-Κόουτς , από ότι φαίνεται μέχρι τώρα η έδρα σας δίνει νίκες αλλά μακριά από αυτή δεν υπάρχει θετικό αποτέλεσμα. Υπάρχει εξήγηση για αυτό;

«Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα στο Πρωτάθλημα και θεωρώ ότι όλες οι ομάδες στην έδρα τους αισθάνονται καλύτερα. Έτσι υπάρχει ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα για τους γηπεδούχους από όσο φαίνεται. Τώρα για εμάς η εξήγηση στα αρνητικά αποτελέσματα εκτός έδρας έχει περισσότερο να κάνει με το γεγονός ότι είχαμε τραυματισμούς παιχτών με κομβική σημασία και πάνω που πήγαμε να βρούμε τη χημεία μας και την ταυτότητά μας σαν ομάδα έπρεπε να συνηθίσουμε να παίζουμε χωρίς αυτούς. Βέβαια οι τραυματισμοί είναι μέσα στο Πρόγραμμα αλλά είμαστε καινούργια ομάδα και σε αυτό το σημείο του Πρωταθλήματος μας έχουν επηρεάσει όπως ανέφερα με αποτέλεσμα να μη έχουμε θετικό αποτέλεσμα εκτός έδρας. Ασφαλώς, είναι ακόμα πολύ νωρίς στο Πρωτάθλημα, σίγουρα θα έρθουν και εκτός έδρας νίκες από τις οποίες θα εξαρτηθεί όχι μόνο η δική μας πορεία στο Πρωτάθλημα αλλά και όλων των ομάδων , ανάλογα με τους στόχους του κάθε Συλλόγου. Δεν θεωρώ ότι έχουμε κάνει κάποια “κακή” ήττα αλλά ο τρόπος που της κάναμε μας αφήνει μια πικρία αφού θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο».

-Ας έρθουμε τώρα στο ματς  της Κυριακής. Είναι για την ομάδα σας ένα must win παιχνίδι αυτό με τον ΑΠΑΣ;

«Για μας το παιχνίδι με τον ΑΠΑΣ δεν έχει χαρακτήρα πρόωρου τελικού αλλά είναι ένα από αυτά που πρέπει να κερδίσουμε αν θέλουμε να έχουμε υψηλές προσδοκίες. Ο Ναξιώτικος Σύλλογος, προσωπικά, με έχει γοητεύσει γιατί παρότι έρχεται για πρώτη φορά στις Εθνικές Κατηγορίες , έχει δείξει πολύ καλά στοιχεία και παρουσιάζεται πολύ πιο δυνατός   από όσο περιμέναμε όλοι το καλοκαίρι , πριν ξεκινήσει το Πρωτάθλημα. Είναι μια ομάδα πολύ καλά δομημένη και εντός και ακτός παρκέ, μια ομάδα με αρχές και σίγουρα θα πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ για να κάνουμε αυτό που πρέπει και να κερδίσουμε».

-Κόουτς, μετά την κρίση ειδικά όλες οι ομάδες προσπαθούν να εντάξουν νέα παιδιά στη δυναμική τους και να στηριχτούν σε αυτά. Η ομάδα σου έχει μια υγιή βάση Ακαδημιών και γίνεται μια προσπάθεια να ενσωματωθούν αυτά τα νέα παιδιά στο Αντρικό Τμήμα. Πόσο εύκολη είναι αυτή η διαχείριση από τη δική σου πλευρά;

«Ανοίγουμε μεγάλο θέμα τώρα, καθώς αυτό το γεγονός που αναφέρεις  είναι και το ζητούμενο για το μέλλον του μπάσκετ στην χώρα μας. Βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν πολλά παιδιά που να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε αυτή τη  δύσκολη διαδικασία ενσωμάτωσης. Εγώ προσωπικά έχω μια βασική αρχή. Επενδύω σε χαρακτήρες, σε παιδιά που έχουν ηθική , έχουν αρχές, έχουν διάθεση, έχουν αυτοπειθαρχία  ώστε να αντέξουν αυτή την μεγάλη πίεση και να μην απογοητεύονται από την πρώτη “στραβή” που θα συμβεί. Δυστυχώς τα σημερινά παιδιά δεν μπορούν να αντέξουν όλη αυτή την ευθύνη και για αυτό βλέπουμε πολλούς παίχτες προχωρημένης ηλικίας να αγωνίζονται στα Εθνικά Πρωταθλήματα και να αποδίδουν εξαιρετικά. Τώρα όσον αφορά την ομάδα μου, η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε πολλά νέα παιδιά αλλά αυτά που έχουμε έχουν πολύ ενεργό ρόλο στην ομάδα και δεν είναι για να συμπληρώνουν τη δωδεκάδα σε κάθε παιχνίδι. Έτσι, τα παιδιά αυτά έχουν σηκώσει μεγάλο βάρος και έχουν δείξει ότι αντέχουν σε αυτή την πίεση ώστε να μπορώ και εγώ σαν προπονητής να στηριχθώ πάνω τους στο βαθμό που τους αναλογεί. Βέβαια η Γ' Εθνική θέλει κι άλλα πράγματα εκτός από τον ενθουσιασμό. Θέλει και την εμπειρία , να μπορούμε να διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις τόσο στους αγώνες όσο και στην καθημερινότητά μας για να μπορείς να κάνεις Πρωταθλητισμό».

-Αλήθεια πώς είναι να έχεις γυναίκα Πρόεδρο;

«Κοιτάξτε, τη Κα Ελένη εγώ την γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια, πάνω από 15 και έχουμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση. Θα έλεγα ότι δεν διαφέρει πολύ από έναν άντρα Πρόεδρο αφού έχει τον ίδιο δυναμισμό που θα είχε ένας άντρας και σε γενικές γραμμές θα πω ότι είναι η Πρόεδρος που θα ήθελε κάθε προπονητής για να δουλεύει. Ξέρει πολύ καλά να διαχειρίζεται ένα Σύλλογο με τόσες απαιτήσεις χωρίς να μας δημιουργεί καμιά πίεση και κανένα άγχος».

-Αν και νέος στην ηλικία, μόλις 41 ετών, το βιογραφικό σου είναι πλούσιο; Γεννήθηκες για την Προπονητική; Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου και οι προσωπικοί σου στόχοι;

«Το μπάσκετ για μένα είναι ένας φυσικός χώρος δράσης, ένας τρόπος ζωής. Θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρό στα γήπεδα. Δεν ξέρω αν γεννήθηκα για προπονητής αλλά όσο μου αρέσει αυτό που κάνω, όσο μου δίνει ζωή και ενέργεια θα είμαι μέσα στο γήπεδο. Κάθε άνθρωπος που δουλεύει έχει τις προσωπικές του φιλοδοξίες ώστε να ανταμειφθεί αυτή του η προσπάθεια. Όσο η ομάδα μου έχει βλέψεις και κάνει βήματα προς τα πάνω ικανοποιούνται και οι προσωπικές μου φιλοδοξίες. Βέβαια ξέρετε καλά ότι στη δουλειά τη συγκεκριμένη δουλειά δεν μπορείς να κάνεις πολλά όνειρα και να θέσεις μακροπρόθεσμους στόχους αφού πολλές φορές ένα εύστοχο ή ένα άστοχο σουτ καθορίζει την πορεία που μπορεί να έχεις. Έτσι λοιπόν, μοιραία, όσοι κάνουμε αυτή τη δουλειά κοιτάμε το επόμενο παιχνίδι γιατί είναι η μόνη βάση , ο μόνος υπαρκτός σχεδιασμός που μπορείς να κάνεις».