Πριν όμως συνεχίσω και απλά και μόνο για να τεκμηριώσω τα όσα θα ακολουθήσουν σήμερα αλλά και στα επόμενα άρθρα μου, θέλω να σας πω πως τα θέματα με τα οποία εδώ θα ασχοληθούμε (διατροφή, γυμναστική, υγεία, σχέσεις, ποιότητα Ζωής) αποτελούν μέρος της Ζωής μου τα τελευταία 25 χρόνια. Και φυσικά ότι μελετώ το εφαρμόζω (ή τουλάχιστον προσπαθώ όσο το δυνατόν περισσότερο) και στην καθημερινή μου Ζωή. Έτσι ότι θα ακολουθήσει είναι και διασταυρωμένο αλλά και προσωπικά δοκιμασμένο!
Ας περάσουμε λοιπόν στο κυρίως θέμα. Ο τίτλος της στήλης μου είναι δανεισμένος από την ιστοσελίδα μου, η οποία ασχολείται με όλα αυτά που κατά την γνώμη πολλών ερευνητών (ψυχολόγων, γιατρών κλπ.), των οποίων την γνώμη και εγώ ασπάζομαι, ενώ επηρεάζουν πολύ την ποιότητα της Ζωής μας, είναι παρόλα αυτά υποβαθμισμένα, για να μην πω ξεχασμένα. Η Ζωή φυσιολογικά θα έπρεπε να είναι κάτι το απλό, που ρέει ομαλά και ακολουθεί μια χαρούμενη δημιουργική πορεία.
Ενώ λοιπόν πατήσαμε για τα καλά τον 21ο αιώνα και όπως είδη είπα η τεχνολογία και η επιστήμη κάνουν θαύματα και όλα γύρω μας, από τις πιο απλές καθημερινές διαφημίσεις – έως τα πιο πολύπλοκα τεχνολογικά επιτεύγματα, μας υπόσχονται τον παράδεισο στο πιάτο μας, το αποτέλεσμα είναι το ακριβώς αντίθετο. Η ευτυχία έχει μετατραπεί σε ένα άπιαστο πουλάκι, τα προσωπικά και υπαρξιακά μας προβλήματα αυξάνονται (κατάθλιψη, διαζύγια, νεύρα…), ενώ η υγεία μας πιάνει συχνά πάτο. Και ευτυχώς δηλαδή που δεν είμαι πεσιμιστής και ούτε τα βλέπω όλα μαύρα, το αντίθετο μάλιστα, αλλιώς τι θα σας έλεγα… Όμως το πρώτο βήμα για να απαλλαχθούμε από ένα πρόβλημα ή μια δυσάρεστη κατάσταση είναι να το αναγνωρίσουμε.
Στον αιώνα λοιπόν της ταχύτητας και της εξέλιξης, κάναμε το γνωστό λάθος. Ο τρόπος για να φτάσουμε εκεί που θέλαμε (μια ευτυχισμένη Ζωή), εξομοιώθηκε σιγά και πονηρά με αυτό που θέλαμε. Ο στόχος αντικαταστάθηκε από τον τρόπο. Σίγουρα έχετε ακούσει το « δουλεύουμε για να ζούμε, δεν ζούμε για να δουλεύουμε». Εκεί ακριβώς φτάσαμε. Το πώς και το γιατί δεν είναι επί του προκειμένου. Θα ασχοληθούμε όμως με αυτά σίγουρα αργότερα.
Θεωρητικά λοιπόν αναζητούμε την ευτυχία στην Ζωή. Τώρα βέβαια αν σας ρωτούσαμε τι είναι «Ευτυχία», είναι σίγουρο πως ο καθένας από εσάς θα είχε μια από λίγο έως πολύ διαφορετική γνώμη. Και έτσι είναι το σωστό άλλωστε. Παρόλα αυτά όμως υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που είναι απαραίτητη για την απόκτηση της και που η παρουσία τους είναι απαραίτητη σε όλους τους ανθρώπους.
Πρώτα απ’ όλα φυσικά η Υγεία μας. Στην συνέχεια η συναισθηματική μας ισορροπία και αυτογνωσία. Και τέλος, καθώς ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό, καλές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω μας . Τώρα η υγεία μας χρειάζεται σωστή αναπνοή (ναι οι περισσότεροι άνθρωποι αναπνέουν λάθος, με επιβαρυντικές συνέπειες για την υγεία τους), σωστή διατροφή (τεράστιο κεφάλαιο, πάνω στο οποίο ενώ ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει ελάχιστα, λόγω της εξαπάτησης της οποίας έχει υποστεί, πιστεύει πως γνωρίζει τουλάχιστον όσα του χρειάζεται…), κίνηση (όχι απαραίτητα γυμναστική, η οποία βεβαίως προσθέτει πολλά συν στην Ζωή μας) μια και η ανθρώπινη κατασκευή είναι φτιαγμένη για κίνηση και όχι για ακινησία.
Η συναισθηματική ισορροπία προϋποθέτει βεβαίως την υγεία, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως όλοι οι υγιείς είναι και συναισθηματικά υγιείς. Κάτι τέτοιο απαιτεί επίσης καλά – χαρούμενα παιδικά χρόνια (τεράστιο θέμα από μόνο του)και επαφή με σωστούς επίσης υγιείς ανθρώπους. Όσο για την αυτογνωσία, αυτή πια και αν είναι παραγνωρισμένη και ξεχασμένη. Βλέπετε για να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τέτοιου είδους θέματα, πρέπει κάποιος να μας το διδάξει, να μας μιλήσει για αυτό, αλλά σε ποιον το κάνανε οι γονείς του για να το κάνει και αυτός στα παιδιά του και ποιος το διδάχθηκε για να το διδάξει και αυτός.
Η ευτυχία και η χαρά λοιπόν δεν είναι κάτι το αυτονόητο στην Ζωή και ούτε και έρχονται από μόνα τους.
Και εδώ κάνει την εμφάνιση της η Τέχνη που αναφέραμε στην αρχή. Η εκμάθηση και στην συνέχεια το βίωμα όλων αυτών αποτελεί τέχνη και για την ακρίβεια αποτελεί Την Τέχνη. Είναι καιρός να πάψουμε να εθελοτυφλούμε. Όλος ο δυτικός σύγχρονος, εξελιγμένος και μοναδικός πολιτισμός είναι βουτηγμένος στην αρνητικότητα. Προσωπικά προβλήματα, δυστυχία, ανικανοποίητο, αρρώστιες, είναι πολύ συχνά το συστατικό της καθημερινότητας μας. Εκεί όπου θα έπρεπε (και μπορεί) να βασιλεύει η αρμονία, η χαρά και ικανοποίηση.
Όχι δεν μπορούμε να φτάσουμε στο νιρβάνα και ούτε είναι αυτό το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της Ζωής που ζούμε, να καταλάβουμε πως δεν τίθεται θέμα επιβίωσης (παρά μόνον αυτό που εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε), πως δεν γεννιόμαστε μόνο για να παράγουμε (σε αντίθεση ίσως με άλλα ζώα του ζωικού βασιλείου) και πως το διέξοδο στο αδιέξοδο της εποχής μας είναι να κάνουμε την Ζωή μας Τέχνη.
Και πως θα γίνει αυτό; Η λύση έχει δοθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια και από τους δικούς μας φιλόσοφους, αλλά και από άλλους μακρινούς! Ότι αναζητούμε στην Ζωή βρίσκεται μέσα μας και εκεί πρέπει να ψάξουμε και με αυτό πρέπει να ασχοληθούμε. Εάν παρατηρήσετε όμως τον δυτικό τρόπο Ζωής και σκέψης θα είναι εύκολο να δείτε ότι επικεντρώνεται ακριβώς στα αντίθετα. Στο εξωτερικό, στο φαίνεσθε και στο έχεις… χάσαμε λοιπόν την επαφή με τον εαυτό μας και με τις πραγματικές μας ανάγκες και η Ζωή μας μετατράπηκε σε έναν αγώνα δρόμου που έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος! Τι πιθανότητες έχουμε να ευτυχήσουμε μέσα σε όλα αυτά;
Παρόλα αυτά όμως κατέχουμε ακόμη το δικαίωμα της επιλογής και παρόλα τα όσα πιστεύουμε, η συνέχεια εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς! Εάν αυτά που βιώνουμε, εάν η Ζωή που ζούμε δεν μας εκφράζει, δεν μας ικανοποιεί, τότε εμείς και μόνο εμείς μπορούμε να την αλλάξουμε! Πως;
Σε αυτό ακριβώς το πώς θα αναφέρονται τα άρθρα που θα ακολουθήσουν και η συνέχεια δική σας…
Σαραλιώτης Ανδρέας Ολιστικός σύμβουλος, ορθομοριακός διαιτολόγος, δάσκαλος ZenKickBoxing.
