ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ

Δύσκολο περιβάλλον πλέον η Ελλάδα για κοινωνική ειρήνη και ασφάλεια. Πολύ ενδιαφέρον όμως πεδίο για κάποιον που έχει νωπά τα διδάγματα των σπουδών στην εγκληματολογία και έρχεται πλέον να αξιολογήσει δύσκολες καταστάσεις. Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης με τη Μαρία Γενιτσαρίδη θα εστιάσουμε σε σύγχρονες κοινωνιολογικές αποκλίσεις και θα αναζητήσουμε τις αιτίες.

Αυτές τις μέρες παίζεται στο Δελφινάριο η καθιερωμένη επιθεώρηση του Μάρκου Σεφερλή. Οι παραστάσεις είναι από Τρίτη έως Κυριακή. Θα πρότεινα στον αγαπητό κωμικό, την ημέρα του ρεπό, τη Δευτέρα, να περάσει από τη Σπύρου Λούη στα γραφεία της ΕΟΠΕ. Εκεί θα βρει σίγουρα έμπνευση για νέα σκετς. Τα ερεθίσματα θα είναι άφθονα. Το Δελφινάριο της Σπύρου Λούη βαστάει γερά και ποτέ δεν μας απογοητεύει.

Παραφράζω στον τίτλο το γνωστό αστυνομικό μυθιστόρημα του Γιάννη Μαρή «Έγκλημα στα παρασκήνια». Ο Γιάννης Μαρής (Ιωάννης Τσιριμώκος) ήταν ο πατέρας του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα. Μέσα από αυτό πρόβαλλε την ηθογραφία της εποχής και έκανε το ψυχογράφημα θυτών και θυμάτων.

Αντρέας Παπανδρέου, Ολυμπιακός, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Εξάρχεια, δεκαετία 80. Δεν χρειαζόμουν περισσότερες αφορμές για να ανηφορίσω στην οδό Αναπαύσεως το προηγούμενο Σάββατο. Ο Νίκος Αλέφαντος ήταν όλα τα παραπάνω αλλά κυρίως το τελευταίο. Το νεκροφίλημα μου στον προθάλαμο του Α’ Νεκροταφείου υπήρξε το έσχατο «αντίο» στο εκφραστικότερο σύμβολο της ποδοσφαιρικής δεκαετίας του 80. Της ποδοσφαιρικής μας πατρίδας.

Ήρθε η ώρα να ξανασχοληθούμε με το Κυκλαδίτικο ποδόσφαιρο μετά από αρκετούς μήνες. Η αφορμή καθόλου αμελητέα. Ένα αυτονόητο αίτημα δεκαετιών που έμενε στα καφενεία του Καρτεράδου αλλά δεν γινόταν πράξη, δρομολογήθηκε με χαρτί και μολύβι τις προηγούμενες μέρες.

Χωνέψαμε το αρνί, πιάσαμε το Μάη και ξαναφοράμε σιγά σιγά τα άρματα. Τα θέματα πολλά και δεν μπορούν να μείνουν ασχολίαστα.

Ευτυχώς που ο Πελεκούδας είχε προλάβει να ξυρίσει τα μαλλιά του πριν την τηλεδιάσκεψη με τις εκπροσώπους των ομάδων της Volleyleague. Θα του φεύγανε live μπροστά σε τόσο όμορφες κοπέλες. Γλίτωσε το ρεζιλίκι. Παναγιώτη Πελεκούδα, τι ήθελες να ρωτήσεις αν όλες είναι πληρωμένες ώς τις 15/3 που απαγορεύθηκαν οι προπονήσεις; Δεν ηξερες, δε ρώταγες; Αρκετά τηλεπαράθυρα δεν ήταν πληρωμένα από τον Χριστουγεννο-ιό. Ο κορωνοϊός είναι πολύ πρόσφατος. Καλώς ήρθες στον κόσμο του γυναικείου βόλλεϋ.

Η καταραμένη σύμπτωση με έβαλε να συμπληρώσω στον επίλογο το όνομα Γλέζος στα παραδείγματα κάποιων αυθεντικών αγωνιστών. Τρεις μόλις μέρες πριν, στο τελευταίο άρθρο. Λίγες ώρες μετά, μαθεύτηκε η απώλειά του. Ένας απρόσμενα έτοιμος πρόλογος περί αγωνιστικότητας και τίμιας στάσης ζωής. Σήμερα, λίγες σκόρπιες σκέψεις ενός Σαντορινιού στον μεγάλο Ναξιώτη. Αντί για βαρετά βιογραφικά, επικήδειους και αγιογραφίες.

Πριν 2 Κυριακές, ένας απρόσμενος θόρυβος διέκοψε την ανάγνωση του Μέγα Ανατολικού. Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραφτό να το ολοκληρώσω, ακόμα και τώρα που «Μένουμε σπίτι». Βγήκα έξω με τα σώβρακα και αντίκρυσα κόσμο να έχει βγει στα μπαλκόνια και να χειροκροτάει. Κερδίσαμε ξανα το EURO; Περνάει πρόωρα ο επιτάφιος; Αναστήθηκε ο Αντρεας μήπως; Μετά από έρευνα κατάλαβα ότι ήταν ένα συμβολικό ιντερνετικό κάλεσμα συμπαράστασης στο ιατρικό προσωπικό.

Πολυάριθμοι αναγνώστες της Μαγνητικής, καμμένοι στον εγκέφαλο από το Netflix, το Playstation και τον Βερύκιο. Θα ήταν ανώφελο, μέρες πολιορκίας, να γράψω κάτι αμιγώς αθλητικό. Δεν συνέβη ποτέ, πόσο μάλλον τώρα που βρισκόμαστε στην κορύφωση μιας αρχαίας τραγωδίας.

Δύο γάτες και μία βαλίτσα αμφιβολίες. Εκείνο το ζεστό Αυγουστιάτικο πρωινό του 2015, η AnikaBrinkmann έφτανε στο Ελ. Βενιζέλος με 2 γάτες και 1 βαλίτσα αμφιβολίες. Η ριψοκίνδυνη επιλογή του Απ. Οικονόμου ξεμύτιζε για πρώτη φορά έξω από τη Γερμανία για να δοκιμάσει την τύχη της. Ένα κορίτσι που μετά τη Munster δεν είχε στεριώσει 2 συνεχόμενες χρονιές σε μια ομάδα, ήρθε να πάρει τη θέση της μεγάλης Τένεβα. Που πάτε κυρία μου;

Οι γιορτές πλησιάζουν. Οι πόλεις στολίζονται με φώτα, οι κιτσοφάτνες στήνονται στις πλατείες, ο Ρούντολφ το ελαφάκι χοροπηδάει χαρωπά, το Last Christmas των Wham μας καίει τον εγκέφαλο ακόμα μια χρονιά, οι Άι Βασίληδες βγαίνουν στη γύρα και ο δρόμος προς το καζίνο Mont Parnes στην Πάρνηθα αρχίζει και αποκτά κίνηση. Μια ειδυλλιακή Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Στο άρθρο «Είμαστε όλοι Πόρφύρας»  έγραφα στην προτελευταία παράγραφο : «Ελάτε να δείτε ένα άλλο αθλητικό πρότυπο γεμάτο fairplay και όχι φαινόμενα ποδοσφαιρικής Β’ Εθνικής». Δεν ήταν ούτε βραδινή ονείρωξη, ούτε οφθαλμαπάτη. Ήξερα τι έγραφα. Από πέρσι, οι νευρικές απολήξεις της μύτης μου έπιασαν στην ατμόσφαιρα οσμή πτωμαϊνης και χωματερής.

Μια απρόσμενη έκπληξη σε έναν απρόσμενο χώρο. Μία βιταμίνη ελπίδας μέσα στην αφασία της αθλητικής μιζέριας. Ναι, υπάρχουν και τέτοια μυαλά.

Η καθιερωμένη, σύντομη πλέον, επίσκεψή μου στο νησί ολοκληρώθηκε και φέτος. Εκτός από την επαλήθευση της «προόδου» που συντελείται χρόνο με το χρόνο, διαπίστωσα, μέσα σε όλα, την αύξηση των εκκλησιών σε χωριά και κάμπους (αυτούς που έχουν απομείνει).