ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ

Πριν 2 Κυριακές, ένας απρόσμενος θόρυβος διέκοψε την ανάγνωση του Μέγα Ανατολικού. Αυτό το βιβλίο δεν είναι γραφτό να το ολοκληρώσω, ακόμα και τώρα που «Μένουμε σπίτι». Βγήκα έξω με τα σώβρακα και αντίκρυσα κόσμο να έχει βγει στα μπαλκόνια και να χειροκροτάει. Κερδίσαμε ξανα το EURO; Περνάει πρόωρα ο επιτάφιος; Αναστήθηκε ο Αντρεας μήπως; Μετά από έρευνα κατάλαβα ότι ήταν ένα συμβολικό ιντερνετικό κάλεσμα συμπαράστασης στο ιατρικό προσωπικό.

Πολυάριθμοι αναγνώστες της Μαγνητικής, καμμένοι στον εγκέφαλο από το Netflix, το Playstation και τον Βερύκιο. Θα ήταν ανώφελο, μέρες πολιορκίας, να γράψω κάτι αμιγώς αθλητικό. Δεν συνέβη ποτέ, πόσο μάλλον τώρα που βρισκόμαστε στην κορύφωση μιας αρχαίας τραγωδίας.

Δύο γάτες και μία βαλίτσα αμφιβολίες. Εκείνο το ζεστό Αυγουστιάτικο πρωινό του 2015, η AnikaBrinkmann έφτανε στο Ελ. Βενιζέλος με 2 γάτες και 1 βαλίτσα αμφιβολίες. Η ριψοκίνδυνη επιλογή του Απ. Οικονόμου ξεμύτιζε για πρώτη φορά έξω από τη Γερμανία για να δοκιμάσει την τύχη της. Ένα κορίτσι που μετά τη Munster δεν είχε στεριώσει 2 συνεχόμενες χρονιές σε μια ομάδα, ήρθε να πάρει τη θέση της μεγάλης Τένεβα. Που πάτε κυρία μου;

Οι γιορτές πλησιάζουν. Οι πόλεις στολίζονται με φώτα, οι κιτσοφάτνες στήνονται στις πλατείες, ο Ρούντολφ το ελαφάκι χοροπηδάει χαρωπά, το Last Christmas των Wham μας καίει τον εγκέφαλο ακόμα μια χρονιά, οι Άι Βασίληδες βγαίνουν στη γύρα και ο δρόμος προς το καζίνο Mont Parnes στην Πάρνηθα αρχίζει και αποκτά κίνηση. Μια ειδυλλιακή Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

Στο άρθρο «Είμαστε όλοι Πόρφύρας»  έγραφα στην προτελευταία παράγραφο : «Ελάτε να δείτε ένα άλλο αθλητικό πρότυπο γεμάτο fairplay και όχι φαινόμενα ποδοσφαιρικής Β’ Εθνικής». Δεν ήταν ούτε βραδινή ονείρωξη, ούτε οφθαλμαπάτη. Ήξερα τι έγραφα. Από πέρσι, οι νευρικές απολήξεις της μύτης μου έπιασαν στην ατμόσφαιρα οσμή πτωμαϊνης και χωματερής.

Μια απρόσμενη έκπληξη σε έναν απρόσμενο χώρο. Μία βιταμίνη ελπίδας μέσα στην αφασία της αθλητικής μιζέριας. Ναι, υπάρχουν και τέτοια μυαλά.

Η καθιερωμένη, σύντομη πλέον, επίσκεψή μου στο νησί ολοκληρώθηκε και φέτος. Εκτός από την επαλήθευση της «προόδου» που συντελείται χρόνο με το χρόνο, διαπίστωσα, μέσα σε όλα, την αύξηση των εκκλησιών σε χωριά και κάμπους (αυτούς που έχουν απομείνει).

Όταν μπαίνει ο Μάρτιος και ζεσταίνει ο καιρός, οι αρκούδες ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη. Τον Απρίλιο εμφανίζονται στις θάλασσες οι ζαργάνες και επιστρέφουν τα χελιδόνια από το νότο. Τον Μάιο εμφανίζονται τα πρώτα κεράσια και βερίκοκα. Τον ίδιο μήνα, βγαίνουν από τις φωλιές τους δειλά δειλά κάποια ενοχλητικά κεφαλόποδα που ονομάζονται μάνατζερ. Eνεργοποιούνται ταχύτατα και ρημάζουν τις ομάδες με emailκαι τηλεφωνήματα ως το φθινόπωρο. Σήμερα, στην καρδιά της μεταγραφικής περιόδου, θα αναλύσουμε τον ρόλο των μάνατζερ στο χώρο του Ελληνικού βόλλευ μια και τυχαίνει να γνωρίζουμε πρόσωπα και καταστάσεις.

Μόλις ολοκληρώθηκε «η εβδομάδα της Γιάλτας» στις Κυκλάδες. Για τους ανιστόρητους αναγνώστες αυτής της στήλης, στη Γιάλτα της Κριμαίας συναντήθηκαν μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου οι 3 μεγάλοι νικητές (Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ και Στάλιν) και μοίρασαν σε επικράτειες τον Παγκόσμιο χάρτη.

Αγαπητοί υποψήφιοι δήμαρχοι, επίδοξοι σωτήρες της Σαντορίνης. Σε μία εβδομάδα από τώρα θα μετράτε τις ψήφους των Θηραίων. Αμφιβάλλω αν γνωρίζετε πως διεκδικείτε τη διαχείριση ενός τόπου που έχει υποστεί ήδη μη αναστρέψιμη καταστροφή.

Αν τύχει και περάσετε από τη Μαγουλέζα, στα Άνω Λιόσια, θα συναντήσετε τις εγκαταστάσεις του ΟΔΔΥ με τα χιλιάδες οχήματα σε απόσυρση. Αν τύχει και περάσετε από Κυκλάδες, κατά το Μάρτιο, θα δείτε και εκεί έναν αντίστοιχο ΟΔΔΥ, όχι όμως με οχήματα αλλά με ποδοσφαιρικούς συλλόγους.

Βροχερό βράδυ έξω από εγκαταστάσεις ιστορικού συλλόγου. Στο δρόμο προς το σπίτι πετυχαίνω το σχόλασμα των ποδοσφαιρικών ακαδημιών.

«Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για την ολοκλήρωση της μεταγραφής μου στην … Οι άνθρωποι της … με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή και με έπεισαν να έρθω στην οικογένεια τους. Με λίγα λόγια και πολλή δουλειά θα φέρουμε την … εκεί που της αξίζει. Εύχομαι να δικαιώσω τις προσδοκίες όσων με εμπιστέυτηκαν».

Δεν θέλει και πολύ να πάρει κάποιος τα βουνά. Να βάλει τα άρματα και να βγει στο αντάρτικο. Πολλές φορές σκεφτόμαστε να υποκαταστήσουμε αυτό που δεν μας ικανοποιεί. Όταν ξεπεραστούν κάποιες κόκκινες γραμμές είναι ώρα να το επιχειρήσουμε κιόλας.