Του ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΑΛΥΜΙΩΤΗ

Η ζωή του θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο ταινίας… Ίσως αυτό βέβαια να μην είναι κάτι πρωτότυπο, αφού για αρκετούς έχει ειπωθεί ακριβώς το ίδιο. Ειδικά για ανθρώπους που έχουν το ταλέντο να προκαλέσουν τον θαυμασμό χιλιάδων άλλων με αυτό που κάνουν! Έτσι και στην περίπτωση του Θέμη Βάγγη… Ένας βιρτουόζος και γητευτής της μπάλας, που ξεσήκωνε τους φιλάθλους των ομάδων (Αιγάλεω, Παναθηναϊκός, Άρης, Βύζας, Α.Ο. Σύρου) που αγωνίστηκε με τις περίτεχνες ενέργειές του. Ακόμα και τώρα και παρά τα 60 του χρόνια διατηρεί μια ξεχωριστή σχέση με τη στρογγυλή θεά. Το πρώτο πράγμα που έκανε στον τόπο του ραντεβού μας, στο γήπεδο της Άνω Σύρου, ήταν να τη… φλερτάρει και εκείνη ενέδωσε αμέσως. Κόλλησε στα πόδια του και δεν έφευγε με τίποτα!

Κάνοντας τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στις αλάνες του Αιγάλεω, όπου γεννήθηκε, έκανε το άλμα σε ηλικία μόλις 20 ετών στον Παναθηναϊκό, έπαιξε σε αρκετές ομάδες της Α’ Εθνικής για να καταλήξει στην… Ιθάκη του, που για τον Βάγγη δεν ήταν στο Ιόνιο αλλά στον Αιγαίο και συγκεκριμένα στη Σύρο. Η πρωτεύουσα των Κυκλάδων έγινε το σπίτι του και από τα 28 του, που πρωτοήρθε, δεν έφυγε ποτέ. Εκείνος την αγάπησε αμέσως κι εκείνη του το ανταπέδωσε με τη ζεστή αγκαλιά που τον περιέβαλαν οι κάτοικοί της και συνεχίζουν να το κάνουν. Ήρθε στο νησί στα μέσα της δεκαετία του 1980 και συγκεκριμένα το 1984 για να φορέσει τη φανέλα της Α.Ε. Σύρου (σ.σ. είχε προέλθει από συγχώνευση Α.Ο. Σύρου και Αστέρα). Μια μεταγραφή που ασφαλώς ήταν πολυτέλεια για την πλέον ιστορική ομάδα των Κυκλάδων. «Κάτι προβλήματα που είχα τότε με τους διοικούντες στο Αιγάλεω με έκαναν να πάρω την απόφαση να φύγω» μας λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Ήθελα να έρθω σε ένα νησί. Εκείνη την εποχή είχε αρχίσει να χαλάει η Αθήνα και ένας φίλος μου που ήταν… φιλόσοφος μού είχε πει, ότι αν πάω σε ένα νησί και βρω παράλληλα μια δουλειά θα είμαι ο καλύτερος. Με ήθελε βέβαια ο Εθνικός τότε που είχε Βαμβακούση και Αρμόδωρο, όμως εγώ δεν πήγα. Μου έδινε μάλιστα δυο εκατομμύρια αλλά ήρθα στη Σύρο με λιγότερα, τα οποία δεν τα πήρα και όλα αλλά δεν πειράζει (γελάει). Είχαμε φτιάξει ομαδάρα. Ήμασταν για Γ’ Εθνική.  Μια χρονιά ανέβηκε η Ηλιούπολη στο τσακ και την άλλη μας έριξαν για μια υπόθεση δωροδοκίας.»

«Δώστε βάση στα φυτώρια»

Αν και λατρεύει το ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, η παρουσία του στα γήπεδα είναι μηδαμινή. «Με έχει… ξενερώσει η συμπεριφορά των παραγόντων. Είναι κάπως η κατάσταση αβαβά. Θα μου πεις πάντα υπήρχε αυτό, όμως τώρα που μπήκε το στοίχημα η κατάσταση έχει ξεφύγει» επισήμανε ενώ ήταν απόλυτος σε ό,τι αφορά το θέμα των ακαδημιών των ομάδων. «Δεν δίνουν βαρύτητα στα φυτώρια. Πρέπει οι ιθύνοντες να δώσουν βάση σε αυτά. Τι να το κάνεις το πρωτάθλημα χωρίς ομάδα; Αν προσεχθούν οι μικρές ηλικίες μπορούν να βγουν πολλοί παίκτες.» Η κουβέντα στη συνέχεια φτάνει στον ΑΟΣ. «Αποτελεί ένα κομμάτι της καρδιάς μου. Ήθελα όμως να κάνουμε μια μεγάλη επιτυχία. Αξίζαμε να ανέβουμε κατηγορία. Όπως μεγάλη μου αγάπη είναι και ο Άρης με τον οποίο παίξαμε μπαράζ για το πρωτάθλημα ενώ κάναμε και σπουδαία πορεία στην Ευρώπη, όταν αποκλείσαμε την Περούτζια και μας άφησε έξω η Σεντ Ετιέν του Πλατινί.»

«Με κράτησε ο κόσμος της Σύρου»

Αν και έχει σταματήσει να ασχολείται με το ποδόσφαιρο από το 1990(!) παρέμεινε στη Σύρο. Ο λόγος που το έκανε, ένας και μοναδικός. «Έμεινα γιατί μου άρεσε ο κόσμος του νησιού. Η φιλοξενία του και η στοργή με την οποία με περιέβαλαν. Ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια, με αγαπάνε και μου το δείχνουν.» Παρά το γεγονός ότι αναγκάζεται να βγάζει τα προς το ζην ως πλανόδιος πωλητής, από το στόμα του δεν βγαίνει ούτε μια λέξη δυσαρέσκειας και απογοήτευσης. «Η ζωή μου δεν είναι δύσκολη. Μια χαρά είμαι. Βγάζω τα χρήματά μου, πληρώνω το νοίκι μου και ζω αξιοπρεπέστατα. Δεν έχω παράπονο.»

Όσο για τους παλιούς του συμπαίκτες μόνο καλά λόγια έχει να πει. «Υπήρχαν αρκετοί Συριανοί που ήταν καλοί. Γαβαλάς, Ραφιός, Στεργιώτης, Φωτεινιάς, Στέλλας, Μακρυωνίτης αλλά και το… Αραπάκι. Από εκτός Σύρου ξεχωρίζω τους Καραλή, Μπλέτσα, Μπολάκη και Γιαβρούτα.» Αυτό που τον κάνει πάντως να αγανακτεί είναι το γεγονός ότι η Σύρος δεν έχει μια ομάδα σε μεγάλη κατηγορία. «Όταν βλέπω την Καλλονή και τον Πλατανιά στη Superleague δεν μπορώ. Δεν είναι αδύνατο να τα καταφέρει και η Σύρος αρκεί να προσεχθεί. Μια στήριξη από έναν ισχυρό οικονομικό παράγοντα θέλει. Θα σας πω μια ιστορία. Ήμουν το 2000 σε ένα μπαρ στο Γύθειο με έναν παλιό τερματοφύλακα του Παναρκαδικού και μου λέει γράψε ένα όνομα και θα με θυμηθείς. Και μου λέει Αστέρας Τρίπολης. Σε λίγα χρόνια από τότε ανέβηκε στην Α’ Εθνική και παραμένει.»

«Μόνο πρωταγωνιστής ο ΑΟΣ»

Όσον αφορά τη φετινή πορεία του ΑΟΣ και το σερί των νικών ήταν κατηγορηματικός. «Αν και δεν τον έχω δει, αυτό που έχω να πω είναι πως αυτή η ομάδα δεν μπορεί να μην πρωταγωνιστεί. Δεν γίνεται να είναι ο Πανθηραϊκός Γ’ Εθνική και ο ΑΟΣ να παίζει ακόμα τοπικό. Αναμφίβολα κάτι φταίει και πρέπει οι παράγοντες να το βρουν και να δώσουν λύση. Θέλω να ξέρουν ότι αν μου ζητήσουν τη βοήθειά μου για οτιδήποτε θα την προσφέρω, αφιλοκερδώς μάλιστα.»

Τέλος, αναπολώντας το ποδόσφαιρο της δικής του εποχής βρίσκει πολλές διαφορές που δεν του αρέσουν. «Δεν υπάρχουν πλέον χειριστές της μπάλας. Σε ποσοστό 90% οι παίκτες έχουν γίνει αμυντικογενείς. Πάρε παράδειγμα την Εθνική μας. Τις περισσότερες φορές οι καλύτεροι στα παιχνίδια της είναι ο Παπασταθόπουλος, ο Μανωλάς και ο Τοροσίδης. Όλοι τους αμυντικοί. Αφού χάθηκε η αλάνα χάθηκαν και οι χειριστές. Εμείς στην εποχή μας μαθαίναμε μπάλα με το μονό στη γειτονιά. Γινόσουν χειριστής, ντριμπλέρ, σκόρερ αλλά και αμυντικός, αφού αν δεν είχες την μπάλα έπρεπε να την πάρεις από τον αντίπαλό σου.»

Ο Θέμης Βάγγης με τη φετινή ομάδα του Α.Ο. Σύρου που είναι πρώτη στη βαθμολογία.

Από αριστερά: Το μέλος του Δ.Σ. του ΑΟΣ Βαγγέλης Σιγάλας, ο πρόεδρος της ομάδας Γιώργος Φώσκολος, η υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων Έλενα Καρύγιαννη, ο Θέμης Βάγγης και ο Γενικός Αρχηγός Κώστας Καλούδης. 

Δημοσιεύθηκε στον Λόγο των Κυκλάδων