Αφιερώστε τέσσερα (4) λεπτά από το χρόνο σας... αξίζει τον κόπο!

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΤΕΛΙΚΑ ΔΙΝΕΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ!!!

Με αφορμή τα αποτελέσματα των Πανελλήνιων εξετάσεων και την τεράστια επιτυχία που σημείωσαν τα παιδιά της ομάδας μας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου μέσα στην τόση μαυρίλα (έχει καεί η μισή Ελλάδα) αλλά και μερικές σκέψεις σχετικά με τον προβληματισμό πολλών γονιών για το αν μπορεί να συνδυαστεί το σχολείο με το ποδόσφαιρο (παιχνίδι).

Η γενιά αυτή , τα παιδιά του 2005 απέδειξαν περίτρανα ότι όχι μόνο γίνεται αλλά επιβάλλεται να συνδυάζεται το διάβασμα με το παιχνίδι για να μπορεί το παιδί να εκτονώνει την ζωντάνια και την ενεργητικότητα της ηλικίας του και να αποβάλει το άγχος που του δημιουργούν οι πολλές υποχρεώσεις και γενικά ο σημερινός τρόπος ζωής.

Τα παιδιά αυτά είναι στον Π.Α.Σ ΝΑΞΟΥ από την ηλικία των 6-7 χρονών μέχρι και σήμερα , πήραν μέρος σε όλα τα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ Κυκλάδων και ήταν πάντα νικητές και τώρα είναι πρωταθλητές και στο σχολείο πετυχαίνοντας σε μια δύσκολη διαδικασία όπως αυτή των Πανελλήνιων εξετάσεων να εισαχθούν στα Πανεπιστήμια που είχαν θέσει ως στόχο.

Μέσα από το ποδόσφαιρο έχουν μάθει να προσπαθούν , να έχουν ισχυρή θέληση , υπομονή , αυτοπειθαρχία , να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους στην νίκη αλλά και στην ήττα , να είναι μεθοδικοί , δημιουργικοί , οργανωτικοί , να βάζουν προτεραιότητες , να διαχειρίζονται σωστά το χρόνο τους , να βάζουν στόχους , να βρίσκουν κίνητρα , να είναι συνεργάσιμοι , να σέβονται τους συμπαίκτες τους – τους αντιπάλους τους – τους προπονητές τους.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα γι’ αυτά που γράφει η ιατρική και η παιδαγωγική επιστήμη , γιατί αυτά που αναφέρω δεν τα λέω εγώ αλλά τα λένε οι ειδικοί : αθλητίατροι , παιδίατροι , παιδαγωγοί , ψυχολόγοι . Αυτοί κάτι θα ξέρουν παραπάνω από εμάς!

Επειδή δεν θέλω να σας κουράσω άλλο (ελπίζω και να σας προβληματίσω) θα σταματήσω εδώ θέλοντας να δώσω συγχαρητήρια και να ευχηθώ στα παιδιά αφού πρώτα τα ευχαριστήσω και διαδικτυακά (φαινόμενο των καιρών μας που δυσκολεύομαι να κατανοήσω και να ακολουθήσω) για την μεγάλη χαρά που μου έδωσαν , γιατί μπορεί να μην είναι βιολογικά μου παιδιά αλλά τα νιώθω όμως σας παιδιά μου γιατί τα χρόνια που είμαστε μαζί είναι πάρα πολλά και αυτά που περάσαμε μαζί ακόμα περισσότερα.

Αγγελική, Γιάννη , Διονύση, Ιάκωβε, Κωνσταντίνε, Μανώλη και Νίκο σας ευχαριστώ πολύ για την χαρά που μου δώσατε (θέλω και κέρασμα!).

Όλα τα χρόνια παιδιά του Π.Α.Σ ΝΑΞΟΥ περνούν σε ανώτερες και ανώτατες σχολές εσείς όμως το τερματίσατε αφού πετύχατε όλοι σας , σας δίνω τα συγχαρητήριά μου να έχετε καλή σταδιοδρομία και μια ευχή : να είστε πάντα υγιείς και να μην σταματήσετε ποτέ να είστε “παιδιά” και να παίζεται ποδόσφαιρο.

Επίσης θα ήθελα να συγχαρώ και τους καθηγητές των παιδιών και φυσικά τους αφανείς ήρωες τους γονείς τους που αγωνιούν για το καλό των παιδιών τους υπερβάλλοντας εαυτό πολλές φορές και χαίρονται στις χαρές τους και λυπούνται στις λύπες τους.

Όμως όπως έχω πει και άλλες φορές οι πρωταγωνιστές είναι τα παιδιά!!!

ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Υ.Γ. Και μια απορία : πώς γίνεται τα παιδιά να πέφτουν το βράδυ εξουθενωμένα για ύπνο χωρίς να έχουν παίξει ούτε ένα λεπτό κατά τη διάρκεια της ημέρας ;