Το τουρνουά, που οργανώθηκε για 7η συνεχόμενη χρονιά από τον ΑΜΣ Φιλωτίου και έγινε χθες στο γήπεδο του Φιλωτίου μάζεψε, όπως κάθε χρόνο αρκετά νεαρά παιδιά, που ήθελαν να τιμήσουν την μνήμη του Μανόλη Μάκαρη, με την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους στο τουρνουά.
Λίγο ως καθόλου θα λέγαμε μετρά το αποτέλεσμα σε τέτοιου είδους αγώνες. Στον χθεσινό αγώνα οι δύο ομάδες χωρίστηκαν σε μπλε και πράσινους. Οι μεν μπλε ομάδα αποτελούνταν κυρίως από μικρούς σε ηλικία ποδοσφαιριστές, ενώ οι πράσινοι από μεγαλύτερους και εμπειρότερους. Η τελική επικράτηση για την μπλε ομάδα ήρθε πιο εύκολα από ότι περιμέναμε και δικαίως ήταν αυτοί που πανηγύρισαν στο τέλος την κατάκτηση του τροπαίου.
Μπλε: Βασιλάκης Μ., Ψαρράς Β., Μουστάκης Μ., Βασιλάκης Π., Κυβελίδης, Τσάφος Γ., Κρασσάς Γ., Ψαρράς Ιακ., Βασιλάκης Μ., Μανιός Β., Μανιός Ξ., Δέτσης.
Πράσινοι: Βασιλάκης Μ., Ψαρράς Μ., Μάκαρης Ρ., Μουστάκης Β., Βασιλάκης Μαν., Τσάφος Σ., Ψαρράς Σ., Καράι Μ., Καράι Β., Μουστάκης Ν., Μανιός Σ., Κατσουρός Φ., Βασιλάκης Α., Μουστάκης Δ.
Από την οικογένεια του Μανόλη Μάκαρη λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
« Η οικογένεια του Μανόλη Μάκαρη μέσα από το S.C θέλει να ευχαριστήσει δημοσίως, όλους όσους συμμετείχαν στην αθλητική εκδήλωση που γίνετε κάθε χρόνο στην μνήμη του πολυαγαπημένου μας ιού, αδερφού και πατέρα Μανόλη Μάκαρη. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε το Δ.Σ του ΑΜΣ Φιλωτίου για την διοργάνωση, καθώς και τους χορηγούς Πέτρο Ραουζαίο και Γιώργο Κατσάνη, οι οποίοι έδειξαν πως ξέρουν να τιμούν ανθρώπους που έχουν προσφέρει στο ποδόσφαιρο».
Μετά το τέλος του αγώνα άπαντες έδωσαν νέο ραντεβού για την επόμενη χρονιά.
Μανόλης Μάκαρης
Δεν είναι τυχαίο ότι το όνομα του ακούστηκε δυνατά τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος του τουρνουά ποδοσφαίρου που διοργανώνετε κάθε χρόνο από τον Αθλητικό Μορφωτικό Σύλλογο Φιλωτίου.
Αναμφισβήτητα αποτέλεσε ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του ΑΜΣ φιλωτίου και η ανάμνησή του μένει και θα μένει για πάντα ζωντανή στις καρδιές όσων γνώρισαν τον Μανώλη Μάκαρη.
Στην σύντομη ζωή του; απλά «ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ» με ότι αυτό συνεπάγεται, ξεκίνησε να παίζει μπάλα από την «κούνια», σύντομα μπήκε στην βασική ομάδα του Πανναξιακού και από εκεί μεταπήδησε στις Μικτές ομάδες των Κυκλάδων, με τις επιτυχίες ως τότε να διαδέχονται η μία την άλλη. "ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΕΛΕΓΕ", μετά τον στρατό φεύγω για Αθήνα.
Η μοίρα άλλα λογάριαζε όμως και η ατυχία χτύπησε την πόρτα του Μανώλη. Ο Μανώλης δεν θα ξανακλωτσήσει «τόπι», πρέπει να αναζητήσει πλέον άλλο τρόπο για την διοχέτευση της αγάπης του στο ποδόσφαιρο.
Και εκεί έρχεται η αλλαγή στην ζωή του και η μετοίκηση στο Φιλώτι του δίνει την ευκαιρία να εμπλακεί στο Δ.Σ του ΑΜΣ φιλωτίου που τόσο πολύ αγάπησε. Οι συγκυρίες τον φέρνουν στην ανάληψη των τεχνικών καθηκόντων στα ποδοσφαιρικά τμήματα του ΑΜΣ Φιλωτίου, αλλά αυτό που του κεντρίζει το ενδιαφέρον και δύνεται «ψυχή τε και σώματι», είναι τα παιδικοεφηβικά τμήματα του Συλλόγου.
Μετά από τρία χρόνια επίπονης και επίμονης δουλειάς ο Μανώλης καταφέρνει αυτό που είχε καταφέρει πολλές φορές ως ποδοσφαιριστής, μαζί με τους ποδοσφαιριστές του ανεβαίνει στο ψιλότερο σκαλί του βάθρου κατακτώντας την πρώτη θέση Νέων 2001-2002 μεταξύ όλων των Κυκλαδίτικων ομάδων νικώντας εύκολα στον τελικό την Μύκονο με το ευρύ 4-1.
Το 2006 ο Μανόλης έφυγε ξαφνικά από κοντά μας, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό σε όσους τον γνώριζαν και τον αγαπούσαν.
Μέρες χαραγμένες στα μυαλά και στις καρδιές των παιδιών που αποτελούσαν εκείνη την ομάδα και όπλο στην φαρέτρα για το μέλλον του Φιλωτίτικου ποδοσφαίρου.
