Ξεχώριζε για το ενθουσιώδες παιχνίδι του, το ιδιαίτερο ταμπεραμέντο και τον εκρηκτικό χαρακτήρα του (λόγω του οποίου δεν απέφευγε τις ακρότητες), την πλούσια κώμη του και τις χαρακτηριστικές ατάκες, δείγμα αυθορμητισμού.

Για όλους εμάς που δεν προλάβαμε τον Νίκο Βαμβακούλα να παίζει ποδόσφαιρο, οι ιστορίες που τον συνοδεύουν είναι τα πιο κοντινά πράγματα που έχουμε ακούσει γι’ αυτόν.

Τα πρώτα βήματα και η οικογένεια Μαρινάκη

Λίγο πολύ το από πού ξεκίνησε είναι γνωστό σε όλους μας. Η πρώτη του επαφή με τη μπάλα ήταν στο Λαύριο, εκεί όπου περνούσε τα καλοκαίρια των παιδικών του χρόνων. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε από τις αλάνες σε μια τοπική ομάδα και συγκεκριμένα στον Ολυμπιακό Λαυρίου όπου έπαιζε ως σέντερ φορ. Για 3 χρόνια ήταν πρώτος σκόρερ της ομάδας.

Γνώρισε την οικογένεια Μαρινάκη ένα καλοκαίρι, όταν έκαναν τις διακοπές τους στο εξοχικό τους στο Σούνιο. Το πιο τρελό είναι το πώς τον «εντόπισαν». Ο προπονητής στην ομάδα που αγωνιζόταν ο «Τραμπάκουλας» ήταν οικοδόμος, που είχε βρεθεί στο σπίτι του Μιλτιάδη Μαρινάκη για μια επισκευή, και ήταν εκείνος που του μίλησε για αυτό το ταλέντο. «Ήρθε μία δύο φορές στο γήπεδο ο Μιλτιάδης να με δει και έτσι αποφάσισε να με πάρουν».

Απ’ το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο

Είπε ότι οφείλει πολλά στο Μιλτιάδη. Όμως όπως είπε και αυτός, οι γνωριμίες δεν αρκούν. Χρειάζεται ταλέντο και πολλή πολλή όρεξη. Δούλεψε πολύ στον Ολυμπιακό για να γίνει αυτό που έγινε. «Αν δε δουλέψεις σκληρά δεν γίνεται τίποτα, και εσείς αν δε δουλέψετε δε θα κάνετε κάτι, και πρέπει πρώτα απ’ όλα να αγαπάτε αυτό που κάνετε» ( ως 20 χρονών, το πήρα το μάθημά μου σε αυτή τη συνέντευξη ).

Η μεταγραφή μετά από εισήγηση του αντιπροέδρου της ΠΑΕ, πραγματοποιήθηκε και έτσι ο Λαυριώτης ερασιτέχνης προσέφερε τις υπηρεσίες του από το 1977 μέχρι το 1985.

Όπως τονίζει, το ποδόσφαιρο μέχρι το 1990 ήταν ερασιτεχνικό, άρα όταν τελείωνε η 8ετία που είχες υπογράψει, ήταν δύσκολο να φύγεις. Πρέπει να σου κάνουν αντιπροσφορά μία άλλη ομάδα και πάει λέγοντας. Αν κάτσεις σε μία ομάδα και άλλα 4 χρόνια, μένεις ελεύθερος, όπως δήλωσε.

Η μεταγραφή στο άλλο «στρατόπεδο»

Έχει πει από πολύ μικρός ότι ήταν, είναι και θα είναι Ολυμπιακός. Όμως, μόλις έληξε το συμβόλαιο των 8 χρόνων που είχε με τους «ερυθρόλευκους». Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά έπρεπε. Υπέγραψε λοιπόν για μία τετραετία με τον Παναθηναϊκό. Ουσιαστικά, όπως μου εξηγεί, θυσιάστηκε για το σύνολο. Τα λεφτά που του έδινε το «τριφύλλι» ήταν πολλά και λόγω του ότι έληγαν κάποια συμβόλαια, προτίμησε να μεταπηδήσει στους πράσινους, καθώς μπήκαν πολλά λεφτά στο ταμείο των Πειραιωτών.

«Είχα πρόταση από Τουρκία»

Ο Τόντορ Βεσελίνοβιτς, όντας προπονητής στην Τουρκία, ήθελε να τον πάρει εκεί κάνοντας του μια πολύ καλή πρόταση, με αρκετά χρήματα, αλλά εξαιτίας των κακών σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας δε γινόταν να πάει, και παρέμεινε Ελλάδα.

«Το 1990 που ο Μπόζμαν άνοιξε τις πόρτες, ήταν κάποιοι τυχεροί και φύγανε». Θα ήθελε να είχε φύγει τότε, αλλά οι καιροί και οι συγκυρίες δεν ταίριαζαν. Δε το μετανιώνει βέβαια, καθώς είχε κάνει ήδη λαμπρή καριέρα.

«Έχω παίξει και τις 12 θέσεις στο γήπεδο»

Σέντερ φορ, μπακ, εξτρέμ. Δεν υπήρχε θέση που να μην έχει παίξει στην καριέρα του. Ο Τόζα τον μετακίνησε στην άμυνα, καθώς στο Λαύριο αγωνιζόταν ως σέντερ φορ, όμως μετά έπαιζε παντού. ( μέχρι και λίμπερο!) «Ένας παίχτης μπορεί να αποδώσει σε 2-3 θέσεις καλά, όμως εγώ επειδή είχα τρελή θέληση, ταχύτητα και δύναμη έκανα τα πάντα».

Μία άλλη φράση που μου έκανε εντύπωση στην συζήτησή μας είναι η εξής: Ότι δε θέλεις δε μπορείς να το κάνεις καλά. Μεγάλο μάθημα τελικά αυτή η συνέντευξη.

«Απ’ την μεγάλη ομάδα, σαν πιτσιρίκος Έλληνας ξεχωρίζει ο Φορτούνης»

Σίγουρα τα ταλέντα υπάρχουν στην Ελλάδα, όμως , όπως λέει, είναι αδούλευτα και δεν μπορούν να παίξουν σε μεγάλες ομάδες έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα. «Οι άλλες ομάδες είναι 2-3 επίπεδα πιο κάτω από τον Ολυμπιακό». Η ομάδα του Πειραιά, έχει ξεφύγει από τον ελληνικό χώρο. Όμως, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, έρχεται να ξεχωρίσει τον Φορτούνη, αλλά και άλλα κάποια παιδιά απ’ την Κ20, τα οποία με αρκετή δουλειά θα πάνε καλά.

«Είναι δύσκολο να φτιαχτεί ομάδα με Έλληνες». Και αυτό μου το εξηγεί. Όταν έρχεται ένας προπονητής απ’ το εξωτερικό, θέλει να κάνει το βιογραφικό του, άρα δε θα κάνει πειράματα. Όσο για τους νέους , ΥΠΟΜΟΝΗ!!

Ο Ολυμπιακός – μπορεί να κρίνει σαν σκάουτερ των ερυθρολεύκων – έχει άλλη τακτική και δουλεύει Ευρωπαϊκά. Οι υποδομές του δεν είναι σαν καμιάς άλλης ομάδας. Το budget παλαιότερα για τις ακαδημίες ήταν 1,5 εκατομμύριο, ενώ τώρα έχει φτάσει 4,5, με λίγα λόγια αν δεν επενδύσεις, δε φτιάχνεις!

Και τώρα;

Τώρα πια, ο θρυλικός «τραμπάκουλας» είναι ιδιοκτήτης ταβέρνας, αθλητικής καφετέριας στην Αργυρούπολη, προπονητής στους Τράχωνες Αλίμου αλλά και σκάουτερ στον Ολυμπιακό. Αρκετά δραστήριος, όπως του είπα, και γέλασε. «Προσπαθώ», ήταν η απάντηση, και αυτό φαίνεται.