Αναγνώριση στα όσα έχει προσφέρει να το πει κανείς; Ενδιαφέρον για τα όσα έχει να πει; Ότι και να ισχύει, το σίγουρο είναι ότι οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που του τέθηκαν έχουν ενδιαφέρον.

Διαβάστε τη συνέντευξη όπως δημοσιεύθηκε στην επίσημη σελίδα της ΕΣΚ Κυκλάδων: 

Στην Ένωση σωματείων καλαθοσφαίρισης Κυκλάδων είπαμε να αντιστρέψουμε για λίγο τους ρόλους και να πάρουμε μια συνέντευξη από τον άνθρωπο που ήξερε καλύτερα από όλους να προβάλλει τα πεπραγμένα κάθε αγωνιστικής στο κυκλαδίτικο μπάσκετ, βρισκόμενος μάλιστα εκτός Κυκλάδων, καθώς διαμένει με την οικογένεια του μόνιμα στην Αθήνα, το δημοσιογράφο του Sportcyclades κ. Ιωάννη Νοταρά.

Ας ξεκινήσουμε με μια ιστορική αναδρομή, πότε και πώς προέκυψε η ενασχόληση με τα τοπικά πρωταθλήματα στις Κυκλάδες;

«Ως γαμπρός από ναξιώτικη οικογένεια παρακολουθούσα τα αθλητικά νέα των Κυκλάδων μέσω του SportCyclades, προκειμένου να ενημερώνω τον πεθερό μου για την αγαπημένη του ομάδα, τον Πανναξιακό. Ήταν 48 λεπτά μετά τις 12 τα μεσάνυχτα και ξημέρωνε Κυριακή 20 Ιουλίου του 2014, όταν φίλοι μου από Πάρο κι από Αντίπαρο επικοινώνησαν μαζί μου να με ενημερώσουν πως ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς παραθέριζε στα δύο αυτά νησιά και είχαν φωτογραφίες μαζί του. Αμέσως σκέφτηκα πως θα ήταν καλό να γράψω ένα ρεπορτάζ και να το στείλω στο συγκεκριμένο σάιτ, χωρίς να ξέρω ποιος το είχε και τι γινόταν. Επικοινώνησα με τον Σπύρο Μάκαρη, δίχως να γνωριζόμαστε, του έδωσα την πληροφορία, μου ζήτησε κείμενο, το δημοσίευσε και η πρώτη μου αποκλειστική είδηση ήταν γεγονός!

Το ίδιο φθινόπωρο ο εκλεκτός συνάδελφος από το παρελθόν, στο Sportime εκείνος, στον Φίλαθλό εγώ, ο Νικόδημος Λιανός επικοινώνησε μαζί μου να μου ζητήσει να μεταβώ στο γήπεδο της ΦΕΑ (σ.σ. που βρίσκεται 5 λεπτά από το σπίτι μου) για να καλύψω το φιλικό με αντίπαλο τον Πανναξιακό. Αυτό ήταν… Η αρχή είχε γίνει. Κάθε που έρχονταν ο μπασκετικός Πανναξιακός στην Αθήνα από κοντά κι εγώ. Όταν ο Περιστεριώνας Τήνου κατέκτησε το εφηβικό πρωτάθλημα το 2018 πήρα την πρώτη μου συνέντευξη για το σάιτ από τον Αντώνη Βιδάλη. Η όλη διαδικασία μου ξύπνησε μνήμες από το παρελθόν μου στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας. Μπήκα στο …τρυπάκι κι αποφάσισα να ξεκινήσω δειλά-δειλά την καταγραφή των αγώνων του τοπικού. Στην αρχή ήταν δύσκολα, κανείς δεν με εμπιστεύονταν. Φύλλο αγώνα με το ζόρι να βρω, σωστά ονόματα αθλητών και αθλητριών, φωτογραφίες από το ματς και φυσικά ρεπορτάζ από τον εκάστοτε προπονητή. Επαγγελματικές δουλειές, όπως είχα κι έχω μάθει, κι όλα αυτά από απόσταση από το επίκεντρο, που λίγοι αναγνώρισαν και αναγνωρίζουν ακόμη και σήμερα… Έχουν περάσει πέντε χρόνια, πέντε αγωνιστικές σεζόν που μοιάζουν σαν χθες».

Φέτος, δυστυχώς για μας, δεν ασχολείστε με τα πρωταθλήματα Καλαθοσφαίρισης των Κυκλάδων και επειδή είχατε πιστούς αναγνώστες, θα μπορούσατε να μας αναφέρετε τους λόγους;

«Όπως για όλο τον κόσμο έτσι και για εμένα η οικογένεια είναι το παν. Επειδή η βασική μου δουλειά είναι άλλη κι όχι αποκλειστικά η αθλητική δημοσιογραφία που εργάστηκα επαγγελματικά από το 1998-2004, όταν σχολούσα το βράδυ του Σαββάτου, ερχόμουν σπίτι και έπεφτα με τα… μούτρα στον υπολογιστή. Να βρω τα παιχνίδια της ΕΣΚΚ, να μάθω αποτελέσματα και μέχρι τα ξημερώματα να γράφω ματς και να στέλνω προς δημοσίευση. Αποτέλεσμα; Να έχουν περάσει 8 χρόνια και να μην έχω χαρεί το παιδί μου που δεν με έβλεπε, όπως και η σύζυγός μου, σχεδόν καθόλου, αφού είχα να επωμισθώ και τις υποχρεώσεις μου ως δημοσιογράφος της ΦΕΑ! Σε συνδυασμό πως οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις από πέρυσι, μεγάλωσαν και οι υποχρεώσεις  στη ΦΕΑ, καθώς ανέβηκε στην Α2,  που έχει περισσότερο τρέξιμο. Σε συζήτηση που είχα με τον Σπύρο Μάκαρη, είπα να κάνω λίγο πίσω από τα δρόμενα του κυκλαδίτικου μπάσκετ. Αρκετοί μπορεί να …ανακουφίστηκαν, περισσότεροι να στεναχωρήθηκαν, αλλά έτσι είναι η ζωή. Βάζουμε κάποιες προτεραιότητες στη ζωή μας. Το καλό με τους πιστούς μου αναγνώστες είναι ότι γνωρίζουν τι μου συμβαίνει και συνεχίζουν να επικοινωνούν ακόμη και σήμερα μαζί μου για να μάθουν τι κάνω… Δεν ξεχνούν…».

Εδώ και κάποια χρόνια είστε στο γραφείο Τύπου της ΦΕΑ, πλέον στην Α2 εθνική κατηγορία ή Elite League, ποιες είναι οι εμπειρίες σας από τη απασχόληση σας εκεί;

«Μέσα από ένα τραγικό οικογενειακό συμβάν προέκυψε η συνεργασία μου με τη ΦΕΑ! Μία συνεργασία που μέχρι και σήμερα ακόμη δεν μπορώ να διανοηθώ από που την… ανέλαβα και που την… έφτασα. Νιώθω κι εγώ ζωντανό κομμάτι της ιστορίας της. Κι εκεί όταν ξεκίνησα, ήταν όλοι διστακτικοί ως προς το τι μπορώ να προσφέρω. Εκτιμώ πως έχω βάλει κι εγώ το δικό μου λιθαράκι σε αυτό που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια στον σύλλογο. Πλέον όλοι με γνωρίζουν και αρκετοί είναι εκείνοι που ακόμη και σήμερα με θυμούνται από την θητεία μου στον Φίλαθλο. Καλοί οι τίτλοι, καλοί οι αγώνες, αλλά η φετινή εμπειρία με τη συμμετοχή της στο final_4 του κυπέλλου των ομάδων των εθνικών κατηγοριών ήταν το κάτι άλλο. Στον ημιτελικό με τον Παπάγου, πρώτη μου φορά κάθισα στον πάγκο της και ένιωσα εκ των έσω τον παλμό, την ένταση, την αγωνία, την έκσταση, τα πανηγύρια. Και δεν αναφέρομαι στον τελικό με τον Πανιώνιο, γιατί ήμουν στη δουλειά μου εκείνη την ώρα και δεν παραβρέθηκα στον αγώνα του κλειστού του ΟΑΚΑ. Είπαμε, η οικογένεια είναι το παν κι από κάπου πρέπει να συντηρηθεί…».

Ας γυρίσουμε στα δικά μας, ποιο είναι το παιχνίδι που σας έχει μείνει έντονα χαραγμένο στη μνήμη σαν ρεπορτάζ, από τα κυκλαδίτικα παιχνίδια;

«Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία, αλλά αρκετά παραπάνω… Το πρώτο είναι ο περυσινός ανεπανάληπτος τελικός των κορασίδων με την επική ανατροπή του ΑΟ Άνδρου που κατέκτησε το πρωτάθλημα κόντρα στον ΑΠΑΣ. Δεύτερο, οι τελικοί ανάμεσα στον Πανναξιακό και τον ΑΠΑΣ για το ανδρικό και τα αφιερώματα που είχα κάνει εκείνη την περίοδο πριν τα ματς. Τρίτο, η πρώτη προπόνηση του ΑΠΑΣ και το ταξίδι μου στη Νάξο, υπό την παρουσία του νέου μεταγραφικού αποκτήματος, του Γιάννη Γιαννούλη. Αυτό όμως  που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ μου, είναι η πρώτη μου παρουσία σε αγώνα κυκλαδίτικου μπάσκετ, τον Απρίλιο του 2019. Στο φάιναλ φορ του παιδικού στην Πάρο! Δεν ήταν μόνο οι αγώνες που παρακολούθησα, που σχολίαζα on camera, ή οι συνεντεύξεις που πήρα, αλλά θα σταθώ σε ένα σημείο. Όταν εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό έφτασα στην Πάρο και κατευθύνθηκα στην Παναγία για να προσκυνήσω ήρθα… αντιμέτωπος με τις αποστολές των ομάδων που συμμετείχαν στην τελική φάση. Όταν τα παιδιά για τα οποία έγραφα τόσο καιρό και ήξερα μόνο τα ονόματά τους φώναξαν «ε, παιδιά ο Νοταράς», “πάγωσα”. Αμέσως έτρεξαν με αγκάλιασαν και με ευχαρίστησαν  για τα όσα έκανα για εκείνους. Όπως και οι προπονητές των ομάδων. Η αγκαλιά του Αντώνη, του Ανδρέα, του Παναγιώτη και του Θοδωρή δεν θα ξεχαστούν τόσο εύκολα…».

Τι σας έχει αφήσει ευχάριστες αναμνήσεις και τι σας έχει ενοχλήσει, από την ενασχόληση σας με τα πρωταθλήματα της ΕΣΚΚ όλα αυτά τα χρόνια;

«Όπως ανάφερα και νωρίτερα, οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι ότι ακόμη και σήμερα κάποιοι δεν με έχουν ξεχάσει. Και μάλιστα ακόμη και σήμερα με… παρακαλούν να πιάσω το πληκτρολόγιο, να ανοίξω το φάκελο “Τα έγγραφά μου” και να ξεκινήσω να …πυροβολώ, όπως μου λέει ο Σπύρος Μάκαρης. Μέσα σε αυτά τα χρόνια γνώρισα αξιαγάπητα άτομα. Παίκτες, προπονητές, παράγοντες, γονείς, κηδεμόνες που συνεχίζουν να με ευχαριστούν για όσα έκανα για εκείνους, για τα παιδιά τους.  Όσο για την ενόχληση; Δεν θα το έλεγα ενόχληση, αλλά πικρία. Πικρία που κάποιοι φαίνεται πως έχουν ξεχάσει από που ξεκίνησαν, που είναι και πως βρέθηκαν εκεί που είναι, δίχως να σκεφτούν ποιοι τους βοήθησαν με συνεντεύξεις, κείμενα, αφιερώματα για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο που είναι. Ποτέ μου δεν ζήτησα ως αντάλλαγμα για όσα έκανα και κάνω, τσάμπα διαμονή σε κάποιο από τα πανέμορφα νησιά των Κυκλάδων, ποτέ μου δεν ζήτησα αντίτιμο για τα όσα προσέφερα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά θεωρώ είναι κρίμα κι άδικο να λένε πως για όλα φταίει «ο φίλος σου ο Νοταράς…». Τώρα που δεν υπάρχει ο Νοταράς, ποιος φταίει; Καλή καρδιά…!!! Όπως είχε πει και ο Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης, και δημοσιογράφος,  Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ, γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ:

“Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. ‘Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις”».

Μέσα από αυτή την σπάνια συνέντευξη, την πρώτη μου που παραχωρώ, θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον νυν πρόεδρο της ΕΣΚΚ, τον Γιώργο Ονάσογλου, τον πρώην, τον κο Λώρη Σαλάχα, σύσσωμο το ΔΣ της Ένωσης, τους προπονητές και τους παράγοντες όλων των σωματείων (σίγουρα έχω ξεχάσει αρκετούς), τον Κυριάκο, τον Αντώνη, τον Λευτέρη, τον Ανδρέα, τον Αντώνη, τον Παναγιώτη, τον Βαγγέλη, τον Τάσο, τον Μάριο, τον Θοδωρή, τον Άκη, τον Βασίλη, τον “Ρόι” – Θοδωρή, τον Βαλάντη, τον Κώστα, τον Χάρη, μα πάνω από όλα τον Σπύρο. Δεν κάνω διαφήμιση στο SportCyclades, αλλά χάρη στον Σπύρο δεν θα είχα, δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα. Όταν με …πολέμησαν με μοναδικό τους όπλο το σωματότυπό μου εκείνος βγήκε μπροστά και σαν πραγματικός φίλος (σπάνιο στην εποχή μας, ε; ) με προστάτεψε και με προέτρεψε να συνεχίσω.

Καλή υγεία σε όλο τον κόσμο κι όπως μου είχε πει ένας εκλεκτός παράγοντας, ο πρόεδρος της ΑΕ Σαντορίνης, ο Βαλάντης Βλαβιανός: «Δεν θα λέμε ευχαριστώ, αγάντα θα λέμε κι όπου μας βγάλει…».

Ευχαριστούμε τον κ. Ιωάννη Νοταρά για την παραχώρηση της συνέντευξης και ελπίζουμε σύντομα η πένα του να αρχίσει να ξαναγράφει για τα πρωταθλήματα των Κυκλάδων!