Μετά από ένα καλοκαίρι θλίψης και καταστροφής, μετά από την ολοκλήρωση του κύκλου των δακρύων, ήρθε η ώρα της αυτογνωσίας. Τα νερά στον Θεσσαλικό κάμπο καθρεφτίζουν τις ευθύνες του λαού - λαουτζίκου που δεν αξιολόγησε τα μηνύματα των εποχών και έβαλε άλλες προτεραιότητες.
Τα σημάδια ήταν φανερά. Φανερά και επαναλαμβανόμενα. Μία κυβέρνηση που δεν νοιάστηκε σοβαρά για τον τομέα της πολιτικής προστασίας 4 χρόνια, νομοτελειακά δεν θα νοιαστεί ούτε και για τον 5ο. Δε νοιάστηκε από επιλογή, δε νοιάστηκε συνειδητά. Το δάσος ΔΕΝ ήταν γι’ αυτήν προτεραιότητα κοινωνικού βίου, δεν ήταν τμήμα Εθνικής κληρονομιάς. Όταν προέκυψε η πανδημία, σε 3 μήνες είχαμε οργανώσει ένα τέλειο σύστημα εμβολιασμών, όταν προέκυψε η έξωθεν πίεση για ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, σε λίγους μήνες σχεδιάσαμε την συμφωνία των Πρεσπών. Όταν μια εξωγενής πίεση ή κομματικό συμφέρον μας επιβάλλει κάτι, το κάνουμε γρήγορα και οργανωμένα. Όταν δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με κάτι, βρίσκουμε δικαιολογίες.
Ο λαός αποφάσισε. Στην ιεραρχία των σημείων που καθόρισαν τη ψήφο του, η προστασία των δασών και του περιβάλλοντος ήταν στον πάτο. Προτεραιότητα είχαν τα market pass, το καλάθι της νοικοκυράς, το fuel pass, οι επιστρεπτέες προκαταβολές. Επίλεξε να καεί, να πνιγεί, να παγώσει αλλά να μην αφήσει τα 20 ευρώ του super market. Το τίμημα το βίωσε πιο οδυνηρά απ΄ ότι περίμενε αλλά σύντομα θα ξαναξεχάσει. Ο λασπωμένος του κάμπου και ο καμένος του Έβρου θα πάρουν την αποζημίωση και θα ξεχάσουν. Η επιλογή δική τους, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Είχαν δεδομένα μίας ολόκληρης τετραετίας και όχι μίας «άτυχης» χρονιάς. Το θέμα δεν είναι κομματικό αλλά κοινωνικό. Δεν παίζει ρόλο το ποιο κόμμα προκαλεί μία καταστροφή αλλά ο αυθόρμητος βαθμός αντίδρασης αυτών που την υφίστανται.
Δεν είναι θέμα χαιρεκακίας ή διαπίστωση αυτής της κοινωνικής ψύχωσης. Είναι μία ρεαλιστική προσέγγιση της Ελληνικής κοινωνίας που υπολειτουργεί στα αυτονόητα. Η εκπόρνευσή της όμως είναι αφορμή κοινωνικού διχασμού και μετανάστευσης των υγιών κυττάρων αυτής της χώρας που δεν αντέχουν να συνυπάρχουν με ανθρώπους τόσο δουλοπρεπείς, άβουλους και ηλίθιους. Αυτή τη στιγμή έχουν δημιουργηθεί 3 ομάδες στην Ελληνική ανθρωπογεωγραφία. 3 ομάδες αντίρροπες προς τον τοξικό μικροαστισμό που εκφράζει το μεγαλύτερο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτόν που περιγράψαμε πριν λίγο.
Η πρώτη ομάδα λειτουργεί με χαιρεκακία. Επιχαίρει με την οδύνη αυτών που επίλεξαν συνειδητά τη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Καλά να πάθετε λένε. Η δεύτερη (στην οποία ανήκω) παρατηρεί αυτόν τον κοινωνικό μαζοχισμό ως ένα κοινωνικό φαινόμενο και βλέπει τα πράγματα κριτικά. Δεν επιχαίρει με την καταστροφή, την θεωρεί όμως μία αυτονόητη εξέλιξη μιας κοινωνίας που την προκαλεί οπότε δεν αναλώνεται σε συναισθηματισμούς. Η φράση «έχουμε ότι αξίζουμε» είναι οδηγός της. Είναι, τέλος, και η τρίτη ομάδα που έχει μοιρολατρικά δεχθεί την ποιότητα της Ελληνικής κοινωνίας και φέρεται αντίστοιχα αδιάφορα σε ότι κακό συμβεί. Συνολικά, βρισκόμαστε σε έναν εθνικό διχασμό όπου η ταξική του υπόσταση δεν έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση του κάθε πολίτη αλλά με την προσωπική του καλλιέργεια και με την αστική του κουλτούρα. Ηλίθιοι εναντίων καλλιεργημένων, δουλοπρεπείς εναντίον ακτιβιστών, παρτάκηδες εναντίων γνήσιων αστών.
Ο εχθρός δεν είναι προ των πυλών, είναι εδώ, ανάμεσά μας. Αδρανής, εγωιστής, μικροαστός. Επιβιώνει από το 1827 χωρίς να εξαφανιστεί. Καθορίζει την ποιότητα ζωής των υπολοίπων και επιβάλλεται σε αυτή. Μιλούσα πρόσφατα με ένα καλό φίλο από Β. Εύβοια. Μου περιέγραφε πόσο περιχαρής ήταν η πλειοψηφία των κατοίκων, παρά την καταστροφή του 21, όταν είδαν ποσά στο λογαριασμό τους που δεν είχαν ξαναδεί. Η εικόνα που είχαμε σχηματίσει οι μη Ευβοιώτες ήταν διαφορετική. Πιστεύαμε ότι υπήρχε οδύνη και απελπισία. Κάθε άλλο. Το ίδιο και οι Ηλείοι παλιότερα. Το ίδιο θα γίνει και με τους Θεσσαλούς, μην έχετε καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Το στατιστικό δείγμα των λωτοφάγων είναι ήδη πολύ μεγάλο κατά τη διάρκεια της Νεότερης ιστορίας, γιατί να αλλάξει κάτι;
Ο Ελληνικός λαός είναι ότι περιέγραψε ο Ραφαηλίδης στις τελευταίες 30 σελίδες του βιβλίου του για την Νεοελληνική ιστορία. Άπληστος, διεφθαρμένος, διαπλεκόμενος. Μία φθηνή βίζιτα που όταν πέσει το κατοστάρικο πάει με τον οποιοδήποτε οπουδήποτε. Γίνεται Αριστερός, Δεξιός, Κεντρώος, Κομμουνιστής, φασίστας αρκεί να βολέψει την κωλάρα του. Όταν καθαρίσουν οι γαλότσες από τη λάσπη δεν θα αναζητήσει ευθύνες, δεν θα αντιδράσει, δεν θα δημιουργήσει συντονισμένα κάτι καλύτερο. Και το χειρότερο, θα ωθήσει την εξαίρεση του 10% να αναζητήσει την τύχη της μακριά από αυτή τη χώρα.
Σε λίγες μέρες θα έχει ξεχαστεί η πλημμύρα όπως ξεχάστηκαν, τα Τέμπη, η Δαδιά, η Αττική οδός. Τα lockdown και ο χειρισμός της πανδημίας επέτειναν αυτή την αδράνεια και την ιδιώτευση του Έλληνα. Τώρα όλα είναι πιο εύκολα. Την επόμενη φορά λοιπόν, να αναμένουμε στον Παλαμά 56,29% η Νέα Δημοκρατία (από 46,29), η Ρόδος 57,04% (από 47,04), ο Έβρος 54,18% (από 44,18) στη Φυλή 44,94% (από 34,94). Σπεύσατε Κωλοέλληνες του 50ευρου για το συσσίτιο. Σπεύσατε ανάδελφοι απάτριδες, σιχαμεροί συμπατριώτες.
Γιώργος Νομικός Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
