Όμως μέχρι να φτάσουμε στο σημείο ο Πανναξιακός να διεκδικεί και πάλι την επιστροφή του στην Γ' Εθνική έχει προηγηθεί μία χρονιά με πολλά σκαμπανεβάσματα, στο τέλος όμως πανηγύρισε για πρώτη φορά στην ιστορία του το νταμπλ στις Κυκλάδες. Μετά από αυτές τις επιτυχίες λοιπόν η φιλοσοφία μας γύρω από το ποδόσφαιρο επιτάσσει να γράψουμε μερικές λέξεις όσον αφορά την ομάδα που λέγεται «Πανναξιακός», επικεντρωμένοι πάντα στους ποδοσφαιριστές, στον προπονητή και την διοίκηση που άλλωστε είναι και οι πρωταγωνιστές της όλης υπόθεσης.

Τσαμπουκάς

«Όποια ομάδα σκόραρε θα έπαιρνε και τι νίκη» δήλωσε ο Γιώργος Προμπονάς, που κατά την γνώμη μας είναι το σημαντικότερο κομμάτι στην φετινή επιτυχία του Πανναξιακού. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην αρχή της χρονιάς φάνταζε ως ο «πληγωμένος πρίγκιπας» που επέστρεψε στο τοπικό μετά από τρία χρόνια παρουσίας του σε εθνικό επίπεδο και θα χρειαζόταν κάποιο χρονικό διάστημα ώστε να βρει τα πατήματα του. Έτσι κι έγινε, αλλά ο Πανναξιακός με τον Γιώργο Προμπονά στον πάγκο του βρήκε πιο γρήγορα από το αναμενόμενο τον βηματισμό του και έγινε μία ομάδα με πολλά «καντάρια» ποδοσφαιρικό τσαμπουκά που είχε στείλει τα μηνύματα της με τις νίκες κόντρα στην κατά κοινή ομολογία πληρέστερη ομάδα του Πανθηραϊκού και στη συνέχεια κατακτώντας δίκαια δύο ψυχοφθόρους τελικούς απέναντι σε Πάγο και ΑΟ Σύρου έδειξε ότι ένας πρίγκιπας δεν χάνει ποτέ την δύναμη του.

Μυαλό

Σίγουρα ο φετινός δεν είναι ο πιο ποιοτικός Πανναξιακός όλων των εποχών, αλλά η φιλοσοφία του Γιώργου Προμπονά, τον έχει κάνει να κεφαλαιοποιεί στο έπακρον τη βαριά φανέλα του, εισπράττοντας παράλληλα τον σεβασμό των αντιπάλων του. Κάπως έτσι έγινε και στην Λέσβο, όπου μόλις η αποστολή πάτησε στο γήπεδο, έτυχε του σεβασμού των ανθρώπων και των παικτών του Διαγόρα, οι οποίοι έβλεπαν απέναντι τους μία ομάδα που έχει σημειώσει σημαντικές διακρίσεις και έχει στις τάξεις της ποδοσφαιριστές με παραστάσεις από μεγαλύτερες κατηγορίες. Και οι παραστάσεις αυτές, η εμπειρία ήταν που έπαιξαν ρόλο όταν το .σώμα δεν ανταποκρίνονταν. Όχι μόνο στο παιχνίδι της πρεμιέρας των αγώνων μπαράζ ανόδου. Και κάπου εκεί έρχεται το μυαλό του Κατσάνη του απόλυτου «captain», που όταν οι συμπαίκτες του θέλουν ψυχολογική βοήθεια την βρίσκουν αμέριστα από τον αρχηγό τους. Οι επεμβάσεις του πάντα σωστές και σωτήριες, με τον υψηλόσωμο Παπανικολάου στο πλάι του να συμπληρώνει την αμυντική ορθότητα στα μετόπισθεν της ομάδας, γεγονός που σχολιάστηκε και από τον προπονητή του Κανάρη κ. Τσατσαρώνη, ο οποίος βρέθηκε στις εξέδρες του γηπέδου της Λέσβου.

Προσφορά

«Θα προσφέρω από όπου μου ζητήσει ο προπονητής μου» έχει δηλώσει πολλές φορές ο Κώστας Κωτσαρής, ο οποίος από επιτελικός μέσος έχει καθιερωθεί από τον Γιώργο Προμπονά ως αριστερός μπακ - χαφ. Και αυτή η επιλογή δικαιώνει τον Ναξιώτη τεχνικό, αλλά δείχνει την αρτιότητα του χαρακτήρα του Κωτσαρή, οποίος δεν έχει πει το παραμικρό, παρά μόνο προσφέρει στην ομάδα και αποτελεί τον ορισμό του «παίκτη ορχήστρα». Στην άλλη άκρη βρίσκουμε τον Κώστα Καρελέμογλου, ο οποίος είναι ικανός για τα καλύτερα και σίγουρα αποτελεί διακαή πόθο αρκετών ομάδων που θα ήθελαν να εντάξουν στο ρόστερ τους έναν τόσο ποιοτικό «μικρό», ενώ το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για τον Λεγάκη, που παρά τα 17 του χρόνια δήλωσε πανέτοιμος όποτε του ζητήθηκε. Για τον Αντώνη Κατσούδα, τον «μπαλαντέρ» του Γιώργου Προμπονά, το μόνο που μπορούμε να αναφέρουμε είναι ότι «αλλάζει» θέσεις με την ίδια άνεση που αλλάζει και πουκάμισα χωρίς όμως να πέφτει η ποιότητα της απόδοσής του γεγονός που προσδίδει και την ποδοσφαιρική του ποιότητα. Και όταν μιλάμε για προσφορά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τον δεύτερο αρχηγό της ομάδας της Νάξου Αντώνη Χαμηλοθώρη, που όταν του ζητηθεί δηλώνει πάντα το παρόν με θετικό πρόσημο απόδοσης. Κουφόπουλος, Δρυς, Κεραμιώτης, Ντάσιος (σκόραρε στον τελικό) και ο Γαλάνης είναι επίσης παίκτες που αποτελούν βαρόμετρο για τον Πανναξιακό, με τον τελευταίο να κεφαλαιοποιεί τις παραστάσεις που έχει από τις μεγάλες κατηγορίες και να δίνει για την ομάδα του πολύτιμες βοήθειες στον άξονα. Σημείο αναφοράς η επιστροφή του Μανώλη Βαθρακοκοίλη τον Ιανουάριο, όπου ο ερχομός του συνδέθηκε με το μεγάλο αγωνιστικό come back του Πανναξιακού. Μεγάλες απώλειες για φέτος υπήρξαν και αυτές ήταν των Καρούση και Πιταρά, με τον πρώτο να μπαίνει σιγά – σιγά σε αγωνιστικούς ρυθμούς και τον δεύτερο να μπαίνει αλλαγή στο παιχνίδι της Λέσβου επιστρέφοντας κεφάτος και πανέτοιμος, προσθέτοντας ακόμα ένα όπλο στην φαρέτρα του Γιώργου Προμπονά.

Μάτι

Πιο σημαντικό από όλα στο ποδόσφαιρο είναι οι άνθρωποι που ασχολούνται να έχουν την ποδοσφαιρική βαρύτητα και γνώση, δύο αρετές που διαθέτουν πολλοί μέσα στο Δ.Σ. του Πανναξιακού. Οι Γιώργος Προμπονάς και Μιχάλης Αγγελής δύο «μπαρουτοκαπνισμένοι» του ποδοσφαίρου διέκριναν με το .καλημέρα της συνεργασίας τους ταλέντα στη ποδοσφαιρική γειτονιά της Νάξου και με συνοπτικές διαδικασίες τα έφεραν στην ομάδα. Μιλάμε για τους Κρισίλντι Σέμε και Δημήτρη Λίκα, οι οποίοι φρόντισαν να τους δικαιώσουν άμεσα και πολύ περισσότερο τον Γιώργο Προμπονά που τους εμπιστεύτηκε θέση βασικού. Και για όσους βλέπουν. μπαλίτσα Σέμε εστί μία καλοκαρδισμένη μηχανή στον χώρο του κέντρου, και Λίκα ένα «εργαλείο» που χάρη στην ταχύτητα και το πείσμα που διαθέτει, μπορεί να σου «φέρει το δώρο» από πολλές πλευρές, πράγμα που έκανε και στην Λέσβο όταν έδωσε την ασίστ στον Ευριπιώτη που με την σειρά του έκανε το τελικό 0-1. Δεν παραβλέπουμε και την παρουσία των υπόλοιπων μικρών όπως του Καπίρη, Βαλέτα, Λεντιάνο και αδελφών Ανεβλαβή, οι οποίοι πιστοποιούν με την παρουσία τους το μέλλον του Πανναξιακού.

Πυροβολικό

Σε αυτό το άρθρο δεν μπαίνουμε σε καμία προσπάθεια σύγκρισης παρά μόνο σε μία γενική αναφορά της αξία των παικτών, το τι πρόσφεραν και την γενική τους παρουσία και βαρύτητα στην πορεία του Πανναξιακού έως σήμερα, τη 2^η αγωνιστική των αγώνων μπαράζ. Καμία φορά όμως οι αριθμοί μιλάνε από μόνα τους. «Οπλισε» και «σκότωσε» 23 φορές φέτος τους αντίπαλους τερματοφύλακες, ενώ οι ασίστ που έφυγαν από τα πόδια του ήταν ουκ ολίγες και προσδίδουν ποδοσφαιρική ποιότητα. Το όνομα του .εκτελεστή; Γιάννης Κούτρος, που με την παρουσία του κοσμεί τον Πανναξιακό και πονοκεφαλιάζει μονίμως τις αντίπαλες άμυνες. Ο επόμενος τύπος αναφέρει συχνά την έκφραση "δουλειά μου είναι". και όντως έχει δίκιο, αφού ο Μιχάλης Ευριπιώτης (2ος σκόρερ) έχει την ικανότητα να σκοράρει όταν η μπάλα καίει, πράγμα που έκανε και στο εκτός έδρα παιχνίδι με τον Διαγόρα πετυχαίνοντας το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης δίνοντας τη νίκη στην ομάδα του.

Ανθρωπος - τοίχος

Στον δε επίλογο; Το ξεκίνημα του δεν ήταν και τόσο καλό, όπως άλλωστε και της ομάδας του, όμως σύντομα ο πορτιέρο του Πανναξιακού Γιάννης Τσουκαλάς αναδείχτηκε ως ένα από τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας και φυσικά ο άνθρωπος - τοίχος για τους αντίπαλους στράικερ. Άλλωστε, όσο και αν το επιδιώκεις λόγω των χαμηλών τόνων που σε διακρίνουν, πέντε (5) αποκρούσεις σε πέναλτι σε τελικό Κυπέλλου και Πρωταθλήματος δεν σε αφήνουν να περάσεις απαρατήρητο. Ετσι δεν είναι;  Σίγουρα, τα εύσημα ανήκουν σε αυτόν, όμως πίσω από την απόδοση του κρύβετε σίγουρα η στήριξη των συμπαικτών του που τον πιστεύουν «σαν θεό», ενώ το δικό του λιθαράκι έβαλε και ο δεύτερος τερματοφύλακας της ομάδας ο Θανάσης Περιστεράκης, με τον οποίο πέρασε ατελείωτες ώρες δουλειάς στις προπονήσεις. Ααα και ο Περιστεράκης μετά από χρόνια φόρεσε και πάλι τα γάντια για να προσφέρει από το πόστο που λίγοι γνωρίζουν σαν και αυτόν και μάλιστα με επιτυχία.