Συνέντευξη στον συνεργάτη του αγώνα Φίλιππο Συλίκο «Toni Petkov»
Είσαι πολύ νέος! Μόλις 23ων ετών. Θεωρείς τον εαυτό σου επαγγελματία δρομέα;
Όχι, δε με θεωρώ ακόμα επαγγελματία, αλλά στ’ αλήθεια θέλω να γίνω ένας. Θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να το καταφέρω.
Έχεις άλλη ενασχόληση εκτός από το τρέξιμο;
Χμ, κάνω διάφορα αθλήματα συμπεριλαμβανομένου της αναρρίχησης και μου αρέσουν και οι χειροτεχνίες. Είμαι πολυτάλαντος! [γέλια]
Στη Βουλγαρία αναγνωρίζεται το ορεινό τρέξιμο σαν άθλημα απ’ την πλειοψηφία των δρομέων;
Είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο εδώ αλλά κερδίζει έδαφος γρήγορα. Απέχουμε πολύ απ’ το επίπεδο της Ελλάδας... δυστυχώς! [γέλια]
Για ποιο λόγο πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις στο “Έξω Μεριά TrailRace” στην Ελλάδα;
Μου αρέσει να τρέχω στην Ελλάδα. Οι αγώνες είναι πολύ καλά οργανωμένοι, τα μονοπάτια είναι πολύ όμορφα και πάντα είναι μια συναρπαστική εμπειρία. Ανακάλυψα το “Έξω Μεριά TrailRace” μέσω του διοργανωτή του Ρόμπερτ Καραλη όταν με κάλεσε. Αποφάσισα να συμμετέχω γιατί είναι μια μοναδική ευκαιρία για μένα να επισκεφτώ ένα όμορφο νησί, να κάνω καινούριους φίλους και να ζήσω άλλη μια μοναδική εμπειρία.
Έχεις επισκεφτεί ξανά ελληνικό νησί στο παρελθόν;
Επισκέφτηκα την Κέρκυρα (ή Corfu.. Δεν ξέρω ποια είναι η επίσημη ονομασία – βρήκα και τα δύο ονόματα στο διαδίκτυο) για έναν ορεινό αγώνα. Παρόλο που είδα ένα μικρό μέρος του νησιού κατά τη διάρκεια του αγώνα, δεν ήμουν σε θέση να το εξερευνήσω περεταίρω διότι ταξιδέψαμε νύχτα για τον αγώνα και όταν πια φτάσαμε εκεί έβρεχε διαρκώς και δε μπορούσαμε να ρίξουμε μια ματιά τριγύρω.
Έχεις πάρει άλλη φορά μέρος σε ελληνικό αγώνα δρόμου στο παρελθόν; Και αν ναι σε ποιον;
Διαδρομή Παρανέστι - 10.2013 – 47km – τερμάτισα 3ος
Ορεινή Διαδρομή Κέρκυρας – 02.02.2014 – τερμάτισα 2ος
Προπονείσαι για αγώνα 100 χιλιομέτρων! Αυτό κι αν είναι πρόκληση! Αισθάνεσαι έτοιμος για κάτι τέτοιο;
Ναι, προπονούμαι για αγώνα 100 χιλιομέτρων φέτος στις 14.06 και δυο εβδομάδες αργότερα θα τρέξω στον Ολυμπιακό Μαραθώνιο, οπότε πρέπει να προπονηθώ σωστά και έξυπνα ώστε να προετοιμάσω το σώμα μου 100% και για τις δυο διοργανώσεις. Θέλω να τρέξω σε πολλούς αγώνες φέτος, οι μισοί από τους οποίους είναι στην Ελλάδα και στο τέλος της σεζόν σχεδιάζω να κάνω 160 χιλιόμετρα στο Παρανέστι.
Ποιες είναι οι 3 καλύτερες στιγμές της αγωνιστικής σου ζωής;
Πέρυσι στον εθνικό SkyRunning έτρεχα με δυο πολύ καλούς μου φίλους και πήραμε 3η, 4η και 5η θέση. Τρέχαμε σε ένα μικρό αλλά πολύ απότομο μονοπάτι ψηλά στο βουνό Rila ανάμεσα σε απότομες και βραχώδεις κορυφές. Μια από τις πιο συναρπαστικές περιοχές στη Βουλγαρία! Και κάποια στιγμή ένας από τους φίλους μου είπε ότι γι’ αυτή τη στιγμή ζούμε και πως ήταν τιμή του να είναι ακριβώς εκεί, εκείνη την ώρα και μαζί μας. Ήταν ένας συναρπαστικός αγώνας όπου τερμάτισα 2ος με πολλές κράμπες! Τα έδωσα όλα εκείνη τη μέρα.
Μια άλλη στιγμή που ξεχωρίζω είναι όταν τερμάτισα τα πρώτα μου 100 χιλιόμετρα. Όλες τις ψυχολογικές και σωματικές καταστάσεις που βίωσα εκείνη τη μέρα θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό μου.. Ε καλά.. Εκτός από μια απόσταση περίπου 15 χιλιομέτρων που δε θυμάμαι καν πώς τα διένυσα ή τι συνέβη! [γέλια]
Έχω πολλές άλλες στιγμές που ξεχωρίζω. Σχεδόν κάθε αγώνας στο βουνό είναι διαφορετικός από τον προηγούμενο και ξεχωριστός για μένα. Έχω χαθεί τόσες πολλές φορές στα βουνά κι έχω πάει σε μέρη που κανείς δεν έχει βρεθεί .. Όλες αυτές οι στιγμές είναι ανεκτίμητες για μένα. Την Πρωτοχρονιά βρισκόμουν στον Ταΰγετο σε μια σκηνή για δύο εβδομάδες. Χανόμουν κάθε μέρα και ήταν οι καλύτερες δυο εβδομάδες της ζωής μου! Είχα τη δυνατότητα να κάνω αναρρίχηση μόνος μου, κανό και τρέξιμο στη μέση του πουθενά και μετά από 7 ώρες σκληρής προσπάθειας να φτάνω σε κάποιο χωριό και να τρώω φρέσκα πορτοκάλια και διόσπυρους κατευθείαν από τα δέντρα.. Θεϊκές στιγμές για τις οποίες και ζω!
Συνέντευξη στον συνεργάτη του αγώνα Φίλιππο Συλίκο «Λέων Χολέβας»
Τι είναι αυτό που αρχικά σε τράβηξε στους αγώνες βουνού;
Πάντα μου άρεσε το τρέξιμο! Είναι μια κίνηση του σώματος που βγαίνει φυσικά, σε κάθε άνθρωπο. Είμαστε γεννημένοι γι’ αυτό! Τρέχω αρκετά χρόνια, είτε στο στάδιο είτε απλά στο δρόμο. Το 2008 πήρα την
απόφαση να τρέξω τον 1ο μου αγώνα στο βουνό, διαλέγοντας το Mountain Cup και τα «σκαλάκια» στη Πάρνηθα! Ένας δύσκολος αγώνας για κάποιον που κάνει τη μετάβαση από το τρέξιμο στο δρόμο! Ευτυχώς όλα πήγαν καλώς και από τότε απολαμβάνω το τρέξιμο στη φύση!
Ποιες είναι οι διακρίσεις που έχεις μέχρι τώρα;
Το 2012 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Βετεράνων « Τριτσια» είχα τερματίσει 1ος στα 400μ στη κατηγορία μου και την 3η θέση στην απόσταση των 5χλμ. Επίσης στον αγώνα της Αίγινας «Κύπελλο Αφαίας» είχα βγει 1ος στη κατηγορία μου, στην απόσταση των 15χλμ το 2013.
Ποια θεωρείς, κορυφαία στιγμή στην αθλητική σου πορεία;
Κορυφαία στιγμή στην αθλητική μου ζωή και συγκεκριμένα στο ορεινό τρέξιμο, πιστεύω πως ήταν το 2012 σε αγώνα στη Πάρνηθα « Mountain Sports», στον οποίο είχα την ευκαιρία να τρέξω πάνω σε χιόνι!
Εκτός από το ορεινό τρέξιμο, ασχολείσαι με κάτι άλλο;
Λατρεύω το Μπάσκετ! Θυμάμαι τη πρώτη φορά που έπιασα μπάλα του μπάσκετ στα χέρια μου! Ήμουν 35 χρονών και από τότε δε χάνω ευκαιρία να παίξω! 8 τρίποντα στη σειρά είναι το ρεκόρ μου!
Τι συμβουλή δίνεις στους νέους αθλητές που ξεκινούν αγώνες ορεινού τρεξίματος;
Καταρχήν να δοκιμάσουν το τρέξιμο στο βουνό! Είναι τελείως διαφορετικό από το δρόμο και πάρα πολύ όμορφο! Η φύση με τα χωμάτινα μονοπάτια, οι ανηφόρες και κατηφόρες με τις μυρωδιές του δάσους, σχηματίζουν την αντίθεση με το τρέξιμο στη πόλη! Η μετάβαση από το τρέξιμο στο δρόμο είναι χρονοβόρα ίσως, αλλά το αποτέλεσμα θα αποζημιώσει κάθε δρομέα που ψάχνει κάτι διαφορετικό. Οι νέοι δρομείς που θα δοκιμάσουν τους αγώνες βουνού, πρέπει πάντα να έχουν στο νου τους ότι το βουνό έχει τους δικούς του κανόνες! Ένας από αυτούς είναι ο μεταβλητός καιρός! Μια ξαφνική βροχή ή ένας δυνατός αέρας μπορεί να μετατρέψει τον αγώνα σε κάτι τελείως διαφορετικό! Η σωστή προετοιμασία είναι το κλειδί, σε αγώνες βουνού!
Ποια είναι η γνώμη σου για το Εξωμερια Trail Race και τι σε τράβηξε να δηλώσεις συμμετοχή σε αυτή τη καινούργια διοργάνωση;
Η Τήνος είναι ένα πολύ όμορφο νησί και πραγματικά πιστεύω ότι της ταιριάζει ένας αγώνας trail. Φαντάζομαι ότι τα μονοπάτια και τα παραδοσιακά πετροχτιστα καλντερίμια θα σχηματίσουν μια όμορφη διαδρομή 20,5 χλμ με θέα το Αιγαίο! Από ότι βλέπω η διοργάνωση ξεκίνησε από νωρίς την προετοιμασία τόσο του ίδιου του αγώνα, όσο και του καθαρισμού των μονοπατιών. Μέχρι τώρα δεν έχω καταφέρει να επισκεφτώ τη Τήνο αλλά για όλα τα πράγματα έρχεται η κατάλληλη στιγμή. Έτσι μαθαίνοντας για τον αγώνα στην Εξωμερια Τήνου σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να επισκεφτώ επιτέλους τη Τήνο και να συμμετάσχω σε έναν όμορφο αγώνα!
Τι πιστεύεις για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα και πως σου φαίνεται η πρωτοβουλία του Εξωμερια Trail Race, στη διοργάνωση του δικού της εθελοντικού προγράμματος;
Πιστεύω ότι ένα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων, πιστεύει στην ιδέα του εθελοντισμού και αυτό αποδεικνύεται από τη συμμετοχή τους σε μεγάλες διοργανώσεις όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Εγώ προσωπικά υπήρξα εθελοντής στα Special Olympics και είμαι εθελοντής στην ομάδα Φλόγα, στο Άλμα Ζωής και στο Penny Marathon! Ο αγώνας Εξωμερια Trail Race είναι μια διοργάνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Πύργου-Πανόρμου Τήνου ο οποίος εκτός από ένα αγωνιστικό δρώμενο, δημιούργησε και ένα εθελοντικό πρόγραμμα Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού χαρακτήρα. Το εθελοντικό πρόγραμμα Ιουλίου, με σκοπό το καθαρισμό/αποκατάσταση στα μονοπάτια της διαδρομής του αγώνα, είναι πρωτότυπο και ενδιαφέρον! Μια τέτοια πρωτοβουλία αξίζει τη προσοχή και τη βοήθεια όλων μας, με την ελπίδα να δημιουργηθούν κι’ αλλά τέτοια προγράμματα στην Ελλάδα!
Συνέντευξη στον συνεργάτη του αγώνα Φίλιππο Συλίκο «Μαρία Μάλαϊ»
Το Έξωμερια Trail Race, θα έχει την τιμή να φιλοξενήσει μια εξαιρετική, νεαρή αθλήτρια, με αρκετές διακρίσεις στον στίβο και στο ορεινό τρέξιμο. Ο λόγος για τη Μαρία Μάλαϊ, που μέσα από την συνέντευξη που
της πήραμε σας δίνουμε την ευκαιρία να την γνωρίσετε καλύτερα.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου κίνητρο που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον
αθλητισμό;
Στην ηλικία των έντεκα είχα την τύχη να περάσω έξω από το στάδιο του Ζωγράφου και ο στίβος μου κίνησε την περιέργεια. Έκτοτε ξεκίνησα να αθλούμαι και να τρέχω. Βρήκα την κλίση μου στο άθλημα του ΣΤΙΠΛ 3000μ.
Πως αποφάσισες να αφήσεις τον στίβο και να ασχοληθείς ενεργά με το τρέξιμο βουνού;
Ο στίβος ήταν και θα είναι ο λόγος που ξεκίνησα και συνεχίζω να τρέχω, αλλά η μονοτονία και η επανάληψη των εικόνων, με ώθησαν να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό και πιο δύσκολο. Το τρέξιμο στο βουνό είναι κάτι μοναδικό, μια ξεχωριστή εμπειρία που κάθε μέρα με κάνει και πιο δυνατή. Η ομορφιά του βουνού και της φύσης γενικότερα είναι οι λόγοι που προτιμώ πλέον τους αγώνες βουνού.
Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι, όσο αναφορά τη ζωή σου αλλά και τον αθλητισμό;
Η ζωή μου είναι ο αθλητισμός. Κάθε πτυχή της ζωής μου έχει να κάνει με το τρέξιμο και την άθληση. Από τους μελλοντικούς μου στόχους είναι η συμμετοχή σε έναν αγώνα του εξωτερικού, όπως το TRANSVULCANIA στην Ισπανία, στις Κανάριους νήσους. Μια πιθανή διάκριση σε αγώνα του εξωτερικού θα με έκανε χαρούμενη και περήφανη!
Υπάρχει κάποιος αγώνας που σου έχει μείνει αξέχαστος;
Το 2011 στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου στην Πάτρα, αγωνίστηκα στα 3000μ. ΣΤΙΠΛ. Μετά από μια συγκλονιστική κούρσα με πολλές εναλλαγές συναισθημάτων και θέσεων, έχασα οριακά την πρώτη θέση, αλλά κέρδισα εμπειρία!
Στη συνέχεια η Ελληνίδα αθλήτρια πρόσθεσε:
Στον αγώνα που έγινε στο Παρανέστι το 2013, έτρεξα για πρώτη φόρα μια διαδρομή 46 χλμ. Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα ξεπεράσει, αγωνιστικά, την απόσταση των 20 χλμ. Παρ’ όλα αυτά, έτρεξα και τερμάτισα ένα αγώνα που θύμιζε παραμύθι! Πανέμορφα τοπία και μέρη που έμοιαζαν παραδεισένια, έμειναν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη που και ίσως είναι ένας από τους λόγους που τρέχω πλέον μόνο σε αγώνες βουνού.
Πρόσφατα έτρεξα στον αγώνα στο νησί της Ύδρας, ΄που ένιωσα πρώτη φορά τη ζεστασιά, τη φιλοξενία και την αγκαλιά των κατοίκων, εθελοντών και διοργανωτών. Σίγουρα μια αξέχαστη εμπειρία!
Ποια η γνώμη σου για το Εξωμεριά Trail Race και τι σε τράβηξε στο να δηλώσεις συμμετοχή σε αυτή την καινούρια πρόκληση;
Αρχικά παρατήρησα πόσο καλή δουλειά είχε γίνει στο διοργανωτικό κομμάτι. Αυτό φάνηκε από τα πρώτα μόλις στάδια και την ανάρτηση της ιστοσελίδας του αγώνα. Μια προσεγμένη δουλειά για έναν αγώνα που κανείς δεν είχε ξαναδεί. Σίγουρα προκαλεί το ενδιαφέρον! Κάθε λεπτομέρεια, κάθε πτυχή του αγώνα, μικρή η μεγάλη, παρουσίασε τη διοργάνωση ενός αγώνα που θα μας καταπλήξει. Όλες αυτές οι λεπτομέρειες με ώθησαν να έρθω σε επαφή με τον Ρόμπερτ Καραλή, μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πανόρμου Πύργου, Τήνου και φίλο αθλητή όπου και δέχθηκα θερμά την πρόσκληση στον αγώνα ΕΞΩΜΕΡΙΑ TRAIL RACE.
Ποια είναι η άποψή σου για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα και για την διοργάνωση του εθελοντικού προγράμματος τον Ιούλιο στην Τήνο;
Αυτό είναι άλλο ένα θετικό χαρακτηριστικό της διοργάνωσης του αγώνα Εξωμεριά Trail Race. Το εθελοντικό πρόγραμμα που θα γίνει τον μήνα Ιούλιο στην Τήνο, δίνει την ευκαιρία σε νέους και μεγάλους ανθρώπους, να επισκεφτούν το νησί της Τήνου και να βοηθήσουν τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πανόρμου Πύργου, στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς ενός νησιού με τεράστια παράδοση. Η Τήνος είναι ένα πέτρινο έργο τέχνης που με τα χρόνια αφέθηκε και κυριεύθηκε από την φύση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, αρχαία και νέα πετρόχτιστα καλντερίμια να καταστραφούν και να χαθούν. Με την πρωτοβουλία και την διοργάνωση του εθελοντικού προγράμματος, ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει βοήθεια, παρέχοντας 4-5 ώρες εργασίας ενώ ταυτόχρονα να απολαύσει τις διακοπές του με την διαμονή και διατροφή του πληρωμένη.
Ποιο είναι το μήνυμα σου για τους αθλητές που σκέφτονται να έρθουν στον αγώνα ΕΞΩΜΕΡΙΑ TRAIL RACE;
Πιστεύω ότι ο αγώνας θα είναι μοναδικά όμορφος και ξεχωριστός. Έχοντας ήδη συμμετοχή και συμπαράσταση μεγάλων ελλήνων και ξένων αθλητών, κάνει τον αγώνα Έξωμεριά Trail Race, το event που δεν πρέπει κανείς να χάσει.
Συνέντευξη στον συνεργάτη του αγώνα Φίλιππο Συλίκο «Σταύρος Στεφανής»
Ποσά χρόνια ασχολείστε με το ορεινό τρέξιμο και τι σας τράβηξε σε αυτό το άθλημα;
Ξεκίνησα το 2009 τον Απρίλιο εντελώς τυχαία όταν μια φίλη μου μου είπε ότι έχει έναν αγώνα στην Πάρνηθα και συγκεκριμένα τα γνωστά πλέον σκαλάκια στο τελεφερίκ μέχρι τότε δεν είχα τρέξει ποτέ μου σε
βουνό, μόνο περπάτημα. Αφού έκανα αυτόν τον αγώνα μου άρεσε σαν ασχολία και ρώτησα πότε έχει άλλον αγώνα και έτσι πήγα στον αγώνα Alpamayo τον Μάιο σχεδόν 1 μήνα μετά. Αφού κόλλησα για τα καλά πήγα τον Ιούνιο στον Ανοπαια Ατραπο. Φυσικά σιγά σιγά έτρεχα στο δάσος Συγγρού στο Μαρούσι και έτσι τέλη Ιουλίου γνώρισα τον Νίκο Κωστόπουλο που όλος τυχαία είχε βγάλει τον σκύλο του βόλτα και δίνουμε ραντεβού για την άλλη μέρα στις 7 το πρωί στο Συγγρού. Χάρις σε αυτήν την γνωριμία με τον Νίκο κόλλησε για τα καλά το μικρόβιο του τρεξίματος στα βουνά. Ότι έχω καταφέρει έως τώρα το χρωστώ στον Νίκο Κωστόπουλο που με ανέλαβε προπονητικά. Αυτό που με τράβηξε είναι ότι μπορώ να απομονωθώ από όλη την τρέλα τις πόλης τρέχοντας στα μονοπάτια ακούγοντας μόνο την ανάσα μου. Με ηρεμεί αφάνταστα και νοιώθω σαν μικρό παιδί!
Πόσο χρόνο αφιερώνεται στις προπονήσεις σας και πόσο συχνά? Μπορεί ένας αθλητής που εργάζεται (8ωρο) να φτάσει σε ένα καλό επίπεδο όπως το δικό σας;
Εγώ προσωπικά δουλεύω κάθε μέρα από τις 9 το πρωί έως τις 8 κάθε βράδυ καθημερινά και το Σάββατο από τις 9 έως τις 4 το μεσημέρι. Διατηρώ μαζί με την γυναικά μου ένα κατάστημα με ζωοτροφές και αξεσουάρ μικρών ζώων. Όπως καταλαβαίνετε οι ώρες που μπορώ να τρέξω είναι μόνο πρωί ή αργά το απόγευμα. Οπότε ξυπνώ κάθε μέρα στις 5 το πρωί και εάν έχω τρέξιμο, πάω στο δάσος Συγγρού στο Μαρούσι ή τα σαββατοκύριακα, στην Πάρνηθα. Εδώ θέλω να τονίσω ότι μεγάλο μέρος στην απόδοση μου, έκτος από τον Νίκο Κωστόπουλο, έχει η γυναίκα μου που με βοηθάει και με στηρίζει σε αυτό που κάνω. Φυσικά στις προπονήσεις μου δεν είμαι μονός. Είμαι από τους πολύ τυχερούς που έχω δίπλα μου τον Νίκο ο οποίος βγάζει το πρόγραμμα, τον Γιάννη Κοντό, Βασίλη Σουβατζή, Γιώργο Μπατή, Όλγα Βαρτζιώτη, Χρήστο Μαυρίκιο και κάποιες φορές η Μαρία Μαλάι. Παίζει μεγάλο ρόλο οι άνθρωποι που μοιράζεσαι καθημερινά το χρόνο σου στις προπονήσεις. Υπάρχουν μέρες που δεν θέλεις να κάνεις τίποτε αλλά η χημεία που υπάρχει στο γκρουπάκι μας είναι τέτοια που και κέφι να μην έχεις ο ένας τραβά τον άλλο και έτσι ποτέ μα ποτέ δεν έχω βαρεθεί σε προπόνηση μαζί τους! Οπότε πιστεύω ότι εάν κάποιος θέλει πραγματικά να κάνει κάτι, τίποτε δεν θα του σταθεί εμπόδιο και θα βρει την ώρα να κάνει προπόνηση και μάλιστα σε πολύ καλό επίπεδο. Αρκεί να βρεθούν δίπλα του και οι κατάλληλοι άνθρωποι! Εγώ προσωπικά στις εβδομάδες φορτώματος οι ώρες που τρέχω είναι από 14 έως 20 και κάνω 7 μέρες την εβδομάδα, πρωί και απόγευμα μετά το κλείσιμο του μαγαζιού. οι ώρες προπόνησης είναι μοιρασμένες σε τρέξιμο και ποδήλατο. Βλέποντας κάποιος αυτές τις ώρες μπορεί να σκεφτεί ότι είναι πολλές, άλλα και εγώ ξεκίνησα πριν 5 χρόνια με 6 ώρες την εβδομάδα και σιγά σιγά ανέβαζα τον πήχη!
Έκτος από το τρέξιμο ασχολείστε με κάτι άλλο;
Εκτός από το τρέξιμο κάνω ποδήλατο και ασκήσεις ενδυνάμωσης του κορμού.
Τι συμβουλή θα δίνετε σε νέους ανθρώπους που ξεκινούν τώρα να ασχολούνται με το ορεινό τρέξιμο;
Η συμβουλή μου είναι να έχουν υπομονή και επιμονή και να βάζουν στόχους εφικτούς και μακροπρόθεσμους γιατί τα αποτελέσματα δυστυχώς δεν έρχονται γρήγορα. Θέλει πολύ δουλεία! .Αυτοί που έχουν διάθεση να το κάνουν αυτό να είναι σίγουροι ότι θα βρουν ανθρώπους που θα τους βοηθήσουν όπως βοήθησαν και εμένα. Ευτυχώς στο ορεινό τρέξιμο δεν υπάρχει κλειστό κύκλωμα και βεντετισμός
Ποια είναι η άποψη σας για τον αγώνα: Εξωμερια Trail Race , που θα γίνει για πρώτη φορά στο νησί της Τήνου;
Η άποψη μου μόνο θετική είναι, γιατί με το ορεινό τρέξιμο έχω γνωρίσει πανέμορφα μέρη τις Ελλάδας και πιστεύω ότι με τον αγώνα που θα διοργανώσετε όλοι μας θα φύγουμε με τις εικόνες του τόπου σας και σίγουρα θα γίνουμε οι καλύτεροι πρεσβευτές της Εξωμεριας, Τήνου!
Έκτος από τον αγώνα, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πύργου-Πανόρμου, Τήνου έχει δημιουργήσει ένα εθελοντικό πρόγραμμα με σκοπό το καθαρισμό των καλντεριμιων της διαδρομής του αγώνα. Τι πιστεύετε για τον εθελοντισμό στην Ελλάδα και για τη πρωτοβουλία του Συλλόγου στη διοργάνωση ενός διπλού δρώμενου;
Ο εθελοντισμός είναι μια ιδέα που είναι απαραίτητο να μπει στην καθημερινότητα μας. Μας κάνει να μπούμε στην θέση του άλλου και να θέλουμε να συνεισφέρουμε. Οπότε αναπτύσσεται και το αίσθημα του σεβασμού προς οτιδήποτε και οποιονδήποτε είναι γύρω μας. Η πρωτοβουλία αύτη είναι πολύ σημαντική γιατί δίνεται η ευκαιρία στον καθένα, να κάνει διακοπές, να συνεργαστεί, να δημιουργήσει φιλίες, να επιμορφωθεί και να διασκεδάσει απλά συνεισφέροντας σε μια δράση. Έτσι ένα αθλητικό γεγονός μετατρέπεται σε πολιτιστικό και σε περιβαλλοντολογικό!
