Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο προσέφερε μεγάλες στιγμές στον χάρτη του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Τα πάντα όμως επισκιάστηκαν από κάτι..

Ας θυμηθούμε λοιπόν, επί της ευκαιρίας, τι στιγμάτισε τον Ιταλό σε όλη του την καριέρα.

Ήταν 17/7/1994 όταν ο Ρομπέρτο Μπάτζιο έπαιρνε φόρα για να χτυπήσει το τελευταίο πέναλτι του τελικού και να κρατήσει την Ιταλία στη διεκδίκηση του Μουντιάλ. Ήταν μία φάση που ακόμα και αν δεν έφταιγε αυτός (λέξη δεν είπε κανείς για τα χαμένα πέναλτι των Μπαρέζι και Μασάρο στην ψυχοφθόρο διαδικασία) τελικά τον... κυνήγησε και τον κυνηγάει ακόμα. Η ιστορία του Μπάτζιο σε εκείνο το Μουντιάλ είναι σαν μία ταινία. Η υπόθεση πρέπει να έχει πολύ «ζουμί» για να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον ωστόσο το φινάλε είναι αυτό που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την άποψη του κοινού για το έργο.

Κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ ήταν τα δικά του γκολ που έφτασαν τη «σκουάντρα ατζούρα» μέχρι τον τελικό καθώς την πήρε από το… χεράκι στη νοκ-άουτ φάση και την οδήγησε μέχρι (σχεδόν) το τέλος.

Εκεί όπου στο γήπεδο των ΗΠΑ... μπερδεύτηκε και με ένα σουτ που περισσότερο θύμισε American Football έστειλε τη μπάλα πολύ ψηλά βλέποντας τον αντίπαλο τερματοφύλακα Ταφαρέλ και την υπόλοιπη Βραζιλία να πανηγυρίζει την κατάκτηση του Μουντιάλ την ίδια ώρα που παρέμενε σκυφτός δίχως να μπορεί να συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί.

Αυτό το πέναλτι τον στοίχειωσε για όλη του την καριέρα όπως δήλωσε αργότερα:

«Ως μικρό παιδί είχα ένα όνειρο ότι θα έπαιζα σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στη Βραζιλία. Είμαι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είναι τυχεροί που έζησαν το όνειρό τους. Υπέφερα, έκλαψα και φοβήθηκα αλλά αυτή η μέρα ήρθε. Φανταστείτε αυτή την εκπληκτική σκηνή όπου το όνειρό μου γίνεται πραγματικότητα. Είμαι στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε κάθε παιχνίδι η Ιταλία προχωράει περισσότερο. Από τη φάση των νοκ-άουτ αγώνων και έπειτα δεν σταμάτησα να σκοράρω.

Κάθε φορά που πετύχαινα ένα γκολ σκεφτόμουν τι γινόταν στα σπίτια των Ιταλών που έβλεπαν τα ματς. Τότε πηγαίνουμε στα πέναλτι στον τελικό και χάνω το πέναλτι. Αισθανόμουν ότι πέθαινα μέσα μου και την ίδια στιγμή σκέφτηκα την αντίδρασή που θα είχαν οι συμπατριώτες μου.

Είναι κάτι πολύ δύσκολο και μέχρι τώρα δεν έχω αποδεχτεί αυτό που έχει συμβεί. Ήμουν εγώ που έστειλα το χαρούμενο τέλος στο όνειρό μου στις εξέδρες, ένα όνειρο που την ίδια στιγμή το είχαν όλοι οι Ιταλοί. Ακόμα με στοιχειώνει αυτή η φάση».

Το πέναλτι αυτό έγινε πηγή έμπνευσης και για το διάσημο ουίσκι, «Johnnie Walker»!