Το διάστημα που έχει μεσολαβήσει ο Δημήτρης Δαμιανίδης κούνησε μαντήλι από το νησί της Αριάδνης έπειτα από τέσσερα χρόνια παρουσίας του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, ενώ το ίδιο έπραξαν και οι παίκτες που είχαν συμφωνήσει για έναν χρόνο.
Το τοπίο παραμένει θολό κι ενώ την περασμένη εβδομάδα έγιναν γνωστές οι ομάδες που θα απαρτίζουν τους δύο ομίλους του Νότου της Γ’ εθνικής οι μπασκετμπολίστες του Πανναξιακού που είναι γέννημα θρέμμα Νάξου τηρούν στάση αναμονής, μη μπορώντας να πράξουν και διαφορετικά.
Οι δύο αρχηγοί της ομάδας, οι Νίκος Μυλωνάς, Σπύρος Μάκαρης και οι Παναγιώτης Καλαβρός και Παναγιώτης Πολίτης ψάχνουν δίαυλο επικοινωνίας, μέσω ανθρώπων του συλλόγου, ώστε να έχουν μια πιο συγκεκριμένη ενημέρωση για την επόμενη μέρα. Ζουν με τη δική τους αγωνία το μέλλον της ομάδας, αλλά και το δικό τους κι αυτό εκμυστηρεύτηκαν στο «SportCyclades» και στον συνεργάτη μας Ιωάννη Νοταρά.
Δεν είναι όμως μόνο αυτοί, αφού κι εκείνοι που έπαιξαν την περυσινή σεζόν με την φανέλα του Πανναξιακού επικοινωνούν σχεδόν καθημερινά με τους πρώην συμπαίκτες τους για να μάθουν το τι μέλλει γενέσθαι.
Μια οικογένεια ήταν όλη τη σεζόν ο Πανναξιακός, με παίκτες δεμένους στα εύκολα και στα δύσκολα. Όπως άλλωστε τους είπε και ο Δημήτρης Δαμιανίδης σε μία από τις τελευταίες προπονήσεις «Προσφέραμε στην ομάδα όλοι».
Τα οικονομικά προβλήματα που ταλαιπώρησαν τον Πανναξιακό στο πρωτάθλημα που ολοκληρώθηκε και που στην ουσία ξεπεράστηκαν μετά κόπων και βασάνων, «πονοκεφαλιάζουν» τους διοικούντες τον σύλλογο, ωστόσο τα οφειλόμενα προς τους παίκτες έχουν σχεδόν συρρικνωθεί με εξαίρεση ελάχιστων περιπτώσεων.
Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα υπάρχει και μια αχτίδα φωτός. Η παρουσία περίπου 100 παιδιών από τις ακαδημίες του Πανναξιακού στο ΔΑΚ Νάξου το περασμένο Σάββατο το απόγευμα στη γιορτή για το κλείσιμο της μπασκετικής χρονιάς 2015-16 έδειξε πως υπάρχει μέλλον στην ομάδα και μάλιστα λαμπρό.
Ας ευαισθητοποιηθούν λοιπόν όλοι εκείνοι που έχουν τα ηνία στο τμήμα μπάσκετ ώστε η ομάδα να συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στα επαγγελματικά επίπεδα. Μιας και είναι ελάχιστες οι επαρχιακές ομάδες που διαθέτουν και κόσμο και ένα υπερσύχρονο γήπεδο που θα ζήλευαν σύλλογοι μεγαλουπόλεων.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΟΤΑΡΑΣ
