Ο κ. Ισιγώνης είναι διαιτητής μπάσκετ. Ξεκίνησε να «σφυρίζει» το 2007 στην Κρήτη και το 2008 και για τρεις σεζόν ήταν στα πρωταθλήματα της Ε.Σ.Κ. Κυκλάδων. Είναι αξιολογημένος διαιτητής της Γ’ Εθνικής και έχει σφυρίξει μέχρι Α2 Γυναικών. Το καλοκαίρι του 2011 μετοίκησε στην Ιταλία, όμως η γείτονα χώρα δυστυχώς δεν αναγνωρίζει την αξιολόγηση της ελληνικής ομοσπονδίας με αποτέλεσμα ο κυκλαδίτης ρέφερι να διαιτητεύει μόνο στην κατηγορία D regionale στην επαρχία του Veneto και όχι στα εθνικά πρωταθλήματα της χώρας.
Παναγιώτη σε ευχαριστούμε που είσαι σήμερα κοντά μας και θα μας μιλήσεις για την διαιτησία, το μπάσκετ αλλά και για την Πάρο. «Καλώς σας βρήκα και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και την πρωτοβουλία, είναι τιμή μου να είμαι φιλοξενούμενος της στήλης.»
Κατάγεσαι από ένα χωριό της Πάρου, την Μάρπησσα που διατηρεί εδώ και δεκαετίες, ομάδα μπάσκετ. Αγωνίζεται με αρκετά τμήματα της στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΚ. Μεγάλο αγκάθι για το νησί είναι το κλειστό γυμναστήριο. Πόσο πιστεύεις ότι επηρεάζει αυτό τους αθλητές και αν η υπάρξει ενός κλειστού θα βοηθούσε στην άνοδο του μπάσκετ αλλά και άλλων αθλημάτων; «Η απάντηση θεωρώ ότι είναι παραπάνω από προφανής. Οι παίκτες και οι προπονητές επηρεάζονται πάρα πολύ από την κατάσταση αυτή, που δυστυχώς έχει εδραιωθεί εδώ και πολλά χρόνια στο νησί. Θυμάμαι τις συζητήσεις για το κλειστό γυμναστήριο από την περίοδο που έπαιζα στον Μαρπησσαϊκό, δηλαδή πριν 15 χρόνια! Η ύπαρξη κλειστού γυμναστηρίου θα έδινε τεράστια ώθηση συνολικά στον αθλητισμό της Πάρου, όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και σε πολλά άλλα αθλήματα. Έχω δει μέσω ίντερνετ συνεντεύξεις επί του θέματος από ανθρώπους του χώρου του μπάσκετ, όπως ο Βαγγελής Μουρογιάννης και ο Θοδωρής Καζακίδης, που προσφέρουν τα μέγιστα στην καλαθοσφαίριση και στα νέα παιδιά του νησιού, και έχουν πει όλα όσα μπορούν να ειπωθούν για το θέμα οπότε δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο. Προσωπικά απλά ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα δοθεί η απαραίτητη προτεραιότητα σε αυτό το έργο, θα ξεπεραστούν τα προβλήματα και θα χτιστεί το κλειστό στο νησί μας.»
Εξακολουθείς να παρακολουθείς το μπάσκετ στις Κυκλάδες; και αν ναι, έχει αλλάξει κάτι από το τότε που ήσουν κι εσύ εδώ με το τώρα; «Εννοείται ότι παρακολουθώ το Κυκλαδίτικο μπάσκετ, κυριώς μέσω του sportcyclades αλλά και μέσω φίλων και συναδέλφων διαιτητών. Διατηρώ αρκετές επαφές με την Πάρο και με τον σύνδεσμο των διαιτητών των Κυκλάδων (ΣΕΔΚΑΚ) και ενημερώνομαι για τις εξελίξεις και τα αποτελέσματα κάθε χρονιάς. Το μπάσκετ και ο αθλητισμός είναι πάθος και παρακολουθώ όχι μόνο τα πρωταθλήματα των Κυκλάδων αλλά και αυτά της Κρήτης, όπου διαιτήτευσα μία αγωνιστική χρονιά. Δεν έχω παρατηρήσει πολλές αλλαγές στα πρωταθλήματα, αλλά αυτές που υπάρχουν είναι ιδιαίτερα σημαντικές, όπως ο γενικά μειωμένος αριθμός των ομάδων που συμμετέχουν, ο μικρός αριθμός των αγώνων κάθε κατηγορίας και τα αυξημένα προβλήματα στην διεξαγωγή των αγώνων λόγω έλλειψης ακτοπλοϊκών δρομολογίων. Δυστυχώς δεν μπορώ να έχω μία ολοκληρωμένη άποψη για τα πρωταθλήματα λόγω της απόστασης, αλλά όλοι ξέρουμε τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας μας, που επηρεάζουν και την ΕΣΚΚ και τις ομάδες.»
Ένα στην Κρήτη, τρία χρονιά στα γήπεδα των Κυκλάδων και τώρα στην Ιταλία. Εμπειρίες από διαφορετικά πρωταθλήματα. Θα μπορούσες να μας κάνεις μια σύγκριση και τι θα πρότεινες εσύ για την καλυτέρευση του Κυκλαδίτικου μπάσκετ: «Όντως, πολλές οι διαφορετικές εμπειρίες και πολλές οι διαφορές επίσης. Η σύγκριση είναι πολύ δύσκολη αφού είναι πολλοί οι παράγοντες που επηρεάζουν ένα πρωτάθλημα μπάσκετ. Η πιο σημαντική διαφορά, που είναι γνωστή σε όλους μας, είναι η ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει το Κυκλαδίτικο μπάσκετ σε σχέση με τα άλλα λόγω των μετακινήσεων. Ακόμα κι εγώ σαν διαιτητής τις τρεις αγωνιστικές χρονιές που ήμουν στις Κυκλάδες έπρεπε να μετακινούμαι συνεχώς και να περνάω ολόκληρα Σαββατοκύριακα σε άλλα νησιά για να μπορέσουμε να καλύψουμε όλους τους αγώνες. Αυτό δεν υπάρχει στα υπόλοιπα πρωταθλήματα, για κάθε αγώνα απαιτούνται μόνο μερικές ώρες.
Εκτός αυτού, από διοργανωτική άποψη μπορώ να πω ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας, αφού τα Ιταλικά πρωταθλήματα είναι πάρα πολύ καλά οργανωμένα και πολλές από τις ιδέες τους θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε στην Ελλάδα. Για να σας δώσω μερικά παραδείγματα, στις ακαδημίες διοργανώνουν πάρα πολλούς αγώνες και οι ομάδες πολλές φορές αγωνίζονται 4 και 5 φορές μεταξύ τους για διάφορα «έπαθλα», υπάρχουν διοργανώσεις all-star games για πολλές κατηγορίες, διοργανώνονται βραβεύσεις ομάδων και αθλητών/τριών από τις ενώσεις στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου και πολλά άλλα.
Από αγωνιστικής πλευράς, θεωρώ ότι οι Ελληνικές ομάδες είναι αρκετά καλύτερες και με την δουλειά που γίνεται αναδεικνύουν πολλά μπασκετικά ταλέντα. Είμαστε μπασκετική χώρα και όλοι ξέρουν πόσο υψηλό είναι το επίπεδο.
Από την πλευρά μου δεν μπορώ να κάνω πολλές προτάσεις για το Κυκλαδίτικο μπάσκετ αφού δεν γνωρίζω τα οικονομικά δεδομένα. Έχω δει όμως ότι όσο περνάει ο καιρός, διοργανώνονται όλο και περισσότερα τοπικά πρωταθλήματα στα νησιά (Πάρος, Σαντορίνη, Μήλος, Άνδρος κτλ) που σημαίνει ότι οι Κυκλαδίτες αγαπούν το μπάσκετ και θέλουν να αγωνίζονται. Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε η ΕΣΚΚ να συμβάλλει στις διοργανώσεις αυτές, αλλά ίσως υπάρχουν ανεξερεύνητες δυνατότητες. Από κει και πέρα, προσωπικά πιστεύω ότι θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στα παιδιά μεταξύ 8-18 ετών και να βρεθεί μία φόρμουλα για να αυξηθεί ο αριθμός των αγώνων κατά την διάρκεια της αγωνιστικής χρονιάς, αφού ο αθλητισμός είναι μία πολύ σημαντική διέξοδος για τα παιδιά στα νησιά, ακριβώς όπως ήταν και για εμάς παλιότερα. Είμαι σίγουρος ότι οι εμπλεκόμενοι άνθρωποι, με την αγάπη που έχουν για το μπάσκετ θα καταφέρουν να βρουν λύσεις.»
Παναγιώτη, τι θα συμβούλευες τα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν την διαιτησία; «Αν προσπαθήσω να συνοψίσω τις βασικές μου συμβουλές και να επιλέξω τρεις, αυτές θα ήταν:
- Πολύ αγάπη για την διαιτησία και το μπάσκετ
- Σκληρή και συνεχόμενη δουλειά με σκοπό πάντα το καλύτερο και
- Μετριοφροσύνη και σεβασμό σε όλους τους τομείς
Μπορώ να πω ότι ο χώρος της διαιτησίας είναι ιδιαίτερα σκληρός αφού οι συνθήκες κατά την διάρκεια των αγώνων δεν είναι πάντα ευχάριστες. Χρειάζεται γερό στομάχι για να ανταπεξέλθει κανείς στις δυσκολίες και ο δρόμος δεν είναι ούτε εύκολος ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα υπάρχουν και αντιπαραθέσεις και προβλήματα, αλλά η επιβράβρευση θα έρχετε πάντα όταν η διαιτησία είναι αμερόληπτη και σωστή και παράλληλα σέβεται όλους τους εμπλεκόμενους σε έναν αγώνα. Δεν πρέπει να ξεχνάνε ότι η διαιτησία απαιτεί προπόνηση κι έτσι θα αυξήσουν την επαφή τους με τον αθλητισμό και την σωματική άσκηση. Εγώ θέλω να παροτρύνω νέα παιδιά να ασχοληθούν με τον χώρο, να παρακολουθήσουν την προσεχή σχολή του συνδέσμου και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο γήπεδο.»
Στην Ιταλία είσαι ήδη 2 χρονιά και πας για 3ο. Πως βρέθηκες στην Ιταλία; Σκέφτεσαι κάποια στιγμή να επιστρέψεις στην Πάρο και κατ’επέκταση στην Κυκλαδίτικη διαιτησία; «Ο λόγος που βρέθηκα στην Ιταλία είναι το διδακτορικό πρόγραμμα στις περιβαλλοντικές επιστήμες που παρακολουθώ στο πανεπιστήμιο της Βενετίας. Ήταν μία επαγγελματική επιλογή, αφού το πρόγραμμα συνδυάζει τις σπουδές και την εργασία σαν ερευνητής στο πανεπιστήμιο. Δεν γνωρίζω αν θα επιστρέψω στην Πάρο στο άμεσο (ή μη) μέλλον, αφού όλα εξαρτώνται από την επαγγελματική αποκατάσταση και όπως γνωρίζετε οι συνθήκες στην χώρα μας δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές. Παρόλα αυτά, δεν το αποκλείω σαν ενδεχόμενο, η αγάπη για τον τόπο μου πάντα υπάρχει.»
Παναγιώτη, σε ευχαριστούμε πολύ και σου ευχόμαστε υγεία και σύντομα όλα σου τα όνειρα να πραγματοποιηθούν: «Σας ευχαριστώ για την συνέντευξη και την ευκαιρία που μου δίνεται να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες του sportcyclades. Με την σειρά μου θα ήθελα να σας ευχηθώ καλή συνέχεια στην προσπάθεια που κάνετε για την προβολή του αθλητισμού στις Κυκλάδες και την ενημέρωση για τα τεκτενόμενα, αφού κι εγώ μέσω εσάς παρακολουθώ το τι γίνεται στο κυκλαδίτικο μπάσκετ. Είναι ιδιαίτερα σημαντική η συμβολή του site από τότε που δημιουργήθηκε και είμαι σίγουρος ότι βλέπετε έμπρακτα τα αποτελέσματα.»
