περισσότεροι των Παριανών παράτησαν τα πάντα, πήραν στα χέρια τους ένα…μαγικό ποτιστήρι, άρχισαν να ποτίζουν μ’αυτό τα εδάφη τους για να φυτρώσουν ξάφνου παντού «Rooms to let». Ολόκληρο το νησί ζει με, για και από τον τουρισμό και τώρα που οι καταστάσεις στενεύουν και η τουριστική σεζόν ολοένα και συρρικνώνεται προσπαθούμε να αποθυμήσουμε κάθε τομέα που μπορεί να επιδράσει στην αύξηση του τουρισμού στην Πάρο. Ο αθλητικός τουρισμός είναι ένας από αυτούς τους τομείς όπου ο Δήμος Πάρου αγνοούσε επιδεικτικά τόσα χρόνια και πρέπει επιτέλους να στρέψει προς τα εκεί λίγο το ενδιαφέρον του με πράξεις ουσιαστικές και όχι κυνηγώντας χίμαιρες.

Ο όρος αθλητικός τουρισμός έκανε την εμφάνισή του αρχές δεκαετίας του ΄70 με σκοπό να περιγραφεί η ειδική μορφή τουρισμού που συνδύαζε και την αθλητική δραστηριότητα. Μόλις τα τελευταία χρόνια, όμως, άρχισε να αντιμετωπίζεται ως αυτόφωτο κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας και να αποκτά οντότητα. Μια οντότητα που δεν έχουν καταφέρει να προσδώσουν οι υπεύθυνοι τουριστικής ανάπτυξης στο νησί μας ίσως γιατί την έχουν τόσο υποτιμήσει και υποβαθμίσει. Εναλλακτικά, μπορούμε να το περιγράψουμε και ως: «ένας συνδυασμός αθλητικών δραστηριοτήτων και ταξιδιού». Αθλητικός τουρίστας ορίζεται ένας προσωρινός επισκέπτης που διαμένει τουλάχιστον 24 ώρες στην περιοχή που επισκέπτεται και ο σκοπός του ταξιδιού του είναι να παρευρεθεί σε ένα αθλητικό γεγονός. Όταν μιλάμε για αθλητικό τουρισμό οι έννοιες αθλητικό μάρκετινγκ και αθλητικό μάνατζμεντ είναι συνυφασμένες με αυτόν και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: 1^η Το ταξίδι αθλητικής συμμετοχής και 2^η το ταξίδι αθλητικής θέασης.

Στην 1^η κατηγορία η οργάνωσή μας είναι ανύπαρκτη και αυτό οφείλεται στο ότι ο Δήμος έχει αποκόψει τον αθλητισμό με τα σχολεία, με τον πολιτισμό, με τους όμορους δήμους και με την κοινωνία γενικότερα. Έχει πάψει προ καιρού να διοργανώνει αθλητικές εκδηλώσεις για ακαδημίες, σχολεία και εκπαιδευτικούς φορείς ώστε να συνεισφέρει εποικοδομητικά στην ενασχόληση των παιδιών και των νέων με τον αθλητισμό. Έχει διακόψει πολλά δημοτικά αθλητικά προγράμματα και δεν αναβαθμίζει αυτά τα λίγα που υπάρχουν(αν υπάρχουν). Εκτός κι αν θεωρούν ως διοργάνωση αθλητικής συμμετοχής κάποια τουρνουά beach volley που οργανώνουν σποραδικά. Στην 2^η κατηγορία που αφορά το ταξίδι αθλητικής θέασης έγιναν κάποια σημαντικά βήματα από πλευράς Δήμου προβάλλοντας παγκόσμια την Πάρο μέσω του windsurfing και του kite surfing με αποτέλεσμα να προσελκύσουμε αρκετούς τουρίστες (λάτρεις του surf) για να θαυμάσουν τους μεγάλους αθλητές που συμμετείχαν και να γίνουν ακόμα γνωστότερες οι παραλίες και οι άνεμοι μας μέσω μιας μεγάλης διαφημιστικής καμπάνιας. Αποτύχαμε, όμως, να το καθιερώσουμε στα ίδια υψηλά στάνταρ σε ετήσια βάση και έτσι η όλη αυτή προσπάθεια δεν καρποφόρησε ουσιαστικά.

Εδώ τίθεται, πλέον, το ερώτημα αν μπορεί η Πάρος να μεγιστοποιήσει τα έσοδά της επενδύοντας σε αθλητικά γεγονότα. Και βέβαια μπορεί και να μη μας φαίνεται ως κάτι το απαγορευμένο αρκεί ο Δήμος Πάρου :

Α) να στοχοθετήσει πιθανές αθλητικές εκδηλώσεις και να επαναξιολογήσει τις ήδη υπάρχουσες.

Β) να προσδιορίσει τις υποδομές που απαιτούνται για τον αθλητικό τουρισμό ή, διαφορετικά, να μπουν οι προδιαγραφές για νέες χρήσεις τουρισμού με βάση την υπάρχουσα αθλητική υποδομή.

Γ) να σκιαγραφήσει τα αθλητικά τμήματα του νησιού μας και τί ανάγκες έχουν(π.χ. προπονητήρια, γήπεδα, βοηθητικές εγκαταστάσεις) και

Δ) να αντλήσει από αυτά ότι νέες προτάσεις μπορούν να δώσουν για πιθανές αθλητικές εκδηλώσεις που θα προσελκύσουν κόσμο στην Πάρο

Αλλά ως φαίνεται ο Δήμος μας παρουσιάζεται απαράσκευος σε αυτόν τον τομέα του τουρισμού με ανθρώπους ανέπνευστους να δώσουν νέα ώθηση στις δυνατότητες του νησιού μας. Και, εν τέλει, δεν δικαιούμαστε δια να ομιλούμε για αθλητικό τουρισμό σε τούτο εδώ τον τόπο διότι το βασικό του συστατικό, ο αθλητισμός, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την υγεία, μια υγεία που έχει τόσο απαξιωθεί εδώ στην πανέμορφη Πάρο μας!

Tου Μιχάλη Παπαδάκη