς στόχους και στην σταθερότητα που εμπνέει στην ομάδα και με τους δυο κύριους είχα άριστη συνεργασία γιατί ξέρουν να ακούνε και να προσέχουν τα παιδιά τους, επίσης αγαπούν το άθλημα πρώτα ως φίλαθλοι και μετά ως διοίκηση.
Με τον Κό Βαληνδρά με συνδέει και μια φιλία πλέον και γνωρίζοντας τον καλύτερα είδα πόσο πολύ αγαπάει το άθλημα και το νησί του, και θέλει πραγματικά να προσφέρει την προβολή που του αξίζει του νησιού μέσα από τον αθλητισμό αλλά κυρίως να τραβήξει τα νέα παιδιά στα γήπεδα για ένα πιο υγιές μέλλον !
- Έχεις δεχτεί πρόταση να ξαναφορέσεις τη φανέλα της ομάδας της Νάξου;
(Γέλια.. ) Χαχαχα, άμα πω όχι θα πω ψέματα, αλλά κάνω πως δεν ακούω! Έχει αλλάξει τρομερά η ζωή μου πλέον για να ξανά σκεφτώ να παίξω βόλεϊ, αν ήταν όμως να ξανά παίξω σίγουρα θα ήταν στον Πανναξιακό.!
- Γνωρίζουμε ότι, στο νησί της Νάξου είσαι ένα άτομο, που εκτιμάτε από όλο τον αθλητικό κόσμο του Νησιού, θα ήταν κάτι, που θα σε ενδιέφερε μια ενδεχόμενη πρόταση για την ανάληψη κάποιου πόστου στην ομάδα του Πανναξιακού Α.Ο.Ν;
Με τιμά ιδιαίτερα η εκτίμηση των ανθρώπων στο πρόσωπο μου και αυτό φυσικά είναι αμοιβαίο, όπως σας είπα η ζωή μου άλλαξε και οικογενειακοί λόγοι με ανάγκασαν να ζω πλέον στο εξωτερικό, στο μέλλον αν μου δώσει η ευκαιρία σίγουρα θα ήθελα να προσφέρω στην ομάδα, αγάπησα πολύ όχι μόνο την ομάδα αλλά και το νησί, ήρθα για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι διακοπές και έπεται συνέχεια!!!
Δεν αποκλείω τίποτα, αλλά ότι είναι να γίνει θα γίνει πολύ μελλοντικά!
- Έχεις πετύχει σημαντικά επιτεύγματα στην καριέρα σου. Η κατάκτηση του Πανελλήνιου τίτλου στο Μπιτς Βόλεϊ το 1996 έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό σου; Πως ένιωσες;
Το Μπιτς βόλεϊ ήταν πάντα η μεγάλη μου αδυναμία, κάποιοι λανθασμένοι χειρισμοί δεν με άφησαν να ασχοληθώ μόνο με αυτό όπως ήθελα πάντα να κάνω, το πρωτάθλημα του 96 ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή για μένα , ήταν ένα γεμάτο καλοκαίρι, γιατί εκτός από το πανελλήνιο πρωτάθλημα κατέκτησα και την 5η θέση στο πανευρωπαϊκό τουρνουά του Μπιτς βόλεϊ με συμπαίκτρια την Βάσω Καραντάσιου που έγινε στην Ρόδο και που ήταν από τις πρώτες καλές επιτυχίες τότε.
-Αλήθεια τι πήρες από την κάθε ομάδα που αγωνίστηκες; Σε βοήθησε η αθλητική σου εμπειρία στη ζωή σου έξω από τα γήπεδα;
Το βόλεϊ κυριολεκτικά με έσωσε σαν παιδί, ήταν νομίζω το ιδανικό άθλημα για μένα που κοιτώντας τώρα πια πίσω βλέπω πόσο τυχερή στάθηκα. Κάθε ομάδα αγωνιστικά μου έδωσε κάτι, κάτι που ήταν ανάλογο και με την ηλικία μου. Από τα 16 μου αγωνιζόμουν στην Α2 και από τα 17 στην Α1, οπότε όλα είχαν να κάνουν με την εποχή και την ηλικία το κάθε τι που εισέπραττα, αυτό με βοήθησε να ωριμάσω πιο γρήγορα.
Μέσα από το βόλεϊ αλλά και γενικότερα τον αθλητισμό μαθαίνεις πολλά. Μου έμαθε να μοιράζομαι , να κερδίζω, να χάνω, να εκτιμώ, να σέβομαι, να σκέφτομαι, να μην κρίνω, να παρατηρώ, να συμμετέχω, να θέλω να γίνομαι καλύτερη , και πολλά ακόμα που μπορώ να γεμίσω σελίδες, το κυριότερο όμως όλων είναι ότι έφερε στη ζωή μου ανθρώπους ανεκτίμητους, φίλους και φίλες που άντεξαν στο χρόνο και που έγιναν οικογένεια μου , αυτό είναι κάτι για το οποίο θα ευγνωμονώ όλη μου την ζωή!
- Υπάρχουν κατά την άποψη σου ταλέντα από τις Κυκλάδες που θα μπορούσαν με την κατάλληλη βοήθεια των εκάστοτε αρμόδιων να παίξουν σε επαγγελματικό επίπεδο;
Σίγουρα υπάρχουν ταλέντα, θα πρέπει να γίνει μια οργάνωση ώστε να μπορούν να ανακαλυφθούν αυτά τα παιδιά, και μετά να γίνει μια σωστή και συστηματική δουλειά ώστε να μάθουν σωστά την τεχνική του αθλήματος, θα ήταν αστείο να μιλάμε για επαγγελματικό επίπεδο εντός ΕΛΛΑΔΟΣ, αν ένα παιδί όμως έχει το ταλέντο και το μεράκι να το κυνηγήσει τότε σίγουρα μπορεί να παίξει Στην Ευρώπη, γιατί είναι σημαντικό να έχει και μεράκι, το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί, πρέπει να το, θέλει πολύ αλλά και να έχει τις σωστές υποδομές ώστε να αναπτύξει το ταλέντο του και σε αυτό δυστυχώς πάσχουμε, έχουν χαθεί ταλέντα από κακή οργάνωση και κακή ποιότητα δουλειάς, γιατι στην χώρα μας δεν βασιλεύει το σωστό και το καλό, αλλά οι γνωριμίες, τα συμφέροντα και πολλά άλλα ακόμη!
Συνέντευξη: Νάνση Χερουβείμ (Αθλητικογράφος sportcyclades.gr).
Όλα τα νέα από τους Αιγαιοπελαγίτικους εδώ.
